Βασίλης Μακρίδης
► Η μέρα που πέρασε ήταν φορτωμένη με πολλές επετείους γεννήσεων, θανάτων και γεγονότων. Ξεχώρισα δύο, με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια.
► Πρώτη επέτειος: Τα 15 χρόνια από την έναρξη της αισχρής αμερικανικής ιμπεριαλιστικής εκστρατείας εναντίον του Ιράκ, με πρόφαση την ύπαρξη, δήθεν, σε αυτήν την χώρα χημικών όπλων. Πιθανόν να θυμάστε τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ (και πρώην στρατιωτικό, επικεφαλής της επιχείρησης «Καταιγίδα της ερήμου», το 1991, δηλαδή του πρώτου πολέμου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον του Ιράκ) να κραδαίνει ένα φιαλίδιο με άγνωστο περιεχόμενο, που ισχυριζόταν ότι ήταν δείγμα χημικού αερίου που χρησιμοποιούσε ο Σαντάμ Χουσεΐν. Κάτι που δεν αποδείχθηκε ποτέ, στην συνέχεια...
► Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο Ιράκ κράτησε επίσημα σχεδόν 7 χρόνια (έως το 2010) και κόστισε τη ζωή σε 4.800 Αμερικανούς στρατιώτες, ενώ υπήρξαν και 32.000 τραυματίες. Μικρότερος, πλην σημαντικός ήταν ο αριθμός των απωλειών των υπόλοιπων ΝΑΤΟϊκών χωρών που συμμετείχαν στην επιχείρηση (κυρίως της Βρετανίας, του Καναδά κ.ά.). Ο φόρος αίματος, όμως, για τον ιρακινό λαό ήταν πολλαπλάσιος, αφού μόνο οι νεκροί σε αυτό το διάστημα άγγιξαν το 1 εκατομμύριο ανθρώπους, ενώ η χώρα συνολικά καταστράφηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό απ' όλες τις απόψεις (οικονομική, κοινωνική, υποδομών κοκ).
► Ο ηγέτης του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν συνελήφθη, δικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και καταδικάστηκε σε θάνατο, μια ποινή που είχε ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ στα χρόνια της εξουσίας του και επανήλθε από τα ντόπια ανδρείκελα των ΗΠΑ που «κυβερνούσαν» την χώρα, ΕΙΔΙΚΑ γι' αυτόν...
► Το τραγικό, αλλά και το εξοργιστικό της υπόθεσης ήταν, ότι στο Ιράκ δεν βρέθηκαν ΠΟΤΕ χημικά όπλα και κάποιοι από τους βασικούς πρωταγωνιστές των γεγονότων από την πλευρά της Δύσης, όπως ο προαναφερόμενος Κόλιν Πάουελ, αλλά και ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ ζήτησαν «συγγνώμη» από τόν ιρακινό λαό, λέγοντας ότι έπεσαν θύματα «απάτης» από τις μυστικές υπηρεσίες των χωρών τους... Εσείς, άραγε, θα τους... πιστεύατε ποτέ;;;
► Και, αν συγκρίνετε τα τότε γεγονότα με τα ανάλογα σημερινά που διαμείβονται σε βάρος της Ρωσίας για την υπόθεση πατέρα και κόρης Σκριπάλ, δεν διαπιστώνετε μεγάλες ομοιότητες στον τρόπο σύλληψης και απόδοσης «ενοχής», χωρίς κανένα πραγματικό στοιχείο εναντίον του εκάστοτε «κατηγορούμενου»;;; Τα συμπεράσματα δικά σας...
► Δεύτερη επέτειος: Σαν χτες, πλέον, γεννήθηκε ο μεγαλύτερος, ίσως, Ρώσος/Σοβιετικός πιανίστας του 20ού αιώνα και σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών, ο Σβιατοσλάβ Ρίχτερ (Святослав Теофилович Рихтер, 1915-1997), μεταξύ άλλων ο πρώτος Σοβιετικός μουσικός που κατέκτησε βραβείο Grammy (το 1960). Ένα μικρό δείγμα της τέχνης του ακολουθεί παρακάτω (η «Επαναστατική Σπουδή», έργο 10, αρ.12, του F. Chopin).
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
► Η μέρα που πέρασε ήταν φορτωμένη με πολλές επετείους γεννήσεων, θανάτων και γεγονότων. Ξεχώρισα δύο, με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια.
► Πρώτη επέτειος: Τα 15 χρόνια από την έναρξη της αισχρής αμερικανικής ιμπεριαλιστικής εκστρατείας εναντίον του Ιράκ, με πρόφαση την ύπαρξη, δήθεν, σε αυτήν την χώρα χημικών όπλων. Πιθανόν να θυμάστε τον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ (και πρώην στρατιωτικό, επικεφαλής της επιχείρησης «Καταιγίδα της ερήμου», το 1991, δηλαδή του πρώτου πολέμου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εναντίον του Ιράκ) να κραδαίνει ένα φιαλίδιο με άγνωστο περιεχόμενο, που ισχυριζόταν ότι ήταν δείγμα χημικού αερίου που χρησιμοποιούσε ο Σαντάμ Χουσεΐν. Κάτι που δεν αποδείχθηκε ποτέ, στην συνέχεια...
► Η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στο Ιράκ κράτησε επίσημα σχεδόν 7 χρόνια (έως το 2010) και κόστισε τη ζωή σε 4.800 Αμερικανούς στρατιώτες, ενώ υπήρξαν και 32.000 τραυματίες. Μικρότερος, πλην σημαντικός ήταν ο αριθμός των απωλειών των υπόλοιπων ΝΑΤΟϊκών χωρών που συμμετείχαν στην επιχείρηση (κυρίως της Βρετανίας, του Καναδά κ.ά.). Ο φόρος αίματος, όμως, για τον ιρακινό λαό ήταν πολλαπλάσιος, αφού μόνο οι νεκροί σε αυτό το διάστημα άγγιξαν το 1 εκατομμύριο ανθρώπους, ενώ η χώρα συνολικά καταστράφηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό απ' όλες τις απόψεις (οικονομική, κοινωνική, υποδομών κοκ).
► Ο ηγέτης του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν συνελήφθη, δικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και καταδικάστηκε σε θάνατο, μια ποινή που είχε ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ στα χρόνια της εξουσίας του και επανήλθε από τα ντόπια ανδρείκελα των ΗΠΑ που «κυβερνούσαν» την χώρα, ΕΙΔΙΚΑ γι' αυτόν...
► Το τραγικό, αλλά και το εξοργιστικό της υπόθεσης ήταν, ότι στο Ιράκ δεν βρέθηκαν ΠΟΤΕ χημικά όπλα και κάποιοι από τους βασικούς πρωταγωνιστές των γεγονότων από την πλευρά της Δύσης, όπως ο προαναφερόμενος Κόλιν Πάουελ, αλλά και ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ ζήτησαν «συγγνώμη» από τόν ιρακινό λαό, λέγοντας ότι έπεσαν θύματα «απάτης» από τις μυστικές υπηρεσίες των χωρών τους... Εσείς, άραγε, θα τους... πιστεύατε ποτέ;;;
► Και, αν συγκρίνετε τα τότε γεγονότα με τα ανάλογα σημερινά που διαμείβονται σε βάρος της Ρωσίας για την υπόθεση πατέρα και κόρης Σκριπάλ, δεν διαπιστώνετε μεγάλες ομοιότητες στον τρόπο σύλληψης και απόδοσης «ενοχής», χωρίς κανένα πραγματικό στοιχείο εναντίον του εκάστοτε «κατηγορούμενου»;;; Τα συμπεράσματα δικά σας...
► Δεύτερη επέτειος: Σαν χτες, πλέον, γεννήθηκε ο μεγαλύτερος, ίσως, Ρώσος/Σοβιετικός πιανίστας του 20ού αιώνα και σίγουρα ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών, ο Σβιατοσλάβ Ρίχτερ (Святослав Теофилович Рихтер, 1915-1997), μεταξύ άλλων ο πρώτος Σοβιετικός μουσικός που κατέκτησε βραβείο Grammy (το 1960). Ένα μικρό δείγμα της τέχνης του ακολουθεί παρακάτω (η «Επαναστατική Σπουδή», έργο 10, αρ.12, του F. Chopin).
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου