Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη
Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο!
Αυτό ήταν το σύνθημα με το οποίο, η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας, κατέβασε τους εργάτες στο δρόμο, την πρώτη Μάη του 1886 στο μεγαλύτερο εργατικό κέντρο των Η.Π.Α., το Σικάγο. Ακόμη παραμένει άγνωστος, ο αριθμός των θυμάτων από τη συμπλοκή με την κρατική βία.
Στα καθ’ ημάς τώρα. Του παρελθόντος.
Το 1892 από το Σοσιαλιστικό Σύλλογο Καλλέργη, έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση , ενώ το επόμενο έτος 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακάτικη αργία, και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων.
Το 1936 στη Θεσσαλονίκη, οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης καταλαμβάνουν το εργοστάσιο, ύστερα από απόρριψη των αιτημάτων τους. Ο «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου, είναι εμπνευσμένος από το μακελειό που επακολούθησε στην διαδήλωση εκείνη. Δώδεκα εργάτες δολοφονήθηκαν εκεί, αλλά και σε άλλα σημεία εξέγερσης στη χώρα.
Πρωτομαγιά του 1944. Καισαριανή. Διακόσιοι έλληνες κομμουνιστές, εκτελούνται στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, ως αντίποινα, για το φόνο ενός Γερμανού στρατιωτικού, και της συνοδείας του στους Μολάους Λακωνίας.
Στα καθ’ ημάς πάλι. Του παρόντος.
Ενάμιση σχεδόν αιώνα, μετά από την Πρωτομαγιά του Σικάγου, ποιος αμφισβητεί ότι το σύνθημα του τριμερώς «ισοσκελισμένου» ανθρώπινου οχτάωρου δεν παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ;
Το ευλογημένο οχτάωρο, είτε «σουρώνει»,- ευγενικά μιλώντας-, στην πλύση, είτε ξεχειλώνει –πάλι ευγενικά μιλώντας- κατά το δοκούν των «αναγκών» κερδοφορίας, ή και επιτακτικής επιβίωσης «επιχειρήσεων». Και όλο αυτό, «κουκουλώνεται», βαπτίζεται, ανα-βαπτίζεται από μηχανισμούς που το μόνο που επιδιώκουν πάλι είναι η «πλύση». Εγκεφάλων βέβαια. Που θα είναι ευγνώμονες του οποιουδήποτε ωραρίου. Με μπλοκάκι, -νέα εφεύρεση κι αυτή-, με χωρίς μπλοκάκι, με ημι-ασφάλιση, με χωρίς ασφάλιση… Και ποιος μιλάει για ανασφάλεια; Ποιος μπορεί να απολαύσει το άλλο υποτιθέμενο οχτάωρο, αυτό της… ανάπαυσης; Ποιος αναπαύεται όταν του στερείται το αυτονόητο, ή όταν του παρέχεται με… δόσεις, ακόμη και απειλές; Η αγία εργασία δηλαδή. Να μη μιλήσουμε για οχτάωρο ύπνου καθόλου. Θα είμαστε πιο ειλικρινείς, αν μιλήσουμε για αντικαταθλιπτικά, και άλλες συναφείς περιστασιακά αγχολυτικές συνήθειες.
Ωστόσο, σε μια ποδηλατική βόλτα στους αγρούς διαπίστωσε η γράφουσα σήμερα, ότι ένας χαριτωμένος σκαντζόχοιρος, τη σκαπούλαρε περίφημα, από τις ρόδες ταχέως κινούμενου οχήματος, όσο και μια γοργοκίνητη σαύρα. Εν ολίγοις. Η αισιοδοξία, και η ζωή, δε σταματάνε. Δηλαδή η αγωνιστική διάθεση.
Καλή Πρωτομαγιά!
Πηγή: artinews.gr
Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη: Σχετικά με τον Συντάκτη
Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο!
Αυτό ήταν το σύνθημα με το οποίο, η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας, κατέβασε τους εργάτες στο δρόμο, την πρώτη Μάη του 1886 στο μεγαλύτερο εργατικό κέντρο των Η.Π.Α., το Σικάγο. Ακόμη παραμένει άγνωστος, ο αριθμός των θυμάτων από τη συμπλοκή με την κρατική βία.
Στα καθ’ ημάς τώρα. Του παρελθόντος.
Το 1892 από το Σοσιαλιστικό Σύλλογο Καλλέργη, έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση , ενώ το επόμενο έτος 2000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οχτάωρο, Κυριακάτικη αργία, και κρατική ασφάλιση στα θύματα εργατικών ατυχημάτων.
Το 1936 στη Θεσσαλονίκη, οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης καταλαμβάνουν το εργοστάσιο, ύστερα από απόρριψη των αιτημάτων τους. Ο «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου, είναι εμπνευσμένος από το μακελειό που επακολούθησε στην διαδήλωση εκείνη. Δώδεκα εργάτες δολοφονήθηκαν εκεί, αλλά και σε άλλα σημεία εξέγερσης στη χώρα.
Πρωτομαγιά του 1944. Καισαριανή. Διακόσιοι έλληνες κομμουνιστές, εκτελούνται στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, ως αντίποινα, για το φόνο ενός Γερμανού στρατιωτικού, και της συνοδείας του στους Μολάους Λακωνίας.
Στα καθ’ ημάς πάλι. Του παρόντος.
Ενάμιση σχεδόν αιώνα, μετά από την Πρωτομαγιά του Σικάγου, ποιος αμφισβητεί ότι το σύνθημα του τριμερώς «ισοσκελισμένου» ανθρώπινου οχτάωρου δεν παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ;
Το ευλογημένο οχτάωρο, είτε «σουρώνει»,- ευγενικά μιλώντας-, στην πλύση, είτε ξεχειλώνει –πάλι ευγενικά μιλώντας- κατά το δοκούν των «αναγκών» κερδοφορίας, ή και επιτακτικής επιβίωσης «επιχειρήσεων». Και όλο αυτό, «κουκουλώνεται», βαπτίζεται, ανα-βαπτίζεται από μηχανισμούς που το μόνο που επιδιώκουν πάλι είναι η «πλύση». Εγκεφάλων βέβαια. Που θα είναι ευγνώμονες του οποιουδήποτε ωραρίου. Με μπλοκάκι, -νέα εφεύρεση κι αυτή-, με χωρίς μπλοκάκι, με ημι-ασφάλιση, με χωρίς ασφάλιση… Και ποιος μιλάει για ανασφάλεια; Ποιος μπορεί να απολαύσει το άλλο υποτιθέμενο οχτάωρο, αυτό της… ανάπαυσης; Ποιος αναπαύεται όταν του στερείται το αυτονόητο, ή όταν του παρέχεται με… δόσεις, ακόμη και απειλές; Η αγία εργασία δηλαδή. Να μη μιλήσουμε για οχτάωρο ύπνου καθόλου. Θα είμαστε πιο ειλικρινείς, αν μιλήσουμε για αντικαταθλιπτικά, και άλλες συναφείς περιστασιακά αγχολυτικές συνήθειες.
Ωστόσο, σε μια ποδηλατική βόλτα στους αγρούς διαπίστωσε η γράφουσα σήμερα, ότι ένας χαριτωμένος σκαντζόχοιρος, τη σκαπούλαρε περίφημα, από τις ρόδες ταχέως κινούμενου οχήματος, όσο και μια γοργοκίνητη σαύρα. Εν ολίγοις. Η αισιοδοξία, και η ζωή, δε σταματάνε. Δηλαδή η αγωνιστική διάθεση.
Καλή Πρωτομαγιά!
Πηγή: artinews.gr
Γεωργία(Γιούλα) Τριγάζη: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου