Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
Στο ίδιο μοτίβο οι καταδίκες από μεριάς των εκφραστών της διαχείρισης του συστήματος ΛΑΕ-ΚΚΕ όσον αφορά το επεισόδιο της επίθεσης στον Μπουτάρη. Αυτό ήταν αναμενόμενο.
Εν τω μεταξύ η ακροδεξιά έσπευσε να αποσυνδέσει το θέμα από την στάση του πολιτικού αυτού, όσον αφορά πρωτίστως θέματα της πόλης του η οποία ξεπέφτει από το κακό στο χειρότερο, όσο και σε ευρύτερα ζητήματα της χώρας όπως το Σκοπιανό ή οι γραφικές και φασιστικού ύφους και ήθους δηλώσεις του σε σειρά περιπτώσεων και να το εκτρέψει σε επιθέσεις εναντίον της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας της Ελλάδας.
Τι δεν μας είπαν λοιπόν οι «ηγέτες» του κινήματος. Πως αν με κάποιο τρόπο το ίδιο το κίνημα δεν επανορίσει το ζήτημα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην Ελλάδα ως πολιτικό ζήτημα αυτό καθεαυτό και όχι ως «βιολογική» επιλογή, μια ολόκληρη κατηγορία συμπολιτών μας κινδυνεύει να γίνει στόχος.
Τα όρια έχουν ξεπεραστεί με ευθύνη των αυτόκλητων πατερούληδων των ανθρώπων αυτών, υπό την καθοδήγηση εμφανών και αφανών κέντρων τα οποία προωθούν τον «δικαιωματισμό» ως ιδεολογικό μοχλό διάλυσης των κοινωνιών μας (εξαιρώ τους LGBTQ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τους οποίους αν και με χωρίζει πολιτική άβυσσος, τους σέβομαι γιατί θέτουν το θέμα σε ταξική βάση).
Το ερώτημα δεν είναι αν η επίθεση η ίδια ήταν προβοκατόρικη. Το ζήτημα είναι πως το συγκεντρωμένο πλήθος δεν έκρινε πως ο εν λόγω κύριος άξιζε να παρέμβουν για να τον προστατέψουν. Αυτό φυσικά είναι που δεν μπορούν να αντιπαρέλθουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες οι οποίες φανερά πλέον αποτελούν κομμάτι του συστήματος (το αποδεικνύει άλλωστε και η συμμετοχή στην φερόμενη ως απεργία στις 30 του μήνα).
Και φυσικά δεν προτίθενται να κάνουν το παραμικρό για να αλλάξει κάτι.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Στο ίδιο μοτίβο οι καταδίκες από μεριάς των εκφραστών της διαχείρισης του συστήματος ΛΑΕ-ΚΚΕ όσον αφορά το επεισόδιο της επίθεσης στον Μπουτάρη. Αυτό ήταν αναμενόμενο.
Εν τω μεταξύ η ακροδεξιά έσπευσε να αποσυνδέσει το θέμα από την στάση του πολιτικού αυτού, όσον αφορά πρωτίστως θέματα της πόλης του η οποία ξεπέφτει από το κακό στο χειρότερο, όσο και σε ευρύτερα ζητήματα της χώρας όπως το Σκοπιανό ή οι γραφικές και φασιστικού ύφους και ήθους δηλώσεις του σε σειρά περιπτώσεων και να το εκτρέψει σε επιθέσεις εναντίον της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας της Ελλάδας.
Τι δεν μας είπαν λοιπόν οι «ηγέτες» του κινήματος. Πως αν με κάποιο τρόπο το ίδιο το κίνημα δεν επανορίσει το ζήτημα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας στην Ελλάδα ως πολιτικό ζήτημα αυτό καθεαυτό και όχι ως «βιολογική» επιλογή, μια ολόκληρη κατηγορία συμπολιτών μας κινδυνεύει να γίνει στόχος.
Τα όρια έχουν ξεπεραστεί με ευθύνη των αυτόκλητων πατερούληδων των ανθρώπων αυτών, υπό την καθοδήγηση εμφανών και αφανών κέντρων τα οποία προωθούν τον «δικαιωματισμό» ως ιδεολογικό μοχλό διάλυσης των κοινωνιών μας (εξαιρώ τους LGBTQ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τους οποίους αν και με χωρίζει πολιτική άβυσσος, τους σέβομαι γιατί θέτουν το θέμα σε ταξική βάση).
Το ερώτημα δεν είναι αν η επίθεση η ίδια ήταν προβοκατόρικη. Το ζήτημα είναι πως το συγκεντρωμένο πλήθος δεν έκρινε πως ο εν λόγω κύριος άξιζε να παρέμβουν για να τον προστατέψουν. Αυτό φυσικά είναι που δεν μπορούν να αντιπαρέλθουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες οι οποίες φανερά πλέον αποτελούν κομμάτι του συστήματος (το αποδεικνύει άλλωστε και η συμμετοχή στην φερόμενη ως απεργία στις 30 του μήνα).
Και φυσικά δεν προτίθενται να κάνουν το παραμικρό για να αλλάξει κάτι.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου