Παναγιώτα Μπλέτα
Κρίση έχουμε και στην Ισπανία. Προδιαγεγραμμένηήταν και αυτή…
Κατέρρευσε η κυβέρνηση Ραχόι μετά από τρανταχτά σκάνδαλα διαφθοράς. Άνθρωπος του συστήματος καθαρά, αδιαφόρησε πλήρως για τη χώρα του.
Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες που του έδωσε η Διοίκηση της Ευρώπης, υλοποίησε όλες τις απεχθείς μεταρρυθμίσεις στην Ισπανία και έτσι επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο ως ένας αχυράνθρωπος που ουσιαστικά έκανε τη βρώμικη δουλειά.
Πολλοί σπεύδουν να υποστηρίξουν ότι ανάκαμψε η οικονομία της Ισπανίας κι ας έτρωγαν με χρυσά κουτάλια οι διεφθαρμένοι. Διότι αυτή είναι η λογική του συστήματος που μας κυβερνά, να δείξουμε σε αριθμούς ένα αποτέλεσμα που δεν πείθει κανέναν κι ας τρώνε πολιτικοί και πολιτικές το λαό.
Και οι αγορές φοβούνται να μην χαλάσει η σούπα. Έλα όμως που η σούπα χάλασε από τον διεφθαρμένο Ραχόι και το σινάφι του.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι οτιδήποτε δεν έχει τη σήμανση του δίκαιου για τους λαούς, μοιραία, είτε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δηλαδή, θα βγει στην επιφάνεια.
Και το αντιευρωπαϊκό μέτωπο στήνεται σιγά σιγά, όχι πλέον θεωρητικά, τότε που είχε χρόνο η ΕΕ να αλλάξει ρότα στις πολιτικές της. Ο ευρωσκεπτικισμός πλέον δεν αποτελεί μια μειονοτική πολιτικά ιδεολογία αλλά ένα πολιτικό κίνημα που τείνει να αναλάβει την εξουσία.
Η φτώχεια δεν έχει εγκαταλείψει την Ισπανία, όπως βιάζονται να καταθέσουν μερικοί, καθώς συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες όπου τα εργασιακά εισοδήματα είναι πολύ χαμηλά. ΦΤΩΧΕΙΑ σημαίνει κι αυτό, καθώς οι πολίτες μια χώρας δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις βασικές υποχρεώσεις της αξιοπρεπούς συντήρησης του εαυτού τους και της οικογένειας τους.
Ο δείκτης «Working Poor» είναι αυτός που θα μας απασχολήσει πολύ τα επόμενα χρόνια, καθώς αποκαλύπτει τις προϋποθέσεις της εργασιακής φτώχειας.
Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που προσπαθεί να επιβάλλει η ΕΕ στη Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Ισπανία, στην Πορτογαλία ακόμη και στη Γαλλία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες.
Συγκεκριμένα στην Ισπανία το ποσοστό αυτό της εργασιακής φτώχειας είναι 13.1%, το τρίτο κατά σειρά στην ΕΕ. Πρώτη είναι η Ρουμανία με 18,9% και δεύτερη η Ελλάδα με 14,1%. Στοιχεία Eurostat 2016.
Χαμηλοί μισθοί και απροστάτευτες συμβάσεις εργασίας. Ο κίνδυνος φτώχειας επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό και από το είδος σύμβασης εργασίας. Οι εργαζόμενοι, με μερική απασχόληση έχουν διπλάσιες πιθανότητες να κινδυνεύσουν από τη φτώχεια, ενώ οι εργαζόμενοι με προσωρινή απασχόληση έχουν τρεις φορές μεγαλύτερο ρίσκο.
Μήπως σας θυμίζει τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα αυτό; Αυτές που προσπαθεί να προωθήσει η ΕΕ σε όλο το σώμα της Ευρώπης;
Όταν το ταμείο διάσωσης της Ευρώπης δάνεισε στην Ισπανία 41 δισεκατομμύρια ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών η ισπανική κυβέρνηση, σαν αντάλλαγμα, υλοποίησε μια σειρά μεταρρυθμίσεων με στόχο να γίνει η οικονομία πιο «αποτελεσματική» και «παραγωγική». Έτσι κι έγινε φθηνότερο το εργατικό κόστος, έτσι απέκτησε ευχέρεια το κράτος να κάνει έξωση με αμείωτο ρυθμό στους πολίτες υπό την παρουσία βαρυαρματωμένων αστυνομικών. Έτσι οξύνθηκε το φαινόμενο της φτώχειας και διογκώθηκε η εισοδηματική ανισότητα.
Για ποια οικονομία και για ποιους ρυθμούς ανάπτυξης μιλάμε;
Εξαιτίας όλων αυτών των καταστάσεων η Ισπανία έζησε την κρίση με την απόσχιση της Καταλονίας, όπως έχω περιγράψει αναλυτικά σε προηγούμενα άρθρα μου.
Η «θεραπεία» της οικονομίας της δηλαδή, μέσω των υποτιθέμενων μεταρρυθμίσεων, μετέφερε την κρίση αλλού, στην υπόσταση της ίδιας της χώρας μέσα και έξω… Τι κι αν άλλαξε η κυβέρνηση της Ισπανίας λοιπόν, τι και ανέτρεψε τον Ραχόι ο σοσιαλιστής Πέδρο Σάντσεθ με μομφή στο ισπανικό κοινοβούλιο, εάν δεν αλλάξουν πολιτική απέναντι στο λαό τους, εάν δεν απεξαρτηθούν από το τέρας των αγορών που τις στηρίζει;
Παναγιώτα Μπλέτα: Σχετικά με τον συντάκτη
Κρίση έχουμε και στην Ισπανία. Προδιαγεγραμμένηήταν και αυτή…
Κατέρρευσε η κυβέρνηση Ραχόι μετά από τρανταχτά σκάνδαλα διαφθοράς. Άνθρωπος του συστήματος καθαρά, αδιαφόρησε πλήρως για τη χώρα του.
Ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες που του έδωσε η Διοίκηση της Ευρώπης, υλοποίησε όλες τις απεχθείς μεταρρυθμίσεις στην Ισπανία και έτσι επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο ως ένας αχυράνθρωπος που ουσιαστικά έκανε τη βρώμικη δουλειά.
Πολλοί σπεύδουν να υποστηρίξουν ότι ανάκαμψε η οικονομία της Ισπανίας κι ας έτρωγαν με χρυσά κουτάλια οι διεφθαρμένοι. Διότι αυτή είναι η λογική του συστήματος που μας κυβερνά, να δείξουμε σε αριθμούς ένα αποτέλεσμα που δεν πείθει κανέναν κι ας τρώνε πολιτικοί και πολιτικές το λαό.
Και οι αγορές φοβούνται να μην χαλάσει η σούπα. Έλα όμως που η σούπα χάλασε από τον διεφθαρμένο Ραχόι και το σινάφι του.
Τι σημαίνει αυτό;
Σημαίνει ότι οτιδήποτε δεν έχει τη σήμανση του δίκαιου για τους λαούς, μοιραία, είτε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δηλαδή, θα βγει στην επιφάνεια.
Και το αντιευρωπαϊκό μέτωπο στήνεται σιγά σιγά, όχι πλέον θεωρητικά, τότε που είχε χρόνο η ΕΕ να αλλάξει ρότα στις πολιτικές της. Ο ευρωσκεπτικισμός πλέον δεν αποτελεί μια μειονοτική πολιτικά ιδεολογία αλλά ένα πολιτικό κίνημα που τείνει να αναλάβει την εξουσία.
Η φτώχεια δεν έχει εγκαταλείψει την Ισπανία, όπως βιάζονται να καταθέσουν μερικοί, καθώς συγκαταλέγεται ανάμεσα στις χώρες όπου τα εργασιακά εισοδήματα είναι πολύ χαμηλά. ΦΤΩΧΕΙΑ σημαίνει κι αυτό, καθώς οι πολίτες μια χώρας δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις βασικές υποχρεώσεις της αξιοπρεπούς συντήρησης του εαυτού τους και της οικογένειας τους.
Ο δείκτης «Working Poor» είναι αυτός που θα μας απασχολήσει πολύ τα επόμενα χρόνια, καθώς αποκαλύπτει τις προϋποθέσεις της εργασιακής φτώχειας.
Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που προσπαθεί να επιβάλλει η ΕΕ στη Ελλάδα, στην Ιταλία, στη Ισπανία, στην Πορτογαλία ακόμη και στη Γαλλία αλλά και σε πολλές άλλες χώρες.
Συγκεκριμένα στην Ισπανία το ποσοστό αυτό της εργασιακής φτώχειας είναι 13.1%, το τρίτο κατά σειρά στην ΕΕ. Πρώτη είναι η Ρουμανία με 18,9% και δεύτερη η Ελλάδα με 14,1%. Στοιχεία Eurostat 2016.
Χαμηλοί μισθοί και απροστάτευτες συμβάσεις εργασίας. Ο κίνδυνος φτώχειας επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό και από το είδος σύμβασης εργασίας. Οι εργαζόμενοι, με μερική απασχόληση έχουν διπλάσιες πιθανότητες να κινδυνεύσουν από τη φτώχεια, ενώ οι εργαζόμενοι με προσωρινή απασχόληση έχουν τρεις φορές μεγαλύτερο ρίσκο.
Μήπως σας θυμίζει τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα αυτό; Αυτές που προσπαθεί να προωθήσει η ΕΕ σε όλο το σώμα της Ευρώπης;
Όταν το ταμείο διάσωσης της Ευρώπης δάνεισε στην Ισπανία 41 δισεκατομμύρια ευρώ για τη διάσωση των τραπεζών η ισπανική κυβέρνηση, σαν αντάλλαγμα, υλοποίησε μια σειρά μεταρρυθμίσεων με στόχο να γίνει η οικονομία πιο «αποτελεσματική» και «παραγωγική». Έτσι κι έγινε φθηνότερο το εργατικό κόστος, έτσι απέκτησε ευχέρεια το κράτος να κάνει έξωση με αμείωτο ρυθμό στους πολίτες υπό την παρουσία βαρυαρματωμένων αστυνομικών. Έτσι οξύνθηκε το φαινόμενο της φτώχειας και διογκώθηκε η εισοδηματική ανισότητα.
Για ποια οικονομία και για ποιους ρυθμούς ανάπτυξης μιλάμε;
Εξαιτίας όλων αυτών των καταστάσεων η Ισπανία έζησε την κρίση με την απόσχιση της Καταλονίας, όπως έχω περιγράψει αναλυτικά σε προηγούμενα άρθρα μου.
Η «θεραπεία» της οικονομίας της δηλαδή, μέσω των υποτιθέμενων μεταρρυθμίσεων, μετέφερε την κρίση αλλού, στην υπόσταση της ίδιας της χώρας μέσα και έξω… Τι κι αν άλλαξε η κυβέρνηση της Ισπανίας λοιπόν, τι και ανέτρεψε τον Ραχόι ο σοσιαλιστής Πέδρο Σάντσεθ με μομφή στο ισπανικό κοινοβούλιο, εάν δεν αλλάξουν πολιτική απέναντι στο λαό τους, εάν δεν απεξαρτηθούν από το τέρας των αγορών που τις στηρίζει;
Παναγιώτα Μπλέτα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου