Του Δημήτρη Ουλή
Ποτέ μου δεν αρνήθηκα τη συζήτηση με τον αντίπαλο. Ανάμεσα στη βίαιη καταστολή και την κυνική ανοχή, προτιμώ πάντοτε το σφρίγος ενός καλού επιχειρήματος –ακόμα κι όταν αυτό αμφισβητεί το δικό μου. Πώς αλλιώς θα ακονιστεί το μυαλό; Πώς αλλιώς η σκέψη θα πάει παραπέρα; Αλλά προσοχή, σύντροφοι: καλό επιχείρημα δεν θα πει ούτε σοφιστεία, ούτε εξυπνάδα, ούτε πετυχημένη «ατάκα». Το καλό επιχείρημα έχει θεωρητικά προαπαιτούμενα, λογικές προκείμενες και ηθικές ποιότητες. Γι’ αυτό είναι τόσο τραγικά απόν από τον δημόσιο λόγο. Και γι’ αυτό οι πολιτικοί μας έχουν τόση σχέση μαζί του, όση έχω εγώ με τον Χορό των Επτά Πέπλων.
Έχω πάψει από καιρό να αναρωτιέμαι τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι των πολιτικών μας (πρόκειται για μία λέξη που αρχίζει από «σκ» και τελειώνει σε «ατά»). Εξακολουθώ ακόμη να αναρωτιέμαι, ωστόσο, τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι εκείνων που «πείθονται» από τα επιχειρήματά τους. Εξήντα τρία εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν τον Donald Trump. Ακόμη και οι μισοί από αυτούς να «παρασύρθηκαν» ή να ψήφισαν για λόγους καθαρά αντιδραστικούς και ωφελιμιστικούς, και πάλι παραμένει ένα ποσοστό ψηφοφόρων που σε κάνει να σκιάζεσαι. Πριν από λίγες μέρες, η γυναίκα μου, μου μετέφερε μία συζήτηση που άκουσε από ένα «πηγαδάκι» σε ένα παιδικό πάρτι: ότι σε έξι μήνες που θα γίνουν εκλογές –αλήθεια, πότε προκηρύχτηκαν;– ο Αλέξης θα συνεργαστεί με τον Κούλη. Και η Φώφη θα βγει ενδυναμωμένη. Δεν βρήκα κουράγιο ούτε καν να χαμογελάσω. Μονάχα διερωτήθηκα για πολλοστή φορά, τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι εκείνων που εξακολουθούν να ασχολούνται με όλα τούτα τα κουρέλια· εκείνων που πιστεύουν ότι ο Αλέξης υπερτερεί του Κούλη ή ο Κούλης του Αλέξη· εκείνων που είναι διατεθειμένοι να κουνήσουν σημαιάκι και να φωνάξουν συνθήματα για τη Φωφώ και το Λεβεντόπαιδο – ή, ακόμα χειρότερα, εκείνων που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι χρειάζεται ένα χρυσαύγουλο, για να γαβγίζει μέσα στη Βουλή.
Μπορώ να κάνω μονάχα δύο υποθέσεις. ΄Η ότι δεν υπάρχει τίποτε μέσα στα συγκεκριμένα κεφάλια (πράγμα που έχει, βέβαια, και τα θετικά του: κανείς από αυτούς δεν θα πεθάνει ποτέ από εγκεφαλικό). ΄Η ότι έχουν αρχίσει να αυγατίζουν επικίνδυνα οι κλωνοποιημένοι εγκέφαλοι: τα μεταμοντέρνα αυτά ζόμπι που θα μας φάνε ζωντανούς, οι σύγχρονοι αυτοί terminators, που είναι προγραμματισμένοι να δολοφονούν τη σκέψη όπου κι αν τη συναντούν, να συνθλίβουν το επιχείρημα πριν ακόμα αυτό αρθρωθεί. Σε σχήμα και σε βάθος οθόνης, αλλά και παντοδύναμοι μέσα στην ηλιθιότητά τους, οι κλωνοποιημένοι τούτοι εγκέφαλοι δεν σου αφήνουν άλλη επιλογή, από να το βάλεις στα πόδια. Run like Hell. Όχι από δειλία. Αλλά από αξιοπρέπεια. Διότι αυταπατάται όποιος νομίζει ότι μπορεί να «μεταστρέψει» τον Terminator. Πλανάται πλάνην οικτράν, όποιος πιστεύει ότι μπορεί να «πείσει» τον πράκτορα Smith.
Στις επόμενες εκλογές, σκέφτομαι να ρίξω μέσα στην κάλπη μία μολότοφ.
Πηγή: e-dromos.gr
Δημήτρης Ουλής: Σχετικά με τον Συντάκτη
Ποτέ μου δεν αρνήθηκα τη συζήτηση με τον αντίπαλο. Ανάμεσα στη βίαιη καταστολή και την κυνική ανοχή, προτιμώ πάντοτε το σφρίγος ενός καλού επιχειρήματος –ακόμα κι όταν αυτό αμφισβητεί το δικό μου. Πώς αλλιώς θα ακονιστεί το μυαλό; Πώς αλλιώς η σκέψη θα πάει παραπέρα; Αλλά προσοχή, σύντροφοι: καλό επιχείρημα δεν θα πει ούτε σοφιστεία, ούτε εξυπνάδα, ούτε πετυχημένη «ατάκα». Το καλό επιχείρημα έχει θεωρητικά προαπαιτούμενα, λογικές προκείμενες και ηθικές ποιότητες. Γι’ αυτό είναι τόσο τραγικά απόν από τον δημόσιο λόγο. Και γι’ αυτό οι πολιτικοί μας έχουν τόση σχέση μαζί του, όση έχω εγώ με τον Χορό των Επτά Πέπλων.
Έχω πάψει από καιρό να αναρωτιέμαι τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι των πολιτικών μας (πρόκειται για μία λέξη που αρχίζει από «σκ» και τελειώνει σε «ατά»). Εξακολουθώ ακόμη να αναρωτιέμαι, ωστόσο, τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι εκείνων που «πείθονται» από τα επιχειρήματά τους. Εξήντα τρία εκατομμύρια άνθρωποι ψήφισαν τον Donald Trump. Ακόμη και οι μισοί από αυτούς να «παρασύρθηκαν» ή να ψήφισαν για λόγους καθαρά αντιδραστικούς και ωφελιμιστικούς, και πάλι παραμένει ένα ποσοστό ψηφοφόρων που σε κάνει να σκιάζεσαι. Πριν από λίγες μέρες, η γυναίκα μου, μου μετέφερε μία συζήτηση που άκουσε από ένα «πηγαδάκι» σε ένα παιδικό πάρτι: ότι σε έξι μήνες που θα γίνουν εκλογές –αλήθεια, πότε προκηρύχτηκαν;– ο Αλέξης θα συνεργαστεί με τον Κούλη. Και η Φώφη θα βγει ενδυναμωμένη. Δεν βρήκα κουράγιο ούτε καν να χαμογελάσω. Μονάχα διερωτήθηκα για πολλοστή φορά, τι υπάρχει μέσα στο κεφάλι εκείνων που εξακολουθούν να ασχολούνται με όλα τούτα τα κουρέλια· εκείνων που πιστεύουν ότι ο Αλέξης υπερτερεί του Κούλη ή ο Κούλης του Αλέξη· εκείνων που είναι διατεθειμένοι να κουνήσουν σημαιάκι και να φωνάξουν συνθήματα για τη Φωφώ και το Λεβεντόπαιδο – ή, ακόμα χειρότερα, εκείνων που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι χρειάζεται ένα χρυσαύγουλο, για να γαβγίζει μέσα στη Βουλή.
Μπορώ να κάνω μονάχα δύο υποθέσεις. ΄Η ότι δεν υπάρχει τίποτε μέσα στα συγκεκριμένα κεφάλια (πράγμα που έχει, βέβαια, και τα θετικά του: κανείς από αυτούς δεν θα πεθάνει ποτέ από εγκεφαλικό). ΄Η ότι έχουν αρχίσει να αυγατίζουν επικίνδυνα οι κλωνοποιημένοι εγκέφαλοι: τα μεταμοντέρνα αυτά ζόμπι που θα μας φάνε ζωντανούς, οι σύγχρονοι αυτοί terminators, που είναι προγραμματισμένοι να δολοφονούν τη σκέψη όπου κι αν τη συναντούν, να συνθλίβουν το επιχείρημα πριν ακόμα αυτό αρθρωθεί. Σε σχήμα και σε βάθος οθόνης, αλλά και παντοδύναμοι μέσα στην ηλιθιότητά τους, οι κλωνοποιημένοι τούτοι εγκέφαλοι δεν σου αφήνουν άλλη επιλογή, από να το βάλεις στα πόδια. Run like Hell. Όχι από δειλία. Αλλά από αξιοπρέπεια. Διότι αυταπατάται όποιος νομίζει ότι μπορεί να «μεταστρέψει» τον Terminator. Πλανάται πλάνην οικτράν, όποιος πιστεύει ότι μπορεί να «πείσει» τον πράκτορα Smith.
Στις επόμενες εκλογές, σκέφτομαι να ρίξω μέσα στην κάλπη μία μολότοφ.
Πηγή: e-dromos.gr
Δημήτρης Ουλής: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου