Γιάννα Κουκά
Με τη σημαία της Παλαιστίνης την έντυσαν. Στα χέρια την κουβάλησαν. Ψηλά την σήκωσαν. Όλοι να την δουν. Φωτογραφίες την έβγαλαν. Άλλοι σώπασαν από θυμό τους λυγμούς. Κάποιοι δε δίστασαν κι έκλαψαν δυνατά. Γύρω της. Όλοι γύρω της. Λίγο ν’ αγγίξουν, ν’ αντέξουν, δύναμη να πάρουν για την άλλη Παρασκευή, λίγο μόνο ν’ αγγίξουν την ομορφιά της ανθρωπιάς της. Αυτή που της έκλεψαν, βίαια της άρπαξαν Ισραηλινοί στρατιώτες.
Κείνη την Παρασκευή, στην πορεία της επιστροφής, στη Λωρίδα της Γάζας. Κείνη την Παρασκευή που βρέθηκε εκεί, ως εθελόντρια νοσοκόμα, όπως κάθε Παρασκευή εκείνη εκεί βρισκόταν. Αφήνοντας πίσω στο σπίτι μια χαροκαμένη μάνα, κι έναν πατέρα, ίσως κι ένα σκυλί που θα έπαιζε στα πόδια της αν εκείνη γυρνούσε. Μια κούκλα παλιά στολισμένη σ’ ένα παράθυρο κι έναν δίσκο αγαπημένο. Φωτογραφίες από μια σχολική εκδρομή να θυμίζουν πως πια εκείνη εδώ δεν θα είναι και μόνο ως ανάμνηση θα υπάρχει.
Η Ραζάν. Η Ραζάν η Παλαιστίνια. Η Ραζάν που εκτελέστηκε φορώντας την άσπρη στολή της. Η Ραζάν που εκτελέστηκε όσο έδινε ιατρική βοήθεια στους τραυματισμένους διαδηλωτές. Η Ραζάν που δολοφονήθηκε στη γη της από στρατιώτες. Η Ραζάν που εκτελέστηκε άοπλη. Η Ραζάν στα 21 της χρόνια με τη σφαίρα στην καρδιά. Η Ραζάν που εκτελέστηκε έχοντας γυρισμένη την πλάτη. Έχοντας γυρισμένη την πλάτη. Η Ραζάν Αλ- Νατζάρ εκτελέστηκε, έχοντας γυρισμένη την πλάτη…
Με τη σημαία της Παλαιστίνης την τύλιξαν. Φώναζαν: «Με το αίμα μας και την ψυχή μας θα θυσιαστούμε για εσένα Ραζάν» κι εγώ άλλο δε βαστώ, δεν αντέχω, δεν καταδέχομαι, με ματωμένες σημαίες να τυλίγονται οι Ραζάν τούτου εδώ του κόσμου και να μη μιλώ. Ας μιλήσουμε για τη Ραζάν. Τη Ραζάν με τη σφαίρα στην καρδιά που ΄χε έναν ήλιο στα μαλλιά.
Ας μιλήσουμε «…για εσένα Ραζάν»
«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.» (Τ. Λειβαδίτης)
Πηγή: artinews.gr
Γιάννα Κουκά: Σχετικά με τον συντάκτη
Με τη σημαία της Παλαιστίνης την έντυσαν. Στα χέρια την κουβάλησαν. Ψηλά την σήκωσαν. Όλοι να την δουν. Φωτογραφίες την έβγαλαν. Άλλοι σώπασαν από θυμό τους λυγμούς. Κάποιοι δε δίστασαν κι έκλαψαν δυνατά. Γύρω της. Όλοι γύρω της. Λίγο ν’ αγγίξουν, ν’ αντέξουν, δύναμη να πάρουν για την άλλη Παρασκευή, λίγο μόνο ν’ αγγίξουν την ομορφιά της ανθρωπιάς της. Αυτή που της έκλεψαν, βίαια της άρπαξαν Ισραηλινοί στρατιώτες.
Κείνη την Παρασκευή, στην πορεία της επιστροφής, στη Λωρίδα της Γάζας. Κείνη την Παρασκευή που βρέθηκε εκεί, ως εθελόντρια νοσοκόμα, όπως κάθε Παρασκευή εκείνη εκεί βρισκόταν. Αφήνοντας πίσω στο σπίτι μια χαροκαμένη μάνα, κι έναν πατέρα, ίσως κι ένα σκυλί που θα έπαιζε στα πόδια της αν εκείνη γυρνούσε. Μια κούκλα παλιά στολισμένη σ’ ένα παράθυρο κι έναν δίσκο αγαπημένο. Φωτογραφίες από μια σχολική εκδρομή να θυμίζουν πως πια εκείνη εδώ δεν θα είναι και μόνο ως ανάμνηση θα υπάρχει.
Η Ραζάν. Η Ραζάν η Παλαιστίνια. Η Ραζάν που εκτελέστηκε φορώντας την άσπρη στολή της. Η Ραζάν που εκτελέστηκε όσο έδινε ιατρική βοήθεια στους τραυματισμένους διαδηλωτές. Η Ραζάν που δολοφονήθηκε στη γη της από στρατιώτες. Η Ραζάν που εκτελέστηκε άοπλη. Η Ραζάν στα 21 της χρόνια με τη σφαίρα στην καρδιά. Η Ραζάν που εκτελέστηκε έχοντας γυρισμένη την πλάτη. Έχοντας γυρισμένη την πλάτη. Η Ραζάν Αλ- Νατζάρ εκτελέστηκε, έχοντας γυρισμένη την πλάτη…
Με τη σημαία της Παλαιστίνης την τύλιξαν. Φώναζαν: «Με το αίμα μας και την ψυχή μας θα θυσιαστούμε για εσένα Ραζάν» κι εγώ άλλο δε βαστώ, δεν αντέχω, δεν καταδέχομαι, με ματωμένες σημαίες να τυλίγονται οι Ραζάν τούτου εδώ του κόσμου και να μη μιλώ. Ας μιλήσουμε για τη Ραζάν. Τη Ραζάν με τη σφαίρα στην καρδιά που ΄χε έναν ήλιο στα μαλλιά.
Ας μιλήσουμε «…για εσένα Ραζάν»
«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος θα πρέπει να μπορείς να πεθάνεις ένα οποιοδήποτε πρωινό.» (Τ. Λειβαδίτης)
Πηγή: artinews.gr
Γιάννα Κουκά: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου