Χριστίνα (Ανδρομέδα) Πεταλωτή
Δηλώνω παρούσα, γιατί ναι σαν γυναίκα εν έτη 2018 νιώθω πως ανήκω πραγματικά στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες. Δηλώνω παρούσα γιατί με πνίγει μια πατριαρχική κοινωνία που καταπιέζει ακόμα και τους άνδρες. Όταν είδα το φετινό spot του Athens Pride 2018 δάκρυσα. Είδα όλες μου τις σκέψεις συμπυκνωμένες σε λίγα δευτερόλεπτα. Πάντα πίστευα πως η ομοφοβία έχει σαν βάση της τον μισογυνισμό και το γιατί είναι πολύ απλό.
Η γυναίκα παραμένει και στον 21ο αιώνα ένα ανδρικό αξεσουάρ, μία συνοδός που πρέπει να πληρεί κάποιες προϋποθέσεις, να είναι όμορφη, υπάκουη και φρόνιμη, μάνα, γκόμενα, νοικοκυρά. Αν θέλει να είναι και μορφωμένη πρέπει να κρατάει χαμηλό προφίλ. Το ότι η θέση της έχει βελτιωθεί αισθητά τις τελευταίες δεκαετίες (στον δυτικό κόσμο) δεν καταργεί το υπαρκτό πρόβλημα της κακοποίησης που δέχεται. Και μαζί της ακολουθούν φυσικά και τα παιδιά.
Αλήθεια πόσες φορές έχουν φτάσει στα αφτιά μας περιστατικά ανδρών που έχουν πέσει θύματα βιασμού; Ελάχιστα και αυτά μόνο σε περιπτώσεις πολέμου. Όλα τα θύματα είναι κατά κύριο λόγο γυναίκες και παιδιά κι αυτό καταμαρτυρεί κάτι. Ότι τα ανθρώπινα πλάσματα που είναι ευάλωτα μυϊκά και συναισθηματικά είναι πάντα ο εύκολος στόχος. Ο βολικός στόχος. Γιατί κακά τα ψέματα μια ανδροκρατούμενη κοινωνία που πνίγεται εδώ και αιώνες από οργή και θυμό επιζητεί την εκτόνωση.
Στη λίστα των θυμάτων βίας, συμπεριλαμβάνονται και άλλα ανυπεράσπιστα πλάσματα όπως τα ζώα. Κάθε κακοποίηση ζώου συνοδεύεται από κάποια κακοποίηση ανθρώπου. Και για να έρθω και στο διά ταύτα η λίστα αυτή μεγαλώνει προσθέτοντας τους ομοφυλόφιλους και κάθε άλλη μειονεκτούσα ομάδα βλ. πρόσφυγες, μετανάστες, τοξικομανείς κλπ.
Το ερώτημα είναι το γιατί; Ήρθε σαν απάντηση από τους διοργανωτές της φετινής δράσης, ότι στο στόχαστρο είναι η θηλυκότητα. Η θηλυκότητα όμως στην οντολογική της έκφραση, στον πυρήνα της ουσίας της, δηλαδή στην ευαισθησία. Στόχος είναι οτιδήποτε ευαίσθητο, οτιδήποτε δε μπορεί να αμυνθεί με σθένος ή οτιδήποτε δεν διακατέχεται από χαρακτηριστικά ανθρωποφαγίας.
Σε έναν κόσμο που επικρατεί ο νόμος του ισχυρού, είναι επιβεβλημένο να προάγεται ο ανταγωνισμός και τα παιχνίδια δύναμης και εξουσίας. Το σύστημα αυτό για να συντηρηθεί χρειάζεται στρατιώτες που θα απαρνηθούν την ανθρωπιά τους, που θα είναι σκληροί, αλύγιστοι και ανθεκτικοί. Εύκολα αυτά τα χαρακτηριστικά αποδόθηκαν στον άνδρα λόγω της μυϊκής του δύναμης χωρίς όμως να σημαίνει πως κάτι τέτοιο ταυτίζεται με την αληθινή του φύση. Θα λέγαμε πως η πατριαρχία επέβαλε η ίδια στον άνδρα να υιοθετήσει αυτή την συμπεριφορά διαστρεβλώνοντας την ανθρώπινή του υπόσταση.
Ο άνθρωπος είναι δισυπόστατος. Από την κοιλιά της μάνας μας ακόμα, είμαστε όλοι τόσο άνδρες όσο και γυναίκες. Οι ορμόνες μας μέχρι την εφηβεία μας είναι ουδέτερες και επιστρέφουν και πάλι σε αυτήν την ουδετερότητα μετά την εμμηνόπαυση και την ανδρανάπαυση αντίστοιχα. Άνδρες γυναίκες είμαστε προικισμένοι ταυτόχρονα με δυναμισμό και ευαισθησίες κι όταν μας στερούν το ένα από τα δύο αυτό που προκύπτει είναι καθαρή διαστροφή και δυστυχία.
Οι άνδρες μας είναι φανερά δυστυχισμένοι γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να χαλαρώσουν. Αρχικά δεν τους το επιτρέπει η κοινωνία και δευτερευόντως δεν το αποφασίζουν ούτε οι ίδιοι. Όλη αυτή η οργή και η βιαιότητα είναι απόρροια αυτής της νεύρωσης, ότι ο άνδρας πρέπει να είναι τραχύς σωματικά και ψυχικά, να έχει για τα πάντα λύσεις και να φέρνει συνέχεια επιτυχίες σε όλους τους τομείς της ζωής του. Και αυτό το μοντέλο παραδόξως το υιοθετούν και πολλές γυναίκες που ενστερνίζονται αυτό το πρότυπο ανδρισμού καταδικάζοντας ως εκ τούτου τον εαυτό τους στην ίδια δυστυχία.
Το σύστημα μας, από αρχαιοτάτων χρόνων ευδοκιμεί διαχωρίζοντας τους ανθρώπους σε ισχυρούς και αδυνάτους κατασκευάζοντας μια πυραμίδα εξουσίας όπου στον πάτο είναι οι πλέον αδύνατοι και ποικιλοτρόπως κακοποιημένοι. Στο ενδιάμεσο οι στρατιώτες, αυτοί που είναι αρκετά ισχυροί για να εκτονώνονται εις βάρος των αδυνάτων και αρκετά ανίσχυροι για να μην καταλάβουν ποτέ τη θέση εκείνων που βρίσκονται στην κορυφή, αυτών δηλαδή που ορίζουν το παιχνίδι. Στερώντας από τους αδύναμους τον τσαμπουκά δεν τους αφήνεις να σηκώσουν ανάστημα. Στερώντας πάλι από τους «παλικαράδες» την ευαισθησία δεν τους αφήνεις να χαρούν, να χαλαρώσουν, να ευτυχίσουν και άρα να σκεφτούν, να αφυπνιστούν. Κατασκευάζεις δύο ομάδες πληθυσμών που η μία θα καταναλώνει για πάντα την άλλη σα τον ουροβόρο όφι που τρώει την ουρά του.
Κάποιοι ξύπνησαν, κάποιοι ανακάλυψαν πως οι άνδρες μπορούν να είναι ευαίσθητοι και ευάλωτοι, πως και οι γυναίκες μπορούν να είναι δυναμικές, αρρενωπές και ευτυχισμένες χωρίς έναν άνδρα στο πλάι τους. Κάποιοι κατάλαβαν πως δεν υπάρχουν στεγανά στην ανθρώπινη φύση κι αυτό προκαλεί οργή γιατί πάντα ο άνθρωπος θα επιτίθεται σε αυτόν που ελευθερώθηκε και όχι σε αυτόν που τον καταδυναστεύει. Είναι ευκολότερο να επιτεθείς σε κάποιον που άλλαξε παρά να μπεις στη διαδικασία να αλλάξεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.
Η ομοφοβία ναι, πηγάζει από τον μισογυνισμό αλλά με τη έννοια του φθόνου της χαράς. Ένας ομοφοβικός δεν υβρίζει και δεν βιαιοπραγεί εις βάρος κάποιου γκέι γιατί φοβάται μη γίνει κι αυτός γκέι, αλλά γιατί τρομάζει στην ιδέα πως κάποιοι άνθρωποι έχουν το θάρρος να αγκαλιάσουν τις ευαισθησίες τους, να γίνονται ευάλωτοι και τρυφεροί. Αντίστοιχα για τον ίδιο λόγο θα επιτεθούν και σε μία λεσβία γιατί εκείνη την ώρα αισθάνονται ότι κάποιος τους κλέβει το ρόλο του επιβήτορα και τους εξαναγκάζει να δουν πως υπάρχει και κάτι παρά πάνω στον άνδρα από το ρόλο του εραστή.
Η ομοφοβία είναι, θα λέγαμε, και μία μηχανική κοινωνική νεύρωση που κάνει τους συμμορφωμένους του συστήματος να επιτίθενται σε οτιδήποτε ξεφεύγει από το μοντέλο που ορίζει. Ο μετανάστης είναι κακός γιατί μόνο έτσι θα μπορεί να συντηρούνται τα πολιτικά παιχνίδια επεκτατισμού. Ο τοξικομανής είναι κακός γιατί μόνο έτσι θα παραμείνει κοινωνικά αποκλεισμένος και άρα αιώνια καταδικασμένος να καταναλώνει ναρκωτικά και συνεπώς να συντηρεί το μαύρο χρήμα.
Η ομοφοβία είναι ένα από τα πολλά ρατσιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας γιατί πολύ απλά μάθαμε να καταπίνουμε αμάσητα ότι μας σερβίρεται. Το πρόβλημα είναι κατά βάση πολιτικό και ελάχιστα εν τέλει σεξουαλικό.
Ας δηλώσουμε λοιπόν όλοι παρούσες σε μια μοναδική κίνηση του φετινού φεστιβάλ υπερηφάνειας να καταδείξει τις διαστάσεις της κοινωνικής μας παθογένειας.
Με τεράστια συγκίνηση δηλώνω παρούσα.
Πηγή: enfo.gr
Χριστίνα (Ανδρομέδα) Πεταλωτή: Σχετικάμε τον συντάκτη
Δηλώνω παρούσα, γιατί ναι σαν γυναίκα εν έτη 2018 νιώθω πως ανήκω πραγματικά στις κοινωνικά ευπαθείς ομάδες. Δηλώνω παρούσα γιατί με πνίγει μια πατριαρχική κοινωνία που καταπιέζει ακόμα και τους άνδρες. Όταν είδα το φετινό spot του Athens Pride 2018 δάκρυσα. Είδα όλες μου τις σκέψεις συμπυκνωμένες σε λίγα δευτερόλεπτα. Πάντα πίστευα πως η ομοφοβία έχει σαν βάση της τον μισογυνισμό και το γιατί είναι πολύ απλό.
Η γυναίκα παραμένει και στον 21ο αιώνα ένα ανδρικό αξεσουάρ, μία συνοδός που πρέπει να πληρεί κάποιες προϋποθέσεις, να είναι όμορφη, υπάκουη και φρόνιμη, μάνα, γκόμενα, νοικοκυρά. Αν θέλει να είναι και μορφωμένη πρέπει να κρατάει χαμηλό προφίλ. Το ότι η θέση της έχει βελτιωθεί αισθητά τις τελευταίες δεκαετίες (στον δυτικό κόσμο) δεν καταργεί το υπαρκτό πρόβλημα της κακοποίησης που δέχεται. Και μαζί της ακολουθούν φυσικά και τα παιδιά.
Αλήθεια πόσες φορές έχουν φτάσει στα αφτιά μας περιστατικά ανδρών που έχουν πέσει θύματα βιασμού; Ελάχιστα και αυτά μόνο σε περιπτώσεις πολέμου. Όλα τα θύματα είναι κατά κύριο λόγο γυναίκες και παιδιά κι αυτό καταμαρτυρεί κάτι. Ότι τα ανθρώπινα πλάσματα που είναι ευάλωτα μυϊκά και συναισθηματικά είναι πάντα ο εύκολος στόχος. Ο βολικός στόχος. Γιατί κακά τα ψέματα μια ανδροκρατούμενη κοινωνία που πνίγεται εδώ και αιώνες από οργή και θυμό επιζητεί την εκτόνωση.
Στη λίστα των θυμάτων βίας, συμπεριλαμβάνονται και άλλα ανυπεράσπιστα πλάσματα όπως τα ζώα. Κάθε κακοποίηση ζώου συνοδεύεται από κάποια κακοποίηση ανθρώπου. Και για να έρθω και στο διά ταύτα η λίστα αυτή μεγαλώνει προσθέτοντας τους ομοφυλόφιλους και κάθε άλλη μειονεκτούσα ομάδα βλ. πρόσφυγες, μετανάστες, τοξικομανείς κλπ.
Το ερώτημα είναι το γιατί; Ήρθε σαν απάντηση από τους διοργανωτές της φετινής δράσης, ότι στο στόχαστρο είναι η θηλυκότητα. Η θηλυκότητα όμως στην οντολογική της έκφραση, στον πυρήνα της ουσίας της, δηλαδή στην ευαισθησία. Στόχος είναι οτιδήποτε ευαίσθητο, οτιδήποτε δε μπορεί να αμυνθεί με σθένος ή οτιδήποτε δεν διακατέχεται από χαρακτηριστικά ανθρωποφαγίας.
Σε έναν κόσμο που επικρατεί ο νόμος του ισχυρού, είναι επιβεβλημένο να προάγεται ο ανταγωνισμός και τα παιχνίδια δύναμης και εξουσίας. Το σύστημα αυτό για να συντηρηθεί χρειάζεται στρατιώτες που θα απαρνηθούν την ανθρωπιά τους, που θα είναι σκληροί, αλύγιστοι και ανθεκτικοί. Εύκολα αυτά τα χαρακτηριστικά αποδόθηκαν στον άνδρα λόγω της μυϊκής του δύναμης χωρίς όμως να σημαίνει πως κάτι τέτοιο ταυτίζεται με την αληθινή του φύση. Θα λέγαμε πως η πατριαρχία επέβαλε η ίδια στον άνδρα να υιοθετήσει αυτή την συμπεριφορά διαστρεβλώνοντας την ανθρώπινή του υπόσταση.
Ο άνθρωπος είναι δισυπόστατος. Από την κοιλιά της μάνας μας ακόμα, είμαστε όλοι τόσο άνδρες όσο και γυναίκες. Οι ορμόνες μας μέχρι την εφηβεία μας είναι ουδέτερες και επιστρέφουν και πάλι σε αυτήν την ουδετερότητα μετά την εμμηνόπαυση και την ανδρανάπαυση αντίστοιχα. Άνδρες γυναίκες είμαστε προικισμένοι ταυτόχρονα με δυναμισμό και ευαισθησίες κι όταν μας στερούν το ένα από τα δύο αυτό που προκύπτει είναι καθαρή διαστροφή και δυστυχία.
Οι άνδρες μας είναι φανερά δυστυχισμένοι γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να χαλαρώσουν. Αρχικά δεν τους το επιτρέπει η κοινωνία και δευτερευόντως δεν το αποφασίζουν ούτε οι ίδιοι. Όλη αυτή η οργή και η βιαιότητα είναι απόρροια αυτής της νεύρωσης, ότι ο άνδρας πρέπει να είναι τραχύς σωματικά και ψυχικά, να έχει για τα πάντα λύσεις και να φέρνει συνέχεια επιτυχίες σε όλους τους τομείς της ζωής του. Και αυτό το μοντέλο παραδόξως το υιοθετούν και πολλές γυναίκες που ενστερνίζονται αυτό το πρότυπο ανδρισμού καταδικάζοντας ως εκ τούτου τον εαυτό τους στην ίδια δυστυχία.
Το σύστημα μας, από αρχαιοτάτων χρόνων ευδοκιμεί διαχωρίζοντας τους ανθρώπους σε ισχυρούς και αδυνάτους κατασκευάζοντας μια πυραμίδα εξουσίας όπου στον πάτο είναι οι πλέον αδύνατοι και ποικιλοτρόπως κακοποιημένοι. Στο ενδιάμεσο οι στρατιώτες, αυτοί που είναι αρκετά ισχυροί για να εκτονώνονται εις βάρος των αδυνάτων και αρκετά ανίσχυροι για να μην καταλάβουν ποτέ τη θέση εκείνων που βρίσκονται στην κορυφή, αυτών δηλαδή που ορίζουν το παιχνίδι. Στερώντας από τους αδύναμους τον τσαμπουκά δεν τους αφήνεις να σηκώσουν ανάστημα. Στερώντας πάλι από τους «παλικαράδες» την ευαισθησία δεν τους αφήνεις να χαρούν, να χαλαρώσουν, να ευτυχίσουν και άρα να σκεφτούν, να αφυπνιστούν. Κατασκευάζεις δύο ομάδες πληθυσμών που η μία θα καταναλώνει για πάντα την άλλη σα τον ουροβόρο όφι που τρώει την ουρά του.
Κάποιοι ξύπνησαν, κάποιοι ανακάλυψαν πως οι άνδρες μπορούν να είναι ευαίσθητοι και ευάλωτοι, πως και οι γυναίκες μπορούν να είναι δυναμικές, αρρενωπές και ευτυχισμένες χωρίς έναν άνδρα στο πλάι τους. Κάποιοι κατάλαβαν πως δεν υπάρχουν στεγανά στην ανθρώπινη φύση κι αυτό προκαλεί οργή γιατί πάντα ο άνθρωπος θα επιτίθεται σε αυτόν που ελευθερώθηκε και όχι σε αυτόν που τον καταδυναστεύει. Είναι ευκολότερο να επιτεθείς σε κάποιον που άλλαξε παρά να μπεις στη διαδικασία να αλλάξεις εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.
Η ομοφοβία ναι, πηγάζει από τον μισογυνισμό αλλά με τη έννοια του φθόνου της χαράς. Ένας ομοφοβικός δεν υβρίζει και δεν βιαιοπραγεί εις βάρος κάποιου γκέι γιατί φοβάται μη γίνει κι αυτός γκέι, αλλά γιατί τρομάζει στην ιδέα πως κάποιοι άνθρωποι έχουν το θάρρος να αγκαλιάσουν τις ευαισθησίες τους, να γίνονται ευάλωτοι και τρυφεροί. Αντίστοιχα για τον ίδιο λόγο θα επιτεθούν και σε μία λεσβία γιατί εκείνη την ώρα αισθάνονται ότι κάποιος τους κλέβει το ρόλο του επιβήτορα και τους εξαναγκάζει να δουν πως υπάρχει και κάτι παρά πάνω στον άνδρα από το ρόλο του εραστή.
Η ομοφοβία είναι, θα λέγαμε, και μία μηχανική κοινωνική νεύρωση που κάνει τους συμμορφωμένους του συστήματος να επιτίθενται σε οτιδήποτε ξεφεύγει από το μοντέλο που ορίζει. Ο μετανάστης είναι κακός γιατί μόνο έτσι θα μπορεί να συντηρούνται τα πολιτικά παιχνίδια επεκτατισμού. Ο τοξικομανής είναι κακός γιατί μόνο έτσι θα παραμείνει κοινωνικά αποκλεισμένος και άρα αιώνια καταδικασμένος να καταναλώνει ναρκωτικά και συνεπώς να συντηρεί το μαύρο χρήμα.
Η ομοφοβία είναι ένα από τα πολλά ρατσιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας γιατί πολύ απλά μάθαμε να καταπίνουμε αμάσητα ότι μας σερβίρεται. Το πρόβλημα είναι κατά βάση πολιτικό και ελάχιστα εν τέλει σεξουαλικό.
Ας δηλώσουμε λοιπόν όλοι παρούσες σε μια μοναδική κίνηση του φετινού φεστιβάλ υπερηφάνειας να καταδείξει τις διαστάσεις της κοινωνικής μας παθογένειας.
Με τεράστια συγκίνηση δηλώνω παρούσα.
Πηγή: enfo.gr
Χριστίνα (Ανδρομέδα) Πεταλωτή: Σχετικάμε τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου