Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
Η οργάνωση Λέβιτσα με ανακοίνωση του προεδρείου της τάσσεται κατά της συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ, έχοντας κρατήσει ήδη από καιρό καθαρά αντι-νατοϊκή στάση.
Η οργάνωση Λέβιτσα (Levica = Αριστερά), αριστερή οργάνωση της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, σχηματίστηκε το 2016, λίγο πριν τις εκλογές, από τη συνένωση του ΚΚ Μακεδονίας (είχε δημιουργηθεί το 1993 μετά τη διάλυση του ιστορικού ΚΚ), δύο μικρότερων οργανώσεων/σχηματισμών και ανένταχτων συνδικαλιστών/αγωνιστών.
Στις βουλευτικές εκλογές κατάφερε να πάρει 12.000 ψήφους δηλαδή 1%. Στις δημοτικές εκλογές εξέλεξε τρεις δημοτικούς συμβούλους. Αυτοχαρακτηρίζονται αντικαπιταλιστές, αντιεθνικιστές, αντιιμπεριαλιστές και μάχονται για τα εργατικά συμφέροντα.
Με τις τελευταίες εξελίξεις έχουν πάρει καθαρά αντι-ΝΑΤΟϊκή στάση επιχειρηματολογώντας γιατί το ΝΑΤΟ δεν θα τους φέρει ούτε ασφάλεια, ούτε εσωτερική συνοχή.
Το κατά πόσον «αριστερό» και «διεθνιστικό» είναι να στηρίζουν την ονομασία τους ως «Μακεδόνες» και να εγκαλούν την ελληνική κοινωνία για «σωβινισμό», το αφήνω στην κρίση των αναγνωστών.
Το κατά πόσον είναι σοφό, οργανώσεις της ελληνικής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς να τους προσφωνούν «συντρόφους Μακεδόνες» επίσης το αφήνω στην κρίση των αναγνωστών.
Σε κάποια σημεία έχουν δίκιο. Το ότι τα Σκόπια υπήρξαν πεδίο επιθετικής επέκτασης του Ελληνικού κεφαλαίου συμβάλλοντας στην υπανάπτυξη τους είναι προφανώς αλήθεια. Το ότι το να ζητάς από ένα ανεξάρτητο κράτος με συνθήκη να αλλάξει όνομα, Σύνταγμα και σύμβολα είναι εθνική ταπείνωση είναι επίσης καταφανώς αληθές.
Έχω ξαναγράψει πως ο ελληνικός λαός ο οποίος στη συντριπτική του πλειοψηφία δεν διεκδικεί τίποτε από κανέναν, δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρεται και θεωρώ πως δεν ενδιαφέρεται να επιβάλλει στη γειτονική χώρα απολύτως τίποτε.
Μακεδόνες δεν είναι. Γιατί οι Μακεδόνες είναι Έλληνες και οι Σλάβοι που κατοικούν σε εκείνο το σημείο της γεωγραφικής Μακεδονίας δεν είναι. Και δεν πρόκειται ποτέ να τους αναγνωρίσουμε ως τέτοιους.
Από εκεί και πέρα αυτό δεν είναι το τέλος του κόσμου και οπωσδήποτε δεν είναι το τέλος της διπλωματίας. Αν οι σύντροφοι Σκοπιανοί επιθυμούν όντως συνομιλίες, θα φανεί τώρα κοντά.
Άλλωστε στη διπλωματία ορισμένες φορές η συμπεφωνημένη μη-λύση είναι η καλύτερη λύση.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Η οργάνωση Λέβιτσα με ανακοίνωση του προεδρείου της τάσσεται κατά της συμφωνίας Τσίπρα – Ζάεφ, έχοντας κρατήσει ήδη από καιρό καθαρά αντι-νατοϊκή στάση.
Η οργάνωση Λέβιτσα (Levica = Αριστερά), αριστερή οργάνωση της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας, σχηματίστηκε το 2016, λίγο πριν τις εκλογές, από τη συνένωση του ΚΚ Μακεδονίας (είχε δημιουργηθεί το 1993 μετά τη διάλυση του ιστορικού ΚΚ), δύο μικρότερων οργανώσεων/σχηματισμών και ανένταχτων συνδικαλιστών/αγωνιστών.
Στις βουλευτικές εκλογές κατάφερε να πάρει 12.000 ψήφους δηλαδή 1%. Στις δημοτικές εκλογές εξέλεξε τρεις δημοτικούς συμβούλους. Αυτοχαρακτηρίζονται αντικαπιταλιστές, αντιεθνικιστές, αντιιμπεριαλιστές και μάχονται για τα εργατικά συμφέροντα.
Με τις τελευταίες εξελίξεις έχουν πάρει καθαρά αντι-ΝΑΤΟϊκή στάση επιχειρηματολογώντας γιατί το ΝΑΤΟ δεν θα τους φέρει ούτε ασφάλεια, ούτε εσωτερική συνοχή.
Το κατά πόσον «αριστερό» και «διεθνιστικό» είναι να στηρίζουν την ονομασία τους ως «Μακεδόνες» και να εγκαλούν την ελληνική κοινωνία για «σωβινισμό», το αφήνω στην κρίση των αναγνωστών.
Το κατά πόσον είναι σοφό, οργανώσεις της ελληνικής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς να τους προσφωνούν «συντρόφους Μακεδόνες» επίσης το αφήνω στην κρίση των αναγνωστών.
Σε κάποια σημεία έχουν δίκιο. Το ότι τα Σκόπια υπήρξαν πεδίο επιθετικής επέκτασης του Ελληνικού κεφαλαίου συμβάλλοντας στην υπανάπτυξη τους είναι προφανώς αλήθεια. Το ότι το να ζητάς από ένα ανεξάρτητο κράτος με συνθήκη να αλλάξει όνομα, Σύνταγμα και σύμβολα είναι εθνική ταπείνωση είναι επίσης καταφανώς αληθές.
Έχω ξαναγράψει πως ο ελληνικός λαός ο οποίος στη συντριπτική του πλειοψηφία δεν διεκδικεί τίποτε από κανέναν, δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρεται και θεωρώ πως δεν ενδιαφέρεται να επιβάλλει στη γειτονική χώρα απολύτως τίποτε.
Μακεδόνες δεν είναι. Γιατί οι Μακεδόνες είναι Έλληνες και οι Σλάβοι που κατοικούν σε εκείνο το σημείο της γεωγραφικής Μακεδονίας δεν είναι. Και δεν πρόκειται ποτέ να τους αναγνωρίσουμε ως τέτοιους.
Από εκεί και πέρα αυτό δεν είναι το τέλος του κόσμου και οπωσδήποτε δεν είναι το τέλος της διπλωματίας. Αν οι σύντροφοι Σκοπιανοί επιθυμούν όντως συνομιλίες, θα φανεί τώρα κοντά.
Άλλωστε στη διπλωματία ορισμένες φορές η συμπεφωνημένη μη-λύση είναι η καλύτερη λύση.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου