Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
Ας δούμε χωρίς πολλά-πολλά ποια πολιτικά ακροατήρια είμαστε απλά και τσουβαλάτα οι αντιπολιτευόμενοι μέχρι τέλους:
1ο πολιτικό ακροατήριο: Ο χώρος του ΚΚΕ. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός που γνωρίσαμε. Τον αποτελούν κυρίως σκληρά συνδικάτα του πυρήνα της εργατικής τάξης, ναυτεργάτες, μεταλλεργάτες, οικοδόμοι κτλ. Οι υπόλοιπες δυνάμεις του είναι επικουρικές. Κύριο ενδιαφέρον του συνεπώς, η ανάπτυξη του δευτερογενούς τομέα της παραγωγής στη χώρα γιατί πολύ απλά εάν αυτό δεν συμβεί δεν θα έχουν που να δουλεύουν. Αυτό τους κάνει επιφυλακτικούς σε κάθε εξεγερσιακή διαδικασία στην οποία δεν θα έχουν τον πλήρη και απόλυτο έλεγχο.
2ο πολιτικό ακροατήριο: Εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Ένα απίθανο τουρλουμπούκι οργανώσεων με άκρως φαιδρές ιδεοληπτικές αγκυλώσεις προηγούμενων δεκαετιών οι οποίοι απαντούν πρωτίστως ο ένας στον άλλο και πολύ δευτερευόντως ασχολούνται με την υπόλοιπη κοινωνία. Κυρίως μεσοστρώματα και διανοούμενοι. Μηδενική γείωση στις παραγωγικές τάξεις της χώρας. Καλές προθέσεις, αλλά δυσκολία επικοινωνίας με πιο πρακτικά σκεπτόμενους ανθρώπους.
3ο πολιτικό ακροατήριο: Αντιεξουσιαστικός χώρος. Εκεί κι αν χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Πανσπερμία συλλογικοτήτων και ένα πλήθος ανένταχτων με αποψάρα και τσαμπουκά. Επίσης κατά βάσιν μεσοστρώματα. Επίσης μηδενική γείωση στις παραγωγικές τάξεις της χώρας. Επίσης καλές προθέσεις, αλλά χάσιμο μέσα στον ατομοκεντρισμό. Ειρωνικά, λίγο πιο εύκολοι στη συμμετοχή σε μαζικές διαδικασίες, ίσος λόγω λιγότερου ιστορικού βάρους στην Ελλάδα στην οποία ο αναρχισμός ποτέ δεν είχε παράδοση.
4ο πολιτικό ακροατήριο: Ανδρεοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. Η ήττα μετά το θάνατο και την εξαφάνιση της πολιτικής κληρονομιάς του ηγέτη. Η κεντροαριστερή σοσιαλιστική σκέψη είχε τη δική της παράδοση στην Ελλάδα. Ωστόσο η απογοήτευση από το διπλό ξεπούλημα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ (νεοΠΑΣΟΚ στην ουσία) μαζί με την τεχνητή πόλωση την οποία το σύστημα αποπροσανατολιστικά προκαλεί με την επίσης ξεπουλημένη ΝΔ, κρατά αυτόν τον κόσμο σε μια αμήχανη αποστράτευση.
5ο πολιτικό ακροατήριο: Λαϊκή δεξιά. Αυτή τη στιγμή, είναι αυτό το κομμάτι του ελληνικού λαού που λειτουργεί ως καταλύτης και θρυαλλίδα εξελίξεων με τις κινητοποιήσεις του. Ωστόσο η απουσία αυτόκεντρης, ανεξάρτητης αντιστασιακής παράδοσης δεν του επιτρέπει να ιδεολογικοποιήσει με πολιτικό τρόπο τον αγώνα. Σύντομα άλλες δυνάμεις θα πρέπει να μπουν στο κεφάλι, όπως και σε άλλες στιγμές της αντίστασης του λαού.
6ο πολιτικό ακροατήριο: Οικολογικό, φιλοζωϊκό κίνημα. Πολύ στα πάνω του τα τελευταία χρόνια. Αν εξαιρέσεις τις ΜΚΟ οι οποίες προσπαθούν να βγάλουν και από τη μύγα ξύγκι, υγιές κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Συνειδητοποιούν σταδιακά πως το ζήτημα της διαχείρισης του περιβάλλοντος δεν μπορεί να διαχωριστεί από το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Επίσης μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα με πιο απολίτικα κομμάτια του πληθυσμού.
Θεωρώ πως όλοι οι προαναφερθέντες σε αυτό το ταμπέλιασμα, είμαστε ένα ζουμερό 25% του πληθυσμού της χώρας. Δεν είμαστε πολλοί, δεν είμαστε λίγοι. Αν το θελήσουμε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Ας δούμε χωρίς πολλά-πολλά ποια πολιτικά ακροατήρια είμαστε απλά και τσουβαλάτα οι αντιπολιτευόμενοι μέχρι τέλους:
1ο πολιτικό ακροατήριο: Ο χώρος του ΚΚΕ. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός που γνωρίσαμε. Τον αποτελούν κυρίως σκληρά συνδικάτα του πυρήνα της εργατικής τάξης, ναυτεργάτες, μεταλλεργάτες, οικοδόμοι κτλ. Οι υπόλοιπες δυνάμεις του είναι επικουρικές. Κύριο ενδιαφέρον του συνεπώς, η ανάπτυξη του δευτερογενούς τομέα της παραγωγής στη χώρα γιατί πολύ απλά εάν αυτό δεν συμβεί δεν θα έχουν που να δουλεύουν. Αυτό τους κάνει επιφυλακτικούς σε κάθε εξεγερσιακή διαδικασία στην οποία δεν θα έχουν τον πλήρη και απόλυτο έλεγχο.
2ο πολιτικό ακροατήριο: Εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Ένα απίθανο τουρλουμπούκι οργανώσεων με άκρως φαιδρές ιδεοληπτικές αγκυλώσεις προηγούμενων δεκαετιών οι οποίοι απαντούν πρωτίστως ο ένας στον άλλο και πολύ δευτερευόντως ασχολούνται με την υπόλοιπη κοινωνία. Κυρίως μεσοστρώματα και διανοούμενοι. Μηδενική γείωση στις παραγωγικές τάξεις της χώρας. Καλές προθέσεις, αλλά δυσκολία επικοινωνίας με πιο πρακτικά σκεπτόμενους ανθρώπους.
3ο πολιτικό ακροατήριο: Αντιεξουσιαστικός χώρος. Εκεί κι αν χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Πανσπερμία συλλογικοτήτων και ένα πλήθος ανένταχτων με αποψάρα και τσαμπουκά. Επίσης κατά βάσιν μεσοστρώματα. Επίσης μηδενική γείωση στις παραγωγικές τάξεις της χώρας. Επίσης καλές προθέσεις, αλλά χάσιμο μέσα στον ατομοκεντρισμό. Ειρωνικά, λίγο πιο εύκολοι στη συμμετοχή σε μαζικές διαδικασίες, ίσος λόγω λιγότερου ιστορικού βάρους στην Ελλάδα στην οποία ο αναρχισμός ποτέ δεν είχε παράδοση.
4ο πολιτικό ακροατήριο: Ανδρεοπαπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ. Η ήττα μετά το θάνατο και την εξαφάνιση της πολιτικής κληρονομιάς του ηγέτη. Η κεντροαριστερή σοσιαλιστική σκέψη είχε τη δική της παράδοση στην Ελλάδα. Ωστόσο η απογοήτευση από το διπλό ξεπούλημα ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ (νεοΠΑΣΟΚ στην ουσία) μαζί με την τεχνητή πόλωση την οποία το σύστημα αποπροσανατολιστικά προκαλεί με την επίσης ξεπουλημένη ΝΔ, κρατά αυτόν τον κόσμο σε μια αμήχανη αποστράτευση.
5ο πολιτικό ακροατήριο: Λαϊκή δεξιά. Αυτή τη στιγμή, είναι αυτό το κομμάτι του ελληνικού λαού που λειτουργεί ως καταλύτης και θρυαλλίδα εξελίξεων με τις κινητοποιήσεις του. Ωστόσο η απουσία αυτόκεντρης, ανεξάρτητης αντιστασιακής παράδοσης δεν του επιτρέπει να ιδεολογικοποιήσει με πολιτικό τρόπο τον αγώνα. Σύντομα άλλες δυνάμεις θα πρέπει να μπουν στο κεφάλι, όπως και σε άλλες στιγμές της αντίστασης του λαού.
6ο πολιτικό ακροατήριο: Οικολογικό, φιλοζωϊκό κίνημα. Πολύ στα πάνω του τα τελευταία χρόνια. Αν εξαιρέσεις τις ΜΚΟ οι οποίες προσπαθούν να βγάλουν και από τη μύγα ξύγκι, υγιές κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Συνειδητοποιούν σταδιακά πως το ζήτημα της διαχείρισης του περιβάλλοντος δεν μπορεί να διαχωριστεί από το ευρύτερο πολιτικό σκηνικό. Επίσης μπορεί να λειτουργήσει ως γέφυρα με πιο απολίτικα κομμάτια του πληθυσμού.
Θεωρώ πως όλοι οι προαναφερθέντες σε αυτό το ταμπέλιασμα, είμαστε ένα ζουμερό 25% του πληθυσμού της χώρας. Δεν είμαστε πολλοί, δεν είμαστε λίγοι. Αν το θελήσουμε μπορούμε να κάνουμε τα πάντα.
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου