Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
«Ανεξαρτησία σημαίνει να έχεις το κεφάλι σου μέσα στο στόμα του Λύκου και να του λες άντε γ@μήσου».
Ο Φιδέλ Κάστρο το είπε.
Θα μου πείτε κι άλλοι το λένε ή το γράφουν.
Ναι στα λόγια κάνει πρωταθλητισμό ο ανθρωπάκος, αφού στην πλειονότητά τους οι Θνητοί δεν δύνανται να το ενστερνιστούν, μήτε με τις πράξεις τους να το αποδείξουν.
Συνακόλουθα:
► Ο γιος του Σαμαρά αντέγραψε στο Ιδιωτικό Σχολείο και «πέσαμε απ’ τα σύννεφα»! Και δεν «πέσαμε απ’ τα σύννεφα» όσοι από εμάς στείλαμε τα παιδιά μας στα Δημόσια Ιδρύματα και τώρα είναι άνεργα, όπως είμαστε κι εμείς άνεργοι, αφού δεν σκύψαμε την κεφαλή σε καμία πελατειακή συναλλαγή. Το άκρον άωτον της κοροϊδίας είναι πως «έπεσαν απ’ τα σύννεφα» όσοι πλήρωσαν επί χρόνια τα Ιδιωτικά Ιδρύματα για να αποκαταστήσουν τα βλαστάρια τους μέσα στον εξευγενισμό αυτής της καπιταλιστικής σαπίλας. Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια στην ημεδαπή, επειδή έχουμε αναφέρει πως «ο δικός τους γόνος είναι ξεχωριστός» και Κολεγιακή Εκπαίδευση στη Γηραιά Αλβιόνα, Βιομηχανική καθαρά Εκπαίδευση επιδοτούμενη από Πολυεθνικές Εταιρείες προτεσταντικής πειθαρχίας, όπου όπως έχουμε αναφέρει ο Φοιτητής μυείται σεμνά και ταπεινά στην τελετή της «γονυκλισίας», τακτική απαιτούμενη για την πρόσληψή τους σε καίριες θέσεις στην Ιεραρχία των ίδιων Εταιρειών. Είναι ο μικροαστός απ’ το χωριό των εκατό κατοίκων που, αφού ο γονιός του υπηρέτησε το πελατειακό κράτος του δικομματισμού με χίλιους τρόπους, ξαφνικά βρέθηκε στην Αγγλία και επιδεικνύει τη ζώνη Moschino στο παντελόνι του, τη βρώση των gourmet στα πανάκριβα εστιατόρια, και την ανάγνωση των Financial Times αλλά νομίζει πως είναι ευαίσθητος και λυπάται τα παιδάκια του Τρίτου Κόσμου! Ο γιος του Σαμαρά είναι καθρέφτης για πάρα πολλούς, κι ας αποφεύγουν τον αντικατοπτρισμό που σίγουρα δεν λέω τυφλώνει και δύσκολα να τον αντέξεις. Και η «τούρτα» αυτή εκτός απ’ το «υπέροχο γλάσο» που αναφέραμε έχει και κερασάκια, δύο τον αριθμό: Το ένα κερασάκι η επιστολή «αγανάκτησης» του Προέδρου Εκπαιδευτικών Ιδιωτικής Εκπαίδευσης, ο οποίος συγκάλυψε το γεγονός συνιστώντας υποζύγιο διεκπεραίωσης της απόλυσης της καθηγήτριας και μετά θάνατον εμφανίζεται κι αυτός «αγανακτισμένος». Το δεύτερο κερασάκι η αδιαφορία των συναδέλφων της, οι οποίοι αποστασιοποιήθηκαν και δεν την υποστήριξαν στη δίκη, η οποία συστήθηκε εις βάρος της με χυδαίο τρόπο, για να μην χάσουν τη θεσούλα τους.
Μπροστά στο χρήμα μάθαν οι Θνητοί, να ξεπουλούν το ήθος τους…
► Γιος άλλου κομματικού στελέχους, αριστερόστροφης αυτή τη φορά καταβολής, συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών ουσιών. Και πάλι «πέσαμε απ’ τα σύννεφα»! Και δεν «πέσαμε απ’ τα σύννεφα» όσοι από εμάς δεν έχουμε ποτέ εμπλακεί σε διακίνηση-χρήση ναρκωτικών ουσιών όχι από πουριτανισμό αλλά από πεποίθηση περί πλήρους Ανεξαρτησίας της Σκέψης και κατ’ εφαπτομένη των αντιδράσεων του Ατόμου. Το άκρον άωτον της κοροϊδίας είναι πως «έπεσαν απ’ τα σύννεφα» όσοι προπαγανδίζουν εξουσιαστικά την επιβεβλημένη διαστροφή περί απαγόρευσης των ναρκωτικών ουσιών τη στιγμή που δραστηριοποιούνται με νόμιμο τρόπο εργαστήρια παραγωγής-εμπορικής διακίνησης χημικών ουσιών εξαρτησιογόνας ή κατασταλτικής δράσης. Γονείς εξαρτημένων έχουν επανειλημμένως καταγγείλει πως το εμπόριο των ναρκωτικών μεθοδεύεται κυρίως από εκπροσώπους «αντιδραστικών πολιτικών κύκλων» - «Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών» - «Οργανισμούς απεξάρτησης» - «δήθεν Ελευθεριακούς». Και αυτή η «τούρτα» αυτή εκτός απ’ το «υπέροχο γλάσο» που αναφέραμε έχει κερασάκια, δύο τον αριθμό: Το ένα κερασάκι η αναγωγή των προβλημάτων σε κομματική αντιπαράθεση, αφού οι κομματικές παρατάξεις έχουν επιφορτίσει τα επικοινωνιακά τσιράκια τους να αναλώνονται όχι στα μείζονα προβλήματα αλλά στο προσωποπαγές και ετεροκίνητο πρόσχημά τους. Το δεύτερο κερασάκι οι Λογοτεχνικές Συντροφιές, κλίκες υμετέρων-ματαιόδοξων αρχομανών, που λυσσομανούν για μία θέση στο σάπιο σύστημα δια της διδαχής της Τέχνης στους περιθωριοποιημένους πληθυσμούς.
Το να παρατηρείς τη σαπίλα «πασοκικής» νοοτροπίας σε μεσήλικες, είναι εκνευριστικό αλλά είναι σίγουρα κατανοητό, αφού σε αυτό το περιβάλλον έδρασαν - με αυτό το καθεστώς μπήκαν στις θέσεις εργασίας, με αυτές τις τακτικές παραγκώνισαν τον διπλανό τους. Το να διαπιστώνεις όμως τη σήψη στα νεαρά άτομα, αυτό είναι απελπιστικό. Το να διέπονται τα νεαρά άτομα από μεγαλομανία ματαιόδοξης Ιεραρχίας και να νομίζουν πως κομίζουν το δισκοπότηρο της Λογοτεχνίας ή κάποιου λογοτεχνικού ρεύματος, είναι φαινόμενο εξωφρενικό, στο οποίο μόνο πάταξη αρμόζει. Οι ομαδούλες που συστήνονται σε καθημερινή βάση και διακαής τους πόθος είναι πως θα γίνουν Εταιρεία, ώστε να λυμαίνονται ευκολότερα το Πνεύμα, απαρτίζονται συνήθως από δυο-τρεις «επόπτες» που νομίζουν πως ψηλώνει το μπόι τους αν θα έρθουν σε επαφή με λίγα «διάσημα ονόματα», λες και η διασημότητα ενέχει και το ήθος, και τους αυλικούς-οπαδούς, που ακολουθούν τυφλά σε όποια επιταγή, αρκεί να ακουστεί για λίγο η φωνή τους σε καμία απαγγελία ποιήματος - ανάγνωση κειμένου ή να δημοσιευτούν λίγες απ’ τις αράδες τους. Ένα σύστημα «Οπαδισμού», που δεν επιθυμεί παρά τη διαιώνιση της αυτοπροβολής και της αναξιοκρατικής προώθησης.
Μπροστά στο χρήμα μάθαν οι Θνητοί, να ξεπουλούν το ήθος τους…
Με τον ίδιο τρόπο μετατρέπεται σε «Κομματική μέριμνα ή διχόνοια» η επιστροφή των Ελλήνων Στρατιωτικών - η ημέρα εορτασμού Θρησκευτικών οροσήμων - οι πυρκαγιές με τους νεκρούς και τ’ αυθαίρετα στο δάσος - η απονομή μεταλλείων σε αθλητές και πλείστες άλλες παραλλαγές. Νιώθουν οι Θνητοί έντονη ανασφάλεια, αφού έχουν απωλέσει το αυθύπαρκτον της προσωπικότητάς τους και η ανάγκη τους να βρίσκουν καταφύγιο σε Ομάδες, οι οποίες θα τους εξασφαλίσουν δια γραφειοκρατικών μηχανισμών και παρασιτικής υπαλληλίας το προσωπικό όφελος επιτείνεται. Κατά συνέπεια η αφερεγγυότητα αποδεικνύεται όλο και πιο περίτρανα σε κάθε βήμα. Θα κυριαρχεί είτε ο «ηγεμονικός αρχηγός» με το σόι του, που θα μεταχειρίζεται τις Δημόσιες Υπηρεσίες ως προσωπικό φέουδο με αρωγό τη διαιώνιση της ρουσφετολογίας δια των γνωριμιών σε καίριες θέσεις Λειτουργών, είτε η «καθαρή φυσιογνωμία» με τους βαρόνους της, που θα υπερμάχεται της εξέλιξης της Τέχνης και θα ιδιοποιείται την ανακατανομή της με αρωγό τους χειροκροτητές της εσωτερικά ταυτόσημης υποτέλειας.
«Τα Κόμματα είναι αγέλες χωρίς ψυχή, που υπακούουν σ’ έναν αρχηγό και αγωνίζονται για την άλωση της Εξουσίας, όχι για να εκτελέσουν κάποιο έργο ή να διακονήσουν κάποια υψηλή υπόθεση, αλλά για ν’ αρπάξουν θέσεις και αξιώματα και να πραγματώσουν ιδιοτελείς σκοπούς» εξηγούσε πριν δεκαετίες ο Max Weber. Ανάλογα χνάρια ακολουθεί και η Τέχνη, όταν συμπιέζεται στο παχνί ρευμάτων. Όπως στα Κόμματα ο διαφωνών διαγράφεται με συνοπτικές διαδικασίες, επειδή δεν υπογράφει τα Μνημόνια και οι συν-βουλευτές ποιούν την νήσσαν από φόβο δικής τους αποπομπής ή από ματαιοδοξία ευκολότερης ανάρρησής τους, έτσι και στην Τέχνη, ο διαφωνών διαγράφεται με συνοπτικές διαδικασίες, επειδή καταδεικνύει τη συντριπτική διαφθορά της.
Κουραστήκαμε γύρω να έχουμε Επαναστάτες. Πήξαμε στους Διαφορετικούς. Η παραφθορά του Επαναστάτη τη σήμερον είναι κατάπτυστη, αφού ο Θνητός που «καθιερώνει το αφορολόγητό» του και χρησιμοποιεί όλους τους τρόπους, ακόμη και την ανταλλαγή των likes, προς παγίωσή του, παρουσιάζεται ως μαχητής. Είναι σαν να χρηματοδοτεί την εικόνα του, αλλά με τον όρο να παραλαμβάνει τα οφέλη ιδιοχείρως!
Υμνητές της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας έχουμε χιλιάδες. Ξέρει ο Θνητός να καλιγώνει τον στίχο με θεσμοποιημένη πρακτική. Ξέρει ο Θνητός να υποδύεται ρόλους.
Στην πράξη ωστόσο ελάχιστοι αποδεικνύουν με τη στάση της ζωής τους πως έχουν ήδη πει πολλές φορές «άντε γ@μήσου» ακόμη κι αν βρισκόταν το κεφάλι τους στο στόμα του λύκου.
Και αυτοί οι ελάχιστοι είναι μόνο οι Απομονωμένοι.
Αυτοί στων οποίων τη μούρη έκλεισαν με ανυπόφορη ορμή πολλές πόρτες αλλά η μία που άνοιξε, μέριασε απλώς στην ατόφια ειλικρίνειά τους.
Αυτοί που δεν έχουν οπαδούς επειδή ποτέ δεν προσπάθησαν να έχουν.
Αυτοί που έχουν θυσιάσει και χάσει πολλά χωρίς να γκρινιάζουν ως κακομαθημένα υποχείρια, που τρέχουν στα επιτελεία των γονιών - φίλων - κομματαρχών - συντρόφων για να βρουν το δίκιο τους.
Αυτοί που χρησιμοποιούν γλώσσα ατσάλινη ξέροντας πως θα τους απομονώσει η πλειονότητα…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
«Ανεξαρτησία σημαίνει να έχεις το κεφάλι σου μέσα στο στόμα του Λύκου και να του λες άντε γ@μήσου».
Ο Φιδέλ Κάστρο το είπε.
Θα μου πείτε κι άλλοι το λένε ή το γράφουν.
Ναι στα λόγια κάνει πρωταθλητισμό ο ανθρωπάκος, αφού στην πλειονότητά τους οι Θνητοί δεν δύνανται να το ενστερνιστούν, μήτε με τις πράξεις τους να το αποδείξουν.
Συνακόλουθα:
► Ο γιος του Σαμαρά αντέγραψε στο Ιδιωτικό Σχολείο και «πέσαμε απ’ τα σύννεφα»! Και δεν «πέσαμε απ’ τα σύννεφα» όσοι από εμάς στείλαμε τα παιδιά μας στα Δημόσια Ιδρύματα και τώρα είναι άνεργα, όπως είμαστε κι εμείς άνεργοι, αφού δεν σκύψαμε την κεφαλή σε καμία πελατειακή συναλλαγή. Το άκρον άωτον της κοροϊδίας είναι πως «έπεσαν απ’ τα σύννεφα» όσοι πλήρωσαν επί χρόνια τα Ιδιωτικά Ιδρύματα για να αποκαταστήσουν τα βλαστάρια τους μέσα στον εξευγενισμό αυτής της καπιταλιστικής σαπίλας. Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια στην ημεδαπή, επειδή έχουμε αναφέρει πως «ο δικός τους γόνος είναι ξεχωριστός» και Κολεγιακή Εκπαίδευση στη Γηραιά Αλβιόνα, Βιομηχανική καθαρά Εκπαίδευση επιδοτούμενη από Πολυεθνικές Εταιρείες προτεσταντικής πειθαρχίας, όπου όπως έχουμε αναφέρει ο Φοιτητής μυείται σεμνά και ταπεινά στην τελετή της «γονυκλισίας», τακτική απαιτούμενη για την πρόσληψή τους σε καίριες θέσεις στην Ιεραρχία των ίδιων Εταιρειών. Είναι ο μικροαστός απ’ το χωριό των εκατό κατοίκων που, αφού ο γονιός του υπηρέτησε το πελατειακό κράτος του δικομματισμού με χίλιους τρόπους, ξαφνικά βρέθηκε στην Αγγλία και επιδεικνύει τη ζώνη Moschino στο παντελόνι του, τη βρώση των gourmet στα πανάκριβα εστιατόρια, και την ανάγνωση των Financial Times αλλά νομίζει πως είναι ευαίσθητος και λυπάται τα παιδάκια του Τρίτου Κόσμου! Ο γιος του Σαμαρά είναι καθρέφτης για πάρα πολλούς, κι ας αποφεύγουν τον αντικατοπτρισμό που σίγουρα δεν λέω τυφλώνει και δύσκολα να τον αντέξεις. Και η «τούρτα» αυτή εκτός απ’ το «υπέροχο γλάσο» που αναφέραμε έχει και κερασάκια, δύο τον αριθμό: Το ένα κερασάκι η επιστολή «αγανάκτησης» του Προέδρου Εκπαιδευτικών Ιδιωτικής Εκπαίδευσης, ο οποίος συγκάλυψε το γεγονός συνιστώντας υποζύγιο διεκπεραίωσης της απόλυσης της καθηγήτριας και μετά θάνατον εμφανίζεται κι αυτός «αγανακτισμένος». Το δεύτερο κερασάκι η αδιαφορία των συναδέλφων της, οι οποίοι αποστασιοποιήθηκαν και δεν την υποστήριξαν στη δίκη, η οποία συστήθηκε εις βάρος της με χυδαίο τρόπο, για να μην χάσουν τη θεσούλα τους.
Μπροστά στο χρήμα μάθαν οι Θνητοί, να ξεπουλούν το ήθος τους…
► Γιος άλλου κομματικού στελέχους, αριστερόστροφης αυτή τη φορά καταβολής, συνελήφθη για κατοχή ναρκωτικών ουσιών. Και πάλι «πέσαμε απ’ τα σύννεφα»! Και δεν «πέσαμε απ’ τα σύννεφα» όσοι από εμάς δεν έχουμε ποτέ εμπλακεί σε διακίνηση-χρήση ναρκωτικών ουσιών όχι από πουριτανισμό αλλά από πεποίθηση περί πλήρους Ανεξαρτησίας της Σκέψης και κατ’ εφαπτομένη των αντιδράσεων του Ατόμου. Το άκρον άωτον της κοροϊδίας είναι πως «έπεσαν απ’ τα σύννεφα» όσοι προπαγανδίζουν εξουσιαστικά την επιβεβλημένη διαστροφή περί απαγόρευσης των ναρκωτικών ουσιών τη στιγμή που δραστηριοποιούνται με νόμιμο τρόπο εργαστήρια παραγωγής-εμπορικής διακίνησης χημικών ουσιών εξαρτησιογόνας ή κατασταλτικής δράσης. Γονείς εξαρτημένων έχουν επανειλημμένως καταγγείλει πως το εμπόριο των ναρκωτικών μεθοδεύεται κυρίως από εκπροσώπους «αντιδραστικών πολιτικών κύκλων» - «Τμήματος Δίωξης Ναρκωτικών» - «Οργανισμούς απεξάρτησης» - «δήθεν Ελευθεριακούς». Και αυτή η «τούρτα» αυτή εκτός απ’ το «υπέροχο γλάσο» που αναφέραμε έχει κερασάκια, δύο τον αριθμό: Το ένα κερασάκι η αναγωγή των προβλημάτων σε κομματική αντιπαράθεση, αφού οι κομματικές παρατάξεις έχουν επιφορτίσει τα επικοινωνιακά τσιράκια τους να αναλώνονται όχι στα μείζονα προβλήματα αλλά στο προσωποπαγές και ετεροκίνητο πρόσχημά τους. Το δεύτερο κερασάκι οι Λογοτεχνικές Συντροφιές, κλίκες υμετέρων-ματαιόδοξων αρχομανών, που λυσσομανούν για μία θέση στο σάπιο σύστημα δια της διδαχής της Τέχνης στους περιθωριοποιημένους πληθυσμούς.
Το να παρατηρείς τη σαπίλα «πασοκικής» νοοτροπίας σε μεσήλικες, είναι εκνευριστικό αλλά είναι σίγουρα κατανοητό, αφού σε αυτό το περιβάλλον έδρασαν - με αυτό το καθεστώς μπήκαν στις θέσεις εργασίας, με αυτές τις τακτικές παραγκώνισαν τον διπλανό τους. Το να διαπιστώνεις όμως τη σήψη στα νεαρά άτομα, αυτό είναι απελπιστικό. Το να διέπονται τα νεαρά άτομα από μεγαλομανία ματαιόδοξης Ιεραρχίας και να νομίζουν πως κομίζουν το δισκοπότηρο της Λογοτεχνίας ή κάποιου λογοτεχνικού ρεύματος, είναι φαινόμενο εξωφρενικό, στο οποίο μόνο πάταξη αρμόζει. Οι ομαδούλες που συστήνονται σε καθημερινή βάση και διακαής τους πόθος είναι πως θα γίνουν Εταιρεία, ώστε να λυμαίνονται ευκολότερα το Πνεύμα, απαρτίζονται συνήθως από δυο-τρεις «επόπτες» που νομίζουν πως ψηλώνει το μπόι τους αν θα έρθουν σε επαφή με λίγα «διάσημα ονόματα», λες και η διασημότητα ενέχει και το ήθος, και τους αυλικούς-οπαδούς, που ακολουθούν τυφλά σε όποια επιταγή, αρκεί να ακουστεί για λίγο η φωνή τους σε καμία απαγγελία ποιήματος - ανάγνωση κειμένου ή να δημοσιευτούν λίγες απ’ τις αράδες τους. Ένα σύστημα «Οπαδισμού», που δεν επιθυμεί παρά τη διαιώνιση της αυτοπροβολής και της αναξιοκρατικής προώθησης.
Μπροστά στο χρήμα μάθαν οι Θνητοί, να ξεπουλούν το ήθος τους…
Με τον ίδιο τρόπο μετατρέπεται σε «Κομματική μέριμνα ή διχόνοια» η επιστροφή των Ελλήνων Στρατιωτικών - η ημέρα εορτασμού Θρησκευτικών οροσήμων - οι πυρκαγιές με τους νεκρούς και τ’ αυθαίρετα στο δάσος - η απονομή μεταλλείων σε αθλητές και πλείστες άλλες παραλλαγές. Νιώθουν οι Θνητοί έντονη ανασφάλεια, αφού έχουν απωλέσει το αυθύπαρκτον της προσωπικότητάς τους και η ανάγκη τους να βρίσκουν καταφύγιο σε Ομάδες, οι οποίες θα τους εξασφαλίσουν δια γραφειοκρατικών μηχανισμών και παρασιτικής υπαλληλίας το προσωπικό όφελος επιτείνεται. Κατά συνέπεια η αφερεγγυότητα αποδεικνύεται όλο και πιο περίτρανα σε κάθε βήμα. Θα κυριαρχεί είτε ο «ηγεμονικός αρχηγός» με το σόι του, που θα μεταχειρίζεται τις Δημόσιες Υπηρεσίες ως προσωπικό φέουδο με αρωγό τη διαιώνιση της ρουσφετολογίας δια των γνωριμιών σε καίριες θέσεις Λειτουργών, είτε η «καθαρή φυσιογνωμία» με τους βαρόνους της, που θα υπερμάχεται της εξέλιξης της Τέχνης και θα ιδιοποιείται την ανακατανομή της με αρωγό τους χειροκροτητές της εσωτερικά ταυτόσημης υποτέλειας.
«Τα Κόμματα είναι αγέλες χωρίς ψυχή, που υπακούουν σ’ έναν αρχηγό και αγωνίζονται για την άλωση της Εξουσίας, όχι για να εκτελέσουν κάποιο έργο ή να διακονήσουν κάποια υψηλή υπόθεση, αλλά για ν’ αρπάξουν θέσεις και αξιώματα και να πραγματώσουν ιδιοτελείς σκοπούς» εξηγούσε πριν δεκαετίες ο Max Weber. Ανάλογα χνάρια ακολουθεί και η Τέχνη, όταν συμπιέζεται στο παχνί ρευμάτων. Όπως στα Κόμματα ο διαφωνών διαγράφεται με συνοπτικές διαδικασίες, επειδή δεν υπογράφει τα Μνημόνια και οι συν-βουλευτές ποιούν την νήσσαν από φόβο δικής τους αποπομπής ή από ματαιοδοξία ευκολότερης ανάρρησής τους, έτσι και στην Τέχνη, ο διαφωνών διαγράφεται με συνοπτικές διαδικασίες, επειδή καταδεικνύει τη συντριπτική διαφθορά της.
Κουραστήκαμε γύρω να έχουμε Επαναστάτες. Πήξαμε στους Διαφορετικούς. Η παραφθορά του Επαναστάτη τη σήμερον είναι κατάπτυστη, αφού ο Θνητός που «καθιερώνει το αφορολόγητό» του και χρησιμοποιεί όλους τους τρόπους, ακόμη και την ανταλλαγή των likes, προς παγίωσή του, παρουσιάζεται ως μαχητής. Είναι σαν να χρηματοδοτεί την εικόνα του, αλλά με τον όρο να παραλαμβάνει τα οφέλη ιδιοχείρως!
Υμνητές της Ελευθερίας και της Ανεξαρτησίας έχουμε χιλιάδες. Ξέρει ο Θνητός να καλιγώνει τον στίχο με θεσμοποιημένη πρακτική. Ξέρει ο Θνητός να υποδύεται ρόλους.
Στην πράξη ωστόσο ελάχιστοι αποδεικνύουν με τη στάση της ζωής τους πως έχουν ήδη πει πολλές φορές «άντε γ@μήσου» ακόμη κι αν βρισκόταν το κεφάλι τους στο στόμα του λύκου.
Και αυτοί οι ελάχιστοι είναι μόνο οι Απομονωμένοι.
Αυτοί στων οποίων τη μούρη έκλεισαν με ανυπόφορη ορμή πολλές πόρτες αλλά η μία που άνοιξε, μέριασε απλώς στην ατόφια ειλικρίνειά τους.
Αυτοί που δεν έχουν οπαδούς επειδή ποτέ δεν προσπάθησαν να έχουν.
Αυτοί που έχουν θυσιάσει και χάσει πολλά χωρίς να γκρινιάζουν ως κακομαθημένα υποχείρια, που τρέχουν στα επιτελεία των γονιών - φίλων - κομματαρχών - συντρόφων για να βρουν το δίκιο τους.
Αυτοί που χρησιμοποιούν γλώσσα ατσάλινη ξέροντας πως θα τους απομονώσει η πλειονότητα…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου