Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Τα θρησκευτικά ζητήματα ήταν πάντα και μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα. Πολύ περισσότερο σήμερα.
Αν η τωρινή κρίση μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ρωσικής Εκκλησίας, αντανάκλαση της σύγκρουσης Αμερικής και Ρωσίας στην Ουκρανία, αφεθεί να εξελιχθεί σε σχίσμα, θα είναι το μεγαλύτερο τράνταγμα της Ορθοδοξίας μετά το 1453.
Θα είναι βαρύνουσα γεωπολιτική εξέλιξη, αλλά και πλήγμα κατά του ελληνικού λαού, που αντιμετωπίζει, εδώ και δέκα χρόνια, ανηλεή πολιτικο-οικονομικό πόλεμο από την Αυτοκρατορία του Χρήματος, του Κακού δηλαδή σε όρους Ευαγγελίου. Πόλεμο που απειλεί άμεσα τη συγκροτημένη κοινωνική-εθνική υπόσταση των Ελλήνων. Σχίσμα στην Ορθοδοξία θα υποσκάψει την αλληλεγγύη των Ορθοδόξων λαών, που πλήττονται στο σύνολό τους από ανελέητη ενδο-ευρωπαϊκή νεοπαοικιοκρατία, αλλά και την αλληλεγγύη Ελλάδας και Ρωσίας, μειώνοντας την δυνατότητα των Ελλήνων να αντισταθούν στο εν εξελίξει σχέδιο καταστροφής τους.
Αν υπάρχουν «νέο-ιμπεριαλιστικές» τάσεις ή πειρασμοί ποδηγέτησης του Πατριαρχείου από κύκλους της ρωσικής Ορθοδοξίας, ασφαλώς πρέπει, και μπορούν εκτιμούμε να αντιμετωπισθούν, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ενότητα της Ορθοδοξίας. Ελπίζουμε – και εκτιμούμε – ότι η παρούσα ρωσική ηγεσία εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τη ζωτική σημασία για όλους, όχι μόνο τους Έλληνες, της ενότητας της Ορθοδοξίας και της αλληλεγγύης των Ορθόδοξων λαών.
Επί της ουσίας βέβαια, η … ρωσική διείσδυση στην Ελλάδα είναι μάλλον κακόγουστο και επικίνδυνο ανέκδοτο, όταν βρωμάει ο τόπος στην Ελλάδα από πράκτορες και χαφιέδες των Αμερικανών και των συμμάχων τους. Αυτός είναι ο μείζων κίνδυνος εθνικής ασφαλείας για την Ελλάδα.
Ακόμη κι αν θέλαμε να αντιμετωπίσουμε τα εκκλησιαστικά ζητήματα ως αποκλειστικά θρησκευτικά, δεν μας το επιτρέπουν ούτε τα λόγια και δόγματα των θεωρητικών της Αυτοκρατορίας, όπως ο πολύς και βαρύνουσας επιρροής Σάμιουελ Χάντινγκτον, ούτε οι πράξεις της στα Βαλκάνια, την Ελλάδα και Κύπρο, την πρ. ΕΣΣΔ , τη Μέση Ανατολή.
Από τους κύριους θεωρητικούς της Αυτοκρατορίας, με ιδέες που επηρεάζουν και καθοδηγούν μεγάλο μέρος του δυτικού κατεστημένου, περιλαμβανομένου του Τραμπ, ο Χάντινγκτον βλέπει τον Πόλεμο ως μέλλον της ανθρωπότητας και την ιδέα της δημοκρατίας, άρα και της ισότητας ανθρώπων/εθνών, παρωχημένη και «αδύνατη»!
Αυτός χρησιμοποιεί θρησκευτικά κριτήρια για να ταξινομήσει την ιεραρχία των εθνών στον κόσμο που οικοδομούν δια του Πολέμου οι οπαδοί του. Με τους οικονομικο-πολιτικούς πολέμους εναντίον Ελλάδας και Κύπρου, με την αιματηρή διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (με σημαίνοντα ρόλου του Βατικανού), με αλυσίδα των καταστροφικών πολέμων που ισοπέδωσαν τη Μέση Ανατολή και κυρίως τα πιο προοδευμένα κράτη, οδηγώντας σε συρρίκνωση του χριστιανικού στοιχείου (που εξυπηρετεί το σχέδιο να σπρώξουν το Ισλάμ στην βαρβαρότητα, δικαιολογώντας τις Σταυροφορίες).
Είναι προφανές από την ανάγνωση των γραπτών του, ότι οι Ορθόδοξοι λαοί επελέγησαν ως στόχοι, προς υποταγή ή προς καταστροφή δηλαδή, είτε γιατί ο ίδιος έχει θρησκευτικά κίνητρα, είτε γιατί χρησιμοποιεί την θρησκεία για να οργανώσει τον Ιμπεριαλισμό.
Ταξινομώντας τους Έλληνες και τους Ρώσους στους αντιπάλους, ο Χάντιγκτον μας εξαιρεί από τον σκληρό δυτικό πυρήνα, παρόλο που είμαστε μέλη Ευρωζώνης και ΝΑΤΟ. Οι Έλληνες δεν ανήκουν στην ομάδα λαών που προορίζονται να κυριαρχήσουν επί των υπολοίπων, έστω και κυριαρχούμενοι οι ίδιοι από τον Αυτοκράτορα. Ανήκουν σε ξένη, εχθρική ομάδα λαών, τους Ορθόδοξους.
Αυτός δεν είναι ο τρόπος που εμείς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Αλλά θα είμαστε πολύ ανόητοι ή συμφεροντολόγοι, αν δεν αποδίδαμε σημασία στο πως μας βλέπουν οι τερατώδεις δυνάμεις, ελάχιστες μειοψηφίες του Πλούτου και της Εξουσίας, η Αυτοκρατορία που έφερε τον πλανήτη στο ηθικό και κοινωνικό σημείο που βρισκόταν στο αποκορύφωμα της αρχαίας παγκοσμιοποίησης, όταν γεννήθηκαν Χριστός και Χριστιανισμός.
Θέλουν την Ελλάδα (και την Κύπρο) αλλά δεν θέλουν τους Έλληνες! Αυτή την «αντίφαση» προσπαθεί να «λύσει» η Αυτοκρατορία, με τις πολιτικές που ασκεί εδώ.
Προσπάθησαν να πάρουν την Κύπρο από την ελληνική κυριαρχία το 2004 με το Σχέδιο Ανάν, άρπαξαν τις τράπεζες, βασικό στοιχείο εθνικής ισχύος, το 2013, ξαναπροσπάθησαν να πάρουν το νησί στην Ελβετία το 2017.
Πήραν από τον ελληνικό λαό μεγάλο μέρος της κυριαρχίας στην Ελλάδα το 2010, με τη Δανειακή Σύμβαση και χρησιμοποίησαν την κυριαρχία που άρπαξαν καταστρέφοντας την οικονομία, λεηλατώντας τη χώρα, προκαλώντας τη μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία του δυτικού καπιταλισμού μετά το 1929.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΔΝΤ, η Ελλάδα υπέστη τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή παγκοσμίως την τελευταία δεκαετία μετά τη Λιβύη και την Υεμένη. Μόνο εκεί που υπάρχει ρητή ή λανθάνουσα γεωπολιτική στόχευση παρουσιάζονται τόσο βαθιές οικονομικές κρίσεις.
Με τις οικονομικές πολιτικές τους οδήγησαν στη συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού δημιουργώντας τις προϋποθέσεις μιας Ελλάδας χωρίς Έλληνες. Ήλεγξαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ, από το 2012-13 ήδη, υπονομεύοντας εξ αρχής την ειρηνική εξέγερση του 2015 και πλήττοντας καίρια το ελληνικό «αντιστασιακό γονίδιο».
Τώρα θέλουν να αρπάξουν τους υδρογονάνθρακες και τη «γεωπολιτική υπεραξία», γι’ αυτό και μας άφησαν «αποικία χρέους», με «εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος», ώστε να μην μπορεί καμιά κυβέρνηση να τους αρνηθεί τίποτα, από το μακεδονικό μέχρι το κυπριακό, από τις βάσεις στην Αλεξανδρούπολη μέχρι την εγκατάσταση άλλων προσφύγων στην Ελλάδα. Και αν τους χρειαστεί, θα προσπαθήσουν να μας χρησιμοποιήσουν και σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, καταστρέφοντάς μας μια και καλή.
‘Ένα από τα εναπομένοντα στοιχεία εθνικής ισχύος του ελληνισμού είναι οι σχέσεις φιλίας και αλληλεγγύης με τους Ρώσους και η ελληνική πολιτιστική ακτινοβολία.
Δεν νομίζουμε ότι ωφελεί σε τίποτα να τα καταστρέψουμε.
Το 1996, ο Μπρζεζίνσκι έγραψε τη «Μεγάλη Σκακιέρα», εξηγώντας γιατί πρέπει να ελεγχθεί η Ουκρανία ώστε να ελεγχθεί όλη η Ευρασία και να μετασχηματισθεί η Ρωσία σε χαλαρή Συνομοσπονδία, κολοσσιαία Μπανανία.
Αυτή την πολιτική ήρθε να εξυπηρετήσει το αμερικανικό πραξικόπημα στην Ουκρανία, με τη βοήθεια ενόπλων φιλοναζιστικών πολιτοφυλακών, που εξοπλίζει ο κ. Νετανιάχου, κλείνοντας τα μάτια στον αντισημητισμό τους.
Το αποτέλεσμα ήταν πόλεμος μεταξύ των δύο μεγαλύτερων σλαβικών εθνών, η σοβαρότερη κρίση μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας τις τελευταίες δεκαετίες και ένα κύμα τρομοκρατίας που έφτασε στο κάψιμο ζωντανών εκατό και πλέον διαδηλωτών στην Οδησσό.
Η Ουκρανία δεν είναι ανεξάρτητη δημοκρατία που υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της. Είναι μια ελάχιστα συγκαλυμμένη και απολύτως διεφθαρμένη δικτατορία, προτεκτοράτο ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, που χρησιμοποιεί τρομοκρατία και Ναζί κατά των διαφωνούντων.
Το ουκρανικό δεν έληξε. Είναι από τα κύρια μέτωπα της αντιπαράθεσης Ανατολής και Δύσης, Αμερικής και Ρωσίας. Υποπροϊόν αυτής της αντιπαράθεσης είναι η διαμάχη περί τα εκκλησιαστικά, που δεν αντανακλά τίποτα άλλο από τη σύγκρουση των κοσμικών εξουσιών Μόσχας και Κιέβου.
Μπορεί να μη θέλουμε να συμπαρασταθούμε στους Ρώσους. Αλλά δεν έχουμε κανένα λόγο ή συμφέρον να τους μαχαιρώσουμε σε ένα τόσο ζωτικό για τους ίδιους θέμα.
Σημείωση
Παραπέμπουμε όποιον αναγνώστη θέλει να μάθει περισσότερα για το θέμα στο έργο «Ουκρανία», εκδ. Κουκκίδα 2017, με πρόλογο του Δρ. Σωτήρη Δημόπουλου και στο εμπεριστατωμένο άρθρο για τις εκκλησιαστικές διαμάχες:
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Παρόν της Κυριακής, στις 26.8.2018
Πηγή: konstantakopoulos.gr
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: Σχετικά με τον συντάκτη
Τα θρησκευτικά ζητήματα ήταν πάντα και μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα. Πολύ περισσότερο σήμερα.
Αν η τωρινή κρίση μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και Ρωσικής Εκκλησίας, αντανάκλαση της σύγκρουσης Αμερικής και Ρωσίας στην Ουκρανία, αφεθεί να εξελιχθεί σε σχίσμα, θα είναι το μεγαλύτερο τράνταγμα της Ορθοδοξίας μετά το 1453.
Θα είναι βαρύνουσα γεωπολιτική εξέλιξη, αλλά και πλήγμα κατά του ελληνικού λαού, που αντιμετωπίζει, εδώ και δέκα χρόνια, ανηλεή πολιτικο-οικονομικό πόλεμο από την Αυτοκρατορία του Χρήματος, του Κακού δηλαδή σε όρους Ευαγγελίου. Πόλεμο που απειλεί άμεσα τη συγκροτημένη κοινωνική-εθνική υπόσταση των Ελλήνων. Σχίσμα στην Ορθοδοξία θα υποσκάψει την αλληλεγγύη των Ορθοδόξων λαών, που πλήττονται στο σύνολό τους από ανελέητη ενδο-ευρωπαϊκή νεοπαοικιοκρατία, αλλά και την αλληλεγγύη Ελλάδας και Ρωσίας, μειώνοντας την δυνατότητα των Ελλήνων να αντισταθούν στο εν εξελίξει σχέδιο καταστροφής τους.
Αν υπάρχουν «νέο-ιμπεριαλιστικές» τάσεις ή πειρασμοί ποδηγέτησης του Πατριαρχείου από κύκλους της ρωσικής Ορθοδοξίας, ασφαλώς πρέπει, και μπορούν εκτιμούμε να αντιμετωπισθούν, χωρίς να τεθεί σε κίνδυνο η ενότητα της Ορθοδοξίας. Ελπίζουμε – και εκτιμούμε – ότι η παρούσα ρωσική ηγεσία εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται τη ζωτική σημασία για όλους, όχι μόνο τους Έλληνες, της ενότητας της Ορθοδοξίας και της αλληλεγγύης των Ορθόδοξων λαών.
Επί της ουσίας βέβαια, η … ρωσική διείσδυση στην Ελλάδα είναι μάλλον κακόγουστο και επικίνδυνο ανέκδοτο, όταν βρωμάει ο τόπος στην Ελλάδα από πράκτορες και χαφιέδες των Αμερικανών και των συμμάχων τους. Αυτός είναι ο μείζων κίνδυνος εθνικής ασφαλείας για την Ελλάδα.
Θρησκεία και Γεωπολιτική
Ακόμη κι αν θέλαμε να αντιμετωπίσουμε τα εκκλησιαστικά ζητήματα ως αποκλειστικά θρησκευτικά, δεν μας το επιτρέπουν ούτε τα λόγια και δόγματα των θεωρητικών της Αυτοκρατορίας, όπως ο πολύς και βαρύνουσας επιρροής Σάμιουελ Χάντινγκτον, ούτε οι πράξεις της στα Βαλκάνια, την Ελλάδα και Κύπρο, την πρ. ΕΣΣΔ , τη Μέση Ανατολή.
Από τους κύριους θεωρητικούς της Αυτοκρατορίας, με ιδέες που επηρεάζουν και καθοδηγούν μεγάλο μέρος του δυτικού κατεστημένου, περιλαμβανομένου του Τραμπ, ο Χάντινγκτον βλέπει τον Πόλεμο ως μέλλον της ανθρωπότητας και την ιδέα της δημοκρατίας, άρα και της ισότητας ανθρώπων/εθνών, παρωχημένη και «αδύνατη»!
Αυτός χρησιμοποιεί θρησκευτικά κριτήρια για να ταξινομήσει την ιεραρχία των εθνών στον κόσμο που οικοδομούν δια του Πολέμου οι οπαδοί του. Με τους οικονομικο-πολιτικούς πολέμους εναντίον Ελλάδας και Κύπρου, με την αιματηρή διάλυση της Γιουγκοσλαβίας (με σημαίνοντα ρόλου του Βατικανού), με αλυσίδα των καταστροφικών πολέμων που ισοπέδωσαν τη Μέση Ανατολή και κυρίως τα πιο προοδευμένα κράτη, οδηγώντας σε συρρίκνωση του χριστιανικού στοιχείου (που εξυπηρετεί το σχέδιο να σπρώξουν το Ισλάμ στην βαρβαρότητα, δικαιολογώντας τις Σταυροφορίες).
Είναι προφανές από την ανάγνωση των γραπτών του, ότι οι Ορθόδοξοι λαοί επελέγησαν ως στόχοι, προς υποταγή ή προς καταστροφή δηλαδή, είτε γιατί ο ίδιος έχει θρησκευτικά κίνητρα, είτε γιατί χρησιμοποιεί την θρησκεία για να οργανώσει τον Ιμπεριαλισμό.
Ταξινομώντας τους Έλληνες και τους Ρώσους στους αντιπάλους, ο Χάντιγκτον μας εξαιρεί από τον σκληρό δυτικό πυρήνα, παρόλο που είμαστε μέλη Ευρωζώνης και ΝΑΤΟ. Οι Έλληνες δεν ανήκουν στην ομάδα λαών που προορίζονται να κυριαρχήσουν επί των υπολοίπων, έστω και κυριαρχούμενοι οι ίδιοι από τον Αυτοκράτορα. Ανήκουν σε ξένη, εχθρική ομάδα λαών, τους Ορθόδοξους.
Αυτός δεν είναι ο τρόπος που εμείς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Αλλά θα είμαστε πολύ ανόητοι ή συμφεροντολόγοι, αν δεν αποδίδαμε σημασία στο πως μας βλέπουν οι τερατώδεις δυνάμεις, ελάχιστες μειοψηφίες του Πλούτου και της Εξουσίας, η Αυτοκρατορία που έφερε τον πλανήτη στο ηθικό και κοινωνικό σημείο που βρισκόταν στο αποκορύφωμα της αρχαίας παγκοσμιοποίησης, όταν γεννήθηκαν Χριστός και Χριστιανισμός.
Γιατί χρειάζονται Ελλάδα/Κύπρο χωρίς Έλληνες
Θέλουν την Ελλάδα (και την Κύπρο) αλλά δεν θέλουν τους Έλληνες! Αυτή την «αντίφαση» προσπαθεί να «λύσει» η Αυτοκρατορία, με τις πολιτικές που ασκεί εδώ.
Προσπάθησαν να πάρουν την Κύπρο από την ελληνική κυριαρχία το 2004 με το Σχέδιο Ανάν, άρπαξαν τις τράπεζες, βασικό στοιχείο εθνικής ισχύος, το 2013, ξαναπροσπάθησαν να πάρουν το νησί στην Ελβετία το 2017.
Πήραν από τον ελληνικό λαό μεγάλο μέρος της κυριαρχίας στην Ελλάδα το 2010, με τη Δανειακή Σύμβαση και χρησιμοποίησαν την κυριαρχία που άρπαξαν καταστρέφοντας την οικονομία, λεηλατώντας τη χώρα, προκαλώντας τη μεγαλύτερη καταστροφή στην ιστορία του δυτικού καπιταλισμού μετά το 1929.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του ΔΝΤ, η Ελλάδα υπέστη τη μεγαλύτερη οικονομική καταστροφή παγκοσμίως την τελευταία δεκαετία μετά τη Λιβύη και την Υεμένη. Μόνο εκεί που υπάρχει ρητή ή λανθάνουσα γεωπολιτική στόχευση παρουσιάζονται τόσο βαθιές οικονομικές κρίσεις.
Με τις οικονομικές πολιτικές τους οδήγησαν στη συρρίκνωση του ελληνικού πληθυσμού δημιουργώντας τις προϋποθέσεις μιας Ελλάδας χωρίς Έλληνες. Ήλεγξαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο Τσίπρα/ΣΥΡΙΖΑ, από το 2012-13 ήδη, υπονομεύοντας εξ αρχής την ειρηνική εξέγερση του 2015 και πλήττοντας καίρια το ελληνικό «αντιστασιακό γονίδιο».
Τώρα θέλουν να αρπάξουν τους υδρογονάνθρακες και τη «γεωπολιτική υπεραξία», γι’ αυτό και μας άφησαν «αποικία χρέους», με «εξαιρετικά μη βιώσιμο χρέος», ώστε να μην μπορεί καμιά κυβέρνηση να τους αρνηθεί τίποτα, από το μακεδονικό μέχρι το κυπριακό, από τις βάσεις στην Αλεξανδρούπολη μέχρι την εγκατάσταση άλλων προσφύγων στην Ελλάδα. Και αν τους χρειαστεί, θα προσπαθήσουν να μας χρησιμοποιήσουν και σε πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, καταστρέφοντάς μας μια και καλή.
‘Ένα από τα εναπομένοντα στοιχεία εθνικής ισχύος του ελληνισμού είναι οι σχέσεις φιλίας και αλληλεγγύης με τους Ρώσους και η ελληνική πολιτιστική ακτινοβολία.
Δεν νομίζουμε ότι ωφελεί σε τίποτα να τα καταστρέψουμε.
Η Ουκρανία
Το 1996, ο Μπρζεζίνσκι έγραψε τη «Μεγάλη Σκακιέρα», εξηγώντας γιατί πρέπει να ελεγχθεί η Ουκρανία ώστε να ελεγχθεί όλη η Ευρασία και να μετασχηματισθεί η Ρωσία σε χαλαρή Συνομοσπονδία, κολοσσιαία Μπανανία.
Αυτή την πολιτική ήρθε να εξυπηρετήσει το αμερικανικό πραξικόπημα στην Ουκρανία, με τη βοήθεια ενόπλων φιλοναζιστικών πολιτοφυλακών, που εξοπλίζει ο κ. Νετανιάχου, κλείνοντας τα μάτια στον αντισημητισμό τους.
Το αποτέλεσμα ήταν πόλεμος μεταξύ των δύο μεγαλύτερων σλαβικών εθνών, η σοβαρότερη κρίση μεταξύ Ευρώπης και Ρωσίας τις τελευταίες δεκαετίες και ένα κύμα τρομοκρατίας που έφτασε στο κάψιμο ζωντανών εκατό και πλέον διαδηλωτών στην Οδησσό.
Η Ουκρανία δεν είναι ανεξάρτητη δημοκρατία που υπερασπίζεται την ανεξαρτησία της. Είναι μια ελάχιστα συγκαλυμμένη και απολύτως διεφθαρμένη δικτατορία, προτεκτοράτο ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, που χρησιμοποιεί τρομοκρατία και Ναζί κατά των διαφωνούντων.
Το ουκρανικό δεν έληξε. Είναι από τα κύρια μέτωπα της αντιπαράθεσης Ανατολής και Δύσης, Αμερικής και Ρωσίας. Υποπροϊόν αυτής της αντιπαράθεσης είναι η διαμάχη περί τα εκκλησιαστικά, που δεν αντανακλά τίποτα άλλο από τη σύγκρουση των κοσμικών εξουσιών Μόσχας και Κιέβου.
Μπορεί να μη θέλουμε να συμπαρασταθούμε στους Ρώσους. Αλλά δεν έχουμε κανένα λόγο ή συμφέρον να τους μαχαιρώσουμε σε ένα τόσο ζωτικό για τους ίδιους θέμα.
Σημείωση
Παραπέμπουμε όποιον αναγνώστη θέλει να μάθει περισσότερα για το θέμα στο έργο «Ουκρανία», εκδ. Κουκκίδα 2017, με πρόλογο του Δρ. Σωτήρη Δημόπουλου και στο εμπεριστατωμένο άρθρο για τις εκκλησιαστικές διαμάχες:
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο Παρόν της Κυριακής, στις 26.8.2018
Πηγή: konstantakopoulos.gr
Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου