Κώστας Γκιώνης
Η 21 Αυγούστου έφτασε, το τέλος των μνημονίων είναι γεγονός, άντε πάλι βουρ στις αγορές, θα γεμίσουν χρήμα οι τρύπιες τσέπες της ψωροκώσταινας, αυτός ο κατακαυμένος ο κυρ Στέφανος θα τρελαθεί στις παραγγελίες και δώστου τα χαβιάρια και δώστου οι άγριοι σολομοί και δώστου τα φουά γκρα και δώστου οι Moët, θα καεί το πελεκούδι σου λέω, τι να πρωτοπρολάβει ο έρμος ο κυρ Στέφανος, πού να πρωτοδώσει, τόση συσσωρευμένη ευτυχία πως θα μπορέσουμε να την καταναλώσουμε εμείς οι βουτηγμένοι μέσα στη μπίχλα τόσων ετών δυστυχίας, η ανάπτυξη άργησε αλλά ήρθε, όπως μας υποσχέθηκαν οι σύντροφοι Γκεβαρίστες, έτσι για να σκάσουν τα λαμόγια των μνημονίων...
Ήδη έχει αρχίσει να φυσάει άλλος αέρας, όλοι τον αναπνέουμε, ευωδιαστός και τσιρτοπεταχτός, σαν την πρωινή θαλασσινή αύρα, πού σου γεμίζει τα πνευμόνια αισιοδοξία και σου ταξιδεύει το μυαλό πέρα από τον ορίζοντα πάνω από τα μεγάλα κατάρτια στη Λιμνούπολη των παιδικών μας χρόνων.
Τι κι αν θα υπάρχει ενισχυμένη εποπτεία μέχρι το 2022, τι κι αν μετά το 22' θα υπάρχει κανονική εποπτεία μέχρι να εξοφλήσουμε το 75% των δανείων, δηλαδή μιλάμε μέχρι να σβήσει ο ήλιος, η επιτυχία είναι ότι δεν θα τα λέμε μνημόνια, είναι ακριβώς όπως με την τρόικα, πού έφυγε και ήρθαν οι θεσμοί, είναι πολύ απλά τα πράγματα, με μιά απλή λεκτική διαφοροποίηση έχεις το ίδιο πράγμα, αλλά χωρίς να το έχεις.
Τι κι αν ο Δημοσθένης έλεγε ότι < Η ζωή θα ήταν ανάξια να τη ζήσει κανείς, αν δεν έχει τη δυνατότητα να τη ζήσει με ελευθερία>, μάθαμε να ζούμε σαν ραγιάδες, αλλά και μετέπειτα όταν ελευθερωθήκαμε υποταχθήκαμε στο κράτος και τους κρατούντες την εξουσία, χωρίς να ξεστραβωθούμε και να διαβάσουμε λιγουλάκι εκείνο τον κακομοίρη τον Κάρλ Γιούνγκ πού έλεγε στο βιβλίο του <Άνθρωπος και ψυχή>, η αυξανόμενη τάση των ανθρώπων να απευθύνουν τις προσδοκίες τους στο κράτος δεν είναι καλό σύμπτωμα, γιατί αυτό σημαίνει πως τείνουν να γίνουν αγέλη προβάτων πού περιμένει πάντα από το βοσκό να οδηγηθεί σε παχύ λιβάδι. Σε λίγο η μαγκούρα του βοσκού γίνεται σιδερένιο ραβδί, και οι βοσκοί μεταμορφώνονται σε λύκοι!
Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε με τα εσωτερικά μας μάτια, ν' ακούμε με τα εσωτερικά μας αυτιά, να ξετρυπώσουμε από τις φωλιές τους συναισθήματα ξεχασμένα μεγάλων προγενέστερων στιγμών, εγγεγραμμένα στη πίσω καλά κρυμμένη σελίδα του μυαλού μας, πού το τέρας της εξουσίας σαν γνήσιος μπαμπούλας τρομοκρατεί με αριστοτεχνικό τρόπο.
Τίποτα δεν χαρίζεται, καμία ζάρα του καναπέ δεν μπορεί να κρύψει τόση πολύ μιζέρια, πόσες εκπτώσεις συνείδησης μπορούν να χωρέσουν σε μια εναπομείνασα νιφάδα αξιοπρέπειας, πόσο σανό χωράει ακόμα στο ξεχυλωμένο παχνί του μυαλού σας. Η επιτήρηση η εποπτεία, ενισχυμένη η κανονική, η τρόικα η οι θεσμοί, το μνημόνιο η το πρόγραμμα, σκλαβιά λέγεται και η σκλαβιά είναι σαν τα σκατά με ότι εκλεκτό και να τα γαρνίρεις, πάλι σκατίλα θα μυρίζουν!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Η 21 Αυγούστου έφτασε, το τέλος των μνημονίων είναι γεγονός, άντε πάλι βουρ στις αγορές, θα γεμίσουν χρήμα οι τρύπιες τσέπες της ψωροκώσταινας, αυτός ο κατακαυμένος ο κυρ Στέφανος θα τρελαθεί στις παραγγελίες και δώστου τα χαβιάρια και δώστου οι άγριοι σολομοί και δώστου τα φουά γκρα και δώστου οι Moët, θα καεί το πελεκούδι σου λέω, τι να πρωτοπρολάβει ο έρμος ο κυρ Στέφανος, πού να πρωτοδώσει, τόση συσσωρευμένη ευτυχία πως θα μπορέσουμε να την καταναλώσουμε εμείς οι βουτηγμένοι μέσα στη μπίχλα τόσων ετών δυστυχίας, η ανάπτυξη άργησε αλλά ήρθε, όπως μας υποσχέθηκαν οι σύντροφοι Γκεβαρίστες, έτσι για να σκάσουν τα λαμόγια των μνημονίων...
Ήδη έχει αρχίσει να φυσάει άλλος αέρας, όλοι τον αναπνέουμε, ευωδιαστός και τσιρτοπεταχτός, σαν την πρωινή θαλασσινή αύρα, πού σου γεμίζει τα πνευμόνια αισιοδοξία και σου ταξιδεύει το μυαλό πέρα από τον ορίζοντα πάνω από τα μεγάλα κατάρτια στη Λιμνούπολη των παιδικών μας χρόνων.
Τι κι αν θα υπάρχει ενισχυμένη εποπτεία μέχρι το 2022, τι κι αν μετά το 22' θα υπάρχει κανονική εποπτεία μέχρι να εξοφλήσουμε το 75% των δανείων, δηλαδή μιλάμε μέχρι να σβήσει ο ήλιος, η επιτυχία είναι ότι δεν θα τα λέμε μνημόνια, είναι ακριβώς όπως με την τρόικα, πού έφυγε και ήρθαν οι θεσμοί, είναι πολύ απλά τα πράγματα, με μιά απλή λεκτική διαφοροποίηση έχεις το ίδιο πράγμα, αλλά χωρίς να το έχεις.
Τι κι αν ο Δημοσθένης έλεγε ότι < Η ζωή θα ήταν ανάξια να τη ζήσει κανείς, αν δεν έχει τη δυνατότητα να τη ζήσει με ελευθερία>, μάθαμε να ζούμε σαν ραγιάδες, αλλά και μετέπειτα όταν ελευθερωθήκαμε υποταχθήκαμε στο κράτος και τους κρατούντες την εξουσία, χωρίς να ξεστραβωθούμε και να διαβάσουμε λιγουλάκι εκείνο τον κακομοίρη τον Κάρλ Γιούνγκ πού έλεγε στο βιβλίο του <Άνθρωπος και ψυχή>, η αυξανόμενη τάση των ανθρώπων να απευθύνουν τις προσδοκίες τους στο κράτος δεν είναι καλό σύμπτωμα, γιατί αυτό σημαίνει πως τείνουν να γίνουν αγέλη προβάτων πού περιμένει πάντα από το βοσκό να οδηγηθεί σε παχύ λιβάδι. Σε λίγο η μαγκούρα του βοσκού γίνεται σιδερένιο ραβδί, και οι βοσκοί μεταμορφώνονται σε λύκοι!
Πρέπει να μάθουμε να βλέπουμε με τα εσωτερικά μας μάτια, ν' ακούμε με τα εσωτερικά μας αυτιά, να ξετρυπώσουμε από τις φωλιές τους συναισθήματα ξεχασμένα μεγάλων προγενέστερων στιγμών, εγγεγραμμένα στη πίσω καλά κρυμμένη σελίδα του μυαλού μας, πού το τέρας της εξουσίας σαν γνήσιος μπαμπούλας τρομοκρατεί με αριστοτεχνικό τρόπο.
Τίποτα δεν χαρίζεται, καμία ζάρα του καναπέ δεν μπορεί να κρύψει τόση πολύ μιζέρια, πόσες εκπτώσεις συνείδησης μπορούν να χωρέσουν σε μια εναπομείνασα νιφάδα αξιοπρέπειας, πόσο σανό χωράει ακόμα στο ξεχυλωμένο παχνί του μυαλού σας. Η επιτήρηση η εποπτεία, ενισχυμένη η κανονική, η τρόικα η οι θεσμοί, το μνημόνιο η το πρόγραμμα, σκλαβιά λέγεται και η σκλαβιά είναι σαν τα σκατά με ότι εκλεκτό και να τα γαρνίρεις, πάλι σκατίλα θα μυρίζουν!
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΜΑΣ
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου