Ευαγγελία Τυμπλαλέξη
Με τους όρους «Φασισμός» και τις «φασίζουσες πρακτικές» έχω ασχοληθεί εκτενώς σε κείμενά μου.
Παρατηρείται βέβαια κατάχρηση των όρων απ’ τους Θνητούς, τους οποίους όρους προσαρμόζουν κατά το δοκούν.
Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων ανήκουν στο μισθολόγιο κάποιας Εταιρείας διακίνησης Πληροφοριών, πράγμα που σημαίνει πως ακολουθούν κατευθυντήριες επ’ αμοιβής, ας μην ξεχνάμε πως ο διακαής πόθος των Δημοσιογραφικών Οργανισμών είναι η αύξηση των ποσοστών τηλεθέασης ή οι πωλήσεις των φύλλων τους, ώστε να έχουν μερίδιο στην πίτα των διαφημίσεων. Οι Όμιλοι Διακίνησης Πληροφοριών ανεβοκατεβάζουν Κυβερνήσεις δια μέσω της χειραγώγησης της Κοινής Γνώμης και των πλασματικών στατιστικών.
Πέραν αυτών υπάρχουμε και οι «Γραφιάδες», όπως ονομάζω τους ερασιτέχνες που συντάσσουμε κείμενα, τα οποία δημοσιεύονται στο διαδίκτυο. Οι «Γραφιάδες» εκμεταλλευόμαστε την χρήση των νέων Τεχνολογιών για να περάσουμε τα μηνύματά μας, τα οποία δεν θα γίνονταν ποτέ ευρέως γνωστά. Και εδώ ωστόσο η πλειονότητα παρουσιάζεται ταγμένη σε κάποια Κομματική παράταξη. Υπάρχουν κλίκες στην ουσία, οι εκπρόσωποι των οποίων επιδίδονται σε κοπτοραπτική των γεγονότων και των Ιδεολογιών κατά το δοκούν, προς εξυπηρέτηση δηλαδή της παράταξης την οποία υπηρετούν. Πρόκειται για μία κατάφωρη έλλειψη σαφήνειας και μία εκτεταμένη διαπλοκή, οι οποίες εξασθενούν το δημοκρατικό ιδεώδες στο βωμό της Ελευθερίας της έκφρασης, την οποία δεν σέβονται στο ελάχιστο. Κατ’ εφαπτομένη δημιουργούνται κείμενα-υποκατάστατα με επίκληση στο συναίσθημα, το οποίο δεν υποτιμώ καθόλου, χωρίς να διαχέουν διασταυρωμένες πληροφορίες ωστόσο, στοχεύοντας απλώς στο θυμικό του αναγνώστη προς παραπλάνηση και ψηφοθηρία-οπαδοθηρία.
Ο όρος δημοσιογράφος σημαίνει ο άνθρωπος που δημοσιεύει το γραπτό του αλλά έχει παρέλθει η ερμηνεία αυτή, αφού δηλώνει πλέον το επάγγελμα, τη δημοσίευση της σκέψης ή της έρευνας κάποιου μετά από αμοιβή. Προσωπικά δηλώνω «Γραφιάς», που σημαίνει αφ’ ενός δεν γράφω σε έντυπη μορφή για να χτίζω τη συνταξούλα μου μέσα απ’ την πράξη αυτή και αφ’ ετέρου δεν λαμβάνω ούτε μία δραχμή για τη σύνταξη των κειμένων μου, των οποίων γνωρίζω πολύ καλά τη βαρύτητα και την αξία, αφού για να εκπονηθούν καταβάλω προσπάθεια πολύμηνης μελέτης.
Πολλές φορές τα κείμενά μου έχουν πέσει θύματα αδαών ή επιτήδειων, οι οποίοι τα παραφράζουν, όχι τα παραλλάσσουν αλλά τα παρερμηνεύουν, και τα αναδημοσιεύουν σε διάφορες ιστοσελίδες διαφόρων πολιτικών ιδεοληψιών. Επ’ αυτού έχω να τονίσω πως ευθύνομαι για αυτά που γράφω και όχι για αυτά που ο καθένας καταλαβαίνει.
Άλλο πρόβλημα συνιστά η «κατηγοριοποίηση» της «Υποφαινόμενης Γράφουσας». Οι Θνητοί, όταν διαβάζουν κείμενο, Ποίημα ή Δοκίμιο ή Άρθρο δεν έχει σημασία, επιθυμούν να «ετικετοποιήσουν» το συντάσσοντα σε Κομμματική παράταξη. Για τη σκέψη της πλειοψηφίας των αναγνωστών:
Αυτά είναι τα μυαλά με τα χιλιάδες παράσιτα και ζιζάνια, τα οποία εμφυτεύτηκαν στις κεφαλές διαμέσω της εκπαίδευσης, είτε της σχολικής είτε της κομματικής. Και είναι αδιανόητο για την πλειονότητα ένα πνεύμα απελευθερωμένο, μία σκέψη αν-Αρχή, που έχει την κριτική οξύνοια να διακρίνει τις αβελτηρίες και την ολιγωρία του κάθε Κόμματος, ή την αδιαφορία και την εξαργύρωση της θέσης του κάθε Κλάδου. Είναι αδιανόητο για την πλειονότητα να στηρίζει τα λόγια με τις πράξεις. Είναι αδιανόητο για την πλειονότητα να δεχτεί πως μπορεί ο Άνθρωπος να ζήσει χωρίς το κτήριο του Δημαρχείου-της Νομαρχίας-του Υπουργείου-της Βουλής-της Τράπεζας, να είναι δίκαιος και ισότιμος μέσα απ’ τη διανομή των δέκα μήλων σε δέκα άτομα, ένα έκαστος.
Για να γράψεις χρειάζεται ακεραιότητα και μόνο η απερίσπαστη και μη κομματικοποιημένη πένα μπορεί να είναι αντικειμενική, ώστε να αμφισβητεί τα πάντα προς ενεργοποίηση του αναγνώστη.
Επί αυτής της βάσεως λοιπόν τα κείμενά μου τάσσονται ευθαρσώς κατά:
Μέσα απ’ τη διαδικασία των Θρησκευτικών και Κομματικών Ιεραρχιών δημιουργούνται οι Τάξεις και οι ευγενείς κλάδοι, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους άλλους. Προτάσσεται το «διαίρει και βασίλευε» με τη Μεσαία Τάξη ως Γραφειο-διεκπεραιωτική, να συνιστά το υποζύγιο των Αφεντάδων.
Τα «έργα» του δικομματισμού έχουν στηλιτευτεί σε πολλά κείμενά μου. Στο παρόν ωστόσο βρίσκεται στην κορωνίδα της Εξουσίας το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ με δεκανίκι το σχήμα ΑΝΕΛ, το οποίο κάθε σκεπτόμενος Πολίτης οφείλει να επικρίνει για τις επαίσχυντες πρακτικές του. Ο επιθετικός προσδιορισμός «Αριστερός», που χρησιμοποίησε για να δημαγωγήσει ο Κύριος Τσίπρας, μόνο πρόσημο παρεμφαίνει και σε καμμία περίπτωση Ιδεολογία. Γνώριζε πολύ καλά με το ψηφοδέλτιό του πασοκοκρατούμενο πως δεν δύναται να θέσει ρηξικέλευθες τομές εξυγίανσης-ανάπτυξης-εξομάλυνσης σ’ ένα έδαφος, το οποίο λυμαίνονταν επί εκατονταετίες καπιταλιστικά συμφέροντα. Γνώριζε και το εκλογικό σώμα, απλώς επεδίωκε με νύχια και με δόντια να κρατήσει την πασοκική νοοτροπία.
Αν ήθελε να εμπίπτει στην «Αριστερή Ελευθερία» ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του όφειλε:
Η ιδέα της πόλωσης των δύο Τομέων, διαμετρικά κι εκ βαθέων αντίθετοι, κρίνεται, θα τολμήσω να πω, ευφυής. Η Κολόνια κρατάει χρόνια κι ας ιχνηλατήσουμε εν τάχει τη διαδρομή της, η οποία εκκινεί με τη συγκρότηση του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, η οποία συγκρότηση εδραζόταν σε δύο βασικούς πυλώνες: την ενοποίηση της επικράτειας δια μέσω της εξασθένησης των γεωγραφικών φραγμών - οικονομικών συσχετισμών - κοινωνικών δεσμών και την ιδεολογική ομογενοποίηση δια μέσω των νέων μέσων επικοινωνίας. Οι Βαυαροί λοιπόν είναι οι πρωτουργοί οργάνωσης των δημοσίων υπηρεσιών, στόχος των οποίων ήταν - είναι και θα είναι ο διοικητικός συγκεντρωτισμός και η δημοτική φορολόγηση, συνδυασμός που με τη σειρά του απολήγει σε ομογενοποίηση του πληθυσμού δια μέσω των Συστημάτων Υγείας - Παιδείας πρωτίστως και ενισχυμένη κατ’ επέκταση αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού. Διακαής πόθος του Κράτους είναι η διεύρυνση των πεδίων παρέμβασης, όταν αντιλαμβάνεται τις οργανώσεις των εργατών ως απειλή, κάτι το οποίο επιτυγχάνεται με τη διαθεσιμότητα ανθρώπινου δυναμικού, το οποίο να λειτουργεί σαν ενεργούμενο του εν λόγω μηχανισμού. Το συγκρουσιακό στοιχείο στη μισθωτή εργασία ανέκαθεν τρομοκρατούσε τη Δημόσια Αρχή, η οποία όφειλε να αντιδιαστείλει με σύμπηξη μονιμότερων ιδεολογικών προσεγγίσεων, και αυτό διασφαλίστηκε με την υπαγωγή της εργασίας στην κρατική επίβλεψη. Ο Δημόσιος Πυρήνας συνιστά τη ρύθμιση των εργατικών διαφορών δια μέσω κρατικής - κοινωνικής νομοθεσίας και την πρόσδεση οικειοθελών επιτηρητών της κοινωνικής αναδιάρθρωσης στο άρμα του κρατικού ελέγχου.
Για να εξομαλύνει τις ολιγαρχικές διαφορές ο κρατικός μηχανισμός δημιουργεί συνενόχους ανατροφοδοτώντας τους κόλπους ελέγχου και διεκπεραίωσης της γραφειοκρατίας δανειζόμενος ελατήρια απ’ τις ασθενέστερες τάξεις, ώστε τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα να ενστερνιστούν πολιτική συμπεριφορά ευεπίφορη προς ενοποίηση και κατ’ εφαπτομένη συστημική αλλά επιλεγμένη αφομοίωση των πληθυσμών, και λέω επιλεγμένη, διότι οι Αρχές αντιμετώπισαν τις κοινωνικές κατηγορίες σαν συμπαγή εδάφη, τα οποία κατέτμησαν για να κάνουν οικόπεδα, αφού είχαν και συνεχίζουν να έχουν πρόσβαση μεμονωμένες ομάδες, που αποσχίζονται και καταλήγουν να δημιουργούν το πελατειακό κράτος. Οι νέοι θεσμοί κοινωνικοποίησης είναι αυτοί που θα ευρωστήνουν την αστική νοοτροπία.
Ωσαύτως αν ο εργαζόμενος στον Ιδιωτικό Τομέα συνιστά ένα υποχείριο του καπιταλιστικού σκλαβοπάζαρου, ο εργαζόμενος στον Δημόσιο Τομέα αποτελεί αδιαμφισβήτητα τη ραχοκοκαλιά της υδροκέφαλης γραφειοκρατίας.
Τίποτα απ’ τα παραπάνω δεν εφάρμοσε, που σημαίνει πως η τακτική του κλίνει προς τα δεξιά και προς τον Φιλελευθερισμό, κάτι το οποίο σεβάστηκαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το κεφάλι βρωμάει απ’ το κεφάλι. Το πρόβλημα ωστόσο είναι πως έχει πλέον διαβρωθεί και το Κοινωνικό σώμα, ώστε η ταξική διαστρωμάτωση να αποπέμπει την Κοινωνική συνοχή στο μακρινό υπερπέραν. Ο Πολίτης προσεταιρίζεται τα ιδεολογικά αξιώματα της ιεραρχίας και των ειδικών προνομίων με αποτέλεσμα να ποδηγετούνται οι μηχανισμοί κοινωνικοποίησης. Τα πολιτισμικά προϊόντα μπαίνουν στο χωνευτήρι της Βιομηχανικής-Τεχνολογικής εκμετάλλευσης.
Όλες αυτές οι ανισότητες και οι πρακτικές υποβοήθησαν στην άνοδο του ποσοστού της Χρυσής Αυγής και στην είσοδό της στη Βουλή. Και μέρες που είναι ας θυμηθούμε πως ο Φύσσας δολοφονήθηκε επί Δεξιάς Κυβερνήσεως, ο Ρουπακιάς ωστόσο αποφυλακίζεται επί «Αριστερής» Κυβερνήσεως, μετά το εκδοθέν βούλευμα απ’ το Συμβούλιο Εφετών, λόγω παρέλευσης του ανώτατου επιτρεπτού ορίου προσωρινής κράτησης.
Τελούμε υπό συνθήκες υφέρπουσας Τρομοκρατίας, ο ορισμός της οποίας δίνεται ως «η απειλή ή η χρήση βίας για πολιτικούς ή ιδεολογικούς λόγους, που έχει σχεδιαστεί για να επηρεάσει τη συμπεριφορά μιας ομάδας ή να πετύχει σκοπούς που δεν θα επιτυγχάνονταν διαφορετικά. Η τρομοκρατία διαφέρει από άλλες μορφές βίας σε ό,τι αφορά την επιλογή των στόχων και στον τρόπο δράσης της» και διακρίνεται στην «Επίσημη-κρατική-χρηματοδοτημένη», που στρέφεται κατά των Πολιτών ως μέσον καταστολής και στην «ιδιωτική», που στρέφεται εναντίον αυτών που κατέχουν την Εξουσία. Δεν είναι δύσκολο να ανιχνεύσουμε την πιο εκτεταμένη, η οποία πυροδοτεί τον Εκφασισμό ως:
Η Ελλάδα συνεχίζει να είναι κυριαρχημένη εδώ και 200 χρόνια, απ’ τη σύσταση του Κράτους το 1821. Οι Κυβερνήσεις είναι ετεροκίνητες, είναι η εμμονή της Αστικής τάξης και τα απωθημένα του μικροαστισμού. Την Ιδεολογία δεν την προτάσσεις στη φαρέτρα αλλά την αποδεικνύεις στην καθημερινότητα με τις πράξεις,επειδή «Ελεύθερος είναι αυτός που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα» κατά τον Camus…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Με τους όρους «Φασισμός» και τις «φασίζουσες πρακτικές» έχω ασχοληθεί εκτενώς σε κείμενά μου.
Παρατηρείται βέβαια κατάχρηση των όρων απ’ τους Θνητούς, τους οποίους όρους προσαρμόζουν κατά το δοκούν.
Η πλειοψηφία των δημοσιογράφων ανήκουν στο μισθολόγιο κάποιας Εταιρείας διακίνησης Πληροφοριών, πράγμα που σημαίνει πως ακολουθούν κατευθυντήριες επ’ αμοιβής, ας μην ξεχνάμε πως ο διακαής πόθος των Δημοσιογραφικών Οργανισμών είναι η αύξηση των ποσοστών τηλεθέασης ή οι πωλήσεις των φύλλων τους, ώστε να έχουν μερίδιο στην πίτα των διαφημίσεων. Οι Όμιλοι Διακίνησης Πληροφοριών ανεβοκατεβάζουν Κυβερνήσεις δια μέσω της χειραγώγησης της Κοινής Γνώμης και των πλασματικών στατιστικών.
Πέραν αυτών υπάρχουμε και οι «Γραφιάδες», όπως ονομάζω τους ερασιτέχνες που συντάσσουμε κείμενα, τα οποία δημοσιεύονται στο διαδίκτυο. Οι «Γραφιάδες» εκμεταλλευόμαστε την χρήση των νέων Τεχνολογιών για να περάσουμε τα μηνύματά μας, τα οποία δεν θα γίνονταν ποτέ ευρέως γνωστά. Και εδώ ωστόσο η πλειονότητα παρουσιάζεται ταγμένη σε κάποια Κομματική παράταξη. Υπάρχουν κλίκες στην ουσία, οι εκπρόσωποι των οποίων επιδίδονται σε κοπτοραπτική των γεγονότων και των Ιδεολογιών κατά το δοκούν, προς εξυπηρέτηση δηλαδή της παράταξης την οποία υπηρετούν. Πρόκειται για μία κατάφωρη έλλειψη σαφήνειας και μία εκτεταμένη διαπλοκή, οι οποίες εξασθενούν το δημοκρατικό ιδεώδες στο βωμό της Ελευθερίας της έκφρασης, την οποία δεν σέβονται στο ελάχιστο. Κατ’ εφαπτομένη δημιουργούνται κείμενα-υποκατάστατα με επίκληση στο συναίσθημα, το οποίο δεν υποτιμώ καθόλου, χωρίς να διαχέουν διασταυρωμένες πληροφορίες ωστόσο, στοχεύοντας απλώς στο θυμικό του αναγνώστη προς παραπλάνηση και ψηφοθηρία-οπαδοθηρία.
Ο όρος δημοσιογράφος σημαίνει ο άνθρωπος που δημοσιεύει το γραπτό του αλλά έχει παρέλθει η ερμηνεία αυτή, αφού δηλώνει πλέον το επάγγελμα, τη δημοσίευση της σκέψης ή της έρευνας κάποιου μετά από αμοιβή. Προσωπικά δηλώνω «Γραφιάς», που σημαίνει αφ’ ενός δεν γράφω σε έντυπη μορφή για να χτίζω τη συνταξούλα μου μέσα απ’ την πράξη αυτή και αφ’ ετέρου δεν λαμβάνω ούτε μία δραχμή για τη σύνταξη των κειμένων μου, των οποίων γνωρίζω πολύ καλά τη βαρύτητα και την αξία, αφού για να εκπονηθούν καταβάλω προσπάθεια πολύμηνης μελέτης.
Πολλές φορές τα κείμενά μου έχουν πέσει θύματα αδαών ή επιτήδειων, οι οποίοι τα παραφράζουν, όχι τα παραλλάσσουν αλλά τα παρερμηνεύουν, και τα αναδημοσιεύουν σε διάφορες ιστοσελίδες διαφόρων πολιτικών ιδεοληψιών. Επ’ αυτού έχω να τονίσω πως ευθύνομαι για αυτά που γράφω και όχι για αυτά που ο καθένας καταλαβαίνει.
Άλλο πρόβλημα συνιστά η «κατηγοριοποίηση» της «Υποφαινόμενης Γράφουσας». Οι Θνητοί, όταν διαβάζουν κείμενο, Ποίημα ή Δοκίμιο ή Άρθρο δεν έχει σημασία, επιθυμούν να «ετικετοποιήσουν» το συντάσσοντα σε Κομμματική παράταξη. Για τη σκέψη της πλειοψηφίας των αναγνωστών:
- αν μέμφεσαι τον Μητσοτάκη, είσαι πασόκος και αντιστρόφως.
- αν επικρίνεις το ΚΚΕ, είσαι ΣΥΡΙΖΑ και αντιστρόφως.
- αν δε τους αποδοκιμάζεις όλους, είσαι Φασίστας, λέξη «μοδάτη» στις μέρες μας.
Αυτά είναι τα μυαλά με τα χιλιάδες παράσιτα και ζιζάνια, τα οποία εμφυτεύτηκαν στις κεφαλές διαμέσω της εκπαίδευσης, είτε της σχολικής είτε της κομματικής. Και είναι αδιανόητο για την πλειονότητα ένα πνεύμα απελευθερωμένο, μία σκέψη αν-Αρχή, που έχει την κριτική οξύνοια να διακρίνει τις αβελτηρίες και την ολιγωρία του κάθε Κόμματος, ή την αδιαφορία και την εξαργύρωση της θέσης του κάθε Κλάδου. Είναι αδιανόητο για την πλειονότητα να στηρίζει τα λόγια με τις πράξεις. Είναι αδιανόητο για την πλειονότητα να δεχτεί πως μπορεί ο Άνθρωπος να ζήσει χωρίς το κτήριο του Δημαρχείου-της Νομαρχίας-του Υπουργείου-της Βουλής-της Τράπεζας, να είναι δίκαιος και ισότιμος μέσα απ’ τη διανομή των δέκα μήλων σε δέκα άτομα, ένα έκαστος.
Για να γράψεις χρειάζεται ακεραιότητα και μόνο η απερίσπαστη και μη κομματικοποιημένη πένα μπορεί να είναι αντικειμενική, ώστε να αμφισβητεί τα πάντα προς ενεργοποίηση του αναγνώστη.
Επί αυτής της βάσεως λοιπόν τα κείμενά μου τάσσονται ευθαρσώς κατά:
- των Θρησκειών, αν και τις μελετώ στο πλαίσιο της ενημέρωσης, οι οποίες καπηλεύονται την Πίστη που απορρέει απ’ την αδυναμία του ανθρώπου μπροστά στα δεινά και στον θάνατο. Είναι υπόλογες για αμύθητη περιουσία που σωρρεύτηκε εις βάρος των χαμηλών στρωμάτων. Είναι ηθικοί αυτουργοί για εγκληματικές έριδες μεταξύ ανθρώπινων ομάδων. Διαιωνίζουν την Ιεραρχία με σκοπό την υποταγή του ατόμου. Εκπρόσωποί της είναι ένοχοι για χιλιάδες βιασμούς ανηλίκων και δεν παραπέμφθηκαν ποτέ στη Δικαιοσύνη.
- των Κομμάτων, τα οποία σφετερίζονται τους θώκους σε Μέγαρα που κατασκεύασαν, ώστε να στεγάσουν την αμηχανία της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας. Είναι υπόλογα για τη Νομοθετική συνιστώσα που εντείνει την Κοινωνική διαστρωμάτωση, για την Εκτελεστική που διεκπεραιώνει την άδικη νομοτυπία, για τη Δικαστική που εθελοτυφλεί μπροστά σε εγκλήματα κατά της Φύσης, όπως οι αχαλίνωτες εξορύξεις και της Ανθρωπότητας, όπως η υπογραφή Μνημονίων.
Μέσα απ’ τη διαδικασία των Θρησκευτικών και Κομματικών Ιεραρχιών δημιουργούνται οι Τάξεις και οι ευγενείς κλάδοι, οι οποίοι εκμεταλλεύονται τους άλλους. Προτάσσεται το «διαίρει και βασίλευε» με τη Μεσαία Τάξη ως Γραφειο-διεκπεραιωτική, να συνιστά το υποζύγιο των Αφεντάδων.
Τα «έργα» του δικομματισμού έχουν στηλιτευτεί σε πολλά κείμενά μου. Στο παρόν ωστόσο βρίσκεται στην κορωνίδα της Εξουσίας το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ με δεκανίκι το σχήμα ΑΝΕΛ, το οποίο κάθε σκεπτόμενος Πολίτης οφείλει να επικρίνει για τις επαίσχυντες πρακτικές του. Ο επιθετικός προσδιορισμός «Αριστερός», που χρησιμοποίησε για να δημαγωγήσει ο Κύριος Τσίπρας, μόνο πρόσημο παρεμφαίνει και σε καμμία περίπτωση Ιδεολογία. Γνώριζε πολύ καλά με το ψηφοδέλτιό του πασοκοκρατούμενο πως δεν δύναται να θέσει ρηξικέλευθες τομές εξυγίανσης-ανάπτυξης-εξομάλυνσης σ’ ένα έδαφος, το οποίο λυμαίνονταν επί εκατονταετίες καπιταλιστικά συμφέροντα. Γνώριζε και το εκλογικό σώμα, απλώς επεδίωκε με νύχια και με δόντια να κρατήσει την πασοκική νοοτροπία.
Αν ήθελε να εμπίπτει στην «Αριστερή Ελευθερία» ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του όφειλε:
- να εθνικοποιήσει πλήρως Τράπεζες και σημαντικούς Τομείς της Οικονομίας.
- να υιοθετήσει εθνικό νόμισμα με υποτίμησή του.
- να καταθέσει εμπεριστατωμένη μελέτη, που να αποδεικνύει πως τα κεφάλαια απ’ τον Δανεισμό προωθήθηκαν στην ενίσχυση-προάσπιση επιχειρηματικών συμφερόντων αφήνοντας βορά τα χαμηλά στρώματα και τους ανέργους στα νύχια τους.
- να δηλοποιήσει τη μονομερή στάση πληρωμών.
- να κηρύξει την Αρχή της Ανεξαρτησίας των Πεποιθήσεων, ώστε να διαχωριστεί εντελώς η Εκκλησία απ’ το Κράτος. Κάτι που θα σήμαινε πως αυτόματα θα απεμπολούσε κάτι χιλιάδες κληρικούς απ’ το μισθολόγιο του Δημοσίου. Κάτι που θα σήμαινε πως δεν θα στεγάζονταν πια οι Θεολογικές Σχολές στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο και κατ’ εφαπτομένη οι Διδάσκοντες δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης ούτε ως αντικείμενο ούτε ως μισθολογικά υπαγόμενοι στο Δημόσιο Χρήμα. Κάτι που θα σήμαινε πως θα έπαυε πάραυτα η διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών στα Σχολεία, και κατ’ εφαπτομένη θα μετακινούνταν κάποιες εκατοντάδες Καθηγητών του εν λόγω αντικειμένου απ’ το Δημόσιο Σχολείο. Όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι Κλάδων αποτελούν συνιστώσες της Μεσαίας ή Μικρό-Μεσαίας Τάξης, η οποία αντιδρά εντόνως για ευνόητα ατομικιστικούς λόγους. Κάτι που θα σήμαινε πως θα έπαυε το Κράτος να κάνει τα στραβά μάτια στα εξοργιστικά προνόμια που απολαμβάνει η περιουσία της Εκκλησίας με το πρόσχημα της ελεημοσύνης. Οι διοικήσεις του κάθε θρησκευτικού δόγματος οφείλουν να υπόκεινται στους Νόμους, ώστε η επονείδιστη ελεημοσύνη να μπορέσει να αναχθεί σε πολιτειακή αλληλεγγύη.
- να εξοπλίσει τα Δημόσια Νοσοκομεία με προσωπικό και τεχνολογικό υλικό μέσα από διαφανείς διαδικασίες πρόσληψης κι εφοδιασμού. Αντιθέτως διατήρησε και προέβη σε νέα ψηφίσματα περιστολής δαπανών σχετικά με τον Τομέα της Υγείας. Ο Ιατρικός Κλάδος συνέργησε με ανταλλάγματα αισχρά κι ιδιοτελή, αφού ο Γιατρός του Δημοσίου έχει το δικαίωμα να διατηρεί και ιδιωτικό Ιατρείο, που σημαίνει, και όπως το έχουμε βιώσει άπειρες φορές, λαμβάνει τον μισθό του απ’ το Δημόσιο φορώντας το εκμαγείο της «διαμαρτυρίας» για την κατάντια των Δημόσιων Νοσοκομείων και για την υπέρβαση των ορίων συνταγογράφησης, που γνωρίζουμε τα σκάνδαλα με το ποσοστό επί των πωλήσεων φαρμάκων απ’ τους Κολοσσούς των Φαρμακευτικών, αλλά δέχεται τον ασθενή το απόγευμα στο Ιατρείο του, και δόκιμο να αναφερθεί επίσης πως με τον οικονομικό προϋπολογισμό του τρέχοντος έτους τα ιδιωτικά ιατρεία και κέντρα υγείας απαλλάσσονται από έκδοση αποδείξεων!!
- να εισηγηθεί και να επιμείνει στην ψήφιση του εκλογικού Νόμου της απλής αναλογικής, τον οποίο κανένα Κόμμα, ούτε το ΚΚΕ, δεν ψήφισε!!
- να αρνηθεί σύμπραξη της Ελλάδος στο Ενεργειακό κονσόρτσιουμ με «συνάδελφο» το Ισραήλ, το οποίο ευθύνεται για την κατάπτυστη εκδίωξη των Παλαιστινίων απ’ τα χωριά τους.
- να ισοσκελίσει τις αμοιβές και τα προνόμια των Ιδιωτικών και Δημοσίων Υπαλλήλων με μερική ανακατάταξη. Κάτι που θα σήμαινε πως θα μειώνονταν οι αποδοχές των Δημοσίων και θα αυξάνονταν οι εισφορές των Ιδιωτών Εργοδοτών.
Η ιδέα της πόλωσης των δύο Τομέων, διαμετρικά κι εκ βαθέων αντίθετοι, κρίνεται, θα τολμήσω να πω, ευφυής. Η Κολόνια κρατάει χρόνια κι ας ιχνηλατήσουμε εν τάχει τη διαδρομή της, η οποία εκκινεί με τη συγκρότηση του νεοσύστατου Ελληνικού Κράτους, η οποία συγκρότηση εδραζόταν σε δύο βασικούς πυλώνες: την ενοποίηση της επικράτειας δια μέσω της εξασθένησης των γεωγραφικών φραγμών - οικονομικών συσχετισμών - κοινωνικών δεσμών και την ιδεολογική ομογενοποίηση δια μέσω των νέων μέσων επικοινωνίας. Οι Βαυαροί λοιπόν είναι οι πρωτουργοί οργάνωσης των δημοσίων υπηρεσιών, στόχος των οποίων ήταν - είναι και θα είναι ο διοικητικός συγκεντρωτισμός και η δημοτική φορολόγηση, συνδυασμός που με τη σειρά του απολήγει σε ομογενοποίηση του πληθυσμού δια μέσω των Συστημάτων Υγείας - Παιδείας πρωτίστως και ενισχυμένη κατ’ επέκταση αποτελεσματικότητα του κρατικού μηχανισμού. Διακαής πόθος του Κράτους είναι η διεύρυνση των πεδίων παρέμβασης, όταν αντιλαμβάνεται τις οργανώσεις των εργατών ως απειλή, κάτι το οποίο επιτυγχάνεται με τη διαθεσιμότητα ανθρώπινου δυναμικού, το οποίο να λειτουργεί σαν ενεργούμενο του εν λόγω μηχανισμού. Το συγκρουσιακό στοιχείο στη μισθωτή εργασία ανέκαθεν τρομοκρατούσε τη Δημόσια Αρχή, η οποία όφειλε να αντιδιαστείλει με σύμπηξη μονιμότερων ιδεολογικών προσεγγίσεων, και αυτό διασφαλίστηκε με την υπαγωγή της εργασίας στην κρατική επίβλεψη. Ο Δημόσιος Πυρήνας συνιστά τη ρύθμιση των εργατικών διαφορών δια μέσω κρατικής - κοινωνικής νομοθεσίας και την πρόσδεση οικειοθελών επιτηρητών της κοινωνικής αναδιάρθρωσης στο άρμα του κρατικού ελέγχου.
Για να εξομαλύνει τις ολιγαρχικές διαφορές ο κρατικός μηχανισμός δημιουργεί συνενόχους ανατροφοδοτώντας τους κόλπους ελέγχου και διεκπεραίωσης της γραφειοκρατίας δανειζόμενος ελατήρια απ’ τις ασθενέστερες τάξεις, ώστε τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα να ενστερνιστούν πολιτική συμπεριφορά ευεπίφορη προς ενοποίηση και κατ’ εφαπτομένη συστημική αλλά επιλεγμένη αφομοίωση των πληθυσμών, και λέω επιλεγμένη, διότι οι Αρχές αντιμετώπισαν τις κοινωνικές κατηγορίες σαν συμπαγή εδάφη, τα οποία κατέτμησαν για να κάνουν οικόπεδα, αφού είχαν και συνεχίζουν να έχουν πρόσβαση μεμονωμένες ομάδες, που αποσχίζονται και καταλήγουν να δημιουργούν το πελατειακό κράτος. Οι νέοι θεσμοί κοινωνικοποίησης είναι αυτοί που θα ευρωστήνουν την αστική νοοτροπία.
Ωσαύτως αν ο εργαζόμενος στον Ιδιωτικό Τομέα συνιστά ένα υποχείριο του καπιταλιστικού σκλαβοπάζαρου, ο εργαζόμενος στον Δημόσιο Τομέα αποτελεί αδιαμφισβήτητα τη ραχοκοκαλιά της υδροκέφαλης γραφειοκρατίας.
- να αμβλύνει την καταστολή επί των κοινωνικών στρωμάτων. Στον αντίποδα έχουν σκληρύνει και επί των ημερών του οι μέθοδοι καταστολής και αστυνομικής βίας, όπως επίσης και τα προνόμια των Ένστολων. Πρόσφατα κατακυρώθηκε απ’ το ΣτΕ η αναδρομική καταβολή των περικοπών, που επιβλήθηκαν από την 1η-8-2012 με το νόμο 4093/2013. Στρατιωτικοί-Λιμενικοί-Αστυνομικοί-Πυροσβέστες θα λάβουν τα περιτμημένα προνόμια εις το ακέραιον και με προσαυξήσεις. Και για τον Πυροσβέστη να το καταλάβω, αλλά για τους υπόλοιπους δηλώνω μία αγκύλωση κατανόησης, λυπάμαι!!
- να ενδυθεί την Πολιτειακή μέριμνα για τους πρόσφυγες και όχι να τους αφήνει στη διακριτική ευχέρεια των ΜΚΟ, πίσω απ’ τις οποίες κρύβονται τεράστια επιχειρηματικά συμφέροντα με χρήμα φορολογούμενων που ανατίθεται σε χέρια Ολιγαρχικής διαπλοκής. Στα hotspot, σύγχρονα στρατόπεδα συγκεντρώσεως προσφύγων, ο «ανθρωπάκος ο Μέγας» καθιστά υποχείριο τον Άνθρωπο της ματαιοδοξίας-των άγριων ενστίκτων του. Εμφανίζονται «Καλοί» όσοι εργάζονται σε τέτοιες εγκαταστάσεις, «Κακοί» όσοι φοβούνται την πολιτισμική μίξη. Το σίγουρο είναι πως η κατάσταση αυτή τροφοδοτεί μία αισχρή οικονομική άνθιση και την αναβίωση εκφασισμού με επιθέσεις φανατισμένων εναντίον ανήμπορων.
- να ανακόψει τις επιδοτήσεις καθοδηγούμενης καλλιέργειας. Για να μην βλέπουμε τον Ψαρά, που αρμυροκυλίστηκε, να θυσιάζει το καΐκι του για το ψωροχρήμα.Για να μην βλέπουμε τον Αγρότη, που ηλιοκάηκε, να εξαργυρώνει τα μυστικά που του εκμυστηρεύτηκε το φύλλο και το χώμα, να αφήνει χέρσο τον αγρό του για να πάρει την επιδότηση του βάμβακος.
Τίποτα απ’ τα παραπάνω δεν εφάρμοσε, που σημαίνει πως η τακτική του κλίνει προς τα δεξιά και προς τον Φιλελευθερισμό, κάτι το οποίο σεβάστηκαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Το κεφάλι βρωμάει απ’ το κεφάλι. Το πρόβλημα ωστόσο είναι πως έχει πλέον διαβρωθεί και το Κοινωνικό σώμα, ώστε η ταξική διαστρωμάτωση να αποπέμπει την Κοινωνική συνοχή στο μακρινό υπερπέραν. Ο Πολίτης προσεταιρίζεται τα ιδεολογικά αξιώματα της ιεραρχίας και των ειδικών προνομίων με αποτέλεσμα να ποδηγετούνται οι μηχανισμοί κοινωνικοποίησης. Τα πολιτισμικά προϊόντα μπαίνουν στο χωνευτήρι της Βιομηχανικής-Τεχνολογικής εκμετάλλευσης.
Όλες αυτές οι ανισότητες και οι πρακτικές υποβοήθησαν στην άνοδο του ποσοστού της Χρυσής Αυγής και στην είσοδό της στη Βουλή. Και μέρες που είναι ας θυμηθούμε πως ο Φύσσας δολοφονήθηκε επί Δεξιάς Κυβερνήσεως, ο Ρουπακιάς ωστόσο αποφυλακίζεται επί «Αριστερής» Κυβερνήσεως, μετά το εκδοθέν βούλευμα απ’ το Συμβούλιο Εφετών, λόγω παρέλευσης του ανώτατου επιτρεπτού ορίου προσωρινής κράτησης.
Τελούμε υπό συνθήκες υφέρπουσας Τρομοκρατίας, ο ορισμός της οποίας δίνεται ως «η απειλή ή η χρήση βίας για πολιτικούς ή ιδεολογικούς λόγους, που έχει σχεδιαστεί για να επηρεάσει τη συμπεριφορά μιας ομάδας ή να πετύχει σκοπούς που δεν θα επιτυγχάνονταν διαφορετικά. Η τρομοκρατία διαφέρει από άλλες μορφές βίας σε ό,τι αφορά την επιλογή των στόχων και στον τρόπο δράσης της» και διακρίνεται στην «Επίσημη-κρατική-χρηματοδοτημένη», που στρέφεται κατά των Πολιτών ως μέσον καταστολής και στην «ιδιωτική», που στρέφεται εναντίον αυτών που κατέχουν την Εξουσία. Δεν είναι δύσκολο να ανιχνεύσουμε την πιο εκτεταμένη, η οποία πυροδοτεί τον Εκφασισμό ως:
- ο επαγγελματίας ανθρωπιστής, που αναλύει καθημερινά με τρόπο επιστημονικό την πείνα, αλλά θυμάται πως ο Άνθρωπος πεινάει κάθε γιορτή και σχόλη. Εναλλακτικά παραπέμπουν στα συσσίτια της Χρυσής Αυγής ή της Εκκλησίας. Έτσι για να μην ξεχνάς «τον ιδεατό κόσμο» του Πλάτωνα…
- ο Εκπρόσωπος της Δικαιοσύνης, που μελετά επισταμένως Δίκαιο, Διεθνές ή Εσωτερικό, θεσμοθετώντας στην ουσία εργαλεία ελέγχου και καταστολής. Δικαστές-Εισαγγελείς-Βουλευτές-Μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους δια μέσω πειρατικών ψηφισμάτων εισπράττουν τα «κεκτημένα» τους. Έτσι για ν’ αδράξουν τη μέρα…
- τα κρατικά golden boy και Διευθυντές-Προϊστάμενοι ΔΕΚΟ-ΕΣΥ, που εν καιρώ Κρίσης εμφανίζονται Ελεύθεροι Πολιορκημένοι ενώ το Μισθοδικείο επιλαμβάνεται των αποδοχών τους. Γιάννης κερνάει-Γιάννης πίνει δηλαδή. Έτσι για την ισοτιμία των Εξουσιών…
- τα «υγιή ασφαλιστικά ταμεία». Δεν επρόκειτο για θέμα καθαρά διαχειριστικό. Απλώς επετράπη κάποια ταμεία να διατηρηθούν υγιή, διότι οι φορείς ήταν βασικοί πυλώνες του καπιταλιστικού κρεσέντο. Έτσι για τη σαπίλα…
- η τρομολαγνεία περί ΑΕΠ, το οποίο υποχωρεί σταδιακά σε όλες σχεδόν τις χώρες των Βαλκανίων εκτοξεύοντας το δημόσιο χρέος. Η κινητικότητα των προσφύγων ανακινεί εδαφικές αλλαγές. Αλυτρωτισμοί περί Μεγάλης Αλβανίας στο όνειρο ή στον εφιάλτη μας. Ξεβράκωτοι Μακεδονομάχοι ν’ αμαυρώνουν την αισθητική μας. Εθνικισμοί επικροτούμενοι δια της τεθλασμένης. Χρειάζεται να επισημάνουμε πως ο εν λόγω Χάρτης περιλαμβάνει στην ουσία τα εδάφη, όπου υπάρχουν πετρελαϊκά αποθέματα, και τα δικαιώματα των οποίων φλερτάρει-εποφθαλμιά-έχει ήδη στην κατοχή της, ποιος θα μας το πει; η ολλανδοβρετανική Shell.
- η Άνοιξη παντοειδούς αποχρώσεως. Η εμμονή των αναλυτών στην «Αραβική Άνοιξη» και στις «Πορτοκαλί Επαναστάσεις» δεν δήλωναν αδυναμία αντιλήψεως, μάλλον παραπλάνηση καθ’ υπόδειξη. Το εμπόριο όπλων απέφερε τεράστια ποσά κέρδους την τελευταία δεκαετία. Έτσι για τα λεφτά, που είναι πάντα πολλά Άρη…
- οι Σωτήρες πολλαπλών χρωμάτων. Πογκρόμ εκμεταλλευτικά χτίζουν πάνω στην αναπνοή παγιώνοντας την αδράνεια σα σύμβαση αδιαμφισβήτητη. Έτσι γιατί η ύστατη μορφή επανάστασης, λέει, είναι η απελευθέρωση της σεξουαλικότητας. Βλέπει κανείς σήμερα τους σεξουαλικά απελευθερωμένους να επαναστατούν. Διότι δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης ούτε περί σεξουαλικής ελευθερίας, ούτε περί αδυναμίας εξέγερσης…
- το Εκπαιδευτικό Σύστημα υποκινούμενο απ’ τα καπιταλιστικά συμφέροντα, που ανυψώνει τα αποσαρκωμένα προϊόντα του στο όνομα της χειραγώγησης. Οι γενιές των αμαθών-άοπλων είναι πλέον γεγονός.
- η Σιωπή για την ανεργία, που εκτοξεύει την καμπύλη της σε δυσθεώρητα ύψη, για τις αυτοκτονίες τόσων ανθρώπων που περιθωριοποιήθηκαν, για την καθημερινότητα, που μυρίζει σαπίλα. Και τριγυρνούν στα πάνελ Πλούσιοι και Πρόεδροι Επιμελητηρίων μιλώντας μας για τη Φτώχεια. Και κάνουμε συλλαλητήρια για τα ονόματα, που σημαίνει ενώνονται Θνητοί για να προστατεύσουν τα σύνορα και τη σημαία ενός δεδηλωμένου προτεκτοράτου, που μετέτρεψαν δηλαδή σε αποικία ειδικές πρακτικές και νοοτροπίες, αλλά όχι για να διεκδικήσουν το δικαίωμα στην Ισονομία-Ισοπολιτεία-Ισηγορία, επειδή την ισότητα δεν την θέλει κι ο μικρό-Αστός! Το άκρων άωτον της Υποκρισίας.
- οι ευσυγκίνητοι Διανοητές! Θορυβούν στις αργές κι άδειες ώρες τους προτάσσοντας ολιγάρκεια, που θα εφαρμόζεται στα παιδιά για τα θελήματα, επειδή στους ίδιους ο ουρανός κληροδότησε περισσότερα άστρα…
- οι επίπλαστα δυστυχισμένοι, που παρουσιάζονται ως τρυφεροί ηδονιστές με τις υπέρμετρες φιλοδοξίες τους μα δειλοί στην πράξη. Σαν ληστρικοί υμνητές του Έρωτα εκπορνεύουν τον πόνο με υποκριτικές φιοριτούρες! Η έλλειψη δυστυχίας τους κάνει Δυστυχείς. «Η μοναξιά δεν έχει το θλιμμένο χρώμα στα μάτια της συννεφένιας γκόμενας.Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών…» Καθώς λέει κι η αείμνηστη Γώγου…
- οι υπεύθυνοι Κυριούλες-Κυριούληδες στα ιδρύματα «Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού ή Δημοσίου Δικαίου» που «προστατεύουν» ορφανά-κακοποιημένες γυναίκες-ψυχασθενείς. Και «ψυχασθενής» σαν όρος πολλαπλώς αδιευκρίνιστος κι αστήριχτος κατά βάσην και ουσία επιστημονικά. Συνήθως ομιλούμε για κελιά μουχλιασμένα, π’ αν δεν βρωμούν ακαθαρσίες, θα βρωμούν τη δυσωδία των πετρόψυχων φρουρών. Έτσι επειδή το παν είναι να καταλάβεις σε ποια στιβάδα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης ανήκεις…
- οι Ψυχαναλυτές. Ήρεμοι στις χαοτικές διαδρομές τους προτάσσουν μόνο μιαν «αυτοπεποίθηση» σ’ ένα Σύμπαν που καίγεται. Είναι τα ιδιοτελή καθάρματα, που πάνω απ’ την ουσία των πραγμάτων βάζουν εαυτόν. Βαστάζοι αμφισβητήσιμων μελετών, στο όνομα των οποίων πωλούνται τα ψυχοτρόπα με το κιλό εκτινάσσοντας τα κέρδη των Φαρμακοβιομηχανιών στα σύννεφα. Αφού ξενέψαμε και για να μιλήσουμε πάμε στον Ψυχολόγο να μας ακούσει επί πληρωμή, αφού οι «φίλοι» στην πρώτη δυσκολία γίνονται Δηλωσίες.
- οι Ταρτούφοι, που συναθροίζονται για να συζητήσουν για τον Βελουχιώτη και τον Ζαχαριάδη, αφού πρώτα τους διέγραψε και τους αποκατέστησε η συνθηκολογούσα αμυαλιά των εκφραστών μιας παράταξης.
Η Ελλάδα συνεχίζει να είναι κυριαρχημένη εδώ και 200 χρόνια, απ’ τη σύσταση του Κράτους το 1821. Οι Κυβερνήσεις είναι ετεροκίνητες, είναι η εμμονή της Αστικής τάξης και τα απωθημένα του μικροαστισμού. Την Ιδεολογία δεν την προτάσσεις στη φαρέτρα αλλά την αποδεικνύεις στην καθημερινότητα με τις πράξεις,επειδή «Ελεύθερος είναι αυτός που μπορεί να ζει χωρίς να λέει ψέματα» κατά τον Camus…
Ευαγγελία Τυμπλαλέξη: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου