Του Γ.Α.Λυγκουνάκη
Όσο ανοίγει η κουβέντα περί εκλογών εμένα μου γυρνάν στη μνήμη μια-μια παλιές ιδέες και έχω αποφασίσει να τις καταγράφω σιγά-σιγά.
Μια άλλη θέση στην οποία επέμενα once upon a time, πέρα από την αγροτοκτηνοτροφική αξιοποίηση των βουνών γύρω από το Λεκανοπέδιο με κινηματικές διαδικασίες, ήταν η δημιουργία άτυπων επιτροπών αλληλεγγύης σε εργαζομένους εμποροϋπαλλήλους στις γειτονιές και έξω από τα πλαίσια των κομματικών σωματείων.
Φυσικά απάντηση από τους κομματικούς συνδικαλιστές δεν πήρα ποτέ. Ωστόσο η εμπειρία του κινήματος κατά των πλειστηριασμών έδειξε ότι ως ιδέα η τοπική συσπείρωση είναι εφικτή.
Φυσικά, μιλώντας για εργαζομένους σε αλυσίδες καταστημάτων οι γείτονες σου μπορούν να σε βοηθήσουν τόσο-όσο απέναντι στην εργοδοσία. Μπορούν όμως να σου δώσουν πολύτιμο χρόνο με την άμεση κινηματική υποστήριξη τους, ώστε να οργανώσεις την αντίδραση σου μέσω του σωματείου.
Αυτό επιπροσθέτως θα κινητοποιήσει και πολύ κόσμο που δεν θέλει πλέον ούτε να ακούει για κόμματα και συνδικάτα.
Ασφαλώς και δεν περιμένω πως θα το κάνουν πότε τα κόμματα της αστικής (και συνδικαλιστικής) νομιμότητας. Μόνοι μας μόνο μπορούμε να πάρουμε τέτοιες πρωτοβουλίες. Πράγματι, ο καθένας να δημιουργήσει τη δική του «σοσιαλιστική νησίδα» μέσα στην «καπιταλιστική θάλασσα».
Και όπως είχε πει ο Κολοκοτρώνης: «Το αν εσπάρθη πολλές φορές, αλλά δεν εφύτρωσε».
Όσο ανοίγει η κουβέντα περί εκλογών εμένα μου γυρνάν στη μνήμη μια-μια παλιές ιδέες και έχω αποφασίσει να τις καταγράφω σιγά-σιγά.
Μια άλλη θέση στην οποία επέμενα once upon a time, πέρα από την αγροτοκτηνοτροφική αξιοποίηση των βουνών γύρω από το Λεκανοπέδιο με κινηματικές διαδικασίες, ήταν η δημιουργία άτυπων επιτροπών αλληλεγγύης σε εργαζομένους εμποροϋπαλλήλους στις γειτονιές και έξω από τα πλαίσια των κομματικών σωματείων.
Φυσικά απάντηση από τους κομματικούς συνδικαλιστές δεν πήρα ποτέ. Ωστόσο η εμπειρία του κινήματος κατά των πλειστηριασμών έδειξε ότι ως ιδέα η τοπική συσπείρωση είναι εφικτή.
Φυσικά, μιλώντας για εργαζομένους σε αλυσίδες καταστημάτων οι γείτονες σου μπορούν να σε βοηθήσουν τόσο-όσο απέναντι στην εργοδοσία. Μπορούν όμως να σου δώσουν πολύτιμο χρόνο με την άμεση κινηματική υποστήριξη τους, ώστε να οργανώσεις την αντίδραση σου μέσω του σωματείου.
Αυτό επιπροσθέτως θα κινητοποιήσει και πολύ κόσμο που δεν θέλει πλέον ούτε να ακούει για κόμματα και συνδικάτα.
Ασφαλώς και δεν περιμένω πως θα το κάνουν πότε τα κόμματα της αστικής (και συνδικαλιστικής) νομιμότητας. Μόνοι μας μόνο μπορούμε να πάρουμε τέτοιες πρωτοβουλίες. Πράγματι, ο καθένας να δημιουργήσει τη δική του «σοσιαλιστική νησίδα» μέσα στην «καπιταλιστική θάλασσα».
Και όπως είχε πει ο Κολοκοτρώνης: «Το αν εσπάρθη πολλές φορές, αλλά δεν εφύτρωσε».
Γ.Α.Λυγκουνάκης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου