Βασίλης Μακρίδης
Τις τελευταίες μέρες άνοιξε στο Facebook μια συζήτηση γύρω από την ιστοσελίδα Iskra, με αφορμή μια δημοσίευση που αναφερόταν στη ρήση του Υπουργού Εξωτερικών της Ιταλίας Ματέο Σαλβίνι περί «νέων σκλάβων». Ο ακροδεξιός, κατά τα λοιπά, Σαλβίνι, εν προκειμένω, είπε κάτι σωστό, ότι δηλαδή η Ιταλία δεν μπορεί να λύσει το δημογραφικό της πρόβλημα κάνοντας εισαγωγή «νέων σκλάβων» από την Αφρική, αλλά ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα, ώστε οι Ιταλοί να κάνουν περισσότερα παιδιά, μέσω της ανάπτυξης της οικονομίας και της δημιουργίας ευνοϊκότερων συνθηκών για να φτιάξει κανείς οικογένεια.
Ο συνάδελφος που βρισκόταν εκείνη την ημέρα στη βάρδια διέβλεψε, εσφαλμένα, στην συγκεκριμένη φράση του Ιταλού υπουργού (περί «νέων σκλάβων») ρατσιστικό περιεχόμενο. Διαδικτυακός φίλος (και με αρκετές δημοσιεύσεις άρθρων του, ο ίδιος, στην Iskra) ανάρτησε στη σελίδα του στο Facebook το συγκεκριμένο άρθρο, με σωστές, στην συγκεκριμένη περίπτωση, κριτικές παρατηρήσεις.
Η ευσυνειδησία και τα γρήγορα αντανακλαστικά του συναδέλφου στην Iskra οδήγησαν στην άμεση απόσυρση του άρθρου και την πλήρη ανάληψη της ευθύνης από μέρους του.
Μετά απ’ όλα τα παραπάνω και υπό κανονικές συνθήκες, λοιπόν, το θέμα θα έπρεπε να θεωρείται λήξαν. Ωστόσο, από τη στιγμή εκείνη και μετά ανοίχθηκε μια συζήτηση, στην οποία παρενέβησαν άτομα τα οποία είναι φανερό ότι διακατέχονται από συγκεκριμένες προκαταλήψεις και εμμονές τόσο εναντίον της Iskra, όσο και του πολιτικού φορέα που την στηρίζει (χωρίς, ωστόσο, να θίγει την δημοσιογραφική της αυτονομία), δηλαδή της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑ.Ε).
Έτσι, λοιπόν, άρχισαν κάτω από την πρώτη ανάρτηση να γράφονται πράγματα, τα οποία φτάνουν στα όρια της λασπολογίας, βασισμένα, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, σε φαντασιώσεις για τον τρόπο διεξαγωγής της δουλειάς μας στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα.
Και λέω «μας», γιατί μάλλον γνωρίζουν και οι… διαδικτυακές «πέτρες», ότι εδώ και περίπου 3 χρόνια αποτελώ κι εγώ προσωπικά μέλος της συντακτικής ομάδας της Iskra, έχοντας ως κύριο αντικείμενο εργασίας την ανάρτηση άρθρων γραμμένων από «τρίτους», ενώ από καιρού εις καιρόν δημοσιεύονται σε αυτήν και δικά μου άρθρα.
Διαπιστώσαμε, λοιπόν, με μια ματιά, ότι υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που «δεν χαρίζουν τ’ αγγέλου τους νερό», όταν πρόκειται για την ιστοσελίδα μας και ζητούν, εμμέσως πλην σαφώς, να… πέσουμε στα γόνατα και να τους ζητήσουμε ταπεινά «συγγνώμη», πιθανόν και να δεχθούμε και πενήντα ραβδισμούς για παραδειγματισμό και να πούμε εκατό φορές το… «Πάτερ ημών»… Μαζί με αυτά, διαβάσαμε και διάφορα βαρύγδουπα κηρύγματα περί «ακεραιότητας του Δημόσιου Λόγου» στο διαδίκτυο, λες και μια εσφαλμένη δημοσίευση θα ήταν χρήσιμο να εξακολουθήσει να ταλαιπωρεί εσαεί τα μάτια των χρηστών του Διαδικτύου. Προφανώς, οι συντάκτες τέτοιων κηρυγμάτων αγνοούν την χρησιμότητα του… κάδου απορριμμάτων, είτε μιλάμε για οικιακή χρήση, είτε για διαδικτυακή…
Διαπιστώσαμε επίσης, ότι η κριτική αυτών των προσώπων ξεφεύγει από τα όρια της Iskra και επεκτείνεται συνολικά στον χώρο της ΛΑ.Ε και μάλιστα με κατηγορίες που φτάνουν στα όρια του γελοίου, όταν δεν είναι τραγικά εσφαλμένες έως έωλες πολιτικά και ιδεολογικά.
Δεχθήκαμε κριτική από ορισμένους, όχι για την εσφαλμένη κρίση για την συγκεκριμένη ρήση του Σαλβίνι, αλλά για την συνολική μας στάση έναντι των διαφόρων Σαλβίνι και Όρμπαν, των οποίων η ακροδεξιά, φασιστική και ρατσιστική ιδεολογική τοποθέτηση τεκμηριώνεται από πληθώρα στοιχείων και δηλώσεών τους. Στα μάτια κάποιων «υπερπατριωτών» οι πολιτικοί αυτού του φυράματος φαίνονται ως «νέοι Τσε», που θα φέρουν την «επανάσταση» στην Ευρώπη. Την καλύτερη, ωστόσο, αποδόμηση του σκεπτικού τους την έκανε, αυτές τις μέρες, όχι ένα στέλεχος της ΛΑ.Ε, ούτε άλλου αριστερού κόμματος ή χώρου, αλλά ένας εκπρόσωπος του λεγόμενου «πατριωτικού δημοκρατικού» χώρου. Το άρθρο του το φιλοξενήσαμε στην Iskra και μπορείτε να το δείτε εδώ.
Διαβάσαμε στη συνέχεια ότι η ΛΑ.Ε (προσέξτε!)… οφείλει να πάρει σαφή θέση για το θέμα της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, λες και δεν το έχει πράξει εκατοντάδες φορές μέχρι σήμερα…
Διαβάσαμε ότι το να αποκαλεί κανείς τους φασίστες Όρμπαν, Σαλβίνι, Κουρτς κλπ ως «φασίστες», αποτελεί… γκεμπελισμό που κατευθύνεται από το διευθυντήριο των Βρυξελλών και τον παγκόσμιο συστημικό Τύπο (!!!).
Διαβάσαμε ότι, λίγο ως πολύ, είμαστε… «παιδιά» του Σόρος και των «παγκοσμιοποιητών», αυτών που, δηλαδή, συστηματικά καταγγέλλουμε, μεταξύ άλλων, ως βασικούς υπεύθυνους για την πολύχρονη φάση δυστυχίας που περνάει ο πλανήτης μας, γεμάτη με πολέμους, καταστροφές, ανθρώπινα θύματα, υλικές καταστροφές, κύματα προσφυγιάς και βίαιης αναδιανομής του παγκόσμιου πλούτου υπέρ των πλουσίων και σε βάρος των φτωχών…
Διαβάσαμε ότι τα στελέχη της ΛΑ.Ε που ήταν υπουργοί και βουλευτές κατά το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ευθύνονται, ουσιαστικά, για την (πίσω από την πλάτη όλων) μυστική συμφωνία της ομάδας Τσίπρα – Καμμένου με τη χουντική κυβέρνηση της Ουκρανίας για περίθαλψη τραυματιών του ουκρανικού στρατού σε ελληνικά νοσοκομεία, λες και το –τότε– Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν το πρώτο που την κατάγγειλε.
Διαβάσαμε ότι, δήθεν, στηρίζουμε τον αποκαλούμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» (FSA) στον πόλεμο της Συρίας, όταν τόσο η αρθρογραφία εδώ στην Iskra, όσο και οι συνολικές τοποθετήσεις της ΛΑ.Ε (με όλες τις διαφορετικές προσεγγίσεις που μπορεί να υπάρχουν στο εσωτερικό της) είναι σε συνολικά αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, με αιχμή απέναντι στον αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό και ισραηλινό ιμπεριαλισμό και εναντίον στρατιωτικών και πολιτικών ομάδων που επιδιώκουν τη συνέχιση της υπάρχουσας κατάστασης, που παράγει θάνατο, δυστυχία, οικονομική καταστροφή και κύματα προσφύγων.
Διαβάσαμε ακόμη, ότι η ΛΑ.Ε συντάχθηκε, δήθεν, με το διευθυντήριο των Βρυξελλών στην ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την επιβολή κυρώσεων στην Ουγγαρία (έως και στέρηση του δικαιώματος ψήφου στα όργανα της ΕΕ), όταν σύσσωμα τα κόμματα της Αριστεράς (εξαιρουμένων των ΚΚ Ουγγαρίας, Τσεχίας και Πορτογαλίας) στήριξαν την απόφαση αυτή, βασιζόμενα, ωστόσο, στο δικό τους, αρκετά διαφορετικό σκεπτικό, από αυτό της κεντρικής εισήγησης. Αυτοί που οικτίρουν την ΛΑ.Ε στη συγκεκριμένη υπόθεση, ας μας εξηγήσουν γιατί και το ΚΚΕ υπερψήφισε την ίδια πρόταση, βασιζόμενο και αυτό, προφανέστατα, στο δικό του σκεπτικό και όχι «συντασσόμενο» με το «ευρωιερατείο»…
Διαβάσαμε να κατηγορείται η ΛΑ.Ε «για την στάση της στο ζήτημα του City Plaza», χωρίς καν να αναφέρεται ποια ήταν αυτή η στάση… Αν, πάντως, αυτός που έγραψε το παραπάνω εννοεί ότι η ΛΑ.Ε στήριξε την εν λόγω κατάληψη, ας γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ!...
Διαβάσαμε, τέλος, να κατηγορείται η ΛΑ.Ε ότι (εδώ πραγματικά δεν άντεξα, προσωπικά, να μη γελάσω)… απαγορεύει τις ελληνικές σημαίες στις συγκεντρώσεις της!!! Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή!...
Αυτά τα… «ολίγα» τα σταχυολόγησα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μέσα από όλα όσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες, …«αβάδιστα και αβασάνιστα», όπως αναφέρεται συχνά στις μικρές αγγελίες.
Όσα γράφω δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η οφειλόμενη απάντηση από έναν άνθρωπο που συμμετέχει στη «διαδικασία παραγωγής» της Iskra, άρα γνωρίζει απέξω και ανακατωτά όλες τις λεπτομέρειες της δουλειάς αυτής, αλλά και από ένα μέλος της ΛΑ.Ε με προσωπική άποψη, που νιώθει ότι ο πολιτικός του χώρος βάλλεται απρόκλητα και ανοίκεια, ωσάν να ήταν η ΛΑ.Ε που κυβερνά ή που αποτελεί τη ρίζα όλων των δεινών που μας περιβάλλουν.
Επιλογή μου, δε, ήταν να μη δημοσιευθεί το συγκεκριμένο άρθρο στην Iskra, ώστε να μη θεωρηθεί ότι η προσωπική μου άποψη δεσμεύει την ιστοσελίδα ή την ΛΑ.Ε σε οτιδήποτε. Ξεκαθαρίζω, λοιπόν, ότι γράφω και απαντώ εκ μέρους του εαυτού μου και μόνο.
Το πρώτο που θα παρατηρούσα, είναι ότι «έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρουν» όλοι/-ες αυτοί/-ές που στήνουν στον «εκτελεστικό απόσπασμα» εργαζόμενους ανθρώπους, που περνούν όλο τον εργάσιμο χρόνο τους μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή, πολλές φορές χωρίς την δυνατότητα διαλείμματος, ειδικά όταν τα γεγονότα «τρέχουν»… Και με την κούραση να επέρχεται, φυσιολογικά, με το πέρασμα του χρόνου και την κρίση, πολλές φορές να θολώνει ακριβώς επειδή και το σώμα δεν ακολουθεί…
Το δεύτερο που θα έλεγα, είναι «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Γέμισε ο περίγυρός μας από… «αλάνθαστους», που με την πρώτη ευκαιρία μας βάζουν «πόστα» για τα λάθη μας… Ήθελα να ήξερα, εάν προς τους εαυτούς τους είναι το ίδιο αυστηροί όπως με την Iskra. Το ίδιο θα ήθελα να ξέρω σε σχέση με άλλες ιστοσελίδες του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς (και όχι μόνο της Αριστεράς, για να μην το περιορίζουμε), τις οποίες, φαντάζομαι, παρακολουθούν παράλληλα με την Iskra…
Το τρίτο που θα παρατηρούσα, είναι ότι η Iskra έχει δώσει, στα 8 και πλέον χρόνια ύπαρξής της, εξαιρετικά δείγματα πλουραλισμού και δημοσίευσης άρθρων, οι θέσεις των οποίων σε αρκετές περιπτώσεις δεν εκφράζουν την σύνταξη της ιστοσελίδας, ωστόσο θεωρούμε ότι έχει την αξία του η ανάρτησή τους… Και δεν αναφέρομαι μόνο στην δημοσίευση κειμένων αρθρογράφων προσκείμενων στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, αλλά –σε πολλές περιπτώσεις– ανθρώπων που δεν έχουν καν πολιτική-ιδεολογική σχέση με την Αριστερά, Ελλήνων και αλλοδαπών. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος, για τον οποίο παρακολουθούν την Iskra χρήστες του Διαδικτύου που δεν πρόσκεινται απαραίτητα στον χώρο της ΛΑ.Ε, αλλά εκτείνονται σε ένα πολύ ευρύτερο πολιτικό-ιδεολογικό φάσμα. Και θα προσθέσω, ότι αντίστοιχο πλουραλισμό με αυτόν της Iskra σπάνια κανείς θα βρει σε άλλες αντίστοιχες ιστοσελίδες του χώρου της Αριστεράς, ειδικότερα δε σε αυτές που έχουν και συγκεκριμένο πολιτικό-οργανωτικό στίγμα…
Φυσικά, σε μια μακρόχρονη πορεία με εντατικούς ρυθμούς εργασίας, λάθη έγιναν, γίνονται και, λογικά, θα εξακολουθήσουν να γίνονται και στο μέλλον. Μιλάμε, άλλωστε, για μια διαδικασία που παράγεται από ανθρώπους και όχι από… θεούς ή μηχανήματα προγραμματισμένα με ακρίβεια. Το θέμα είναι, από τη μία τα λάθη αυτά να αναγνωρίζονται και να διορθώνονται, από την άλλη όμως τα λάθη αυτά να κατανοούνται ως μια αναπόδραστη συνέπεια της διαδικασίας της εργασίας μας και όχι ως προϊόν (αγνώστων σ’ εμάς) «σκοπιμοτήτων», που εξυπηρετούν κάποιους (εξίσου άγνωστους σ’ εμάς) «σκοτεινούς» σκοπούς…
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται από κάποιους «θαμώνες» των κοινωνικών δικτύων τόσο η Iskra, όσο και η ΛΑ.Ε, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα ονομάζαμε «εποικοδομητική κριτική», αλλά μυρίζει από μακριά ότι εξυπηρετεί σχεδιασμούς που θα είχαν όφελος από την όποια αποδυνάμωση και μείωση της επιρροής και των δύο. Όποιοι/-ες, ωστόσο, εξακολουθήσουν να βαράνε και μελλοντικά το ίδιο «βιολί», να γνωρίζουν ότι «και οι κρίνοντες κρίνονται». Και να έχουν υπόψη τους, ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί και οι ίδιοι/-ες να βρεθούν από τη θέση του «κατηγόρου» σε αυτήν του «κατηγορουμένου», για άλλα ζητήματα και με άλλες αφορμές…
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Τις τελευταίες μέρες άνοιξε στο Facebook μια συζήτηση γύρω από την ιστοσελίδα Iskra, με αφορμή μια δημοσίευση που αναφερόταν στη ρήση του Υπουργού Εξωτερικών της Ιταλίας Ματέο Σαλβίνι περί «νέων σκλάβων». Ο ακροδεξιός, κατά τα λοιπά, Σαλβίνι, εν προκειμένω, είπε κάτι σωστό, ότι δηλαδή η Ιταλία δεν μπορεί να λύσει το δημογραφικό της πρόβλημα κάνοντας εισαγωγή «νέων σκλάβων» από την Αφρική, αλλά ότι πρέπει να δοθούν κίνητρα, ώστε οι Ιταλοί να κάνουν περισσότερα παιδιά, μέσω της ανάπτυξης της οικονομίας και της δημιουργίας ευνοϊκότερων συνθηκών για να φτιάξει κανείς οικογένεια.
Ο συνάδελφος που βρισκόταν εκείνη την ημέρα στη βάρδια διέβλεψε, εσφαλμένα, στην συγκεκριμένη φράση του Ιταλού υπουργού (περί «νέων σκλάβων») ρατσιστικό περιεχόμενο. Διαδικτυακός φίλος (και με αρκετές δημοσιεύσεις άρθρων του, ο ίδιος, στην Iskra) ανάρτησε στη σελίδα του στο Facebook το συγκεκριμένο άρθρο, με σωστές, στην συγκεκριμένη περίπτωση, κριτικές παρατηρήσεις.
Η ευσυνειδησία και τα γρήγορα αντανακλαστικά του συναδέλφου στην Iskra οδήγησαν στην άμεση απόσυρση του άρθρου και την πλήρη ανάληψη της ευθύνης από μέρους του.
Μετά απ’ όλα τα παραπάνω και υπό κανονικές συνθήκες, λοιπόν, το θέμα θα έπρεπε να θεωρείται λήξαν. Ωστόσο, από τη στιγμή εκείνη και μετά ανοίχθηκε μια συζήτηση, στην οποία παρενέβησαν άτομα τα οποία είναι φανερό ότι διακατέχονται από συγκεκριμένες προκαταλήψεις και εμμονές τόσο εναντίον της Iskra, όσο και του πολιτικού φορέα που την στηρίζει (χωρίς, ωστόσο, να θίγει την δημοσιογραφική της αυτονομία), δηλαδή της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑ.Ε).
Έτσι, λοιπόν, άρχισαν κάτω από την πρώτη ανάρτηση να γράφονται πράγματα, τα οποία φτάνουν στα όρια της λασπολογίας, βασισμένα, στην πλειονότητα των περιπτώσεων, σε φαντασιώσεις για τον τρόπο διεξαγωγής της δουλειάς μας στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα.
Και λέω «μας», γιατί μάλλον γνωρίζουν και οι… διαδικτυακές «πέτρες», ότι εδώ και περίπου 3 χρόνια αποτελώ κι εγώ προσωπικά μέλος της συντακτικής ομάδας της Iskra, έχοντας ως κύριο αντικείμενο εργασίας την ανάρτηση άρθρων γραμμένων από «τρίτους», ενώ από καιρού εις καιρόν δημοσιεύονται σε αυτήν και δικά μου άρθρα.
Διαπιστώσαμε, λοιπόν, με μια ματιά, ότι υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που «δεν χαρίζουν τ’ αγγέλου τους νερό», όταν πρόκειται για την ιστοσελίδα μας και ζητούν, εμμέσως πλην σαφώς, να… πέσουμε στα γόνατα και να τους ζητήσουμε ταπεινά «συγγνώμη», πιθανόν και να δεχθούμε και πενήντα ραβδισμούς για παραδειγματισμό και να πούμε εκατό φορές το… «Πάτερ ημών»… Μαζί με αυτά, διαβάσαμε και διάφορα βαρύγδουπα κηρύγματα περί «ακεραιότητας του Δημόσιου Λόγου» στο διαδίκτυο, λες και μια εσφαλμένη δημοσίευση θα ήταν χρήσιμο να εξακολουθήσει να ταλαιπωρεί εσαεί τα μάτια των χρηστών του Διαδικτύου. Προφανώς, οι συντάκτες τέτοιων κηρυγμάτων αγνοούν την χρησιμότητα του… κάδου απορριμμάτων, είτε μιλάμε για οικιακή χρήση, είτε για διαδικτυακή…
Διαπιστώσαμε επίσης, ότι η κριτική αυτών των προσώπων ξεφεύγει από τα όρια της Iskra και επεκτείνεται συνολικά στον χώρο της ΛΑ.Ε και μάλιστα με κατηγορίες που φτάνουν στα όρια του γελοίου, όταν δεν είναι τραγικά εσφαλμένες έως έωλες πολιτικά και ιδεολογικά.
Δεχθήκαμε κριτική από ορισμένους, όχι για την εσφαλμένη κρίση για την συγκεκριμένη ρήση του Σαλβίνι, αλλά για την συνολική μας στάση έναντι των διαφόρων Σαλβίνι και Όρμπαν, των οποίων η ακροδεξιά, φασιστική και ρατσιστική ιδεολογική τοποθέτηση τεκμηριώνεται από πληθώρα στοιχείων και δηλώσεών τους. Στα μάτια κάποιων «υπερπατριωτών» οι πολιτικοί αυτού του φυράματος φαίνονται ως «νέοι Τσε», που θα φέρουν την «επανάσταση» στην Ευρώπη. Την καλύτερη, ωστόσο, αποδόμηση του σκεπτικού τους την έκανε, αυτές τις μέρες, όχι ένα στέλεχος της ΛΑ.Ε, ούτε άλλου αριστερού κόμματος ή χώρου, αλλά ένας εκπρόσωπος του λεγόμενου «πατριωτικού δημοκρατικού» χώρου. Το άρθρο του το φιλοξενήσαμε στην Iskra και μπορείτε να το δείτε εδώ.
Διαβάσαμε στη συνέχεια ότι η ΛΑ.Ε (προσέξτε!)… οφείλει να πάρει σαφή θέση για το θέμα της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Τάξης Πραγμάτων, λες και δεν το έχει πράξει εκατοντάδες φορές μέχρι σήμερα…
Διαβάσαμε ότι το να αποκαλεί κανείς τους φασίστες Όρμπαν, Σαλβίνι, Κουρτς κλπ ως «φασίστες», αποτελεί… γκεμπελισμό που κατευθύνεται από το διευθυντήριο των Βρυξελλών και τον παγκόσμιο συστημικό Τύπο (!!!).
Διαβάσαμε ότι, λίγο ως πολύ, είμαστε… «παιδιά» του Σόρος και των «παγκοσμιοποιητών», αυτών που, δηλαδή, συστηματικά καταγγέλλουμε, μεταξύ άλλων, ως βασικούς υπεύθυνους για την πολύχρονη φάση δυστυχίας που περνάει ο πλανήτης μας, γεμάτη με πολέμους, καταστροφές, ανθρώπινα θύματα, υλικές καταστροφές, κύματα προσφυγιάς και βίαιης αναδιανομής του παγκόσμιου πλούτου υπέρ των πλουσίων και σε βάρος των φτωχών…
Διαβάσαμε ότι τα στελέχη της ΛΑ.Ε που ήταν υπουργοί και βουλευτές κατά το πρώτο εξάμηνο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ευθύνονται, ουσιαστικά, για την (πίσω από την πλάτη όλων) μυστική συμφωνία της ομάδας Τσίπρα – Καμμένου με τη χουντική κυβέρνηση της Ουκρανίας για περίθαλψη τραυματιών του ουκρανικού στρατού σε ελληνικά νοσοκομεία, λες και το –τότε– Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν το πρώτο που την κατάγγειλε.
Διαβάσαμε ότι, δήθεν, στηρίζουμε τον αποκαλούμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» (FSA) στον πόλεμο της Συρίας, όταν τόσο η αρθρογραφία εδώ στην Iskra, όσο και οι συνολικές τοποθετήσεις της ΛΑ.Ε (με όλες τις διαφορετικές προσεγγίσεις που μπορεί να υπάρχουν στο εσωτερικό της) είναι σε συνολικά αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, με αιχμή απέναντι στον αμερικανο-ΝΑΤΟϊκό και ισραηλινό ιμπεριαλισμό και εναντίον στρατιωτικών και πολιτικών ομάδων που επιδιώκουν τη συνέχιση της υπάρχουσας κατάστασης, που παράγει θάνατο, δυστυχία, οικονομική καταστροφή και κύματα προσφύγων.
Διαβάσαμε ακόμη, ότι η ΛΑ.Ε συντάχθηκε, δήθεν, με το διευθυντήριο των Βρυξελλών στην ψηφοφορία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την επιβολή κυρώσεων στην Ουγγαρία (έως και στέρηση του δικαιώματος ψήφου στα όργανα της ΕΕ), όταν σύσσωμα τα κόμματα της Αριστεράς (εξαιρουμένων των ΚΚ Ουγγαρίας, Τσεχίας και Πορτογαλίας) στήριξαν την απόφαση αυτή, βασιζόμενα, ωστόσο, στο δικό τους, αρκετά διαφορετικό σκεπτικό, από αυτό της κεντρικής εισήγησης. Αυτοί που οικτίρουν την ΛΑ.Ε στη συγκεκριμένη υπόθεση, ας μας εξηγήσουν γιατί και το ΚΚΕ υπερψήφισε την ίδια πρόταση, βασιζόμενο και αυτό, προφανέστατα, στο δικό του σκεπτικό και όχι «συντασσόμενο» με το «ευρωιερατείο»…
Διαβάσαμε να κατηγορείται η ΛΑ.Ε «για την στάση της στο ζήτημα του City Plaza», χωρίς καν να αναφέρεται ποια ήταν αυτή η στάση… Αν, πάντως, αυτός που έγραψε το παραπάνω εννοεί ότι η ΛΑ.Ε στήριξε την εν λόγω κατάληψη, ας γνωρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ!...
Διαβάσαμε, τέλος, να κατηγορείται η ΛΑ.Ε ότι (εδώ πραγματικά δεν άντεξα, προσωπικά, να μη γελάσω)… απαγορεύει τις ελληνικές σημαίες στις συγκεντρώσεις της!!! Ό,τι του φανεί του Λωλοστεφανή!...
Αυτά τα… «ολίγα» τα σταχυολόγησα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μέσα από όλα όσα γράφτηκαν αυτές τις μέρες, …«αβάδιστα και αβασάνιστα», όπως αναφέρεται συχνά στις μικρές αγγελίες.
Όσα γράφω δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η οφειλόμενη απάντηση από έναν άνθρωπο που συμμετέχει στη «διαδικασία παραγωγής» της Iskra, άρα γνωρίζει απέξω και ανακατωτά όλες τις λεπτομέρειες της δουλειάς αυτής, αλλά και από ένα μέλος της ΛΑ.Ε με προσωπική άποψη, που νιώθει ότι ο πολιτικός του χώρος βάλλεται απρόκλητα και ανοίκεια, ωσάν να ήταν η ΛΑ.Ε που κυβερνά ή που αποτελεί τη ρίζα όλων των δεινών που μας περιβάλλουν.
Επιλογή μου, δε, ήταν να μη δημοσιευθεί το συγκεκριμένο άρθρο στην Iskra, ώστε να μη θεωρηθεί ότι η προσωπική μου άποψη δεσμεύει την ιστοσελίδα ή την ΛΑ.Ε σε οτιδήποτε. Ξεκαθαρίζω, λοιπόν, ότι γράφω και απαντώ εκ μέρους του εαυτού μου και μόνο.
Το πρώτο που θα παρατηρούσα, είναι ότι «έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρουν» όλοι/-ες αυτοί/-ές που στήνουν στον «εκτελεστικό απόσπασμα» εργαζόμενους ανθρώπους, που περνούν όλο τον εργάσιμο χρόνο τους μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή, πολλές φορές χωρίς την δυνατότητα διαλείμματος, ειδικά όταν τα γεγονότα «τρέχουν»… Και με την κούραση να επέρχεται, φυσιολογικά, με το πέρασμα του χρόνου και την κρίση, πολλές φορές να θολώνει ακριβώς επειδή και το σώμα δεν ακολουθεί…
Το δεύτερο που θα έλεγα, είναι «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Γέμισε ο περίγυρός μας από… «αλάνθαστους», που με την πρώτη ευκαιρία μας βάζουν «πόστα» για τα λάθη μας… Ήθελα να ήξερα, εάν προς τους εαυτούς τους είναι το ίδιο αυστηροί όπως με την Iskra. Το ίδιο θα ήθελα να ξέρω σε σχέση με άλλες ιστοσελίδες του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς (και όχι μόνο της Αριστεράς, για να μην το περιορίζουμε), τις οποίες, φαντάζομαι, παρακολουθούν παράλληλα με την Iskra…
Το τρίτο που θα παρατηρούσα, είναι ότι η Iskra έχει δώσει, στα 8 και πλέον χρόνια ύπαρξής της, εξαιρετικά δείγματα πλουραλισμού και δημοσίευσης άρθρων, οι θέσεις των οποίων σε αρκετές περιπτώσεις δεν εκφράζουν την σύνταξη της ιστοσελίδας, ωστόσο θεωρούμε ότι έχει την αξία του η ανάρτησή τους… Και δεν αναφέρομαι μόνο στην δημοσίευση κειμένων αρθρογράφων προσκείμενων στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, αλλά –σε πολλές περιπτώσεις– ανθρώπων που δεν έχουν καν πολιτική-ιδεολογική σχέση με την Αριστερά, Ελλήνων και αλλοδαπών. Αυτός είναι και ένας βασικός λόγος, για τον οποίο παρακολουθούν την Iskra χρήστες του Διαδικτύου που δεν πρόσκεινται απαραίτητα στον χώρο της ΛΑ.Ε, αλλά εκτείνονται σε ένα πολύ ευρύτερο πολιτικό-ιδεολογικό φάσμα. Και θα προσθέσω, ότι αντίστοιχο πλουραλισμό με αυτόν της Iskra σπάνια κανείς θα βρει σε άλλες αντίστοιχες ιστοσελίδες του χώρου της Αριστεράς, ειδικότερα δε σε αυτές που έχουν και συγκεκριμένο πολιτικό-οργανωτικό στίγμα…
Φυσικά, σε μια μακρόχρονη πορεία με εντατικούς ρυθμούς εργασίας, λάθη έγιναν, γίνονται και, λογικά, θα εξακολουθήσουν να γίνονται και στο μέλλον. Μιλάμε, άλλωστε, για μια διαδικασία που παράγεται από ανθρώπους και όχι από… θεούς ή μηχανήματα προγραμματισμένα με ακρίβεια. Το θέμα είναι, από τη μία τα λάθη αυτά να αναγνωρίζονται και να διορθώνονται, από την άλλη όμως τα λάθη αυτά να κατανοούνται ως μια αναπόδραστη συνέπεια της διαδικασίας της εργασίας μας και όχι ως προϊόν (αγνώστων σ’ εμάς) «σκοπιμοτήτων», που εξυπηρετούν κάποιους (εξίσου άγνωστους σ’ εμάς) «σκοτεινούς» σκοπούς…
Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζονται από κάποιους «θαμώνες» των κοινωνικών δικτύων τόσο η Iskra, όσο και η ΛΑ.Ε, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα ονομάζαμε «εποικοδομητική κριτική», αλλά μυρίζει από μακριά ότι εξυπηρετεί σχεδιασμούς που θα είχαν όφελος από την όποια αποδυνάμωση και μείωση της επιρροής και των δύο. Όποιοι/-ες, ωστόσο, εξακολουθήσουν να βαράνε και μελλοντικά το ίδιο «βιολί», να γνωρίζουν ότι «και οι κρίνοντες κρίνονται». Και να έχουν υπόψη τους, ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί και οι ίδιοι/-ες να βρεθούν από τη θέση του «κατηγόρου» σε αυτήν του «κατηγορουμένου», για άλλα ζητήματα και με άλλες αφορμές…
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου