Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος
Υπάρχουν στιγμές που έρχεται η πραγματικότητα και με μια κίνηση γκρεμίζει ένα ολόκληρο κατασκευασμένο αφήγημα.
Κάτι τέτοιο έγινε και σήμερα. Την ώρα που ο πρωθυπουργός προσπαθούσε να πείσει για το φιλολαϊκό προφίλ που έχει η πολιτική της κυβέρνησής του και πώς εξασφαλίσει μια κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη για όλους, επιβεβαιωνόταν ότι 30-35.000 παιδιά θα μείνουν φέτος εκτός παιδικών σταθμών, πολύ περισσότερα από πέρσι όπου έμειναν περίπου 10-15.000.
Πιθανώς τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, τα περισσότερα συγκεκριμένης κοινωνικής προέλευσης και σίγουρα όχι από τα πιο φτωχά τμήματα της κοινωνίας, να μην το θεωρούν αυτό τόσο σημαντικό.
Όμως, για τους γονείς αυτών των παιδιών σημαίνει απόγνωση καθώς καλούνται είτε να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πάνε σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό, ή να αναζητήσουν άλλες λύσεις απελπισίας, για να μπορέσουν να συνεχίσουν να εργάζονται και παράλληλα να αφήνουν κάπου το παιδί τους.
Για αυτούς τους ανθρώπους αυτό είναι πιο σημαντικό από το εάν θα διαμορφωθεί στη χώρα «φιλοεπενδυτικό κλίμα» ή από το εάν θα μας λένε καλά λόγια οι θεσμοί.
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ζουν με ρητορικές.
Ζουν με μισθούς πολύ πιο χαμηλούς από παλαιότερα, με ΕΝΦΙΑ, με δόσεις δανείων, με «κόκκινες» εδώ και χρόνια πιστωτικές, με άγχος για το εάν θα φτάσουν τα λεφτά για τα σχολικά, με κορώνα γράμματα τι πληρώνουμε αυτό το μήνα: το τηλέφωνο ή το ρεύμα.
Αυτοί οι άνθρωποι, που το 2015 ήταν έτοιμοι να πάνε το «ΟΧΙ» μέχρι τέλους για να δουν μετά τον Τσίπρα να υπογράφει μνημόνια, μετά στράφηκαν στον αγώνα για επιβίωση. Μερικοί μάλιστα μπορεί και να τον ψήφισαν ξανά το 2015.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, αλλά δεν έχουν χάσει την ικανότητά τους να καταλαβαίνουν πότε τους δουλεύουν ψιλό γαζί.
Και η κυβέρνηση Τσίπρα, συμπεριλαμβανομένης της αρμόδιας αναπληρώτριας υπουργού κ. Θεανώς Φωτίου, τους δουλεύει ψιλό γαζί.
Η ίδια υπουργός η οποία έγραψε ιστορία όταν πρότεινε τα… γεμιστά ως αντίμετρο απέναντι στη μεγαλύτερη κοινωνική κρίση που πέρασε η χώρα, είναι η ίδια που στην πραγματικότητα έναν χρόνο τώρα δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει τις επιπλέον θέσεις στους παιδικούς σταθμούς, παρότι υποτίθεται ότι τα κονδύλια υπήρχαν και σπεύδει τώρα να ρίξει την ευθύνη στους δήμους που δεν έφτιαξαν έγκαιρα νέους παιδικούς σταθμούς.
Η ίδια που διατείνεται ότι κατάφερε να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες και τα επιδόματα αποδεικνύεται ότι δεν μπόρεσε να υλοποιήσει μια στοιχειώδη, μια αυτονόητη δέσμευση της κυβέρνησης.
Η ίδια που επαίρεται για το κοινωνικό πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης, ήταν αυτή που το γκρεμίζει έμπρακτα με τις επιλογές που έχει κάνει.
Ήταν ένα συγκεκριμένο μέτρο, για το οποίο είχαν δεσμευτεί, το οποίο δεν είχε τεράστιο κόστος και το οποίο πολύ απλά απέτυχαν να υλοποιήσουν.
Αυτό λέει πολύ περισσότερα για το πραγματικό κοινωνικό πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης από 15 καλογραμμένες ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα περί της διαχωριστικής γραμμής με τον «ακραίο νεοφιλελευθερισμό».
Γιατί αυτό που κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα, δηλαδή να πρέπει να πληρώνεις από την τσέπη σου επειδή το κράτος δεν μπορεί να προσφέρει σε όλους μια στοιχειώδη υπηρεσία, αυτό ακριβώς είναι ο νεοφιλελευθερισμός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας καλό είναι να σταματήσουν να αναζητούν συνωμοσίες και απόπειρα υπονόμευσης. Ο μεγαλύτερος εχθρός του αφηγήματος του Τσίπρα είναι η ίδια η πραγματική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγή: in.gr
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος: Σχετικά με τον Συντάκτη
Υπάρχουν στιγμές που έρχεται η πραγματικότητα και με μια κίνηση γκρεμίζει ένα ολόκληρο κατασκευασμένο αφήγημα.
Κάτι τέτοιο έγινε και σήμερα. Την ώρα που ο πρωθυπουργός προσπαθούσε να πείσει για το φιλολαϊκό προφίλ που έχει η πολιτική της κυβέρνησής του και πώς εξασφαλίσει μια κοινωνικά δίκαιη ανάπτυξη για όλους, επιβεβαιωνόταν ότι 30-35.000 παιδιά θα μείνουν φέτος εκτός παιδικών σταθμών, πολύ περισσότερα από πέρσι όπου έμειναν περίπου 10-15.000.
Πιθανώς τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, τα περισσότερα συγκεκριμένης κοινωνικής προέλευσης και σίγουρα όχι από τα πιο φτωχά τμήματα της κοινωνίας, να μην το θεωρούν αυτό τόσο σημαντικό.
Όμως, για τους γονείς αυτών των παιδιών σημαίνει απόγνωση καθώς καλούνται είτε να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να πάνε σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό, ή να αναζητήσουν άλλες λύσεις απελπισίας, για να μπορέσουν να συνεχίσουν να εργάζονται και παράλληλα να αφήνουν κάπου το παιδί τους.
Για αυτούς τους ανθρώπους αυτό είναι πιο σημαντικό από το εάν θα διαμορφωθεί στη χώρα «φιλοεπενδυτικό κλίμα» ή από το εάν θα μας λένε καλά λόγια οι θεσμοί.
Γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ζουν με ρητορικές.
Ζουν με μισθούς πολύ πιο χαμηλούς από παλαιότερα, με ΕΝΦΙΑ, με δόσεις δανείων, με «κόκκινες» εδώ και χρόνια πιστωτικές, με άγχος για το εάν θα φτάσουν τα λεφτά για τα σχολικά, με κορώνα γράμματα τι πληρώνουμε αυτό το μήνα: το τηλέφωνο ή το ρεύμα.
Αυτοί οι άνθρωποι, που το 2015 ήταν έτοιμοι να πάνε το «ΟΧΙ» μέχρι τέλους για να δουν μετά τον Τσίπρα να υπογράφει μνημόνια, μετά στράφηκαν στον αγώνα για επιβίωση. Μερικοί μάλιστα μπορεί και να τον ψήφισαν ξανά το 2015.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν χάσει την ελπίδα ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, αλλά δεν έχουν χάσει την ικανότητά τους να καταλαβαίνουν πότε τους δουλεύουν ψιλό γαζί.
Και η κυβέρνηση Τσίπρα, συμπεριλαμβανομένης της αρμόδιας αναπληρώτριας υπουργού κ. Θεανώς Φωτίου, τους δουλεύει ψιλό γαζί.
Η ίδια υπουργός η οποία έγραψε ιστορία όταν πρότεινε τα… γεμιστά ως αντίμετρο απέναντι στη μεγαλύτερη κοινωνική κρίση που πέρασε η χώρα, είναι η ίδια που στην πραγματικότητα έναν χρόνο τώρα δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει τις επιπλέον θέσεις στους παιδικούς σταθμούς, παρότι υποτίθεται ότι τα κονδύλια υπήρχαν και σπεύδει τώρα να ρίξει την ευθύνη στους δήμους που δεν έφτιαξαν έγκαιρα νέους παιδικούς σταθμούς.
Η ίδια που διατείνεται ότι κατάφερε να αυξήσει τις κοινωνικές δαπάνες και τα επιδόματα αποδεικνύεται ότι δεν μπόρεσε να υλοποιήσει μια στοιχειώδη, μια αυτονόητη δέσμευση της κυβέρνησης.
Η ίδια που επαίρεται για το κοινωνικό πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης, ήταν αυτή που το γκρεμίζει έμπρακτα με τις επιλογές που έχει κάνει.
Ήταν ένα συγκεκριμένο μέτρο, για το οποίο είχαν δεσμευτεί, το οποίο δεν είχε τεράστιο κόστος και το οποίο πολύ απλά απέτυχαν να υλοποιήσουν.
Αυτό λέει πολύ περισσότερα για το πραγματικό κοινωνικό πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης από 15 καλογραμμένες ομιλίες του Αλέξη Τσίπρα περί της διαχωριστικής γραμμής με τον «ακραίο νεοφιλελευθερισμό».
Γιατί αυτό που κάνει η κυβέρνηση Τσίπρα, δηλαδή να πρέπει να πληρώνεις από την τσέπη σου επειδή το κράτος δεν μπορεί να προσφέρει σε όλους μια στοιχειώδη υπηρεσία, αυτό ακριβώς είναι ο νεοφιλελευθερισμός.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας καλό είναι να σταματήσουν να αναζητούν συνωμοσίες και απόπειρα υπονόμευσης. Ο μεγαλύτερος εχθρός του αφηγήματος του Τσίπρα είναι η ίδια η πραγματική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Πηγή: in.gr
Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου