Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2018

Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Ο πόλεμος που δεν τελείωσε.

Γεώργιος Σκλαβούνος


Ο πόλεμος με τα 8.500.000 νεκρούς και τα 21.000.000 τραυματίες. Ο πόλεμος που θα διέλυε την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Μερικά απο τα ουσιώδη παραλειπόμενα.

Οι σχέσεις λυκοφιλίας μεταξύ των νικητών της Γερμανίας, πριν την έναρξη, κατά τον Α! παγκόσμιο πόλεμο και μετά τη λήξη του.

Κατά συνέπεια. Η αδυναμία των νικητών να διαχειριστούν την νίκη τους, να αποφύγουν τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, να εδραιώσουν σταθερές σχέσεις εμπιστοσύνης και συνεργασίας, μια αξιοσέβαστη διεθνή έννομη τάξη, αφ, ενός δεν απέτρεψαν ρεβανσιστικούς εξοπλισμούς, και αφετέρου επέτρεψαν την άνοδο των εθνικοσοσιαλιστών και του Χίτλερ.

Η εκ μέρους των νικητών ηθική καταδίκη της Γερμανίας ως, αποκλειστικά, υπεύθυνης για τον πόλεμο που δεν έγινε ποτέ αποδεκτή από τον Γερμανικό λαό.

Ο Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος αρχίζει τον Ιούνιο του 1814... Οι ΗΠΑ μπαίνουν στον πόλεμο στις 3/4/ 1917, κηρύσσοντας πόλεμο μόνον εναντίον της Γερμανίας.

Δεν κηρύσσουν πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βασικού συμμάχου της Γερμανίας και της Βουλγαρίας, επίσης συμμάχου της Γερμανίας, Σε αντίθεση με τους Αγγλογάλλους και τους Ρώσους που έχουν συμφωνήσει την, μετά τον πόλεμο, διάλυση και τον διαμελισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Στις 7/12/1917, οι ΗΠΑ κηρύσσουν πόλεμο εναντίον της Αυστροουγγαρίας.

Από την είσοδο τους, στο πόλεμο, οι ΗΠΑ καθιστούν σαφές ότι έχουν δική τους και αντίθετη με τους Άγγλο-Γάλλους. στρατηγική για την Μέση Ανατολή, το μέλλον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τα Βαλκάνια, τον μεταπολεμικό κόσμο

Η καθολική αμφισβήτηση των «συνθηκών ειρήνης»:

Οι ξεχωριστές συνθήκες ειρήνης, μεταξύ μεμονωμένων νικητών και ηττημένων. Η άρνηση της Ρωσίας του Λένιν και των ΗΠΑ να αποδεχθούν τις μυστικές συμφωνίες και την μυστική διπλωματία.
Πριν από τις συμφωνίες κατάπαυσης του πυρός, μεταξύ των εμπολέμων, οι μυστικές συμφωνίες για την διανομή της λείας του πολέμου και του μεταπολεμικού κόσμου καταγγέλλονται.

Η καταδίκη των μυστικών συμφωνιών από τον Λένιν (Διάγγελμα 9/11/1917) και τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Ουίλσον (με την κατάθεση των 14 σημείων για την ειρήνη 8/1/1918), δυναμίτιζε την προοπτική υλοποίησης των προ-πολεμικών μυστικών συμφωνιών. Δυναμίτιζε τα θεμέλια της συνεργασίας των νικητών και προδιέγραφε τους νέους ανταγωνισμούς και το «μέλλον» των συνθηκών της ειρήνης.

Το Αμερικάνικο Κογκρέσο απορρίπτει τις συνθήκη των Βερσαλλιών σε δυο ψηφοφορίες του τον Νοέμβριο του 1919 και τον Μάρτιο του 1920.

Το Αμερικανικό κογκρέσο αρνείται επίσης την συμμετοχή των ΗΠΑ στην Κοινωνία των Εθνών. και στις 26 Αυγούστου 1921, οι ΗΠΑ υπογράφουν ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης με την Γερμανία.

Οι Κινέζοι αρνούνται να υπογράψουν τις συνθήκες όταν πληροφορούνται ότι οι Γερμανικές κτήσεις στην Κινεζική επικράτεια, αντί να αποδοθούν στην Κίνα, παραχωρούνται στην Ιαπωνία. (άρθρο 156 της συνθήκης).

Η προνομιακή μεταχείριση της Ιαπωνίας στις συνθήκες οδηγεί σε κίνημα φοιτητών στην Κίνα και εξέγερση στην Κορέα, εναντίον των συνθηκών και της ευνοϊκής μεταχείρισης της Ιαπωνίας.

Η Κίνα θα υπογράψει ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης με την Γερμανία τις 20 Μαίου του 1921, πριν από τις ΗΠΑ. (Μια συνθήκη που κράτησε μέχρι τις Αρχές του Β! παγκόσμιου πολέμου, όταν η Γερμανία υπέγραψε συνθήκη συμμαχίας με την Ιαπωνία).

Η απογοήτευση είναι καθολική και στον Αραβικό κόσμο, ο οποίος αντί ανεξαρτησίας, που του είχαν υποσχεθεί οι νικητές, με την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την συμμετοχή του στον αγώνα, υφίσταται κατακερματισμό αποικιοποίηση και την διανομή του, μεταξύ των Αγγλο-γάλλων.

Επί πλέον η μη πρόσκληση των ηττημένων να συμμετάσχουν στις διαβουλεύσεις για τις συνθήκες, η μη πρόσκληση βασικών συμμάχων, όπως οι Άραβες, η μη συμμετοχή της Ρωσίας, η άρνηση της Κίνας να προσυπογράψει τις συνθήκες, καθιστούν τις συνθήκες και την ειρήνη που αυτές θα στήριζαν εύθραυστες.

Η παραίτηση από την θέση του αρχηγού της Αγγλικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων στις διαπραγματεύσεις, John Maynard Keyness και η εκ μέρους του καταδίκη των συνθηκών ως καταστροφικών, όχι μόνον για την Γερμανία αλλά και για την Ευρώπη στο σύνολό της, όπως και η καταγγελία, των συνθηκών, εκ μέρους του Πάπα Βενέδικτου του XV! αφαιρούσαν από τις συνθήκες κάθε κύρος και ενίσχυαν την Γερμανική αντίδραση σε αυτές.

Ο κατακερματισμός του στρατοπέδου των νικητών είναι δεδομένος όπως και η Γερμανική βούληση να τον εκμεταλλευτεί και να ανατρέψει τις συνθήκες.

Η απόρριψη της Ιαπωνικής πρότασης για την φυλετική ισότητα ως συστατικού στοιχείου στη διακήρυξη του Καταστατικού Χάρτη της Κοινωνίας των Εθνών.

Το γεγονός ότι η Ιαπωνική πρόταση απερρίφθη με παρέμβαση του προεδρεύοντος στη Διάσκεψη, προέδρου των ΗΠΑ, Ουίλσον και παρά την υπερψήφισή της, από τα συμμετέχοντα στη διάσκεψη μέλη, υπήρξε χαρακτηριστική για την αξιοπιστία των νικητών και κυνικά αποκαλυπτική των προθέσεων τους για τον μεταπολεμικό κόσμο.

Η Ιαπωνική αντιπροσωπεία κατέθεσε την πρόταση της ως τροπολογία στο άρθρο 21 του προτεινομένου καταστατικού χάρτη της Κοινωνίας των Εθνών, στις 13/2/του 1919. Το θέμα συζητήθηκε στην ολομέλεια της διάσκεψης, υπερψηφίστηκε μεν, απερίφθει... δε.. Προς τιμήν της Ελλάδα ψήφισε υπέρ της Ιαπωνικής πρότασης.




Γεώργιος Σκλαβούνος: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου