Βασίλης Μακρίδης
Στις 22/11 κλείνουν 5 χρόνια από την έναρξη, στην Ουκρανία, του διαβόητου «Μαϊντάν», του αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής έμπνευσης «κινήματος» που οδήγησε στο πραξικόπημα της 22/2/2014 και την εκδίωξη του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου της χώρας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Αντί άλλου σχολίου, δημοσιεύω το παρακάτω άρθρο, γραμμένο πριν λίγες μέρες για το ειδησεογραφικό portal News Front, που έχει έδρα στο Ντονιέτσκ (ΛΔ Ντονιέτσκ) και αποτέλεσε την έναρξη της συνεργασίας του γράφοντος με το συγκεκριμένο Μέσο.
Για την ορθή κατανόηση των θέσεων του άρθρου, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι η αρχική του απεύθυνση ήταν στο ρωσόφωνο κοινό, τόσο των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς, όσο και της Ρωσίας και αλλού. Και ότι στόχος, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το τελευταίο του μέρος, ήταν η αντιμετώπιση ενός αισθήματος καχυποψίας προς τους Έλληνες γενικά, από μέρος της ρωσικής κοινής γνώμης, με αφορμή τις απαράδεκτες ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο θέμα της «αυτοκεφαλίας» της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Εδώ και πάνω από 4 χρόνια στην Ουκρανία υπάρχει ένα ιδιόμορφο πολιτικό καθεστώς νεοφιλελεύθερου-οχλοκρατικού καπιταλισμού με απολύτως δικτατορικό και φασιστικό-νεοναζιστικό χαρακτήρα. Αυτήν την πολιτική εξουσία την στηρίζουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, όπως επίσης και οι διεθνικοί οργανισμοί που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους (ΝΑΤΟ, ΕΕ).
Πρώτα απ’ όλα, είναι η φυσική ή ψυχική εξόντωση όσων εκφράζονται εναντίον του σημερινού καθεστώτος ή έχουν ζωηρές αμφιβολίες για τη νομιμότητά του. Εκατοντάδες ηχηρές περιπτώσεις ξυλοδαρμών, εκφοβισμών, δεκάδες περιπτώσεις δολοφονιών –είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Για παράδειγμα, πρόσφατα έγινε βίαιη εισβολή στο σπίτι της νομικού και ακτιβίστριας για τα ανθρώπινα δικαιώματα Γελένα Μπερεζνάγια και ανάλογο περιστατικό σε σχέση με τον επικεφαλής του κόμματος «Ένωση Αριστερών Δυνάμεων» Βασίλι Βόλγκα. Όσο για τους δημοσιογράφους που υπέστησαν ανάλογες διώξεις… ων ουκ έστιν αριθμός.
Με στόχο τον εκφοβισμό και την εξουδετέρωση των «δυσάρεστων» (για την ουκρανική εξουσία) ατόμων, έχουν δημιουργηθεί κάμποσες ιστοσελίδες στο Internet, μεταξύ των οποίων και ο διαβόητος Myrotvorets, όπου καταγράφονται άπαντες, όσοι δεν συμφωνούν με την σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία. Εκεί, λοιπόν, βρίσκεται και η περίφημη «λίστα προγραφών», στην οποία μπορεί κανείς να βρει στοιχεία για το πώς οι (ουκρανικές) νεοναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες «λαμβάνουν μέτρα» εναντίον όσων το όνομα συμπεριλαμβάνεται στη λίστα του Myrotvorets μέσω φυσικής ή ψυχολογικής κακοποίησης.
Σήμερα σε αυτήν τη λίστα συμπεριλαμβάνονται και γνωστοί πολίτες της Ελλάδας, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς εκφράσει στα τοπικά ΜΜΕ την προσωπική τους άποψη για το ουκρανικό ζήτημα. Για παράδειγμα, ο πρώην υπουργός Ενέργειας της Ελλάδας Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρώην βουλευτής Κώστας Ήσυχος και ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Ανδρέας Ζαφείρης*, Ωστόσο, σύμφωνα με την επίσημη ουκρανική εκδοχή, η συγκεκριμένη ιστοσελίδα «ερευνά πιθανές εγκληματικές ενέργειες εναντίον της Ουκρανίας, της ειρήνης, της ασφάλειας της ανθρωπότητας και της διεθνούς έννομης τάξης». Περίεργο…
Δεύτερον, εντός της επικράτειας της Ουκρανίας έχει επιβληθεί ουσιαστική απαγόρευση της δράσης μιας σειράς από πολιτικά κόμματα, ειδικότερα δε του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας και αρκετών ακόμη πολιτικών οργανώσεων με αριστερή κατεύθυνση. Συνεπώς περιορίζεται όχι μόνο η ελευθερία του λόγου, αλλά και της πολιτικής δράσης εν γένει.
Τρίτον, από την αρχή, κιόλας, της ανόδου της, η «μετα-Μαϊντανική» εξουσία δήλωσε, ότι από εδώ και πέρα στην πολυεθνική Ουκρανία απαγορεύεται η δημόσια χρήση άλλων γλωσσών, πλην της ουκρανικής, κάτι που υποχρέωσε τη μεγάλη ρωσόφωνη πλειονότητα των Ουκρανών πολιτών να διαμαρτυρηθεί. Σε αυτόν τον νόμο αναφέρεται, ότι απαγορεύεται η χρήση οποιασδήποτε άλλης γλώσσας, εκτός της ουκρανικής, στον τομέα των υπηρεσιών, στην εκπαίδευση κοκ. Και αυτό ισχύει εξίσου και σε αυτές τις περιοχές της πολυεθνικής Ουκρανίας, όπου οι εθνοτικά Ουκρανοί αποτελούν σημαντική μειοψηφία – Λουγκάνσκ, Ντονιέτσκ, Ούζγκοροντ… Εκτός από τους εθνοτικά Ρώσους, ο νόμος αυτός θίγει και τους Ούγγρους, Πολωνούς, Σλοβάκους και Ρουμάνους που κατοικούν στις δυτικές περιοχές της χώρας. Και βεβαίως (και πώς θα μπορούσα να το ξεχάσω, άλλωστε;;;) θίγει τους περίπου 100 χιλιάδες Ουκρανούς πολίτες ελληνικής καταγωγής, που ζουν κυρίως στις νότιες και νοτιοανατολικές περιοχές αυτής της χώρας.
Τέταρτον, η Ουκρανία σήμερα αποτολμά να συλλαμβάνει ρωσικά πλοία στα ουδέτερα ύδατα της Αζοφικής και της Μαύρης Θάλασσας, δημιουργώντας προβλήματα όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στον εαυτό της και σε όλη την Ευρώπη.
Και, πέμπτον, το ζήτημα της αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το θέμα αυτό μετατράπηκε σε «μήλο της ‘Εριδας» για το σύνολο της Ορθοδοξίας. Εκτός αυτού, η συγκεκριμένη διαμάχη μπορεί να οδηγήσει τον ορθόδοξο κόσμο σε σχίσμα, κάτι που εξυπηρετεί απολύτως τα συμφέροντα των δυτικών ιμπεριαλιστών. Το χειρότερο απ’ όλα είναι, ότι η συγκεκριμένη διαδικασία εξελίσσεται με τη βοήθεια του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, το οποίο υποχρέωσαν τελικά να παίξει τον ρόλο του υποτελούς στην Δύση.
Αλίμονο, η δυσάρεστη αυτή είδηση προκαλεί ορισμένους σε Ρώσους αδελφούς αισθήματα καχυποψίας προς τους Έλληνες. Όμως το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης είναι ένα μείγμα ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές απόψεις, κάτι που σημαίνει ότι όλη αυτή η ιστορία μπορεί τελικά να λυθεί με αξιοπρεπή τρόπο. Εάν πάλι λόγος γίνεται για την αυτοκέφαλη Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, αυτή δεν έχει την παραμικρή ανάμειξη στην συγκεκριμένη διαμάχη, έχοντας μάλιστα τις δικές της διαφωνίες με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για άλλου είδους ζητήματα. Δημόσια η Ελλαδική Εκκλησία διατηρεί κάποιου είδους «ουδετερότητα», μη επιθυμώντας να εξάψει τα πάθη και να δημιουργήσει νέες διαμάχες. Είναι σημαντικό να κατανοήσει κανείς, ότι η Ελλαδική Εκκλησία πραγματικά καταδικάζει οποιαδήποτε προσπάθεια επανάληψης του σχίσματος στον χριστιανικό κόσμο. Γι’ αυτό και από τις αρχές του 2018 οι ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν υποστηρίζονται δημόσια και επίσημα (από την Ελλαδική Εκκλησία).
Για τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης και των υπολοίπων ενεργών πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας, αλλά και για τα αισθήματα που τρέφει ο ελληνικός λαός προς την Ρωσία και τους Ρώσους θα ήθελα να επανέλθω σε επόμενο άρθρο.
*Η συμπερίληψη στον Myrotvorets του ονόματος του γνωστού δημοσιογράφου και σκιτσογράφου Στάθη (Σταυρόπουλου) έγινε γνωστή μετά την ολοκλήρωση της συγγραφής του παρόντος άρθρου (στγ).
Πηγή: News-Front (16/11/2018). Η μετάφραση από τα Ρωσικά έγινε από τον ίδιο τον συγγραφέα του άρθρου.
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Εισαγωγικό σημείωμα του συγγραφέα του άρθρου
Στις 22/11 κλείνουν 5 χρόνια από την έναρξη, στην Ουκρανία, του διαβόητου «Μαϊντάν», του αμερικανο-ΝΑΤΟϊκής έμπνευσης «κινήματος» που οδήγησε στο πραξικόπημα της 22/2/2014 και την εκδίωξη του νόμιμα εκλεγμένου Προέδρου της χώρας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Αντί άλλου σχολίου, δημοσιεύω το παρακάτω άρθρο, γραμμένο πριν λίγες μέρες για το ειδησεογραφικό portal News Front, που έχει έδρα στο Ντονιέτσκ (ΛΔ Ντονιέτσκ) και αποτέλεσε την έναρξη της συνεργασίας του γράφοντος με το συγκεκριμένο Μέσο.
Για την ορθή κατανόηση των θέσεων του άρθρου, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη, ότι η αρχική του απεύθυνση ήταν στο ρωσόφωνο κοινό, τόσο των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονμπάς, όσο και της Ρωσίας και αλλού. Και ότι στόχος, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το τελευταίο του μέρος, ήταν η αντιμετώπιση ενός αισθήματος καχυποψίας προς τους Έλληνες γενικά, από μέρος της ρωσικής κοινής γνώμης, με αφορμή τις απαράδεκτες ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο θέμα της «αυτοκεφαλίας» της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Εδώ και πάνω από 4 χρόνια στην Ουκρανία υπάρχει ένα ιδιόμορφο πολιτικό καθεστώς νεοφιλελεύθερου-οχλοκρατικού καπιταλισμού με απολύτως δικτατορικό και φασιστικό-νεοναζιστικό χαρακτήρα. Αυτήν την πολιτική εξουσία την στηρίζουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γερμανίας και της Γαλλίας, όπως επίσης και οι διεθνικοί οργανισμοί που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους (ΝΑΤΟ, ΕΕ).
Ποιες είναι οι βασικές ιδιαιτερότητες αυτής της εξουσίας;
Πρώτα απ’ όλα, είναι η φυσική ή ψυχική εξόντωση όσων εκφράζονται εναντίον του σημερινού καθεστώτος ή έχουν ζωηρές αμφιβολίες για τη νομιμότητά του. Εκατοντάδες ηχηρές περιπτώσεις ξυλοδαρμών, εκφοβισμών, δεκάδες περιπτώσεις δολοφονιών –είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Για παράδειγμα, πρόσφατα έγινε βίαιη εισβολή στο σπίτι της νομικού και ακτιβίστριας για τα ανθρώπινα δικαιώματα Γελένα Μπερεζνάγια και ανάλογο περιστατικό σε σχέση με τον επικεφαλής του κόμματος «Ένωση Αριστερών Δυνάμεων» Βασίλι Βόλγκα. Όσο για τους δημοσιογράφους που υπέστησαν ανάλογες διώξεις… ων ουκ έστιν αριθμός.
Με στόχο τον εκφοβισμό και την εξουδετέρωση των «δυσάρεστων» (για την ουκρανική εξουσία) ατόμων, έχουν δημιουργηθεί κάμποσες ιστοσελίδες στο Internet, μεταξύ των οποίων και ο διαβόητος Myrotvorets, όπου καταγράφονται άπαντες, όσοι δεν συμφωνούν με την σημερινή πολιτική κατάσταση στην Ουκρανία. Εκεί, λοιπόν, βρίσκεται και η περίφημη «λίστα προγραφών», στην οποία μπορεί κανείς να βρει στοιχεία για το πώς οι (ουκρανικές) νεοναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες «λαμβάνουν μέτρα» εναντίον όσων το όνομα συμπεριλαμβάνεται στη λίστα του Myrotvorets μέσω φυσικής ή ψυχολογικής κακοποίησης.
Σήμερα σε αυτήν τη λίστα συμπεριλαμβάνονται και γνωστοί πολίτες της Ελλάδας, οι οποίοι έχουν κατά καιρούς εκφράσει στα τοπικά ΜΜΕ την προσωπική τους άποψη για το ουκρανικό ζήτημα. Για παράδειγμα, ο πρώην υπουργός Ενέργειας της Ελλάδας Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας και πρώην βουλευτής Κώστας Ήσυχος και ο δημοσιογράφος και σκηνοθέτης Ανδρέας Ζαφείρης*, Ωστόσο, σύμφωνα με την επίσημη ουκρανική εκδοχή, η συγκεκριμένη ιστοσελίδα «ερευνά πιθανές εγκληματικές ενέργειες εναντίον της Ουκρανίας, της ειρήνης, της ασφάλειας της ανθρωπότητας και της διεθνούς έννομης τάξης». Περίεργο…
Δεύτερον, εντός της επικράτειας της Ουκρανίας έχει επιβληθεί ουσιαστική απαγόρευση της δράσης μιας σειράς από πολιτικά κόμματα, ειδικότερα δε του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας και αρκετών ακόμη πολιτικών οργανώσεων με αριστερή κατεύθυνση. Συνεπώς περιορίζεται όχι μόνο η ελευθερία του λόγου, αλλά και της πολιτικής δράσης εν γένει.
Τρίτον, από την αρχή, κιόλας, της ανόδου της, η «μετα-Μαϊντανική» εξουσία δήλωσε, ότι από εδώ και πέρα στην πολυεθνική Ουκρανία απαγορεύεται η δημόσια χρήση άλλων γλωσσών, πλην της ουκρανικής, κάτι που υποχρέωσε τη μεγάλη ρωσόφωνη πλειονότητα των Ουκρανών πολιτών να διαμαρτυρηθεί. Σε αυτόν τον νόμο αναφέρεται, ότι απαγορεύεται η χρήση οποιασδήποτε άλλης γλώσσας, εκτός της ουκρανικής, στον τομέα των υπηρεσιών, στην εκπαίδευση κοκ. Και αυτό ισχύει εξίσου και σε αυτές τις περιοχές της πολυεθνικής Ουκρανίας, όπου οι εθνοτικά Ουκρανοί αποτελούν σημαντική μειοψηφία – Λουγκάνσκ, Ντονιέτσκ, Ούζγκοροντ… Εκτός από τους εθνοτικά Ρώσους, ο νόμος αυτός θίγει και τους Ούγγρους, Πολωνούς, Σλοβάκους και Ρουμάνους που κατοικούν στις δυτικές περιοχές της χώρας. Και βεβαίως (και πώς θα μπορούσα να το ξεχάσω, άλλωστε;;;) θίγει τους περίπου 100 χιλιάδες Ουκρανούς πολίτες ελληνικής καταγωγής, που ζουν κυρίως στις νότιες και νοτιοανατολικές περιοχές αυτής της χώρας.
Τέταρτον, η Ουκρανία σήμερα αποτολμά να συλλαμβάνει ρωσικά πλοία στα ουδέτερα ύδατα της Αζοφικής και της Μαύρης Θάλασσας, δημιουργώντας προβλήματα όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στον εαυτό της και σε όλη την Ευρώπη.
Και, πέμπτον, το ζήτημα της αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το θέμα αυτό μετατράπηκε σε «μήλο της ‘Εριδας» για το σύνολο της Ορθοδοξίας. Εκτός αυτού, η συγκεκριμένη διαμάχη μπορεί να οδηγήσει τον ορθόδοξο κόσμο σε σχίσμα, κάτι που εξυπηρετεί απολύτως τα συμφέροντα των δυτικών ιμπεριαλιστών. Το χειρότερο απ’ όλα είναι, ότι η συγκεκριμένη διαδικασία εξελίσσεται με τη βοήθεια του Πατριαρχείου της Κωνσταντινούπολης, το οποίο υποχρέωσαν τελικά να παίξει τον ρόλο του υποτελούς στην Δύση.
Η σχέση της Εκκλησίας της Ελλάδας και των Ελλήνων προς τη θέση της Κωνσταντινούπολης
Αλίμονο, η δυσάρεστη αυτή είδηση προκαλεί ορισμένους σε Ρώσους αδελφούς αισθήματα καχυποψίας προς τους Έλληνες. Όμως το Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης είναι ένα μείγμα ανθρώπων με διαφορετικές πολιτικές απόψεις, κάτι που σημαίνει ότι όλη αυτή η ιστορία μπορεί τελικά να λυθεί με αξιοπρεπή τρόπο. Εάν πάλι λόγος γίνεται για την αυτοκέφαλη Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία, αυτή δεν έχει την παραμικρή ανάμειξη στην συγκεκριμένη διαμάχη, έχοντας μάλιστα τις δικές της διαφωνίες με το Οικουμενικό Πατριαρχείο για άλλου είδους ζητήματα. Δημόσια η Ελλαδική Εκκλησία διατηρεί κάποιου είδους «ουδετερότητα», μη επιθυμώντας να εξάψει τα πάθη και να δημιουργήσει νέες διαμάχες. Είναι σημαντικό να κατανοήσει κανείς, ότι η Ελλαδική Εκκλησία πραγματικά καταδικάζει οποιαδήποτε προσπάθεια επανάληψης του σχίσματος στον χριστιανικό κόσμο. Γι’ αυτό και από τις αρχές του 2018 οι ενέργειες του Οικουμενικού Πατριαρχείου δεν υποστηρίζονται δημόσια και επίσημα (από την Ελλαδική Εκκλησία).
Για τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης και των υπολοίπων ενεργών πολιτικών δυνάμεων της Ελλάδας, αλλά και για τα αισθήματα που τρέφει ο ελληνικός λαός προς την Ρωσία και τους Ρώσους θα ήθελα να επανέλθω σε επόμενο άρθρο.
*Η συμπερίληψη στον Myrotvorets του ονόματος του γνωστού δημοσιογράφου και σκιτσογράφου Στάθη (Σταυρόπουλου) έγινε γνωστή μετά την ολοκλήρωση της συγγραφής του παρόντος άρθρου (στγ).
Πηγή: News-Front (16/11/2018). Η μετάφραση από τα Ρωσικά έγινε από τον ίδιο τον συγγραφέα του άρθρου.
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου