Του Σπύρου Στάλια
Οι άνθρωποι μεταναστεύουν από τις πατρίδες τους, αν εξαιρέσουμε πολεμικές αιτίες, γιατί τα κράτη τους προφανώς δεν μπορούν να επιτύχουν όρους πλήρους απασχόλησης, με αξιοπρεπείς αμοιβές, κοινωνική περίθαλψη και ασφάλεια.
Άρα, για να σταματήσει η μετανάστευση, θα πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης σε κάθε πατρίδα. Θα πρέπει με άλλα λόγια η κάθε κυβέρνηση να μπορεί να θέτει στόχους εσωτερικής οικονομικής πολιτικής πλήρους ανάπτυξης χωρίς αυτοί οι στόχοι να εξαρτώνται από οποιοδήποτε εξωτερικό οικονομικό περιβάλλον.
Για να γίνει αυτό απαιτείται να αναπτυχθούν πολιτικές ζήτησης που θα υποστηρίζονται από επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές και πολιτικές ελαχίστων επιτοκίων.
Αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι οι Κεντρικές Τράπεζες να έχουν την δυνατότητα να θέτουν τα επιτόκια τους ανεξαρτήτως των διεθνών πιέσεων.
Άλλα για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται ο έλεγχος της ελεύθερης ροής κεφαλαίων. Με άλλα λόγια με τον έλεγχο της ροής κεφαλαίων, η Κεντρική Τράπεζα δεν έχει ανάγκη να χρησιμοποιεί μέσα για να ελκύει κεφάλαια στη χώρα ή να αποφεύγει την έξοδο κεφαλαίων από την χώρα. Η Κεντρική Τράπεζα θα μπορεί να θέτει τα επιτόκια της σε εκείνο το επίπεδο που θα καθιστά την ανάπτυξη απρόσκοπτη.
Αυτό πρακτικά σημαίνει, σε επίπεδο πολιτικής, ότι τα χαμηλά επιτόκια μεταφέρουν την πολιτική δύναμη από τους τραπεζίτες, που έχουν διαφθείρει τους πάντες, στους πολιτικούς, στους βιομηχανικούς καπιταλιστές και στους εργαζόμενους, πράγμα που θα οδηγήσει στην αύξηση της κατανάλωσης και των επενδύσεων.
Είναι αδύνατη η επίτευξη του στόχου της οικονομικής ανάπτυξης και της πλήρους απασχόλησης σε κάθε πατρίδα, αν η ροή των κεφαλαίων, υπό μορφή ακρίδας, δεν ελεγχτεί. Η ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, που κατοχυρώνει την επικυριαρχία μιας χώρας πάει περίπατο.
Η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων δεν έχει σχέση με την παραγωγή αλλά με την κερδοσκοπία. «Όταν η κερδοσκοπία είναι μια φυσαλίδα σε ένα κόσμο παραγωγικό δεν βλάπτει. Αλλά όταν η παραγωγή γίνεται φυσαλίδα σε ένα κόσμο κερδοσκοπικό τότε βλάπτει σοβαρά. Όταν η κεφαλαιακή ανάπτυξη μιας χώρας γίνεται υποπροϊόν ενός καζίνου αυτό είναι άρρωστο» (Κέινς, Γενική Θεωρία).
Η μετανάστευση λοιπόν, έχει αιτία την ελεύθερη διακίνηση του τραπεζικό κερδοσκοπικού κεφαλαίου, που δεν επιτρέπει σε κάθε πατρίδα να έχει την δυνατότητα να αναπτυχθεί σε ένα κόσμο ειρηνικό.
Ο ισχυρισμός των νεοφιλελεύθερων ότι κάθε έθνος πρέπει να παράγει αγαθά με χαμηλό κόστος, όπου έχει ένα σχετικό πλεονεκτήσαμε δεν ισχύει.
Είναι σαφώς πιο αποτελεσματικό να απασχολούνται οι άνθρωποι παράγοντας προϊόντα στη χώρα τους, έστω και πιο ακριβά, αν η εναλλακτική λύση είναι να μην εργάζονται καθόλου.
Ακριβώς από εδώ προκύπτει η ανάγκη για μετανάστευση που ως αποτέλεσμα την διανομή φτώχειας σε όλους τους εργαζόμενους σε όλες τι χώρες τελικά, με ένα θρίαμβο του τοξικού τραπεζικού κεφαλαίου εναντίον του κόσμου της παραγωγής και των εργαζομένων.
Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνουμε μια διεθνιστική μάζα που θα μας ενώνει η δουλική εργασία, μακριά από κάθε πολιτιστική αρχή που κάθε ανθρώπινο πλάσμα δικαιούται να διεκδικεί, να απολαμβάνει και με βάση αυτή να εξελίσσεται.
Σπύρος Στάλιας: Σχετικά με τον συντάκτη
Οι άνθρωποι μεταναστεύουν από τις πατρίδες τους, αν εξαιρέσουμε πολεμικές αιτίες, γιατί τα κράτη τους προφανώς δεν μπορούν να επιτύχουν όρους πλήρους απασχόλησης, με αξιοπρεπείς αμοιβές, κοινωνική περίθαλψη και ασφάλεια.
Άρα, για να σταματήσει η μετανάστευση, θα πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις οικονομικής ανάπτυξης σε κάθε πατρίδα. Θα πρέπει με άλλα λόγια η κάθε κυβέρνηση να μπορεί να θέτει στόχους εσωτερικής οικονομικής πολιτικής πλήρους ανάπτυξης χωρίς αυτοί οι στόχοι να εξαρτώνται από οποιοδήποτε εξωτερικό οικονομικό περιβάλλον.
Για να γίνει αυτό απαιτείται να αναπτυχθούν πολιτικές ζήτησης που θα υποστηρίζονται από επεκτατικές δημοσιονομικές πολιτικές και πολιτικές ελαχίστων επιτοκίων.
Αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι οι Κεντρικές Τράπεζες να έχουν την δυνατότητα να θέτουν τα επιτόκια τους ανεξαρτήτως των διεθνών πιέσεων.
Άλλα για να επιτευχθεί αυτό, απαιτείται ο έλεγχος της ελεύθερης ροής κεφαλαίων. Με άλλα λόγια με τον έλεγχο της ροής κεφαλαίων, η Κεντρική Τράπεζα δεν έχει ανάγκη να χρησιμοποιεί μέσα για να ελκύει κεφάλαια στη χώρα ή να αποφεύγει την έξοδο κεφαλαίων από την χώρα. Η Κεντρική Τράπεζα θα μπορεί να θέτει τα επιτόκια της σε εκείνο το επίπεδο που θα καθιστά την ανάπτυξη απρόσκοπτη.
Αυτό πρακτικά σημαίνει, σε επίπεδο πολιτικής, ότι τα χαμηλά επιτόκια μεταφέρουν την πολιτική δύναμη από τους τραπεζίτες, που έχουν διαφθείρει τους πάντες, στους πολιτικούς, στους βιομηχανικούς καπιταλιστές και στους εργαζόμενους, πράγμα που θα οδηγήσει στην αύξηση της κατανάλωσης και των επενδύσεων.
Είναι αδύνατη η επίτευξη του στόχου της οικονομικής ανάπτυξης και της πλήρους απασχόλησης σε κάθε πατρίδα, αν η ροή των κεφαλαίων, υπό μορφή ακρίδας, δεν ελεγχτεί. Η ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, που κατοχυρώνει την επικυριαρχία μιας χώρας πάει περίπατο.
Η ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων δεν έχει σχέση με την παραγωγή αλλά με την κερδοσκοπία. «Όταν η κερδοσκοπία είναι μια φυσαλίδα σε ένα κόσμο παραγωγικό δεν βλάπτει. Αλλά όταν η παραγωγή γίνεται φυσαλίδα σε ένα κόσμο κερδοσκοπικό τότε βλάπτει σοβαρά. Όταν η κεφαλαιακή ανάπτυξη μιας χώρας γίνεται υποπροϊόν ενός καζίνου αυτό είναι άρρωστο» (Κέινς, Γενική Θεωρία).
Η μετανάστευση λοιπόν, έχει αιτία την ελεύθερη διακίνηση του τραπεζικό κερδοσκοπικού κεφαλαίου, που δεν επιτρέπει σε κάθε πατρίδα να έχει την δυνατότητα να αναπτυχθεί σε ένα κόσμο ειρηνικό.
Ο ισχυρισμός των νεοφιλελεύθερων ότι κάθε έθνος πρέπει να παράγει αγαθά με χαμηλό κόστος, όπου έχει ένα σχετικό πλεονεκτήσαμε δεν ισχύει.
Είναι σαφώς πιο αποτελεσματικό να απασχολούνται οι άνθρωποι παράγοντας προϊόντα στη χώρα τους, έστω και πιο ακριβά, αν η εναλλακτική λύση είναι να μην εργάζονται καθόλου.
Ακριβώς από εδώ προκύπτει η ανάγκη για μετανάστευση που ως αποτέλεσμα την διανομή φτώχειας σε όλους τους εργαζόμενους σε όλες τι χώρες τελικά, με ένα θρίαμβο του τοξικού τραπεζικού κεφαλαίου εναντίον του κόσμου της παραγωγής και των εργαζομένων.
Αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να γίνουμε μια διεθνιστική μάζα που θα μας ενώνει η δουλική εργασία, μακριά από κάθε πολιτιστική αρχή που κάθε ανθρώπινο πλάσμα δικαιούται να διεκδικεί, να απολαμβάνει και με βάση αυτή να εξελίσσεται.
Σπύρος Στάλιας: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου