Δημήτρης Μηλάκας
Με στόχο την κατοχύρωση δικαιωμάτων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα η Άγκυρα αποστέλλει για σεισμογραφικές έρευνες το ερευνητικό πλοίο Barbaros νότια του Καστελλόριζου. Οι εν λόγω θαλάσσιες περιοχές –θα πρέπει να σημειωθεί– είχαν, από τον Απρίλιο του 2012, παραχωρηθεί για έρευνα και εκμετάλλευση στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου με απόφαση δημοσιευμένη στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του liberal.gr, με τη Navtex 1291/18 οι τουρκικές αρχές αναγγέλλουν τη διεξαγωγή σεισμογραφικών ερευνών από το Barbaros και τα συνοδευτικά σκάφη Tanux-1 και Apollo Moon για το διάστημα 10 έως 13 Δεκεμβρίου. Αυτή η έμπρακτη αμφισβήτηση εθνικής κυριαρχίας, να σημειωθεί, αντιμετωπίστηκε από την Αθήνα με... σιωπή.
Με την ίδια ακριβώς σιωπή αντιμετώπισε συνολικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα τις πρώτες κινήσεις της Τουρκίας στην περιοχή νότια του Καστελλόριζου.
Την Παρασκευή 28 Απριλίου 2012 και ενώ στην Ελλάδα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, γίνεται σαφής η έναρξη μιας περιόδου πολιτικής αστάθειας (και δεδομένης της οικονομικής καταστροφής και της κοινωνικής διάλυσης της χώρας), στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύονται χάρτες με θαλάσσιες περιοχές εντός της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελλόριζου, οι οποίες παραχωρούνται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ).
Το καταρρέον (ή μετασχηματιζόμενο τότε) ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έδωσε τη δέουσα προσοχή στην εν λόγω μελετημένη τουρκική κίνηση. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι το συγκεκριμένο περιστατικό δεν κέρδισε ούτε ένα δευτερόλεπτο συζήτησης στην προεκλογική αντιπαράθεση. Η αδράνεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος για εκείνες τις επίσημες διακηρύξεις του τουρκικού κράτους μπορεί έχει εξήγηση, αλλά όχι δικαιολογία...
Δεν θα έπρεπε η ελληνική πολιτική ηγεσία να έχει λησμονήσει ότι η ελληνoτουρκική αντιπαράθεση στο Αιγαίο ξεκίνησε την 1η Νοεμβρίου 1973, όταν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκαν χάρτες θαλάσσιων περιοχών στα βορειοδυτικά της Μυτιλήνης, τις οποίες η Άγκυρα παραχωρούσε προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου.
Αυτή ήταν η πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας - κυριαρχίας στο Αιγαίο από την Τουρκία. Καθώς όλοι γνωρίζουμε τι ακολούθησε από τότε στο Αιγαίο και τα ελληνοτουρκικά, μάλλον θα έπρεπε να σταθούμε με μεγαλύτερη προσοχή στη νέα τουρκική προσπάθεια να διαμορφώσει τον χάρτη καταγράφοντας τις διεκδικήσεις της επί της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελλόριζου.
Οι τουρκικές αμφισβητήσεις –δεν θα πρέπει να ξεχνάμε– ξεκίνησαν από το Βόρειο Αιγαίο (1973), συνέχισαν στα Δωδεκάνησα (κρίση των Ιμίων, 1996) και επεκτείνονται σήμερα –σε μια περίοδο καταφανούς ελληνικής αδυναμίας– εις βάρος της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στην ανατολική Μεσόγειο.
Έχοντας από το 2012 διακηρύξει την «ιδιοκτησία» της στην περιοχή νότια του Καστελλόριζου και αποστέλλοντας τώρα το ερευνητικό πλοίο Barbaros, η Άγκυρα υπενθυμίζει το πακέτο των τουρκικών αμφισβητήσεων επί του συνόλου της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Κοιτάζοντας συνολικά τις θαλάσσιες περιοχές στις οποίες η Άγκυρα έχει διακηρύξει ότι θα προχωρήσει σε έρευνες, είναι φανερό ότι έχει αποφασίσει:
● Να υπογραμμίσει - υπενθυμίσει τα δικαιώματα που θεωρεί ότι έλκει μέσα από τον έλεγχο που ασκεί στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η Άγκυρα, στο πλαίσιο της αναγνώρισης της κρατικής υπόστασης της κατεχόμενης Κύπρου, στις 23.11.2011 προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας Ερευνών Πετρελαίου και Κοινής Παραγωγής ανάμεσα στην TPAO και το ψευδοκράτος.
● Να επαναλάβει με ένταση τις αμφισβητήσεις της ελληνικής ΑΟΖ στη Μεσόγειο μη λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη της Ρόδου και του Καστελλόριζου.
Με την εμφάνιση της τουρκικής Notam (και του Barbaros) επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά η σταθερότητα και η συνέπεια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία εξελίσσεται αδιατάρακτη, έστω κι αν η εμφάνιση των «ισλαμιστών» του Ερντογάν και ο παραμερισμός του στρατιωτικού κατεστημένου δημιούργησαν (σε αφελείς...) την προσδοκία περί ριζικής αλλαγής πλεύσης.
Οι τουρκικές κινήσεις περιγράφουν επίσης την επιλογή της έντασης από την κυβέρνηση Ερντογάν προκειμένου να υποστηρίξει πολιτικά (και όχι αναζητώντας επιχειρήματα στο διεθνές δίκαιο) τις διεκδικήσεις και τα συμφέροντά της.
Με αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα φιλοδοξεί να υπενθυμίσει στη Λευκωσία και, κυρίως, στην Αθήνα ότι δεν μπορούν να αγνοήσουν τα συμφέροντα και τη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας στις διευθετήσεις για τη διανομή των ενεργειακών πόρων στην ανατολική Μεσόγειο – και όχι μόνο.
Το ελληνικό κενό στρατηγικής απέναντι σε όλα αυτά είναι προφανές από το γεγονός ότι η διασφάλιση των συμφερόντων της χώρας έχει αφεθεί στην αμερικανική πατρωνία και στον ενισχυμένο ελληνοαμερικανικό διάλογο ο οποίος εξελίσσεται αυτές τις μέρες στην Ουάσιγκτον.
Κάπως έτσι διαμορφώνεται η (αφελής) άποψη ότι το παιχνίδι που επιχειρεί η Άγκυρα στην ανατολική Μεσόγειο είναι δύσκολο και επισφαλές για την Τουρκία. Κυρίως διότι η επίδειξη της στρατιωτικής ισχύος κάποιες φορές οδηγεί στη χρήση της. Και στην προκειμένη περίπτωση, στην ανατολική Μεσόγειο δεν είναι μόνο η Ελλάδα ο αντίπαλος της Τουρκίας...
Βεβαίως αυτή η επισήμανση ουδόλως θα μπορούσε να ανακουφίσει όποιον έχει συναίσθηση του τι συμβαίνει στον βάτραχο που έχει την ατυχία να βρεθεί εκεί ακριβώς όπου παλεύουν οι ελέφαντες...
Πηγή: topontiki.gr
Δημήτρης Μηλάκας: Σχετικά με το Συντάκτη
Η Άγκυρα υπενθυμίζει σε Αθήνα και Λευκωσία το σύνολο των διεκδικήσεών της
Με στόχο την κατοχύρωση δικαιωμάτων στην ελληνική υφαλοκρηπίδα η Άγκυρα αποστέλλει για σεισμογραφικές έρευνες το ερευνητικό πλοίο Barbaros νότια του Καστελλόριζου. Οι εν λόγω θαλάσσιες περιοχές –θα πρέπει να σημειωθεί– είχαν, από τον Απρίλιο του 2012, παραχωρηθεί για έρευνα και εκμετάλλευση στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου με απόφαση δημοσιευμένη στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του liberal.gr, με τη Navtex 1291/18 οι τουρκικές αρχές αναγγέλλουν τη διεξαγωγή σεισμογραφικών ερευνών από το Barbaros και τα συνοδευτικά σκάφη Tanux-1 και Apollo Moon για το διάστημα 10 έως 13 Δεκεμβρίου. Αυτή η έμπρακτη αμφισβήτηση εθνικής κυριαρχίας, να σημειωθεί, αντιμετωπίστηκε από την Αθήνα με... σιωπή.
Με την ίδια ακριβώς σιωπή αντιμετώπισε συνολικά το ελληνικό πολιτικό σύστημα τις πρώτες κινήσεις της Τουρκίας στην περιοχή νότια του Καστελλόριζου.
Την Παρασκευή 28 Απριλίου 2012 και ενώ στην Ελλάδα, εν μέσω προεκλογικής περιόδου, γίνεται σαφής η έναρξη μιας περιόδου πολιτικής αστάθειας (και δεδομένης της οικονομικής καταστροφής και της κοινωνικής διάλυσης της χώρας), στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύονται χάρτες με θαλάσσιες περιοχές εντός της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελλόριζου, οι οποίες παραχωρούνται προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ).
Το καταρρέον (ή μετασχηματιζόμενο τότε) ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν έδωσε τη δέουσα προσοχή στην εν λόγω μελετημένη τουρκική κίνηση. Αξίζει να υπογραμμιστεί ότι το συγκεκριμένο περιστατικό δεν κέρδισε ούτε ένα δευτερόλεπτο συζήτησης στην προεκλογική αντιπαράθεση. Η αδράνεια του ελληνικού πολιτικού συστήματος για εκείνες τις επίσημες διακηρύξεις του τουρκικού κράτους μπορεί έχει εξήγηση, αλλά όχι δικαιολογία...
Εξαρχής... γαργάρα
Δεν θα έπρεπε η ελληνική πολιτική ηγεσία να έχει λησμονήσει ότι η ελληνoτουρκική αντιπαράθεση στο Αιγαίο ξεκίνησε την 1η Νοεμβρίου 1973, όταν στην τουρκική Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκαν χάρτες θαλάσσιων περιοχών στα βορειοδυτικά της Μυτιλήνης, τις οποίες η Άγκυρα παραχωρούσε προς έρευνα και εκμετάλλευση στην Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίου.
Αυτή ήταν η πρώτη έμπρακτη αμφισβήτηση της ελληνικής υφαλοκρηπίδας - κυριαρχίας στο Αιγαίο από την Τουρκία. Καθώς όλοι γνωρίζουμε τι ακολούθησε από τότε στο Αιγαίο και τα ελληνοτουρκικά, μάλλον θα έπρεπε να σταθούμε με μεγαλύτερη προσοχή στη νέα τουρκική προσπάθεια να διαμορφώσει τον χάρτη καταγράφοντας τις διεκδικήσεις της επί της ελληνικής ΑΟΖ νότια της Ρόδου και του Καστελλόριζου.
Οι τουρκικές αμφισβητήσεις –δεν θα πρέπει να ξεχνάμε– ξεκίνησαν από το Βόρειο Αιγαίο (1973), συνέχισαν στα Δωδεκάνησα (κρίση των Ιμίων, 1996) και επεκτείνονται σήμερα –σε μια περίοδο καταφανούς ελληνικής αδυναμίας– εις βάρος της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) στην ανατολική Μεσόγειο.
Έχοντας από το 2012 διακηρύξει την «ιδιοκτησία» της στην περιοχή νότια του Καστελλόριζου και αποστέλλοντας τώρα το ερευνητικό πλοίο Barbaros, η Άγκυρα υπενθυμίζει το πακέτο των τουρκικών αμφισβητήσεων επί του συνόλου της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Η διάψευση των αφελών
Κοιτάζοντας συνολικά τις θαλάσσιες περιοχές στις οποίες η Άγκυρα έχει διακηρύξει ότι θα προχωρήσει σε έρευνες, είναι φανερό ότι έχει αποφασίσει:
● Να υπογραμμίσει - υπενθυμίσει τα δικαιώματα που θεωρεί ότι έλκει μέσα από τον έλεγχο που ασκεί στην κατεχόμενη βόρεια Κύπρο. Θα πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι η Άγκυρα, στο πλαίσιο της αναγνώρισης της κρατικής υπόστασης της κατεχόμενης Κύπρου, στις 23.11.2011 προχώρησε στη σύναψη συμφωνίας Ερευνών Πετρελαίου και Κοινής Παραγωγής ανάμεσα στην TPAO και το ψευδοκράτος.
● Να επαναλάβει με ένταση τις αμφισβητήσεις της ελληνικής ΑΟΖ στη Μεσόγειο μη λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη της Ρόδου και του Καστελλόριζου.
Με την εμφάνιση της τουρκικής Notam (και του Barbaros) επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά η σταθερότητα και η συνέπεια της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, η οποία εξελίσσεται αδιατάρακτη, έστω κι αν η εμφάνιση των «ισλαμιστών» του Ερντογάν και ο παραμερισμός του στρατιωτικού κατεστημένου δημιούργησαν (σε αφελείς...) την προσδοκία περί ριζικής αλλαγής πλεύσης.
Οι τουρκικές κινήσεις περιγράφουν επίσης την επιλογή της έντασης από την κυβέρνηση Ερντογάν προκειμένου να υποστηρίξει πολιτικά (και όχι αναζητώντας επιχειρήματα στο διεθνές δίκαιο) τις διεκδικήσεις και τα συμφέροντά της.
Με αυτόν τον τρόπο η Άγκυρα φιλοδοξεί να υπενθυμίσει στη Λευκωσία και, κυρίως, στην Αθήνα ότι δεν μπορούν να αγνοήσουν τα συμφέροντα και τη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας στις διευθετήσεις για τη διανομή των ενεργειακών πόρων στην ανατολική Μεσόγειο – και όχι μόνο.
Το ελληνικό κενό στρατηγικής απέναντι σε όλα αυτά είναι προφανές από το γεγονός ότι η διασφάλιση των συμφερόντων της χώρας έχει αφεθεί στην αμερικανική πατρωνία και στον ενισχυμένο ελληνοαμερικανικό διάλογο ο οποίος εξελίσσεται αυτές τις μέρες στην Ουάσιγκτον.
Κάπως έτσι διαμορφώνεται η (αφελής) άποψη ότι το παιχνίδι που επιχειρεί η Άγκυρα στην ανατολική Μεσόγειο είναι δύσκολο και επισφαλές για την Τουρκία. Κυρίως διότι η επίδειξη της στρατιωτικής ισχύος κάποιες φορές οδηγεί στη χρήση της. Και στην προκειμένη περίπτωση, στην ανατολική Μεσόγειο δεν είναι μόνο η Ελλάδα ο αντίπαλος της Τουρκίας...
Βεβαίως αυτή η επισήμανση ουδόλως θα μπορούσε να ανακουφίσει όποιον έχει συναίσθηση του τι συμβαίνει στον βάτραχο που έχει την ατυχία να βρεθεί εκεί ακριβώς όπου παλεύουν οι ελέφαντες...
Πηγή: topontiki.gr
Δημήτρης Μηλάκας: Σχετικά με το Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου