Γιάννης Περάκης Οικονομολόγος
Μετά απο πέντε χρόνια το υπουργείο Παιδείας ανακάλεσε την απόφαση του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Κ.Υ.Σ.Δ.Ε.), του Δεκεμβρίου 2013 και δικαίωσε την θανούσα εκπαιδευτικό Φ. Μπουλούτα. Να σημειωθεί τα τρία απο τα πέντε χρόνια κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε βρισκόμαστε και σε ... προεκλογική περίοδο. Αλήθεια πόσο διαφορετικά θα ήταν η ανάκληση αυτής της επαίσχυντης απόφασης να είχε γίνει το 2016;
Δια του λόγου το αληθές, ο υπουργός Παιδείας, κ. Γαβρόγλου, ζήτησε (20-8-2018) από τη Γενική Διεύθυνση Εκπαιδ. Προς/κού Πρωτοβ. και Δευτεροβ. εκπαίδευσης τον φάκελο της υπόθεσης απόλυσης της εκπαιδευτικού Ευφ. Μπουλούτα και ανέθεσε στους συνεργάτες του τον επανέλεγχο της συγκεκριμένης υπόθεσης (πέντε μήνες κράτησε ο επανέλεγχος).
νόμιμα και ότι «δεν μπορεί να καταλήξει σε κρίση περί καταχρηστικότητας ή μη».
Αλήθεια τι πειθαρχικές συνέπειες θα υποστούν τα μέλη του ΚΥΣΔΕ για αυτή την απόφαση ;
Το ντεκόρ, η σκηνή και η αυλαία: H επιστολή του προέδρου της ΟΙΕΛΕ
Σήμερα (12/08/2018) ομολογώ ότι είναι μια από τις πλέον δύσκολες και φορτισμένες στιγμές της πορείας μου στο χώρο της εκπαίδευσης και στα κοινά. Ως Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ, είμαι αναγκασμένος να μιλήσω δημόσια για μια υπόθεση για την οποία είχα δεσμευτεί πολιτικά και ηθικά να μείνω σιωπηλός στο όνομα της προστασίας ενός 15χρονου παιδιού που αντιμετώπιζε τον κίνδυνο του διασυρμού λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 σε συνθήκες ακραίας πόλωσης. Μια υπόθεση την οποία χειρίστηκα με λεπτότητα και άκρα μυστικότητα, όπως αποδεικνύεται και από τα απόρρητα έγγραφα που σήμερα, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια, δίνω στη δημοσιότητα.
Όμως είμαι υποχρεωμένος να σπάσω αυτή τη σιωπή. Διότι κάποιοι, με αφορμή μικροκομματικές αντιπαραθέσεις, διαστρεβλώνουν ωμά την πραγματικότητα. Κυρίως όμως διασύρουν, ακόμη και μετά θάνατον, το όνομα της αγαπημένης μου συναδέλφου και φίλης Φώφης Μπουλούτα που υπήρξε θύμα των διαχρονικών χαρακτηριστικών των μελών της ελληνικής πολιτικής ελίτ, ανεξαρτήτως χρώματος. Της άκρατης αλαζονείας, της αίσθησης ότι κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τους «εκλεκτούς», της αντίληψης ότι οι νόμοι μπορεί να ισχύουν μόνο για τους υπόλοιπους, της άποψης ότι όποιος τολμά να διεκδικήσει το δίκαιό του απέναντί στους ισχυρούς πρέπει να συντρίβεται.
Δεν ήμουν τότε, ούτε είμαι σήμερα μέλος/στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και κανενός άλλου κόμματος. Έχουμε, επίσης, έρθει σε σκληρή αντιπαράθεση με όλες τις κυβερνήσεις στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος και του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης. Δεν έχω να κερδίσω τίποτα, αλλά δεν πρόκειται να φοβηθώ κανέναν. Με τους νεκρούς δεν παίζουμε. Δεν θα επιτρέψω μια νεκρή να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από επαγγελματίες συκοφάντες που δεν υπηρετούν την αλήθεια, αλλά τις προπαγανδιστικές ορέξεις των αφεντικών τους.
Τον Ιούνιο του 2012, λίγες ημέρες πριν από τη διενέργεια των εθνικών εκλογών, η Φώφη επικοινώνησε μαζί μου τηλεφωνικά όντας έντρομη. Με ενημέρωσε ότι υποχρεώθηκε, μετά από σωρεία παρατηρήσεων, να μονογράψει την κόλλα μαθητή, ο οποίος συνεχώς μιλούσε με συμμαθητές του και επιχειρούσε να αντιγράψει σε διαγώνισμα Χημείας. Ο μαθητής αυτός είναι υιός του τότε Πρωθυπουργού κ. Α. Σαμαρά και του τότε Προέδρου του Δ.Σ. του Ε.Ε.Ι. κ. Αλ. Σαμαρά. Τη διαβεβαίωσα ότι θα αντιμετωπίσουμε από κοινού όποιο πρόβλημα προκύψει και να παραμείνει ήρεμη. Δυστυχώς, είχα υποτιμήσει την εκδικητική διάθεση των «ισχυρών» (που, όπως διαπιστώνω με αγανάκτηση, συνεχίζεται και μετά θάνατον). Μετά από δέκα ημέρες περίπου πληροφορήθηκα με κατάπληξη ότι η Διοίκηση του Κολλεγίου προχώρησε σε καταγγελία σύμβασης της εκπαιδευτικού.
Όσο άδικη κι αν ήταν η απόλυση μιας εκπαιδευτικού που υπηρετούσε επί 21 χρόνια το σχολείο, έχοντας θετικές αξιολογήσεις (με τελευταία μια αξιολόγηση ελάχιστους μόνο μήνες πριν καταγγελθεί η σύμβασή της), όλες οι κινήσεις μου έπρεπε να γίνουν υπό απόλυτη μυστικότητα για να προστατευθεί το παιδί, αλλά και η διαχρονικά ιστορική πορεία του σχολείου που κάποιοι αποφάσισαν να αμαυρώσουν στο όνομα της οικογενειοκρατίας. Αυτή ήταν και η άποψη της συντριπτικής πλειονότητας των στελεχών της ΟΙΕΛΕ που συμφώνησαν με την εισήγησή μου, παρά την εύλογη αγανάκτηση των συναδέλφων για το θέμα.
Από όσα ακολουθούν, θα διαφανεί ξεκάθαρα ότι εγώ και η ΟΙΕΛΕ κινηθήκαμε με απόλυτη μυστικότητα, μέσω απόρρητων συναντήσεων και επιστολών (που σήμερα αναγκάζομαι να δημοσιεύσω για πρώτη φορά), για την προστασία ενός παιδιού, αλλά και της κοινωνίας από τις επιπτώσεις μιας ακραίας πολιτικής αντιπαράθεσης. Άλλοι είναι αυτοί που ευθύνονται για τις διαρροές, αυτοί που σήμερα υποκριτικά διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους..
Μετά από σειρά επαφών, στις οποίες έπαιξε σημαντικό ρόλο ο τότε Υφυπουργός Παιδείας και νυν Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής κ. Παπαθεοδώρου που συμπαραστάθηκε στην υπόθεση της Φώφης, συναντήθηκα με τον τότε Υπουργό Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλο, ο οποίος με παρέπεμψε στον Υπουργό Επικρατείας κ. Δημ. Σταμάτη, τον οποίο και συνάντησα στο Μέγαρο Μαξίμου ζητώντας τη παρέμβασή του προς τον κ. Αλ. Σαμαρά, έτσι ώστε να ανακληθεί η παράνομη και καταχρηστική απόλυση. Μου μεταφέρθηκε πως είναι θέση του κ. Σαμαρά το θέμα να «διευθετηθεί». Αυτά μετέφερα και εγγράφως με επιστολές μου (συνημμένες) προς τον Υφυπουργό κ. Παπαθεοδώρου και τον Υπουργό κ. Αρβανιτόπουλο, ζητώντας τους να παρέμβουν πριν τη συνεδρίαση του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΚΥΣΔΕ), προκειμένου η εκδικητική καταγγελία να μην προχωρήσει. (Αναφέρω εδώ για τους πολίτες που δεν γνωρίζουν ότι με το τότε ισχύον νομοθετικό πλαίσιο οι καταγγελίες σύμβασης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών των ισότιμων προς τα δημόσια σχολείων του Κολλεγίου Αθηνών και των σχολείων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας εξετάζονταν από τα υπηρεσιακά συμβούλια του Υπουργείου Παιδείας). Τους επόμενους μήνες αντελήφθην τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Σαμαράς, ή ίσως οι συνεργάτες του με τον όρο «διευθέτηση» της υπόθεσης. Το ΚΥΣΔΕ, κατά παραβίαση της διοικητικής διαδικασίας, δεν εξέτασε την υπόθεση. Η εκπαιδευτικός με τη βοήθεια της ΟΙΕΛΕ προσέφυγε στα δικαστήρια, ζητώντας την εξέταση της υπόθεσής της, καθώς ήταν άνεργη χωρίς έγκριση της απόλυσής της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λάβει ούτε καν επίδομα ανεργίας… Εδώ πρέπει να σημειώσω ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο. Με επιμονή της εκπαιδευτικού, αλλά και δική μου, ζητήσαμε η δίκη να γίνει κεκλεισμένων των θυρών (τούτο είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά της δίκης) προκειμένου να προστατευθεί το όνομα του γιου του τότε Πρωθυπουργού. Δυστυχώς, η πλευρά του Κολλεγίου μέσω των δικηγόρων αδιαφόρησε πλήρως για το αίτημά μας με αποτέλεσμα τότε να προκύψουν οι πρώτες δημόσιες διαρροές για το ζήτημα.
Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν να επιληφθεί άμεσα το ΚΥΣΔΕ της υπόθεσης. Εκεί γράφτηκε το πιο δραματικό κεφάλαιο της ιστορίας. Το υπηρεσιακό συμβούλιο, μετά από απαίτηση της πλευράς Σαμαρά, απέβαλε τους αιρετούς εκπροσώπους της ΟΙΕΛΕ σε μια πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά απόφαση. Ενώ η πλευρά του Κολλεγίου προσήλθε με τέσσερις νομικούς, απαγορεύτηκε στη Φώφη να φέρει το δικό της δικηγόρο, κατά παραβίαση κάθε είδους δικαίου, αλλά και ηθικής. Τελικά, τα τρία διορισμένα από τον κ. Αρβανιτόπουλο μέλη του ΚΥΣΔΕ (δημόσιοι εκπαιδευτικοί), προφανώς υπό σοβαρές πιέσεις ενέκριναν την καταγγελία λόγω «έλλειψης επαρκών στοιχείων που στοιχειοθετούν καταχρηστικότητα».
Κι αν αυτό ήταν το διοικητικό «έγκλημα», το «πολιτικό» ακολούθησε μετά. Λίγους μήνες μετά υπεγράφη το έκτρωμα Αρβανιτόπουλου που επέβαλε ελεύθερες, χωρίς καμιά αιτιολόγηση, απολύσεις εκπαιδευτικών, ώστε η κάθε Μπουλούτα να μην τολμήσει ξανά να σηκώσει κεφάλι. Να μην μπορεί κανείς ιδιωτικός εκπαιδευτικός να παρακούσει εντολές για να αλλάξουν βαθμολογίες προς όφελος των γόνων των εκλεκτών, για να παραχαραχθούν ωρολόγια προγράμματα και να μεταβληθούν τα ιδιωτικά σχολεία σε φροντιστήρια, για να μην τηρηθεί τελικά το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους. Αυτό ήθελαν, αυτό κατάφεραν…
Σήμερα, λοιπόν, όλοι αυτοί που έσυραν μια αξιοπρεπή εκπαιδευτικό άδικα και εκδικητικά στον Καιάδα της ανεργίας και της απόγνωσης μετά από 21 χρόνια προσφοράς, τολμούν να συνεχίζουν το διασυρμό της ακόμη και τώρα που είναι νεκρή, που δεν έχει τη δυνατότητα να απαντήσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Με πρόσχημα μια μικροκομματική κόντρα που έχει κουράσει την κοινωνία, βγάζουν δηλητήριο και εκδικητικότητα απέναντι σε έναν άνθρωπο που τόλμησε να θίξει τα «ιερά και τα όσιά» τους. Που είχε το «θράσος» να παρατηρήσει τον γόνο ενός από αυτούς, που δεν φοβήθηκε να εφαρμόσει αυτά που επιτάσσει ο νόμος. Δεν μου φταίει σε τίποτε το παιδί, αλλά αυτοί που με το παράδειγμά τους δημιουργούν νέες γενιές ισχυρών που δε υπολογίζουν τίποτε, που πατούν ακόμη κι επί πτωμάτων για να περάσει το δικό τους. Ήμουν υποχρεωμένος να μιλήσω. Διότι η Φώφη δεν μπορεί πλέον να το πράξει. Στο όνομά της και στο όνομα της αλήθειας ζητώ από τους συκοφάντες, αν δεν έχουν το θάρρος να ανακαλέσουν, τουλάχιστον να σιωπήσουν…
Τα παρασκήνια: Κολλέγιο Αθηνών: Τέλος εποχής για τον Αλέξανδρο Σαμαρά..πό
Μία μακρά και ιδιαίτερα πικρή διαμάχη που στιγμάτισε το Κολλέγιο Αθηνών από τη δεκαετία του ’90 φαίνεται πως φτάνει στο τέλος της. Η διαμάχη μεταξύ των δύο συμβουλίων είχε φτάσει στα δικαστήρια, με τον Αλέξανδρο Σαμαρά (αδελφός του πρώην πρωθυπουργού Α. Σαμαρά) να διακόπτει το 2008 κάθε επαφή και να καταγγέλλει το συμβούλιο των επιτρόπων για αδικοπραγία, μηνύοντας επιπλέον οκτώ επιτρόπους για απάτη, απαιτώντας αποζημίωση 300 εκατ. δολαρίων. Ωστόσο, η απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης τον Νοέμβριο του 2016 δικαίωσε πλήρως το συμβούλιο των επιτρόπων και απέρριψε όλα τα επιχειρήματα της πλευράς του Ιδρύματος, το οποίο, κατά την κρίση του δικαστή, προσπάθησε διά του προέδρου του να υποβιβάσει τον ρόλο των επιτρόπων σε «ασχέτους παρατηρητές» και να υφαρπάξει τις εξουσίες τους.
Μετά την εξέλιξη αυτή άνοιξαν οι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των δύο πλευρών, και τον Ιανουάριο, σύμφωνα με ρεπορτάζ της “Καθημερινής”, εκπρόσωποί τους συναντήθηκαν στη Νέα Υόρκη και κατέληξαν σε μια συμφωνία ενημέρωσης των by laws (στα πλαίσια τής νομιμότητας) που διέπουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Συμφωνήθηκε, επίσης, η αναθεώρηση των εσωτερικών τους κανονισμών και η αμοιβαία παραίτηση από αγωγές που ανέκυψαν ή μπορεί να συνδεθούν με την περίοδο της μακράς δικαστικής κόντρας.
Με μια απόφαση που κατακεραυνώνει τον πρόεδρο του Δ.Σ. του Κολλεγίου Αθηνών Αλ. Σαμαρά έληξε η πολυετής δικαστική διαμάχη ανάμεσα στο Δ.Σ. του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΕΕΙ-Κολλέγιο Αθηνών) και την αμερικανική διοίκησή του (Συμβούλιο των Επιτρόπων).
Η απόφαση
Η 61σέλιδη απόφασή του ο δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου της Νέας Υόρκης JeffreyK. OingJ. Στην περιγράφει γλαφυρά τον τρόπο με τον οποίο κατά την ακροαματική διαδικασία ο Αλ. Σαμαράς επιχείρησε να τον εξαπατήσει. Μάλιστα αποφαίνεται ότι το ενδιαφέρον που εκδήλωσε ο αδελφός του πρώην πρωθυπουργού για το Κολλέγιο και τα παιδιά, κατά τα όσα έλεγε, “είναι απλώς η Αχίλλειος πτέρνα του”. Η δικαστική απόφαση, που εκδόθηκε στις 14/11/2016, ορίζει ότι “το καταπίστευμα του Κολλεγίου παραμένει υπό τον έλεγχο του Συμβουλίου”, “η διοίκηση του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος δεν έχει την εξουσία μονομερώς να τερματίσει τη σχέση με το Συμβούλιο των Επιτρόπων” και ότι “η προειδοποίηση τερματισμού της διμερούς σχέσεις που έγινε στις 7.11.2007 είναι άκυρη άκαρπη και ανεφάρμοστη”
Βαρύ “κατηγορώ” στον Αλ. Σαμαρά
Πριν όμως καταλήξει στα ευχολόγια προηγούνται σελίδες επί σελίδων στις οποίες κυριολεκτικά κατακεραυνώνει τον Αλ. Σαμαρά:
Είμαι υποχρεωμένος να συμπεράνω ότι η βάση των ισχυρισμών του Σαμαρά «ότι η διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο πλευρών πρέπει να ξεκινήσει από «μηδενική βάση» δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα σκηνοθετημένο σχέδιο να λήξει τη συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών αναφέρει στη σελίδα 56 η απόφαση και συνεχίζει ότι το αδιέξοδο μεταξύ των δύο πλευρών που ισχυρίστηκε η ελληνική διοίκηση “δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια ενορχηστρωμένη και προσχηματική επινόηση του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος και του Δ.Σ. του για να απαλλάξουν εαυτούς από τη σχέση τους με το Συμβούλιο των Επιτρόπων”.
"Προφασιστικός, προκλητικός, αλαζόνας και περιφρονητικός"
Στις σελίδες 35-41 ο δικαστής επιχειρεί να ερμηνεύσει τη στάση του Αλ. Σαμαρά. Τα όσα αναφέρονται αξίζει να παρατεθούν αυτούσια: «Κατά την κατάθεσή του, κυρίως στην εξέτασή του από τον δικηγόρο του αντιδίκου, ήταν προφασιστικός, προκλητικός, αλαζόνας και περιφρονητικός (σ.σ.: σε όσα κατέθετε για το Συμβούλιο και τον πρόεδρό του Αλ. Μίχα). Η κατάθεση του Σαμαρά με υποχρεώνει να υποστηρίξω ότι είχε την άποψη πως ο Μίχας και το Συμβούλιο ήταν υποχρεωμένοι είτε να συμφωνήσουν στη λύση των διαφορών μεταξύ τους και του Δ.Σ. του Κολλεγίου με τον δικό του τρόπο ή να υποχρεωθούν σε συνέπειες».
Πιο συγκεκριμένα βρήκα την κατάθεση του Σαμαρά σκηνοθετημένη και όχι ειλικρινή. Για παράδειγμα, κατά την άμεση εξέτασή του, κατέθεσε ότι το Συμβούλιο είχε αποτύχει να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της κατασκευής μιας γέφυρας στο σχολείο, που ήταν απαραίτητη λόγω ενός μοιραίου αυτοκινητικού δυστυχήματος, στο οποίο ενεπλάκη μαθητής που περνούσε διασταύρωση. Ακόμη, στην ίδια διαδικασία, ο Σαμαράς κατέθεσε ότι το Συμβούλιο απέτυχε να συμβάλει στην κατασκευή του παιδικού σταθμού. Παρ’ όλο που αυτή η κατάθεση αρχικά μου προκάλεσε ευνοϊκή εντύπωση για τον Σαμαρά, αυτή σύντομα άλλαξε. Και τα δύο περιστατικά αποδείχθηκαν εντελώς ανακριβή. Στην εξέτασή του από τον δικηγόρο του αντιδίκου ο Σαμαράς παραδέχθηκε ότι δεν υπήρξε αποτυχία από πλευράς του Συμβουλίου στο να βοηθήσει το σχολείο:
Ερώτηση (δικηγόρος): Λοιπόν, ένα από τα πράγματα για το οποίο μιλήσατε το πρωί, αφορούσε στα όσα το Συμβούλιο δεν ενεπλάκην. Το θυμάστε;
Απάντηση (Αλ. Σαμαράς):Ναι.
Ερ.:Όπως το χτίσιμο του παιδικού σταθμού, σωστά;
Απ.:Ναι.
Ερ.:Πότε συνέβη αυτό;
Απ.:Μετά τη λήξη της σχολικής περιόδου
Ερ.:Και η γέφυρα πεζών πότε χτίστηκε;
Απ.:Μετά τη λήξη της σχολικής περιόδου
Η κατάθεσή του ήταν καθαρή σοφιστεία και σκόπιμη προσπάθεια να με εξαπατήσει. Πράγματι, ο Σαμαράς ποτέ δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία ότι το Δ.Σ. του Κολλεγίου προσπάθησε να δεσμεύσει το Συμβούλιο να συμμετέχει σε κάτι από τα δύο. (...)
Πριν από την έναρξη της δίκης το Συμβούλιο κινήθηκε εναντίον του Δ.Σ. βασισμένο, μεταξύ άλλων, στην υποτιθέμενη συκοφαντία του Σαμαρά και την αδυναμία του να αποδείξει τις χειρόγραφες σημειώσεις που το Συμβούλιο ισχυριζόταν ότι έκανε κατά τις μεταξύ τους συναντήσεις. (...) Ωστόσο τα δεδομένα της δίκης αποδεικνύουν ότι το Συμβούλιο είχε δίκιο στην κατηγορία του. (...)
"Ατελείωτη προσπάθεια να επεκτείνει την εξουσία του"
Μάλιστα εξηγεί ότι η ενορχηστρωμένη επιχείρηση να σταματήσει τη συνεργασία με το Συμβούλιο και να την ξεκινήσει από μηδενική βάση δεν ήταν παρά η «ατελείωτη προσπάθεια να επεκτείνει την εξουσία του». Πρόκειται για κατηγορία που ουκ ολίγες φορές έχει διατυπωθεί κι από πλευράς εκπαιδευτικών. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την απόλυση της εκπαιδευτικού που έπιασε τον ανιψιό του να αντιγράφει;
Εντύπωση προκάλεσαν ωστόσο, οι βαρείς χαρακτηρισμοί του δικαστή για τον κ. Αλ. Σαμαρά. Η απόφαση για το Κολλέγιο Αθηνών καταλήγει καυτηριάζοντας τη στάση του Ιδρύματος και του νομικού του συμβούλου πως επέλεξαν τη δικαστική οδό υπό το πρίσμα «αν κερδίσουμε, κερδίσαμε, αν χάσουμε, πάλι κερδίσαμε», επειδή κρίνουν πως η απόφαση δεν θα είναι εκτελεστή στην Ελλάδα.
Πηγές:
1. efsyn.gr 12/08/2018 Αναρτήθηκε από nonews-NEWS
2.Ιάσ. Στατήρης- Mononews.gr 20/07/2017
3. Η ΑΥΓΗ-Κωστοπούλου Μίνα10/12/2016
Πηγή: Σχέδιο Β
Γιάννης Περάκης: Σχετικά με το Συντάκτη
Μετά απο πέντε χρόνια το υπουργείο Παιδείας ανακάλεσε την απόφαση του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Κ.Υ.Σ.Δ.Ε.), του Δεκεμβρίου 2013 και δικαίωσε την θανούσα εκπαιδευτικό Φ. Μπουλούτα. Να σημειωθεί τα τρία απο τα πέντε χρόνια κυβέρνηση είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε βρισκόμαστε και σε ... προεκλογική περίοδο. Αλήθεια πόσο διαφορετικά θα ήταν η ανάκληση αυτής της επαίσχυντης απόφασης να είχε γίνει το 2016;
Δια του λόγου το αληθές, ο υπουργός Παιδείας, κ. Γαβρόγλου, ζήτησε (20-8-2018) από τη Γενική Διεύθυνση Εκπαιδ. Προς/κού Πρωτοβ. και Δευτεροβ. εκπαίδευσης τον φάκελο της υπόθεσης απόλυσης της εκπαιδευτικού Ευφ. Μπουλούτα και ανέθεσε στους συνεργάτες του τον επανέλεγχο της συγκεκριμένης υπόθεσης (πέντε μήνες κράτησε ο επανέλεγχος).
νόμιμα και ότι «δεν μπορεί να καταλήξει σε κρίση περί καταχρηστικότητας ή μη».
Αλήθεια τι πειθαρχικές συνέπειες θα υποστούν τα μέλη του ΚΥΣΔΕ για αυτή την απόφαση ;
Το ντεκόρ, η σκηνή και η αυλαία: H επιστολή του προέδρου της ΟΙΕΛΕ
Σήμερα (12/08/2018) ομολογώ ότι είναι μια από τις πλέον δύσκολες και φορτισμένες στιγμές της πορείας μου στο χώρο της εκπαίδευσης και στα κοινά. Ως Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ, είμαι αναγκασμένος να μιλήσω δημόσια για μια υπόθεση για την οποία είχα δεσμευτεί πολιτικά και ηθικά να μείνω σιωπηλός στο όνομα της προστασίας ενός 15χρονου παιδιού που αντιμετώπιζε τον κίνδυνο του διασυρμού λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 σε συνθήκες ακραίας πόλωσης. Μια υπόθεση την οποία χειρίστηκα με λεπτότητα και άκρα μυστικότητα, όπως αποδεικνύεται και από τα απόρρητα έγγραφα που σήμερα, μετά από 6 ολόκληρα χρόνια, δίνω στη δημοσιότητα.
Όμως είμαι υποχρεωμένος να σπάσω αυτή τη σιωπή. Διότι κάποιοι, με αφορμή μικροκομματικές αντιπαραθέσεις, διαστρεβλώνουν ωμά την πραγματικότητα. Κυρίως όμως διασύρουν, ακόμη και μετά θάνατον, το όνομα της αγαπημένης μου συναδέλφου και φίλης Φώφης Μπουλούτα που υπήρξε θύμα των διαχρονικών χαρακτηριστικών των μελών της ελληνικής πολιτικής ελίτ, ανεξαρτήτως χρώματος. Της άκρατης αλαζονείας, της αίσθησης ότι κανείς δεν μπορεί να αγγίξει τους «εκλεκτούς», της αντίληψης ότι οι νόμοι μπορεί να ισχύουν μόνο για τους υπόλοιπους, της άποψης ότι όποιος τολμά να διεκδικήσει το δίκαιό του απέναντί στους ισχυρούς πρέπει να συντρίβεται.
Δεν ήμουν τότε, ούτε είμαι σήμερα μέλος/στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και κανενός άλλου κόμματος. Έχουμε, επίσης, έρθει σε σκληρή αντιπαράθεση με όλες τις κυβερνήσεις στο όνομα του δημόσιου συμφέροντος και του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης. Δεν έχω να κερδίσω τίποτα, αλλά δεν πρόκειται να φοβηθώ κανέναν. Με τους νεκρούς δεν παίζουμε. Δεν θα επιτρέψω μια νεκρή να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από επαγγελματίες συκοφάντες που δεν υπηρετούν την αλήθεια, αλλά τις προπαγανδιστικές ορέξεις των αφεντικών τους.
Τον Ιούνιο του 2012, λίγες ημέρες πριν από τη διενέργεια των εθνικών εκλογών, η Φώφη επικοινώνησε μαζί μου τηλεφωνικά όντας έντρομη. Με ενημέρωσε ότι υποχρεώθηκε, μετά από σωρεία παρατηρήσεων, να μονογράψει την κόλλα μαθητή, ο οποίος συνεχώς μιλούσε με συμμαθητές του και επιχειρούσε να αντιγράψει σε διαγώνισμα Χημείας. Ο μαθητής αυτός είναι υιός του τότε Πρωθυπουργού κ. Α. Σαμαρά και του τότε Προέδρου του Δ.Σ. του Ε.Ε.Ι. κ. Αλ. Σαμαρά. Τη διαβεβαίωσα ότι θα αντιμετωπίσουμε από κοινού όποιο πρόβλημα προκύψει και να παραμείνει ήρεμη. Δυστυχώς, είχα υποτιμήσει την εκδικητική διάθεση των «ισχυρών» (που, όπως διαπιστώνω με αγανάκτηση, συνεχίζεται και μετά θάνατον). Μετά από δέκα ημέρες περίπου πληροφορήθηκα με κατάπληξη ότι η Διοίκηση του Κολλεγίου προχώρησε σε καταγγελία σύμβασης της εκπαιδευτικού.
Όσο άδικη κι αν ήταν η απόλυση μιας εκπαιδευτικού που υπηρετούσε επί 21 χρόνια το σχολείο, έχοντας θετικές αξιολογήσεις (με τελευταία μια αξιολόγηση ελάχιστους μόνο μήνες πριν καταγγελθεί η σύμβασή της), όλες οι κινήσεις μου έπρεπε να γίνουν υπό απόλυτη μυστικότητα για να προστατευθεί το παιδί, αλλά και η διαχρονικά ιστορική πορεία του σχολείου που κάποιοι αποφάσισαν να αμαυρώσουν στο όνομα της οικογενειοκρατίας. Αυτή ήταν και η άποψη της συντριπτικής πλειονότητας των στελεχών της ΟΙΕΛΕ που συμφώνησαν με την εισήγησή μου, παρά την εύλογη αγανάκτηση των συναδέλφων για το θέμα.
Από όσα ακολουθούν, θα διαφανεί ξεκάθαρα ότι εγώ και η ΟΙΕΛΕ κινηθήκαμε με απόλυτη μυστικότητα, μέσω απόρρητων συναντήσεων και επιστολών (που σήμερα αναγκάζομαι να δημοσιεύσω για πρώτη φορά), για την προστασία ενός παιδιού, αλλά και της κοινωνίας από τις επιπτώσεις μιας ακραίας πολιτικής αντιπαράθεσης. Άλλοι είναι αυτοί που ευθύνονται για τις διαρροές, αυτοί που σήμερα υποκριτικά διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους..
Μετά από σειρά επαφών, στις οποίες έπαιξε σημαντικό ρόλο ο τότε Υφυπουργός Παιδείας και νυν Βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής κ. Παπαθεοδώρου που συμπαραστάθηκε στην υπόθεση της Φώφης, συναντήθηκα με τον τότε Υπουργό Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλο, ο οποίος με παρέπεμψε στον Υπουργό Επικρατείας κ. Δημ. Σταμάτη, τον οποίο και συνάντησα στο Μέγαρο Μαξίμου ζητώντας τη παρέμβασή του προς τον κ. Αλ. Σαμαρά, έτσι ώστε να ανακληθεί η παράνομη και καταχρηστική απόλυση. Μου μεταφέρθηκε πως είναι θέση του κ. Σαμαρά το θέμα να «διευθετηθεί». Αυτά μετέφερα και εγγράφως με επιστολές μου (συνημμένες) προς τον Υφυπουργό κ. Παπαθεοδώρου και τον Υπουργό κ. Αρβανιτόπουλο, ζητώντας τους να παρέμβουν πριν τη συνεδρίαση του Κεντρικού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΚΥΣΔΕ), προκειμένου η εκδικητική καταγγελία να μην προχωρήσει. (Αναφέρω εδώ για τους πολίτες που δεν γνωρίζουν ότι με το τότε ισχύον νομοθετικό πλαίσιο οι καταγγελίες σύμβασης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών των ισότιμων προς τα δημόσια σχολείων του Κολλεγίου Αθηνών και των σχολείων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας εξετάζονταν από τα υπηρεσιακά συμβούλια του Υπουργείου Παιδείας). Τους επόμενους μήνες αντελήφθην τι ακριβώς εννοούσε ο κ. Σαμαράς, ή ίσως οι συνεργάτες του με τον όρο «διευθέτηση» της υπόθεσης. Το ΚΥΣΔΕ, κατά παραβίαση της διοικητικής διαδικασίας, δεν εξέτασε την υπόθεση. Η εκπαιδευτικός με τη βοήθεια της ΟΙΕΛΕ προσέφυγε στα δικαστήρια, ζητώντας την εξέταση της υπόθεσής της, καθώς ήταν άνεργη χωρίς έγκριση της απόλυσής της, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να λάβει ούτε καν επίδομα ανεργίας… Εδώ πρέπει να σημειώσω ένα εξαιρετικά σημαντικό στοιχείο. Με επιμονή της εκπαιδευτικού, αλλά και δική μου, ζητήσαμε η δίκη να γίνει κεκλεισμένων των θυρών (τούτο είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά της δίκης) προκειμένου να προστατευθεί το όνομα του γιου του τότε Πρωθυπουργού. Δυστυχώς, η πλευρά του Κολλεγίου μέσω των δικηγόρων αδιαφόρησε πλήρως για το αίτημά μας με αποτέλεσμα τότε να προκύψουν οι πρώτες δημόσιες διαρροές για το ζήτημα.
Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν να επιληφθεί άμεσα το ΚΥΣΔΕ της υπόθεσης. Εκεί γράφτηκε το πιο δραματικό κεφάλαιο της ιστορίας. Το υπηρεσιακό συμβούλιο, μετά από απαίτηση της πλευράς Σαμαρά, απέβαλε τους αιρετούς εκπροσώπους της ΟΙΕΛΕ σε μια πρωτοφανή στα μεταπολιτευτικά χρονικά απόφαση. Ενώ η πλευρά του Κολλεγίου προσήλθε με τέσσερις νομικούς, απαγορεύτηκε στη Φώφη να φέρει το δικό της δικηγόρο, κατά παραβίαση κάθε είδους δικαίου, αλλά και ηθικής. Τελικά, τα τρία διορισμένα από τον κ. Αρβανιτόπουλο μέλη του ΚΥΣΔΕ (δημόσιοι εκπαιδευτικοί), προφανώς υπό σοβαρές πιέσεις ενέκριναν την καταγγελία λόγω «έλλειψης επαρκών στοιχείων που στοιχειοθετούν καταχρηστικότητα».
Κι αν αυτό ήταν το διοικητικό «έγκλημα», το «πολιτικό» ακολούθησε μετά. Λίγους μήνες μετά υπεγράφη το έκτρωμα Αρβανιτόπουλου που επέβαλε ελεύθερες, χωρίς καμιά αιτιολόγηση, απολύσεις εκπαιδευτικών, ώστε η κάθε Μπουλούτα να μην τολμήσει ξανά να σηκώσει κεφάλι. Να μην μπορεί κανείς ιδιωτικός εκπαιδευτικός να παρακούσει εντολές για να αλλάξουν βαθμολογίες προς όφελος των γόνων των εκλεκτών, για να παραχαραχθούν ωρολόγια προγράμματα και να μεταβληθούν τα ιδιωτικά σχολεία σε φροντιστήρια, για να μην τηρηθεί τελικά το Σύνταγμα και οι νόμοι του κράτους. Αυτό ήθελαν, αυτό κατάφεραν…
Σήμερα, λοιπόν, όλοι αυτοί που έσυραν μια αξιοπρεπή εκπαιδευτικό άδικα και εκδικητικά στον Καιάδα της ανεργίας και της απόγνωσης μετά από 21 χρόνια προσφοράς, τολμούν να συνεχίζουν το διασυρμό της ακόμη και τώρα που είναι νεκρή, που δεν έχει τη δυνατότητα να απαντήσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Με πρόσχημα μια μικροκομματική κόντρα που έχει κουράσει την κοινωνία, βγάζουν δηλητήριο και εκδικητικότητα απέναντι σε έναν άνθρωπο που τόλμησε να θίξει τα «ιερά και τα όσιά» τους. Που είχε το «θράσος» να παρατηρήσει τον γόνο ενός από αυτούς, που δεν φοβήθηκε να εφαρμόσει αυτά που επιτάσσει ο νόμος. Δεν μου φταίει σε τίποτε το παιδί, αλλά αυτοί που με το παράδειγμά τους δημιουργούν νέες γενιές ισχυρών που δε υπολογίζουν τίποτε, που πατούν ακόμη κι επί πτωμάτων για να περάσει το δικό τους. Ήμουν υποχρεωμένος να μιλήσω. Διότι η Φώφη δεν μπορεί πλέον να το πράξει. Στο όνομά της και στο όνομα της αλήθειας ζητώ από τους συκοφάντες, αν δεν έχουν το θάρρος να ανακαλέσουν, τουλάχιστον να σιωπήσουν…
Τα παρασκήνια: Κολλέγιο Αθηνών: Τέλος εποχής για τον Αλέξανδρο Σαμαρά..πό
Μία μακρά και ιδιαίτερα πικρή διαμάχη που στιγμάτισε το Κολλέγιο Αθηνών από τη δεκαετία του ’90 φαίνεται πως φτάνει στο τέλος της. Η διαμάχη μεταξύ των δύο συμβουλίων είχε φτάσει στα δικαστήρια, με τον Αλέξανδρο Σαμαρά (αδελφός του πρώην πρωθυπουργού Α. Σαμαρά) να διακόπτει το 2008 κάθε επαφή και να καταγγέλλει το συμβούλιο των επιτρόπων για αδικοπραγία, μηνύοντας επιπλέον οκτώ επιτρόπους για απάτη, απαιτώντας αποζημίωση 300 εκατ. δολαρίων. Ωστόσο, η απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης τον Νοέμβριο του 2016 δικαίωσε πλήρως το συμβούλιο των επιτρόπων και απέρριψε όλα τα επιχειρήματα της πλευράς του Ιδρύματος, το οποίο, κατά την κρίση του δικαστή, προσπάθησε διά του προέδρου του να υποβιβάσει τον ρόλο των επιτρόπων σε «ασχέτους παρατηρητές» και να υφαρπάξει τις εξουσίες τους.
Μετά την εξέλιξη αυτή άνοιξαν οι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ των δύο πλευρών, και τον Ιανουάριο, σύμφωνα με ρεπορτάζ της “Καθημερινής”, εκπρόσωποί τους συναντήθηκαν στη Νέα Υόρκη και κατέληξαν σε μια συμφωνία ενημέρωσης των by laws (στα πλαίσια τής νομιμότητας) που διέπουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Συμφωνήθηκε, επίσης, η αναθεώρηση των εσωτερικών τους κανονισμών και η αμοιβαία παραίτηση από αγωγές που ανέκυψαν ή μπορεί να συνδεθούν με την περίοδο της μακράς δικαστικής κόντρας.
Με μια απόφαση που κατακεραυνώνει τον πρόεδρο του Δ.Σ. του Κολλεγίου Αθηνών Αλ. Σαμαρά έληξε η πολυετής δικαστική διαμάχη ανάμεσα στο Δ.Σ. του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΕΕΙ-Κολλέγιο Αθηνών) και την αμερικανική διοίκησή του (Συμβούλιο των Επιτρόπων).
Η απόφαση
Η 61σέλιδη απόφασή του ο δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου της Νέας Υόρκης JeffreyK. OingJ. Στην περιγράφει γλαφυρά τον τρόπο με τον οποίο κατά την ακροαματική διαδικασία ο Αλ. Σαμαράς επιχείρησε να τον εξαπατήσει. Μάλιστα αποφαίνεται ότι το ενδιαφέρον που εκδήλωσε ο αδελφός του πρώην πρωθυπουργού για το Κολλέγιο και τα παιδιά, κατά τα όσα έλεγε, “είναι απλώς η Αχίλλειος πτέρνα του”. Η δικαστική απόφαση, που εκδόθηκε στις 14/11/2016, ορίζει ότι “το καταπίστευμα του Κολλεγίου παραμένει υπό τον έλεγχο του Συμβουλίου”, “η διοίκηση του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος δεν έχει την εξουσία μονομερώς να τερματίσει τη σχέση με το Συμβούλιο των Επιτρόπων” και ότι “η προειδοποίηση τερματισμού της διμερούς σχέσεις που έγινε στις 7.11.2007 είναι άκυρη άκαρπη και ανεφάρμοστη”
Βαρύ “κατηγορώ” στον Αλ. Σαμαρά
Πριν όμως καταλήξει στα ευχολόγια προηγούνται σελίδες επί σελίδων στις οποίες κυριολεκτικά κατακεραυνώνει τον Αλ. Σαμαρά:
Είμαι υποχρεωμένος να συμπεράνω ότι η βάση των ισχυρισμών του Σαμαρά «ότι η διαπραγμάτευση μεταξύ των δύο πλευρών πρέπει να ξεκινήσει από «μηδενική βάση» δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ένα σκηνοθετημένο σχέδιο να λήξει τη συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών αναφέρει στη σελίδα 56 η απόφαση και συνεχίζει ότι το αδιέξοδο μεταξύ των δύο πλευρών που ισχυρίστηκε η ελληνική διοίκηση “δεν ήταν τίποτα παραπάνω από μια ενορχηστρωμένη και προσχηματική επινόηση του Ελληνοαμερικανικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος και του Δ.Σ. του για να απαλλάξουν εαυτούς από τη σχέση τους με το Συμβούλιο των Επιτρόπων”.
"Προφασιστικός, προκλητικός, αλαζόνας και περιφρονητικός"
Στις σελίδες 35-41 ο δικαστής επιχειρεί να ερμηνεύσει τη στάση του Αλ. Σαμαρά. Τα όσα αναφέρονται αξίζει να παρατεθούν αυτούσια: «Κατά την κατάθεσή του, κυρίως στην εξέτασή του από τον δικηγόρο του αντιδίκου, ήταν προφασιστικός, προκλητικός, αλαζόνας και περιφρονητικός (σ.σ.: σε όσα κατέθετε για το Συμβούλιο και τον πρόεδρό του Αλ. Μίχα). Η κατάθεση του Σαμαρά με υποχρεώνει να υποστηρίξω ότι είχε την άποψη πως ο Μίχας και το Συμβούλιο ήταν υποχρεωμένοι είτε να συμφωνήσουν στη λύση των διαφορών μεταξύ τους και του Δ.Σ. του Κολλεγίου με τον δικό του τρόπο ή να υποχρεωθούν σε συνέπειες».
Πιο συγκεκριμένα βρήκα την κατάθεση του Σαμαρά σκηνοθετημένη και όχι ειλικρινή. Για παράδειγμα, κατά την άμεση εξέτασή του, κατέθεσε ότι το Συμβούλιο είχε αποτύχει να βοηθήσει στη χρηματοδότηση της κατασκευής μιας γέφυρας στο σχολείο, που ήταν απαραίτητη λόγω ενός μοιραίου αυτοκινητικού δυστυχήματος, στο οποίο ενεπλάκη μαθητής που περνούσε διασταύρωση. Ακόμη, στην ίδια διαδικασία, ο Σαμαράς κατέθεσε ότι το Συμβούλιο απέτυχε να συμβάλει στην κατασκευή του παιδικού σταθμού. Παρ’ όλο που αυτή η κατάθεση αρχικά μου προκάλεσε ευνοϊκή εντύπωση για τον Σαμαρά, αυτή σύντομα άλλαξε. Και τα δύο περιστατικά αποδείχθηκαν εντελώς ανακριβή. Στην εξέτασή του από τον δικηγόρο του αντιδίκου ο Σαμαράς παραδέχθηκε ότι δεν υπήρξε αποτυχία από πλευράς του Συμβουλίου στο να βοηθήσει το σχολείο:
Ερώτηση (δικηγόρος): Λοιπόν, ένα από τα πράγματα για το οποίο μιλήσατε το πρωί, αφορούσε στα όσα το Συμβούλιο δεν ενεπλάκην. Το θυμάστε;
Απάντηση (Αλ. Σαμαράς):Ναι.
Ερ.:Όπως το χτίσιμο του παιδικού σταθμού, σωστά;
Απ.:Ναι.
Ερ.:Πότε συνέβη αυτό;
Απ.:Μετά τη λήξη της σχολικής περιόδου
Ερ.:Και η γέφυρα πεζών πότε χτίστηκε;
Απ.:Μετά τη λήξη της σχολικής περιόδου
Η κατάθεσή του ήταν καθαρή σοφιστεία και σκόπιμη προσπάθεια να με εξαπατήσει. Πράγματι, ο Σαμαράς ποτέ δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία ότι το Δ.Σ. του Κολλεγίου προσπάθησε να δεσμεύσει το Συμβούλιο να συμμετέχει σε κάτι από τα δύο. (...)
Πριν από την έναρξη της δίκης το Συμβούλιο κινήθηκε εναντίον του Δ.Σ. βασισμένο, μεταξύ άλλων, στην υποτιθέμενη συκοφαντία του Σαμαρά και την αδυναμία του να αποδείξει τις χειρόγραφες σημειώσεις που το Συμβούλιο ισχυριζόταν ότι έκανε κατά τις μεταξύ τους συναντήσεις. (...) Ωστόσο τα δεδομένα της δίκης αποδεικνύουν ότι το Συμβούλιο είχε δίκιο στην κατηγορία του. (...)
"Ατελείωτη προσπάθεια να επεκτείνει την εξουσία του"
Μάλιστα εξηγεί ότι η ενορχηστρωμένη επιχείρηση να σταματήσει τη συνεργασία με το Συμβούλιο και να την ξεκινήσει από μηδενική βάση δεν ήταν παρά η «ατελείωτη προσπάθεια να επεκτείνει την εξουσία του». Πρόκειται για κατηγορία που ουκ ολίγες φορές έχει διατυπωθεί κι από πλευράς εκπαιδευτικών. Ποιος μπορεί να ξεχάσει την απόλυση της εκπαιδευτικού που έπιασε τον ανιψιό του να αντιγράφει;
Εντύπωση προκάλεσαν ωστόσο, οι βαρείς χαρακτηρισμοί του δικαστή για τον κ. Αλ. Σαμαρά. Η απόφαση για το Κολλέγιο Αθηνών καταλήγει καυτηριάζοντας τη στάση του Ιδρύματος και του νομικού του συμβούλου πως επέλεξαν τη δικαστική οδό υπό το πρίσμα «αν κερδίσουμε, κερδίσαμε, αν χάσουμε, πάλι κερδίσαμε», επειδή κρίνουν πως η απόφαση δεν θα είναι εκτελεστή στην Ελλάδα.
Πηγές:
1. efsyn.gr 12/08/2018 Αναρτήθηκε από nonews-NEWS
2.Ιάσ. Στατήρης- Mononews.gr 20/07/2017
3. Η ΑΥΓΗ-Κωστοπούλου Μίνα10/12/2016
Πηγή: Σχέδιο Β
Γιάννης Περάκης: Σχετικά με το Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου