Βασίλης Μακρίδης
Η έμπνευση του τίτλου του παρόντος άρθρου προήλθε, όπως μάλλον οι αναγνώστες του κατάλαβαν, από την 30ετούς, πλέον, ηλικίας ταινία του Στιβ Σόντερμπεργκ «Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες», στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Άντι Μακ Ντάουελ, Τζέιμς Σπέιντερ, Λόρα Σαν Τζιάκομο και Πίτερ Γκάλαχερ και βραβεύτηκε, μεταξύ άλλων, με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών στη Γαλλία.
Βεβαίως, η «υπόθεση Σκριπάλ», με την οποία θα καταπιαστούμε παρακάτω, ελάχιστη σχέση έχει με τη ροή της υπόθεσης της συγκεκριμένης ταινίας. Έχει, ωστόσο, σχέση με το στοιχείο της (εξ)απάτη(ση)ς, το οποίο είναι κυρίαρχο και στην ταινία.
Στις 4 Μαρτίου συμπληρώθηκε ακριβώς ένας χρόνος από το ξέσπασμα μιας υπόθεσης που διεκδικεί με σοβαρές αξιώσεις το «βραβείο» της «πολιτικής απάτης του 21ου αιώνα». Σύμφωνα με την εκδοχή της βρετανικής κυβέρνησης και των μυστικών υπηρεσιών της χώρας αυτής, ο Ρώσος πρώην διπλός πράκτορας Σεργκέι Σκριπάλ, που εδώ και χρόνια διαμένει στην πόλη Salisbury (Σόλσμπερι) της Νότιας Αγγλίας και η κόρη του Γιούλια, που πήγε από τη Ρωσία να τον επισκεφθεί για μερικές ημέρες, έπεσαν θύματα δηλητηρίασης με το ισχυρό (και για πολεμική χρήση) αέριο σοβιετικής παραγωγής Α-234, γνωστό και ως «Novitchok» (Ρωσ:«Πρωτάρης», στγ). Τους δύο Ρώσους εντόπισαν δύο Βρετανοί αστυνομικοί (άνδρας και γυναίκα), οι οποίοι ειδοποίησαν την υπηρεσία τους για τα περαιτέρω. Ο πατέρας και η κόρη Σκριπάλ διακομίστηκαν από τις βρετανικές αρχές σε άγνωστο νοσοκομείο υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και μέχρι τώρα δεν τους έχει δει κανείς, πλην της μοναδικής φοράς που εμφανίστηκε (θεραπευμένη, πλέον) η Γιούλια Σκριπάλ από τα βρετανικά τηλεοπτικά κανάλια, δηλώνοντας ουσιαστικά ότι δεν ξέρει πώς βρέθηκε στην κατάσταση αυτή.
Η επίσημη εκδοχή των Βρετανών ήταν εξαρχής ότι υπεύθυνη για τη δηλητηρίαση των δύο Ρώσων υπηκόων ήταν η ίδια η Ρωσία, χωρίς ωστόσο, μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, να έχουν παρουσιάσει πειστικά επιχειρήματα και αποδείξεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντίθετα, από την αρχή αυτής της υπόθεσης η φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τις «ευθύνες» των Ρώσων ήταν το περίφημο (και viral, πλέον, στα ξένα ΜΜΕ) «highly likely» (Αγγλ: «εξαιρετικά πιθανό»), χωρίς παράλληλα να παρουσιάζονται ούτε πειστικά επιχειρήματα, ούτε (πολλώ μάλλον) αποδεικτικά στοιχεία για την ενοχή της ρωσικής πλευράς.
Τόσο η Βρετανή πρωθυπουργός Τερέζα Μέι, όσο και ο τότε υπουργός Εξωτερικών (παραιτηθείς, πλέον) Μπόρις Τζόνσον και ο διάδοχός του στο ίδιο πόστο Τζέρεμι Χαντ, όσες φορές ρωτήθηκαν από πού προκύπτει η τόση βεβαιότητα, ότι τη δηλητηρίαση την προκάλεσαν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, η απάντησή τους ήταν, λίγο ως πολύ, ότι «αφού οι Ρώσοι το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν, δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση, ότι το έχουν κάνει και τώρα» (!!!). «Τετράγωνη» λογική, δεν συμφωνείτε;;;
Βεβαίως, αυτό το «οι Ρώσοι το έχουν ξανακάνει» προκύπτει από έναν ψευδή – και πάλι – ισχυρισμό, ότι δηλαδή ευθύνονται και για τον θάνατο (πάλι στη Βρετανία και πάλι από κάποιο «μυστηριώδες» δηλητηριώδες αέριο) του Ρώσου διπλού πράκτορα Αλεξάντρ Λιτβινένκο, το 2006. Και είναι ψευδής ο ισχυρισμός, γιατί η ποινική υπόθεση για τη δολοφονία του Λιτβινένκο δεν έχει ακόμη κλείσει και, φυσικά, δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα οι ένοχοι της υπόθεσης.
Τόσο η υπόθεση Λιτβινένκο, όσο και (πολύ περισσότερο) η υπόθεση Σκριπάλ χρησιμοποιήθηκαν από τις βρετανικές αρχές, προκειμένου να επιτευχθεί ένα κύμα οικονομικών και άλλων κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας κυρίως από τις χώρες της Δύσης Ειδικά δε η υπόθεση Σκριπάλ δημιούργησε σοβαρά προβλήματα και στον διπλωματικό τομέα, αφού δεκάδες χώρες προσδεδεμένες στο «άρμα» του δυτικού ιμπεριαλισμού οδηγήθηκαν σε «πειθαναγκαστικές» απελάσεις Ρώσων διπλωματών από τις χώρες τους, ενώ και οι ίδιες ανακάλεσαν δικούς τους διπλωματικούς υπαλλήλους από τη Ρωσία. Οι ίδιες οι ρωσο-βρετανικές διπλωματικές σχέσεις διέρχονται μέχρι και σήμερα την χειρότερη κρίση τους ακόμη από την εποχή ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης.
Γιατί όμως ο γράφων συνέδεσε την υπόθεση Σκριπάλ με τον τίτλο της ταινίας «Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες»;
Ας τα πάρουμε από την αρχή: Πρώτα απ’ όλα στον ένα χρόνο που πέρασε από την ημέρα της φερόμενης ως «δηλητηρίασης» των Σκριπάλ, οι βρετανικές αρχές βρέθηκαν ουκ ολίγες φορές να ψεύδονται ή να προσπαθούν να αποκρύψουν στοιχεία της υπόθεσης. Ο ίδιος ο Μπόρις Τζόνσον πλήρωσε με την παραίτησή του από το Υπουργείο Εξωτερικών τον ψευδή ισχυρισμό του, ότι τα βρετανικά στρατιωτικά χημικά εργαστήρια στο Porton-Down (Πόρτον-Nτάουν), τα οποία (…συμπτωματικά!!!) βρίσκονται πολύ κοντά στο Salisbury, επιβεβαίωσαν την ευθύνη των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Ο ίδιος ο επικεφαλής των εργαστηρίων διέψευσε, μέσω της βρετανικής τηλεόρασης, τον Βρετανό πολιτικό, ο οποίος, βεβαίως, εκτέθηκε ανεπανόρθωτα…
Πέραν αυτού, οι βρετανικές αρχές παρουσίασαν… μερικές δεκάδες διαφορετικές εκδοχές για το πώς έγινε η δηλητηρίαση των δύο Ρώσων πολιτών. Παρουσίασαν αρχικά έναν φιαλίδιο χημικού εργαστηρίου γεμάτο με μια μυστηριώδη σκόνη, η οποία ισχυρίζονταν ότι περιείχε το δηλητηριώδες αέριο (σε στερά μορφή;;;). Η λογική επιστημονική εξήγηση από έγκριτους χημικούς από διάφορες χώρες, ότι δύο γραμμάρια από το Novitchok αρκούσαν για να σκοτώσουν… μισό εκατομμύριο ανθρώπους σε ακτίνα 30, περίπου, χιλιομέτρων από το σημείο του συμβάντος δεν έκαμψε το… φρόνημα των βρετανικών αρχών, που συνέχισαν να διαδίδουν, τη μία πίσω από την άλλη, διάφορες εκδοχές γύρω από τη φερόμενη «δηλητηρίαση», που δεν θα τις πίστευε ούτε παιδί του Δημοτικού…
Ακριβώς 4 μήνες μετά το συμβάν με τους Σκριπάλ, στις 4 Ιουλίου 2018, στην πόλη Aimsbury (Έιμσμπερι), μόλις 11 χιλιόμετρα μακριά από το Salisbury, συνέβη ανάλογο περιστατικό δηλητηρίασης από «μυστηριώδη» ουσία που περιέχονταν σε μπουκαλάκι αρώματος πεταμένο σε σκουπιδοτενεκέ (!!!). Θύματα ήταν ένα ζεύγος Άγγλων, εκ των οποίων η σύζυγος εξέπνευσε λίγες μέρες αργότερα στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Αντίθετα, ο σύζυγός της, αλλά και ένας φίλος του ζεύγους που βρισκόταν μαζί τους εκείνη την ώρα, δεν έπαθαν τίποτε!... Και αυτή η δηλητηρίαση αποδόθηκε σε «Novitchok» και η ευθύνη αποδόθηκε, επίσης, αβασάνιστα στη Ρωσία και τις μυστικές υπηρεσίες της, χωρίς και πάλι να υπάρχει μέχρι τώρα το παραμικρό στοιχείο που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο.
Η απόδοση στη Ρωσία των ευθυνών για την παραγωγή και χρήση του αερίου Α-234 ανατράπηκαν από την παραδοχή του ίδιου του Βιλ Μιρζαγιάνοβ, επικεφαλής της ομάδας παρασκευής του αερίου αυτού στα χημικά εργαστήρια του Ουζμπεκιστάν τη δεκαετία του ’80, επί ενιαίας ΕΣΣΔ. Ο Μιρζαγιάνοβ, που ζει από το 1995 στις ΗΠΑ και στη Ρωσία θεωρείται ως «προδότης της πατρίδας του», παραδέχθηκε ότι τη φόρμουλα του αερίου Α-234 διέθεταν και άλλες χώρες πλην της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας, μεταξύ αυτών και η ίδια η Βρετανία. Προσπάθησε, βεβαίως, να μετριάσει τις εντυπώσεις από αυτή την παραδοχή, λέγοντας παράλληλα ότι μόνο στην ΕΣΣΔ και στη Ρωσία υπήρχε κανονική «γραμμή παραγωγής» του αερίου, ωστόσο και σε αυτό διαψεύστηκε, αφού μέχρι και ηγέτες χωρών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας (πχ της Τσεχίας) παραδέχθηκαν ανοιχτά ότι το αέριο αυτό βρισκόταν στη διάθεσή τους εδώ και χρόνια. Εν παρόδω, η πλειονότητα των χωρών αυτών είναι σήμερα μέλη του ΝΑΤΟ…
Άλλο ένα ψέμα γύρω από την υπόθεση αυτή ήταν η στοχοποίηση συγκεκριμένων Ρώσων πολιτών ως «πρακτόρων των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών». Οι Αλεξάντρ Πετρόβ και Ρουσλάν Μποσίροβ παρουσιάστηκαν ως «πράκτορες της GRU» (υπηρεσίας αντικατασκοπείας της Ρωσίας, που όμως δεν έφερε αυτό το όνομα την περίοδο που εξετάζουμε), ενώ παρουσιάστηκαν και βίντεο που τους έδειχναν να περιδιαβάζουν στους δρόμους του Salisbury τις ημέρες που έγινε η φερόμενη ως «δηλητηρίαση» των Σκριπάλ. Μόνο που οι βιντεοταινίες που παρουσιάστηκαν (για να περάσουμε και στο δεύτερο μέρος του τίτλου μας) ήταν αφενός ελλιπείς, αφετέρου σε κάποια σημεία τους με φανερά τα ίχνη του μοντάζ (χαρακτηριστικό ήταν το βίντεο που τους παρουσίαζε να περνούν τον έλεγχο διαβατηρίων στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, όπου το ρολόι της βιντεοκάμερας τους δείχνει να περνούν την ίδια ακριβώς ώρα από το ίδιο ακριβώς σημείο ελέγχου!!!). Οι Πετρόβ και Μποσίροβ, σε συνέντευξη που έδωσαν εκείνον τον καιρό (Σεπτέμβριο 2018) στη διευθύντρια του ρωσικού καναλιού RT, Μαργαρίτα Σιμονιάν, ισχυρίστηκαν ότι είναι επιχειρηματίες και βρέθηκαν στην πόλη του Salisbury για εμπορικούς σκοπούς και για αναψυχή. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει αποδειχθεί επ’ ουδενί η όποια συμμετοχή τους στην υπόθεση Σκριπάλ.
Συνεχίζοντας γύρω από το ζήτημα «βιντεοταινίες», είναι απορίας άξιο πώς, ενώ στη συντριπτική πλειονότητα των βρετανικών πόλεων υπάρχουν δεκάδες, έως και εκατοντάδες κάμερες παρακολούθησης ιδιωτικών και δημόσιων χώρων, δεν παρουσιάστηκε ποτέ επαρκές οπτικοακουστικό υλικό, που να πιστοποιεί τους ισχυρισμούς των βρετανικών αρχών. Ειδικά στο Λονδίνο (πόλη-πρωταθλητή στη χρήση καμερών παρακολούθησης παγκοσμίως), οι κινήσεις του καθενός που κυκλοφορεί σε δημόσιο χώρο καταγράφονται από περισσότερες από μία κάμερες σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης και αν βρίσκεται.
Άλλο, τεράστιο «κενό» στη βρετανική εκδοχή των γεγονότων, είναι η «εξαφάνιση» των Σκριπάλ, αφού ο μεν πατέρας Σεργκέι δεν έχει εμφανιστεί ποτέ μετά τη φερόμενη ως «δηλητηρίασή» του (παρόλο που, θεωρητικώς, η υγεία του είναι, πλέον, καλή), ενώ η κόρη Γιούλια εμφανίστηκε μόλις μία φορά στην βρετανική τηλεόραση, προσπαθώντας φανερά να αναπαραγάγει κείμενο με το οποίο την είχαν εφοδιάσει και με ένα σημάδι στο λαιμό, που μαρτυρούσε ότι είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση ή κάτι παρόμοιο (και δεν το κάλυπτε με ρούχο, κάτι αδιανόητο για Ρωσίδα γυναίκα, για όποιους/-ες γνωρίζουν έστω και λίγο την ψυχολογία τους). Τα πάντα γύρω από την εξέλιξη της ζωής τους και της υγείας τους γίνονται γνωστά μόνο μέσω των βρετανικών αρχών και μυστικών υπηρεσιών, χωρίς καμία δυνατότητα επιβεβαίωσης.
Ανεξήγητη, το λιγότερο, είναι και η στάση των βρετανικών αρχών απέναντι στα συγγενικά πρόσωπα των Σκριπάλ που ζουν στη Ρωσία. Τόσο η έτερη κόρη του Σεργκέι Σκριπάλ, Βικτόρια, όσο και η μητέρα του επιχειρούν εδώ και καιρό την απευθείας επαφή μαζί τους, έστω και τηλεφωνικά, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να τους επιτρέπεται. Οι βρετανικές αρχές αρνήθηκαν, επίσης, να χορηγήσουν βίζα στη Βικτόρια Σκριπάλ, προκειμένου εκείνη να μπορέσει να συναντήσει «δια ζώσης» τον πατέρα και την αδελφή της. Τελευταία φορά που οι δύο αδελφές είχαν κάποια επαφή ήταν στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2018, μέσω τηλεφώνου. Η Βικτόρια Σκριπάλ δήλωσε, ότι η αδελφή της εκδήλωσε την επιθυμία να επιστρέψει στη Ρωσία αμέσως μόλις η υγεία του πατέρα της αποκατασταθεί. Τι έχει συμβεί και η Γιούλια Σκριπάλ δεν έχει επιστρέψει μέχρι και σήμερα στη Ρωσία;;;
Αυτή, όπως και 156 άλλες ερωτήσεις που έχουν τεθεί από την πλευρά της Ρωσίας προς τις βρετανικές αρχές σε ένα υπόμνημα 50 σελίδων, περιμένουν (μάταια, μέχρι στιγμής) την απάντησή τους. Οι βρετανικές αρχές έχουν αρνηθεί, επίσης, εξαρχής την όποια συνεργασία με τις αντίστοιχες ρωσικές, παρόλο που η Ρωσία έχει θέσει επανειλημμένα το ζήτημα της από κοινού διερεύνησης της υπόθεσης και τη διαθεσιμότητά της για κάτι τέτοιο…
Αφήσαμε τελευταίο το θέμα του… «σεξ». Το οποίο δεν υπήρχε καθόλου στην υπόθεσή μας. Εκτός και αν πιστέψουμε και πάλι τους ισχυρισμούς των βρετανικών αρχών, ότι η Γιούλια Σκριπάλ είναι έγκυος (!!!). Από ποιον και υπό ποιες συνθήκες, όταν – υποτίθεται – τόσο η ίδια, όσο και ο πατέρας της βρίσκονται υπό διαρκή και αυστηρή παρακολούθηση των μυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας, αποτελεί κι αυτό ένα ερώτημα, στο οποίο η βρετανική πλευρά οφείλει να απαντήσει…
Το συμπέρασμα του γράφοντος για τη σκοπιμότητα της δημιουργίας μιας τέτοιας υπόθεσης ειδικά στη Βρετανία, ανάγεται στο «θεώρημα του ψόφιου γάτου» που είχε αναπτύξει πριν από μερικά χρόνια σε άρθρο του στον βρετανικό Τύπο ο… Μπόρις Τζόνσον, υπό την ιδιότητα, τότε, του δημάρχου του Λονδίνου. Ο ιδιόρρυθμος (το λιγότερο…) Βρετανός πολιτικός είχε υποστηρίξει τότε, ότι, λίγο ως πολύ, πως όταν οι συνομιλίες για ένα θέμα έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, τότε πετιέται στο τραπέζι των συνομιλιών ένας… ψόφιος γάτος! Όλοι τότε σταματούν να ασχολούνται με το κύριο θέμα της συζήτησης και αρχίζουν να μιλούν για τον ψόφιο γάτο που βρέθηκε ξαφνικά στο τραπέζι (και «σώζεται», προσωρινά, η κατάσταση).
Με δεδομένη την εξέλιξη των πραγμάτων στη Βρετανία γύρω από το Brexit και την αποτυχημένη, όπως εξελίχθηκε, διαπραγμάτευση της Τερέζα Μέι με την ΕΕ και τους «λεόντειους» όρους που έθεσαν οι Βρυξέλλες προς το Λονδίνο, τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας και την αμφισβήτηση της κυβέρνησης απ’ όλες τις πλευρές, την κάκιστη οικονομική κατάσταση της χώρας και την παρατεταμένη ύφεση, η υπόθεση Σκριπάλ ήρθε, ουσιαστικά, να λειτουργήσει ως «ψόφιος γάτος» και να βγάλει από το αδιέξοδο την Τερέζα Μέι και τους συνεργάτες της. Εντελώς προσωρινά, όμως και με εντελώς άτσαλο και «ερασιτεχνικό» τρόπο. Και όταν, κάποια στιγμή, υπάρξει «αλλαγή φρουράς» στη βρετανική κυβέρνηση, ανεξαρτήτως των σκοπιμοτήτων που θα υπαγορεύσουν κάτι τέτοιο, μάλλον θα μάθουμε τα «ντεσού» αυτής της τεράστιας πολιτικής απάτης και τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της…
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Η έμπνευση του τίτλου του παρόντος άρθρου προήλθε, όπως μάλλον οι αναγνώστες του κατάλαβαν, από την 30ετούς, πλέον, ηλικίας ταινία του Στιβ Σόντερμπεργκ «Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες», στην οποία πρωταγωνιστούσαν οι Άντι Μακ Ντάουελ, Τζέιμς Σπέιντερ, Λόρα Σαν Τζιάκομο και Πίτερ Γκάλαχερ και βραβεύτηκε, μεταξύ άλλων, με Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών στη Γαλλία.
Βεβαίως, η «υπόθεση Σκριπάλ», με την οποία θα καταπιαστούμε παρακάτω, ελάχιστη σχέση έχει με τη ροή της υπόθεσης της συγκεκριμένης ταινίας. Έχει, ωστόσο, σχέση με το στοιχείο της (εξ)απάτη(ση)ς, το οποίο είναι κυρίαρχο και στην ταινία.
Στις 4 Μαρτίου συμπληρώθηκε ακριβώς ένας χρόνος από το ξέσπασμα μιας υπόθεσης που διεκδικεί με σοβαρές αξιώσεις το «βραβείο» της «πολιτικής απάτης του 21ου αιώνα». Σύμφωνα με την εκδοχή της βρετανικής κυβέρνησης και των μυστικών υπηρεσιών της χώρας αυτής, ο Ρώσος πρώην διπλός πράκτορας Σεργκέι Σκριπάλ, που εδώ και χρόνια διαμένει στην πόλη Salisbury (Σόλσμπερι) της Νότιας Αγγλίας και η κόρη του Γιούλια, που πήγε από τη Ρωσία να τον επισκεφθεί για μερικές ημέρες, έπεσαν θύματα δηλητηρίασης με το ισχυρό (και για πολεμική χρήση) αέριο σοβιετικής παραγωγής Α-234, γνωστό και ως «Novitchok» (Ρωσ:«Πρωτάρης», στγ). Τους δύο Ρώσους εντόπισαν δύο Βρετανοί αστυνομικοί (άνδρας και γυναίκα), οι οποίοι ειδοποίησαν την υπηρεσία τους για τα περαιτέρω. Ο πατέρας και η κόρη Σκριπάλ διακομίστηκαν από τις βρετανικές αρχές σε άγνωστο νοσοκομείο υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας και μέχρι τώρα δεν τους έχει δει κανείς, πλην της μοναδικής φοράς που εμφανίστηκε (θεραπευμένη, πλέον) η Γιούλια Σκριπάλ από τα βρετανικά τηλεοπτικά κανάλια, δηλώνοντας ουσιαστικά ότι δεν ξέρει πώς βρέθηκε στην κατάσταση αυτή.
Η επίσημη εκδοχή των Βρετανών ήταν εξαρχής ότι υπεύθυνη για τη δηλητηρίαση των δύο Ρώσων υπηκόων ήταν η ίδια η Ρωσία, χωρίς ωστόσο, μέχρι και σήμερα που γράφονται αυτές οι γραμμές, να έχουν παρουσιάσει πειστικά επιχειρήματα και αποδείξεις προς αυτήν την κατεύθυνση. Αντίθετα, από την αρχή αυτής της υπόθεσης η φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τις «ευθύνες» των Ρώσων ήταν το περίφημο (και viral, πλέον, στα ξένα ΜΜΕ) «highly likely» (Αγγλ: «εξαιρετικά πιθανό»), χωρίς παράλληλα να παρουσιάζονται ούτε πειστικά επιχειρήματα, ούτε (πολλώ μάλλον) αποδεικτικά στοιχεία για την ενοχή της ρωσικής πλευράς.
Τόσο η Βρετανή πρωθυπουργός Τερέζα Μέι, όσο και ο τότε υπουργός Εξωτερικών (παραιτηθείς, πλέον) Μπόρις Τζόνσον και ο διάδοχός του στο ίδιο πόστο Τζέρεμι Χαντ, όσες φορές ρωτήθηκαν από πού προκύπτει η τόση βεβαιότητα, ότι τη δηλητηρίαση την προκάλεσαν οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, η απάντησή τους ήταν, λίγο ως πολύ, ότι «αφού οι Ρώσοι το έχουν ξανακάνει στο παρελθόν, δεν υπάρχει άλλη λογική εξήγηση, ότι το έχουν κάνει και τώρα» (!!!). «Τετράγωνη» λογική, δεν συμφωνείτε;;;
Βεβαίως, αυτό το «οι Ρώσοι το έχουν ξανακάνει» προκύπτει από έναν ψευδή – και πάλι – ισχυρισμό, ότι δηλαδή ευθύνονται και για τον θάνατο (πάλι στη Βρετανία και πάλι από κάποιο «μυστηριώδες» δηλητηριώδες αέριο) του Ρώσου διπλού πράκτορα Αλεξάντρ Λιτβινένκο, το 2006. Και είναι ψευδής ο ισχυρισμός, γιατί η ποινική υπόθεση για τη δολοφονία του Λιτβινένκο δεν έχει ακόμη κλείσει και, φυσικά, δεν έχουν βρεθεί μέχρι σήμερα οι ένοχοι της υπόθεσης.
Τόσο η υπόθεση Λιτβινένκο, όσο και (πολύ περισσότερο) η υπόθεση Σκριπάλ χρησιμοποιήθηκαν από τις βρετανικές αρχές, προκειμένου να επιτευχθεί ένα κύμα οικονομικών και άλλων κυρώσεων σε βάρος της Ρωσίας κυρίως από τις χώρες της Δύσης Ειδικά δε η υπόθεση Σκριπάλ δημιούργησε σοβαρά προβλήματα και στον διπλωματικό τομέα, αφού δεκάδες χώρες προσδεδεμένες στο «άρμα» του δυτικού ιμπεριαλισμού οδηγήθηκαν σε «πειθαναγκαστικές» απελάσεις Ρώσων διπλωματών από τις χώρες τους, ενώ και οι ίδιες ανακάλεσαν δικούς τους διπλωματικούς υπαλλήλους από τη Ρωσία. Οι ίδιες οι ρωσο-βρετανικές διπλωματικές σχέσεις διέρχονται μέχρι και σήμερα την χειρότερη κρίση τους ακόμη από την εποχή ύπαρξης της Σοβιετικής Ένωσης.
Γιατί όμως ο γράφων συνέδεσε την υπόθεση Σκριπάλ με τον τίτλο της ταινίας «Σεξ, ψέματα και βιντεοταινίες»;
Ας τα πάρουμε από την αρχή: Πρώτα απ’ όλα στον ένα χρόνο που πέρασε από την ημέρα της φερόμενης ως «δηλητηρίασης» των Σκριπάλ, οι βρετανικές αρχές βρέθηκαν ουκ ολίγες φορές να ψεύδονται ή να προσπαθούν να αποκρύψουν στοιχεία της υπόθεσης. Ο ίδιος ο Μπόρις Τζόνσον πλήρωσε με την παραίτησή του από το Υπουργείο Εξωτερικών τον ψευδή ισχυρισμό του, ότι τα βρετανικά στρατιωτικά χημικά εργαστήρια στο Porton-Down (Πόρτον-Nτάουν), τα οποία (…συμπτωματικά!!!) βρίσκονται πολύ κοντά στο Salisbury, επιβεβαίωσαν την ευθύνη των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών. Ο ίδιος ο επικεφαλής των εργαστηρίων διέψευσε, μέσω της βρετανικής τηλεόρασης, τον Βρετανό πολιτικό, ο οποίος, βεβαίως, εκτέθηκε ανεπανόρθωτα…
Πέραν αυτού, οι βρετανικές αρχές παρουσίασαν… μερικές δεκάδες διαφορετικές εκδοχές για το πώς έγινε η δηλητηρίαση των δύο Ρώσων πολιτών. Παρουσίασαν αρχικά έναν φιαλίδιο χημικού εργαστηρίου γεμάτο με μια μυστηριώδη σκόνη, η οποία ισχυρίζονταν ότι περιείχε το δηλητηριώδες αέριο (σε στερά μορφή;;;). Η λογική επιστημονική εξήγηση από έγκριτους χημικούς από διάφορες χώρες, ότι δύο γραμμάρια από το Novitchok αρκούσαν για να σκοτώσουν… μισό εκατομμύριο ανθρώπους σε ακτίνα 30, περίπου, χιλιομέτρων από το σημείο του συμβάντος δεν έκαμψε το… φρόνημα των βρετανικών αρχών, που συνέχισαν να διαδίδουν, τη μία πίσω από την άλλη, διάφορες εκδοχές γύρω από τη φερόμενη «δηλητηρίαση», που δεν θα τις πίστευε ούτε παιδί του Δημοτικού…
Ακριβώς 4 μήνες μετά το συμβάν με τους Σκριπάλ, στις 4 Ιουλίου 2018, στην πόλη Aimsbury (Έιμσμπερι), μόλις 11 χιλιόμετρα μακριά από το Salisbury, συνέβη ανάλογο περιστατικό δηλητηρίασης από «μυστηριώδη» ουσία που περιέχονταν σε μπουκαλάκι αρώματος πεταμένο σε σκουπιδοτενεκέ (!!!). Θύματα ήταν ένα ζεύγος Άγγλων, εκ των οποίων η σύζυγος εξέπνευσε λίγες μέρες αργότερα στο νοσοκομείο όπου νοσηλευόταν. Αντίθετα, ο σύζυγός της, αλλά και ένας φίλος του ζεύγους που βρισκόταν μαζί τους εκείνη την ώρα, δεν έπαθαν τίποτε!... Και αυτή η δηλητηρίαση αποδόθηκε σε «Novitchok» και η ευθύνη αποδόθηκε, επίσης, αβασάνιστα στη Ρωσία και τις μυστικές υπηρεσίες της, χωρίς και πάλι να υπάρχει μέχρι τώρα το παραμικρό στοιχείο που να αποδεικνύει κάτι τέτοιο.
Η απόδοση στη Ρωσία των ευθυνών για την παραγωγή και χρήση του αερίου Α-234 ανατράπηκαν από την παραδοχή του ίδιου του Βιλ Μιρζαγιάνοβ, επικεφαλής της ομάδας παρασκευής του αερίου αυτού στα χημικά εργαστήρια του Ουζμπεκιστάν τη δεκαετία του ’80, επί ενιαίας ΕΣΣΔ. Ο Μιρζαγιάνοβ, που ζει από το 1995 στις ΗΠΑ και στη Ρωσία θεωρείται ως «προδότης της πατρίδας του», παραδέχθηκε ότι τη φόρμουλα του αερίου Α-234 διέθεταν και άλλες χώρες πλην της ΕΣΣΔ και της Ρωσίας, μεταξύ αυτών και η ίδια η Βρετανία. Προσπάθησε, βεβαίως, να μετριάσει τις εντυπώσεις από αυτή την παραδοχή, λέγοντας παράλληλα ότι μόνο στην ΕΣΣΔ και στη Ρωσία υπήρχε κανονική «γραμμή παραγωγής» του αερίου, ωστόσο και σε αυτό διαψεύστηκε, αφού μέχρι και ηγέτες χωρών του πρώην Συμφώνου της Βαρσοβίας (πχ της Τσεχίας) παραδέχθηκαν ανοιχτά ότι το αέριο αυτό βρισκόταν στη διάθεσή τους εδώ και χρόνια. Εν παρόδω, η πλειονότητα των χωρών αυτών είναι σήμερα μέλη του ΝΑΤΟ…
Άλλο ένα ψέμα γύρω από την υπόθεση αυτή ήταν η στοχοποίηση συγκεκριμένων Ρώσων πολιτών ως «πρακτόρων των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών». Οι Αλεξάντρ Πετρόβ και Ρουσλάν Μποσίροβ παρουσιάστηκαν ως «πράκτορες της GRU» (υπηρεσίας αντικατασκοπείας της Ρωσίας, που όμως δεν έφερε αυτό το όνομα την περίοδο που εξετάζουμε), ενώ παρουσιάστηκαν και βίντεο που τους έδειχναν να περιδιαβάζουν στους δρόμους του Salisbury τις ημέρες που έγινε η φερόμενη ως «δηλητηρίαση» των Σκριπάλ. Μόνο που οι βιντεοταινίες που παρουσιάστηκαν (για να περάσουμε και στο δεύτερο μέρος του τίτλου μας) ήταν αφενός ελλιπείς, αφετέρου σε κάποια σημεία τους με φανερά τα ίχνη του μοντάζ (χαρακτηριστικό ήταν το βίντεο που τους παρουσίαζε να περνούν τον έλεγχο διαβατηρίων στο αεροδρόμιο του Λονδίνου, όπου το ρολόι της βιντεοκάμερας τους δείχνει να περνούν την ίδια ακριβώς ώρα από το ίδιο ακριβώς σημείο ελέγχου!!!). Οι Πετρόβ και Μποσίροβ, σε συνέντευξη που έδωσαν εκείνον τον καιρό (Σεπτέμβριο 2018) στη διευθύντρια του ρωσικού καναλιού RT, Μαργαρίτα Σιμονιάν, ισχυρίστηκαν ότι είναι επιχειρηματίες και βρέθηκαν στην πόλη του Salisbury για εμπορικούς σκοπούς και για αναψυχή. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει αποδειχθεί επ’ ουδενί η όποια συμμετοχή τους στην υπόθεση Σκριπάλ.
Συνεχίζοντας γύρω από το ζήτημα «βιντεοταινίες», είναι απορίας άξιο πώς, ενώ στη συντριπτική πλειονότητα των βρετανικών πόλεων υπάρχουν δεκάδες, έως και εκατοντάδες κάμερες παρακολούθησης ιδιωτικών και δημόσιων χώρων, δεν παρουσιάστηκε ποτέ επαρκές οπτικοακουστικό υλικό, που να πιστοποιεί τους ισχυρισμούς των βρετανικών αρχών. Ειδικά στο Λονδίνο (πόλη-πρωταθλητή στη χρήση καμερών παρακολούθησης παγκοσμίως), οι κινήσεις του καθενός που κυκλοφορεί σε δημόσιο χώρο καταγράφονται από περισσότερες από μία κάμερες σε οποιοδήποτε σημείο της πόλης και αν βρίσκεται.
Άλλο, τεράστιο «κενό» στη βρετανική εκδοχή των γεγονότων, είναι η «εξαφάνιση» των Σκριπάλ, αφού ο μεν πατέρας Σεργκέι δεν έχει εμφανιστεί ποτέ μετά τη φερόμενη ως «δηλητηρίασή» του (παρόλο που, θεωρητικώς, η υγεία του είναι, πλέον, καλή), ενώ η κόρη Γιούλια εμφανίστηκε μόλις μία φορά στην βρετανική τηλεόραση, προσπαθώντας φανερά να αναπαραγάγει κείμενο με το οποίο την είχαν εφοδιάσει και με ένα σημάδι στο λαιμό, που μαρτυρούσε ότι είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση ή κάτι παρόμοιο (και δεν το κάλυπτε με ρούχο, κάτι αδιανόητο για Ρωσίδα γυναίκα, για όποιους/-ες γνωρίζουν έστω και λίγο την ψυχολογία τους). Τα πάντα γύρω από την εξέλιξη της ζωής τους και της υγείας τους γίνονται γνωστά μόνο μέσω των βρετανικών αρχών και μυστικών υπηρεσιών, χωρίς καμία δυνατότητα επιβεβαίωσης.
Ανεξήγητη, το λιγότερο, είναι και η στάση των βρετανικών αρχών απέναντι στα συγγενικά πρόσωπα των Σκριπάλ που ζουν στη Ρωσία. Τόσο η έτερη κόρη του Σεργκέι Σκριπάλ, Βικτόρια, όσο και η μητέρα του επιχειρούν εδώ και καιρό την απευθείας επαφή μαζί τους, έστω και τηλεφωνικά, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να τους επιτρέπεται. Οι βρετανικές αρχές αρνήθηκαν, επίσης, να χορηγήσουν βίζα στη Βικτόρια Σκριπάλ, προκειμένου εκείνη να μπορέσει να συναντήσει «δια ζώσης» τον πατέρα και την αδελφή της. Τελευταία φορά που οι δύο αδελφές είχαν κάποια επαφή ήταν στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2018, μέσω τηλεφώνου. Η Βικτόρια Σκριπάλ δήλωσε, ότι η αδελφή της εκδήλωσε την επιθυμία να επιστρέψει στη Ρωσία αμέσως μόλις η υγεία του πατέρα της αποκατασταθεί. Τι έχει συμβεί και η Γιούλια Σκριπάλ δεν έχει επιστρέψει μέχρι και σήμερα στη Ρωσία;;;
Αυτή, όπως και 156 άλλες ερωτήσεις που έχουν τεθεί από την πλευρά της Ρωσίας προς τις βρετανικές αρχές σε ένα υπόμνημα 50 σελίδων, περιμένουν (μάταια, μέχρι στιγμής) την απάντησή τους. Οι βρετανικές αρχές έχουν αρνηθεί, επίσης, εξαρχής την όποια συνεργασία με τις αντίστοιχες ρωσικές, παρόλο που η Ρωσία έχει θέσει επανειλημμένα το ζήτημα της από κοινού διερεύνησης της υπόθεσης και τη διαθεσιμότητά της για κάτι τέτοιο…
Αφήσαμε τελευταίο το θέμα του… «σεξ». Το οποίο δεν υπήρχε καθόλου στην υπόθεσή μας. Εκτός και αν πιστέψουμε και πάλι τους ισχυρισμούς των βρετανικών αρχών, ότι η Γιούλια Σκριπάλ είναι έγκυος (!!!). Από ποιον και υπό ποιες συνθήκες, όταν – υποτίθεται – τόσο η ίδια, όσο και ο πατέρας της βρίσκονται υπό διαρκή και αυστηρή παρακολούθηση των μυστικών υπηρεσιών της Βρετανίας, αποτελεί κι αυτό ένα ερώτημα, στο οποίο η βρετανική πλευρά οφείλει να απαντήσει…
Το συμπέρασμα του γράφοντος για τη σκοπιμότητα της δημιουργίας μιας τέτοιας υπόθεσης ειδικά στη Βρετανία, ανάγεται στο «θεώρημα του ψόφιου γάτου» που είχε αναπτύξει πριν από μερικά χρόνια σε άρθρο του στον βρετανικό Τύπο ο… Μπόρις Τζόνσον, υπό την ιδιότητα, τότε, του δημάρχου του Λονδίνου. Ο ιδιόρρυθμος (το λιγότερο…) Βρετανός πολιτικός είχε υποστηρίξει τότε, ότι, λίγο ως πολύ, πως όταν οι συνομιλίες για ένα θέμα έχουν φτάσει σε αδιέξοδο, τότε πετιέται στο τραπέζι των συνομιλιών ένας… ψόφιος γάτος! Όλοι τότε σταματούν να ασχολούνται με το κύριο θέμα της συζήτησης και αρχίζουν να μιλούν για τον ψόφιο γάτο που βρέθηκε ξαφνικά στο τραπέζι (και «σώζεται», προσωρινά, η κατάσταση).
Με δεδομένη την εξέλιξη των πραγμάτων στη Βρετανία γύρω από το Brexit και την αποτυχημένη, όπως εξελίχθηκε, διαπραγμάτευση της Τερέζα Μέι με την ΕΕ και τους «λεόντειους» όρους που έθεσαν οι Βρυξέλλες προς το Λονδίνο, τις αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας και την αμφισβήτηση της κυβέρνησης απ’ όλες τις πλευρές, την κάκιστη οικονομική κατάσταση της χώρας και την παρατεταμένη ύφεση, η υπόθεση Σκριπάλ ήρθε, ουσιαστικά, να λειτουργήσει ως «ψόφιος γάτος» και να βγάλει από το αδιέξοδο την Τερέζα Μέι και τους συνεργάτες της. Εντελώς προσωρινά, όμως και με εντελώς άτσαλο και «ερασιτεχνικό» τρόπο. Και όταν, κάποια στιγμή, υπάρξει «αλλαγή φρουράς» στη βρετανική κυβέρνηση, ανεξαρτήτως των σκοπιμοτήτων που θα υπαγορεύσουν κάτι τέτοιο, μάλλον θα μάθουμε τα «ντεσού» αυτής της τεράστιας πολιτικής απάτης και τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς της…
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου