Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου
Σήμερα είναι μια όμορφη μέρα..
Το είπαν τα κανάλια. Η μαμά λέει πως αυτοί στις ειδήσεις βάζουν πούδρα για να μη γυαλίζουν τα ψέμματα τους.
Ο πρωθυπουργός κι αυτός έλαμπε σαν τον θεό του Άδη (ναι, μας είπε σήμερα η κυρία στη μυθολογία για αυτόν. Του έμοιαζε ).
Ο μπαμπάς όμως γιατί δεν χάρηκε;
Όλη τη μέρα γαμοσταύριζε, όχι πως δεν το έκανε τις υπόλοιπες.
Η γιαγιά, (η μάνα του), είχε βάλει μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά και έτρεχε ξωπίσω του, φωνάζοντας πως θέλει να παντρευτεί …; Να…. (δε θυμάμαι καλά το ρήμα).
Στα χέρια της κρατούσε τη μασέλα. Ήταν λέει η ανθοδέσμη για το γάμο. (λένε πως έχει άνοια, δε ξέρω τι είναι αυτό).
Η μαμά είπε κάποια στιγμή. «Τι θα φάνε τα παιδιά;»
Κι ο μπαμπάς είπε μια λέξη που δεν μπορώ να την γράψω, γιατί θα μου μηδενιστεί η έκθεση.
Η μαμά τον είπε άχρηστο.
Εκείνος την είπε χοντρή κι η μαμά άρχισε να κλαίει..
Ο αδελφός μου είχε φέρει τη γκόμενα στο δωμάτιο, να της δείξει ένα όργανο, είπε (μάλλον αυτό, της γυμναστικής).
.
Η μέρα ξεκίνησε απ’ το πρωί όμορφη.
Έλαμπε ένας ήλιος στη φαλάκρα του παππού.
«Πού πας γέρο παραλυμένε;», είπε ο μπαμπάς και τον τράβηξε με θυμό. (ακολουθούσε δυο κορίτσια, τρίβοντας το παντελόνι του.. Πού ήταν το κακό;) «Πρόσεξε μην τους τάξεις το δώρο που θα πάρεις, γιατί χαθήκαμε!».
Στο δρόμο δυο σκυλιά μάλωναν για ένα κόκαλο.
Στον κάδο με τα σκουπίδια δυο άνθρωποι σπρώχνονταν ποιος θα κάνει βουτιά μέσα πρώτος. (αλήθεια κάποιο νέο παιχνίδι θα έπαιζαν).
Ο περιπτεράς έστηνε την πραμάτεια του και γυάλισε το μάτι του σαν με είδε.. «Να πεις στον πατέρα σου να μου πληρώσει τα βερεσέδια μούλικο, μην του γαμήσω το σόι όλο».
Κυρία το έγραψα αυτό, γιατί είπε να το πω! (μούλικο, τι είναι;)
Η κα Πόπη απ’ το απέναντι σπίτι μου έστελνε φιλάκια.
Δεν καταλαβαίνω γιατί η μαμά τη λέει βιζιτού και δε με αφήνει να πάω σπίτι της. (πολλές άγνωστες λέξεις συναντάω και με στενοχωρεί αυτό).
Στο σχολείο, ο Μπάμπης ήρθε με τρύπιο το ένα παπούτσι. Ντρεπόταν να μπει μέσα και έμεινε κρυμμένος πίσω απ’ τις τουαλέτες.
Τα άλλα παιδιά τον βρίζουν, του πετάνε πέτρες, τον κοροϊδεύουν που δεν έχει ποτέ κολατσιό. Μόνον εγώ τον έχω φίλο και μοιραζόμαστε το δικό μου.
Κι εσείς κυρία τι όμορφη που είσαστε σήμερα.
Σήμερα είναι μια όμορφη μέρα, γιατί βλέπω τα μάτια σας να με κοιτάνε και να δακρύζουν.
Με αγαπάτε κυρία κι εσείς, μα δεν το λέτε από ντροπή.
Το ξέρω και δεν θέλω να βάλετε πούδρα για να το κρύψετε.
Σήμερα ο κόσμος ομόρφυνε.
Και ο πρωθυπουργός θα μείνει για πάντα, είπε. Τώρα δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό.
Μα έχει μια λιακάδα η καρδιά μου εδώ στο σχολείο, μαζί σας κυρία….
Σας αγαπώ.
Θέλω να σας παντρευτώ όταν μεγαλώσω.
Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου: Σχετικά με τον συντάκτη
Σήμερα είναι μια όμορφη μέρα..
Το είπαν τα κανάλια. Η μαμά λέει πως αυτοί στις ειδήσεις βάζουν πούδρα για να μη γυαλίζουν τα ψέμματα τους.
Ο πρωθυπουργός κι αυτός έλαμπε σαν τον θεό του Άδη (ναι, μας είπε σήμερα η κυρία στη μυθολογία για αυτόν. Του έμοιαζε ).
Ο μπαμπάς όμως γιατί δεν χάρηκε;
Όλη τη μέρα γαμοσταύριζε, όχι πως δεν το έκανε τις υπόλοιπες.
Η γιαγιά, (η μάνα του), είχε βάλει μια κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά και έτρεχε ξωπίσω του, φωνάζοντας πως θέλει να παντρευτεί …; Να…. (δε θυμάμαι καλά το ρήμα).
Στα χέρια της κρατούσε τη μασέλα. Ήταν λέει η ανθοδέσμη για το γάμο. (λένε πως έχει άνοια, δε ξέρω τι είναι αυτό).
Η μαμά είπε κάποια στιγμή. «Τι θα φάνε τα παιδιά;»
Κι ο μπαμπάς είπε μια λέξη που δεν μπορώ να την γράψω, γιατί θα μου μηδενιστεί η έκθεση.
Η μαμά τον είπε άχρηστο.
Εκείνος την είπε χοντρή κι η μαμά άρχισε να κλαίει..
Ο αδελφός μου είχε φέρει τη γκόμενα στο δωμάτιο, να της δείξει ένα όργανο, είπε (μάλλον αυτό, της γυμναστικής).
.
Η μέρα ξεκίνησε απ’ το πρωί όμορφη.
Έλαμπε ένας ήλιος στη φαλάκρα του παππού.
«Πού πας γέρο παραλυμένε;», είπε ο μπαμπάς και τον τράβηξε με θυμό. (ακολουθούσε δυο κορίτσια, τρίβοντας το παντελόνι του.. Πού ήταν το κακό;) «Πρόσεξε μην τους τάξεις το δώρο που θα πάρεις, γιατί χαθήκαμε!».
Στο δρόμο δυο σκυλιά μάλωναν για ένα κόκαλο.
Στον κάδο με τα σκουπίδια δυο άνθρωποι σπρώχνονταν ποιος θα κάνει βουτιά μέσα πρώτος. (αλήθεια κάποιο νέο παιχνίδι θα έπαιζαν).
Ο περιπτεράς έστηνε την πραμάτεια του και γυάλισε το μάτι του σαν με είδε.. «Να πεις στον πατέρα σου να μου πληρώσει τα βερεσέδια μούλικο, μην του γαμήσω το σόι όλο».
Κυρία το έγραψα αυτό, γιατί είπε να το πω! (μούλικο, τι είναι;)
Η κα Πόπη απ’ το απέναντι σπίτι μου έστελνε φιλάκια.
Δεν καταλαβαίνω γιατί η μαμά τη λέει βιζιτού και δε με αφήνει να πάω σπίτι της. (πολλές άγνωστες λέξεις συναντάω και με στενοχωρεί αυτό).
Στο σχολείο, ο Μπάμπης ήρθε με τρύπιο το ένα παπούτσι. Ντρεπόταν να μπει μέσα και έμεινε κρυμμένος πίσω απ’ τις τουαλέτες.
Τα άλλα παιδιά τον βρίζουν, του πετάνε πέτρες, τον κοροϊδεύουν που δεν έχει ποτέ κολατσιό. Μόνον εγώ τον έχω φίλο και μοιραζόμαστε το δικό μου.
Κι εσείς κυρία τι όμορφη που είσαστε σήμερα.
Σήμερα είναι μια όμορφη μέρα, γιατί βλέπω τα μάτια σας να με κοιτάνε και να δακρύζουν.
Με αγαπάτε κυρία κι εσείς, μα δεν το λέτε από ντροπή.
Το ξέρω και δεν θέλω να βάλετε πούδρα για να το κρύψετε.
Σήμερα ο κόσμος ομόρφυνε.
Και ο πρωθυπουργός θα μείνει για πάντα, είπε. Τώρα δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό.
Μα έχει μια λιακάδα η καρδιά μου εδώ στο σχολείο, μαζί σας κυρία….
Σας αγαπώ.
Θέλω να σας παντρευτώ όταν μεγαλώσω.
Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου