Θέα Μανούρα
Καμία εντύπωση δεν προκάλεσε το ότι ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν ήρθε πρώτος – έστω και οριακά – αφήνοντας δεύτερο το La Republique En Marche του Εμανουέλ Μακρόν στις ευρωεκλογές της Κυριακής. Ο ακροδεξιός συνδυασμός εμφανιζόταν συνεχώς πρώτος στις δημοσκοπήσεις και λάμβανε ποσοστά άνω του 20%. Με ποσοστά μόλις 23,31% έναντι 22,41%, τα δύο κόμματα εξασφάλισαν τον ίδιο αριθμό ευρωβουλευτών, συνολικά 23 έδρες έκαστο.
Από πού προήλθε όμως η ψήφος στη Λεπέν; Καταρχάς η επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος διεξήγαγε μια δυνατή προεκλογική εκστρατεία με βασικά θέματα το μεταναστευτικό και τη «λιγότερη Ευρώπη» απέναντι σε έναν Μακρόν που προωθεί – εδώ και καιρό, χωρίς να το καταφέρνει – μια μεγάλη μεταρρύθμιση με τελικό στόχο ένα είδος ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Φυσικά, στο πλευρό της Μαρίν Λεπέν ο ομογάλακτος Ματέο Σαλβίνι της ιταλικής ακροδεξιάς Λέγκας του Βορρά είδε επίσης τα ποσοστά του να εκτοξεύονται (34%).
Κατά δεύτερον, υπάρχει το θέμα των «Κίτρινων Γιλέκων». Πολλή συζήτηση μπορεί να γίνει για το κίνημα που κατέκλυσε τους γαλλικούς δρόμους, αλλά δεν συγκίνησε τους Γάλλους ψηφοφόρους. Οι δύο λίστες για τις ευρωεκλογές που προήλθαν από αυτό το κίνημα κοινωνικής αμφισβήτησης δεν συγκέντρωσαν παρά το 1% των ψήφων στις ευρωεκλογές της Κυριακής.
Η λίστα Κίτρινη Συμμαχία, με επικεφαλής τον τραγουδιστή Φρανσίς Λαλάν, εξασφάλισε περί το 0,5% των ψήφων και η λίστα Εξέλιξη των Πολιτών λιγότερο από το 0,5%. Αντίστοιχα, οι άλλοι σχηματισμοί στους οποίους εντάχθηκαν στελέχη των «Κίτρινων Γιλέκων» κατέγραψαν σκορ που κυμάνθηκαν από το 0,5% έως το 3,5%.
Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» γεννήθηκε από μία διαμαρτυρία για τις τιμές των καυσίμων και σύντομα επεκτάθηκε για να εκφράσει την κοινωνική δυσαρέσκεια διαφόρων και διαφορετικών κοινωνικών ομάδων. Αλλά, καθώς πλησίαζαν οι ευρωεκλογές, άρχισαν να φυλλορροούν.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ifop που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή πριν από τις εκλογές το 44% των πολιτών που αισθάνονταν «κίτρινα γιλέκα» δήλωσαν ότι θέλουν να ψηφίσουν για τον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν, έναντι 4% τον Εμανουέλ Μακρόν. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως η πολιτική έκφραση των Κίτρινων Γιλέκων ήταν η ακροδεξιά. Κάποιοι στήριξαν Μελανσόν, άλλοι έμειναν σπίτι τους (σημειώνεται πως η αποχή έφτασε στο 48%), ενώ ίσως υπήρξε και στήριξη στους Πράσινους οι οποίοι αύξησαν τα ποσοστά τους θεαματικά.
Όλα δείχνουν πως η Μαρίν Λεπέν έχει παγιωθεί ως μεγάλη πολιτική δύναμη στη Γαλλία και ύστερα από τα αποτελέσματα ζήτησε την προκήρυξη προώρων εκλογών, καθώς οι Γάλλοι πολίτες δεν έχουν πει έως τώρα ξεκάθαρο «ναι» στις μεταρρυθμίσεις που ευαγγελίζεται ο πρόεδρος Μακρόν για την Ευρώπη. Η Λεπέν ελπίζει, μαζί με τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, στον σχηματισμό μίας ευρείας συμμαχίας εθνικιστικών, ευρωσκεπτικιστικών και λαϊκιστικών κομμάτων.
Το τελευταίο χαρτί του Μακρόν – αφού έως τώρα δεν ευοδώθηκε ούτε ο Εθνικός Κοινωνικός Διάλογος που ήρθε ως απόρροια των διαδηλώσεων από τα Κίτρινα Γιλέκα, αλλά ούτε η εξέλιξη στην ευρωπαϊκή του ατζέντα καθώς η μέχρι πρότινος σύμμαχος του Άνγκελα Μέρκελ βρίσκεται σε φάση εσωστρέφειας – είναι η επίδρασή του στα κοινοτικά όργανα της Ε.Ε., αρχής γενομένης από την προεδρία της Κομισιόν.
Ο Γάλλος πρόεδρος έχει ταχθεί εξαρχής κατά της υποψηφιότητας του χριστιανοκοινωνιστή Μάνφρεντ Βέμπερ. Η είσοδος των Γάλλων ευρωβουλευτών του En Marche ανεβάζουν την κοινοβουλευτική ομάδα των Φιλελευθέρων (ALDE) στο Ευρωκοινοβούλιο, και θα κληθούν να παίξουν πλέον ρόλο ρυθμιστή, καθώς οι δύο παραδοσιακές ομάδες του ΕΛΚ και των Σοσιαλιστών έχασαν για πρώτη φορά την πλειοψηφία του σώματος, με αποτέλεσμα να μην μπορούν πλέον να «επιβάλουν» πρόσωπα και πολιτικές. Ο Μακρόν θα προσπαθήσει, μαζί με την ομάδα των Φιλελευθέρων, να προωθήσει την ευρωπαϊκή του ατζέντα, η οποία όμως, όπως όλα δείχνουν, δεν δελεάζει τους Ευρωπαίους πολίτες.
Οι Ευρωεκλογές ανέδειξαν ένα νέο «μεσαίο έδαφος», σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν». Ενώ τα κλασσικά κεντρώα κόμματα έχασαν έδαφος σε ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία, η συνολική εικόνα είναι ότι οι τέσσερις κοινοβουλευτικές ομάδες που καταλαμβάνουν τον μεσαίο χώρο της Ε.Ε. χάνουν λιγότερες από 20 έδρες, εξασφαλίζοντας 505 έδρες από 751, σύμφωνα με μία προβολή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αυτό οφείλεται σε ισχυρές επιδόσεις από τα κόμματα της Ομάδας των Φιλελεύθερων Δημοκρατών στο κοινοβούλιο. Το κόμμα En Marche του προέδρου Μακρόν στη Γαλλία περιλαμβάνεται σε αυτή την ομάδα, ενώ και οι Φιλελεύθεροι (Lib Dems) στη Βρετανία συνέβαλαν επίσης στην αύξηση της υποστήριξης για την ομάδα των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών (ALDE), η οποία φαίνεται να έχει κερδίσει 40 έδρες.
Στη συζήτηση για τον διάδοχο του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που ξεκίνησε επίσημα την Τρίτη, σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των 28, εισέρχονται κυρίως οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι που διεύρυναν τη δύναμή τους σε αριθμό εδρών στο ευρωκοινοβούλιο, σε σημείο που να έχουν αξιώσεις στη διεκδίκηση των ανώτατων αξιωμάτων στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. Ανάμεσα στους πιθανούς υποψήφιους για πρώτη φορά και μια γυναίκα, η Μαργκαρέτε Βεστάγκερ από τη Δανία, επιτυχημένη Επίτροπος Ανταγωνισμού, η οποία ανήκει στην οικογένεια των ALDE.
Η ίδια δηλώνει πως «θέλει να σπάσει το μονοπώλιο» χρησιμοποιώντας ένα λογοπαίγνιο που παραπέμπει στα πρόστιμα δισεκατομμυρίων που επέβαλε σε πολυεθνικούς κολοσσούς, όπως η Google και η Apple, ως Επίτροπος Ανταγωνισμού, που έκαναν το όνομά της γνωστό και έξω από τους δαιδαλώδεις διαδρόμους των Βρυξελλών, με αξιώσεις να διεκδικεί ακόμα και την προεδρία. Το πόση δύναμη έχει η ομάδα των Φιλελευθέρων να «επιβάλει» τον δικό της υποψήφιο θα γίνει γνωστό μέσα στον Ιούνιο.
Πηγή: www.topontiki.gr
Θέα Μανούρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Μετά την ήττα από τη Λεπέν, επικεντρώνει στην προεδρία της Κομισιόν
Καμία εντύπωση δεν προκάλεσε το ότι ο Εθνικός Συναγερμός της Μαρίν Λεπέν ήρθε πρώτος – έστω και οριακά – αφήνοντας δεύτερο το La Republique En Marche του Εμανουέλ Μακρόν στις ευρωεκλογές της Κυριακής. Ο ακροδεξιός συνδυασμός εμφανιζόταν συνεχώς πρώτος στις δημοσκοπήσεις και λάμβανε ποσοστά άνω του 20%. Με ποσοστά μόλις 23,31% έναντι 22,41%, τα δύο κόμματα εξασφάλισαν τον ίδιο αριθμό ευρωβουλευτών, συνολικά 23 έδρες έκαστο.
Από πού προήλθε όμως η ψήφος στη Λεπέν; Καταρχάς η επικεφαλής του ακροδεξιού κόμματος διεξήγαγε μια δυνατή προεκλογική εκστρατεία με βασικά θέματα το μεταναστευτικό και τη «λιγότερη Ευρώπη» απέναντι σε έναν Μακρόν που προωθεί – εδώ και καιρό, χωρίς να το καταφέρνει – μια μεγάλη μεταρρύθμιση με τελικό στόχο ένα είδος ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Φυσικά, στο πλευρό της Μαρίν Λεπέν ο ομογάλακτος Ματέο Σαλβίνι της ιταλικής ακροδεξιάς Λέγκας του Βορρά είδε επίσης τα ποσοστά του να εκτοξεύονται (34%).
Κατά δεύτερον, υπάρχει το θέμα των «Κίτρινων Γιλέκων». Πολλή συζήτηση μπορεί να γίνει για το κίνημα που κατέκλυσε τους γαλλικούς δρόμους, αλλά δεν συγκίνησε τους Γάλλους ψηφοφόρους. Οι δύο λίστες για τις ευρωεκλογές που προήλθαν από αυτό το κίνημα κοινωνικής αμφισβήτησης δεν συγκέντρωσαν παρά το 1% των ψήφων στις ευρωεκλογές της Κυριακής.
Η λίστα Κίτρινη Συμμαχία, με επικεφαλής τον τραγουδιστή Φρανσίς Λαλάν, εξασφάλισε περί το 0,5% των ψήφων και η λίστα Εξέλιξη των Πολιτών λιγότερο από το 0,5%. Αντίστοιχα, οι άλλοι σχηματισμοί στους οποίους εντάχθηκαν στελέχη των «Κίτρινων Γιλέκων» κατέγραψαν σκορ που κυμάνθηκαν από το 0,5% έως το 3,5%.
Το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» γεννήθηκε από μία διαμαρτυρία για τις τιμές των καυσίμων και σύντομα επεκτάθηκε για να εκφράσει την κοινωνική δυσαρέσκεια διαφόρων και διαφορετικών κοινωνικών ομάδων. Αλλά, καθώς πλησίαζαν οι ευρωεκλογές, άρχισαν να φυλλορροούν.
Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Ifop που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή πριν από τις εκλογές το 44% των πολιτών που αισθάνονταν «κίτρινα γιλέκα» δήλωσαν ότι θέλουν να ψηφίσουν για τον Εθνικό Συναγερμό της Μαρίν Λεπέν, έναντι 4% τον Εμανουέλ Μακρόν. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως η πολιτική έκφραση των Κίτρινων Γιλέκων ήταν η ακροδεξιά. Κάποιοι στήριξαν Μελανσόν, άλλοι έμειναν σπίτι τους (σημειώνεται πως η αποχή έφτασε στο 48%), ενώ ίσως υπήρξε και στήριξη στους Πράσινους οι οποίοι αύξησαν τα ποσοστά τους θεαματικά.
…εθνικο-λαικισμός
Όλα δείχνουν πως η Μαρίν Λεπέν έχει παγιωθεί ως μεγάλη πολιτική δύναμη στη Γαλλία και ύστερα από τα αποτελέσματα ζήτησε την προκήρυξη προώρων εκλογών, καθώς οι Γάλλοι πολίτες δεν έχουν πει έως τώρα ξεκάθαρο «ναι» στις μεταρρυθμίσεις που ευαγγελίζεται ο πρόεδρος Μακρόν για την Ευρώπη. Η Λεπέν ελπίζει, μαζί με τη Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, στον σχηματισμό μίας ευρείας συμμαχίας εθνικιστικών, ευρωσκεπτικιστικών και λαϊκιστικών κομμάτων.
Το τελευταίο χαρτί του Μακρόν – αφού έως τώρα δεν ευοδώθηκε ούτε ο Εθνικός Κοινωνικός Διάλογος που ήρθε ως απόρροια των διαδηλώσεων από τα Κίτρινα Γιλέκα, αλλά ούτε η εξέλιξη στην ευρωπαϊκή του ατζέντα καθώς η μέχρι πρότινος σύμμαχος του Άνγκελα Μέρκελ βρίσκεται σε φάση εσωστρέφειας – είναι η επίδρασή του στα κοινοτικά όργανα της Ε.Ε., αρχής γενομένης από την προεδρία της Κομισιόν.
Ο Γάλλος πρόεδρος έχει ταχθεί εξαρχής κατά της υποψηφιότητας του χριστιανοκοινωνιστή Μάνφρεντ Βέμπερ. Η είσοδος των Γάλλων ευρωβουλευτών του En Marche ανεβάζουν την κοινοβουλευτική ομάδα των Φιλελευθέρων (ALDE) στο Ευρωκοινοβούλιο, και θα κληθούν να παίξουν πλέον ρόλο ρυθμιστή, καθώς οι δύο παραδοσιακές ομάδες του ΕΛΚ και των Σοσιαλιστών έχασαν για πρώτη φορά την πλειοψηφία του σώματος, με αποτέλεσμα να μην μπορούν πλέον να «επιβάλουν» πρόσωπα και πολιτικές. Ο Μακρόν θα προσπαθήσει, μαζί με την ομάδα των Φιλελευθέρων, να προωθήσει την ευρωπαϊκή του ατζέντα, η οποία όμως, όπως όλα δείχνουν, δεν δελεάζει τους Ευρωπαίους πολίτες.
Ο ρόλος των Φιλελευθέρων
Οι Ευρωεκλογές ανέδειξαν ένα νέο «μεσαίο έδαφος», σύμφωνα με τον «Γκάρντιαν». Ενώ τα κλασσικά κεντρώα κόμματα έχασαν έδαφος σε ορισμένες χώρες όπως η Γερμανία, η συνολική εικόνα είναι ότι οι τέσσερις κοινοβουλευτικές ομάδες που καταλαμβάνουν τον μεσαίο χώρο της Ε.Ε. χάνουν λιγότερες από 20 έδρες, εξασφαλίζοντας 505 έδρες από 751, σύμφωνα με μία προβολή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αυτό οφείλεται σε ισχυρές επιδόσεις από τα κόμματα της Ομάδας των Φιλελεύθερων Δημοκρατών στο κοινοβούλιο. Το κόμμα En Marche του προέδρου Μακρόν στη Γαλλία περιλαμβάνεται σε αυτή την ομάδα, ενώ και οι Φιλελεύθεροι (Lib Dems) στη Βρετανία συνέβαλαν επίσης στην αύξηση της υποστήριξης για την ομάδα των Φιλελευθέρων και Δημοκρατών (ALDE), η οποία φαίνεται να έχει κερδίσει 40 έδρες.
Στη συζήτηση για τον διάδοχο του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που ξεκίνησε επίσημα την Τρίτη, σε επίπεδο αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων των 28, εισέρχονται κυρίως οι Πράσινοι και οι Φιλελεύθεροι που διεύρυναν τη δύναμή τους σε αριθμό εδρών στο ευρωκοινοβούλιο, σε σημείο που να έχουν αξιώσεις στη διεκδίκηση των ανώτατων αξιωμάτων στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. Ανάμεσα στους πιθανούς υποψήφιους για πρώτη φορά και μια γυναίκα, η Μαργκαρέτε Βεστάγκερ από τη Δανία, επιτυχημένη Επίτροπος Ανταγωνισμού, η οποία ανήκει στην οικογένεια των ALDE.
Η ίδια δηλώνει πως «θέλει να σπάσει το μονοπώλιο» χρησιμοποιώντας ένα λογοπαίγνιο που παραπέμπει στα πρόστιμα δισεκατομμυρίων που επέβαλε σε πολυεθνικούς κολοσσούς, όπως η Google και η Apple, ως Επίτροπος Ανταγωνισμού, που έκαναν το όνομά της γνωστό και έξω από τους δαιδαλώδεις διαδρόμους των Βρυξελλών, με αξιώσεις να διεκδικεί ακόμα και την προεδρία. Το πόση δύναμη έχει η ομάδα των Φιλελευθέρων να «επιβάλει» τον δικό της υποψήφιο θα γίνει γνωστό μέσα στον Ιούνιο.
Πηγή: www.topontiki.gr
Θέα Μανούρα: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου