Του Ερρίκου Φινάλη
Λύσσαξαν τα δυτικά ΜΜΕ και αυτήν την εβδομάδα, αναπαράγοντας με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα την προπαγάνδα του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του βρετανικού Φόρεϊν Όφις ενάντια στο Ιράν. Από κοντά και οι μετριοπαθέστεροι, υποτίθεται, Ευρωπαίοι, που τώρα έχουν το θράσος να «προειδοποιούν» την Τεχεράνη να μην παραβιάζει τους όρους της διεθνούς συμφωνίας του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Ναι, της ίδιας ακριβώς συμφωνίας από την οποία αποχώρησαν μονομερώς οι ΗΠΑ – μια κίνηση με την οποία διαφώνησε υποτίθεται η Ε.Ε., αλλά ντε φάκτο υποτάχθηκε σε αυτήν, αφού η κυβέρνηση Τραμπ απείλησε με κυρώσεις όποιους εξακολουθούν να συναλλάσσονται με την Τεχεράνη.
Τι επιζητούν οι Δυτικοί, αφού πέταξαν στα σκουπίδια μια μοναδική ευκαιρία ύφεσης στη Μέση Ανατολή; Ούτε και οι ίδιοι ξέρουν τι ακριβώς θέλουν – ή μάλλον, για την ακρίβεια, δεν συμφωνούν στο πώς θα χειριστούν ένα πρόβλημα που οι ίδιοι προκάλεσαν. Πολύ περισσότερο, δεν ξέρουν πού θα τους οδηγήσει η πολιτική της κλιμάκωσης της έντασης. Το μόνο προφανές λοιπόν είναι η σύγχυση και η αντιφατικότητα που επικρατεί στα δυτικά επιτελεία: από τη μια προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για πόλεμο δαιμονοποιώντας το Ιράν, κι από την άλλη δεν τολμούν να κάνουν το κρίσιμο βήμα. Η αιτία είναι ότι γνωρίζουν πολύ καλά πως το Ιράν δεν είναι εύκολος στόχος, και φοβούνται ότι μια ανοιχτή επίθεση εναντίον του θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες σε περιφερειακό, ίσως και διεθνές επίπεδο.
Έτσι συνεχίζουν τις προκλήσεις, ενώ στο εσωτερικό τους μαλλιοτραβιούνται τα «γεράκια» και οι «ρεαλιστές» για το ποια γραμμή θα επικρατήσει. Σαουδάραβες και Ισραηλινοί ρίχνουν κι αυτοί λάδι στη φωτιά, ονειρευόμενοι μια ισοπέδωση του Ιράν, αλλά ο Τραμπ διστάζει. Το νέο στοιχείο είναι ότι πρόσφατα ξαναμπήκε δυναμικά στο παιχνίδι και η Βρετανία, εγκαταλείποντας την προσχηματική υποστήριξη μιας «ειρηνικής διευθέτησης» και συντασσόμενη έμπρακτα με την Ουάσιγκτον.
Το Λονδίνο, αποικίες του οποίου ήταν οι περισσότερες χώρες της περιοχής, συνδιαχειρίζεται με τις ΗΠΑ μια μεγάλη ναυτική βάση στο σκοταδιστικό εμιράτο του Μπαχρέιν, που διοικείται δια πυρός και σιδήρου από τη δυναστεία Αλ Καλίφα με τη στήριξη σαουδαραβικών στρατευμάτων εξοπλισμένων από τη Βρετανία. Εκεί εδρεύει μοίρα του βρετανικού στόλου, μια φρεγάτα της οποίας (η HMS Montrose, βλ. φωτό) ενεπλάκη ενεργά στην κλιμάκωση της έντασης. Η κλιμάκωση, και από τη βρετανική πλευρά πλέον, δεν οφείλεται στην υποτιθέμενη παρενόχληση ενός βρετανικού τάνκερ από ιρανικά σκάφη ενώ έπλεε στο Στενό του Ορμούζ (κάτι που κατηγορηματικά διέψευσε η Τεχεράνη), αν και αυτό ήταν που «διαφημίστηκε» δεόντως από τα δυτικά ΜΜΕ ώστε να υποδαυλίζεται το αντιιρανικό κλίμα. Οι «αποδείξεις» ήταν βέβαια εφάμιλλες των γελοίων ισχυρισμών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για ιρανική επίθεση σε ένα ιαπωνικό και ένα νορβηγικό τάνκερ τον Ιούνιο, που ξεμπροστιάστηκαν από τους ίδιους τους Ιάπωνες.
Αυτό που αποσιωπούν ή υποβαθμίζουν τα φερέφωνα είναι ότι όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα, όταν Βρετανοί κομάντος πραγματοποίησαν πειρατική επίθεση στο ρωσικών και ιρανικών συμφερόντων τάνκερ Grace 1 ενώ αυτό διέσχιζε το Στενό του Γιβραλτάρ. Παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς νομιμότητας κατ’ εντολή των ΗΠΑ (όπως παραδέχθηκε και ο Ισπανός πρωθυπουργός Σάντσεθ, που έριξε την μπηχτή στα πλαίσια της διεκδίκησης του Γιβραλτάρ από τη Βρετανία), οι Βρετανοί κατέλαβαν το τάνκερ και συνέλαβαν τον πλοίαρχο και τους αξιωματικούς του διότι, λέει, «υπήρχαν υποψίες ότι το εν λόγω τάνκερ παραβιάζει τις κυρώσεις εναντίον της Συρίας»! Κανενός δυτικού το αυτί δεν ίδρωσε βέβαια για την τηλεκατευθυνόμενη από τις ΗΠΑ βρετανική πειρατεία, αλλά όλοι «αγανάκτησαν» πάλι με το Ιράν.
Και η Ευρωπαϊκή Ένωση, που υποτίθεται ότι διαφωνούσε με την ανατίναξη της διεθνούς συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν από τον Τραμπ, τι κάνει; Θέλοντας και μη, κάνει πλάτες στον Τραμπ. Σαν να μην ήξερε πού θα οδηγούσε η αθέτηση υποχρεώσεων που ανέλαβε η Δύση έναντι του Ιράν και επικυρώθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ε.Ε. πέφτει τώρα από τα σύννεφα επειδή η Τεχεράνη δηλώνει το αυτονόητο: ότι δεν είναι δυνατόν δηλαδή να υλοποιεί μονόπλευρα μια συμφωνία τη στιγμή που οι αντισυμβαλλόμενοι όχι μόνο δεν την σέβονται, αλλά και προσπαθούν να πνίξουν την ιρανική οικονομία.
Πράγματι, εξαιτίας των κυρώσεων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και ντε φάκτο αποδέχεται η Ε.Ε., οι ιρανικές εξαγωγές πετρελαίου έχουν πέσει στο ένα τρίτο αυτών που έχει ανάγκη η ιρανική οικονομία για να λειτουργήσει. Αλλά αντί τουλάχιστον να σιωπούν, οι συνένοχοι εκπρόσωποι της Ευρώπης τολμούν να προειδοποιούν την Τεχεράνη να μην παραβιάσει μια συμφωνία που και οι ίδιοι έκαναν κουρελόχαρτο. Και, ενώ τρίβονται κι αυτοί στην γκλίτσα του τσοπάνη, δεν τολμούν να δουν κατάματα τη λογική συνέπεια της στάσης τους. Δείγμα κι αυτό ενός ευρωατλαντισμού που το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει τον πλανήτη μας ακόμη πιο εύφλεκτο.
Πηγή: e-dromos.gr
Ερρίκος Φινάλης: Σχετικά με τον Συντάκτη
ΗΠΑ και Βρετανία προκαλούν το Ιράν με τη στήριξη της Ε.Ε.
Λύσσαξαν τα δυτικά ΜΜΕ και αυτήν την εβδομάδα, αναπαράγοντας με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα την προπαγάνδα του αμερικανικού Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του βρετανικού Φόρεϊν Όφις ενάντια στο Ιράν. Από κοντά και οι μετριοπαθέστεροι, υποτίθεται, Ευρωπαίοι, που τώρα έχουν το θράσος να «προειδοποιούν» την Τεχεράνη να μην παραβιάζει τους όρους της διεθνούς συμφωνίας του 2015 για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Ναι, της ίδιας ακριβώς συμφωνίας από την οποία αποχώρησαν μονομερώς οι ΗΠΑ – μια κίνηση με την οποία διαφώνησε υποτίθεται η Ε.Ε., αλλά ντε φάκτο υποτάχθηκε σε αυτήν, αφού η κυβέρνηση Τραμπ απείλησε με κυρώσεις όποιους εξακολουθούν να συναλλάσσονται με την Τεχεράνη.
Τι επιζητούν οι Δυτικοί, αφού πέταξαν στα σκουπίδια μια μοναδική ευκαιρία ύφεσης στη Μέση Ανατολή; Ούτε και οι ίδιοι ξέρουν τι ακριβώς θέλουν – ή μάλλον, για την ακρίβεια, δεν συμφωνούν στο πώς θα χειριστούν ένα πρόβλημα που οι ίδιοι προκάλεσαν. Πολύ περισσότερο, δεν ξέρουν πού θα τους οδηγήσει η πολιτική της κλιμάκωσης της έντασης. Το μόνο προφανές λοιπόν είναι η σύγχυση και η αντιφατικότητα που επικρατεί στα δυτικά επιτελεία: από τη μια προετοιμάζουν την κοινή γνώμη για πόλεμο δαιμονοποιώντας το Ιράν, κι από την άλλη δεν τολμούν να κάνουν το κρίσιμο βήμα. Η αιτία είναι ότι γνωρίζουν πολύ καλά πως το Ιράν δεν είναι εύκολος στόχος, και φοβούνται ότι μια ανοιχτή επίθεση εναντίον του θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες σε περιφερειακό, ίσως και διεθνές επίπεδο.
Έτσι συνεχίζουν τις προκλήσεις, ενώ στο εσωτερικό τους μαλλιοτραβιούνται τα «γεράκια» και οι «ρεαλιστές» για το ποια γραμμή θα επικρατήσει. Σαουδάραβες και Ισραηλινοί ρίχνουν κι αυτοί λάδι στη φωτιά, ονειρευόμενοι μια ισοπέδωση του Ιράν, αλλά ο Τραμπ διστάζει. Το νέο στοιχείο είναι ότι πρόσφατα ξαναμπήκε δυναμικά στο παιχνίδι και η Βρετανία, εγκαταλείποντας την προσχηματική υποστήριξη μιας «ειρηνικής διευθέτησης» και συντασσόμενη έμπρακτα με την Ουάσιγκτον.
Βρετανοί: από αποικιοκράτες, υπηρέτες των ΗΠΑ
Το Λονδίνο, αποικίες του οποίου ήταν οι περισσότερες χώρες της περιοχής, συνδιαχειρίζεται με τις ΗΠΑ μια μεγάλη ναυτική βάση στο σκοταδιστικό εμιράτο του Μπαχρέιν, που διοικείται δια πυρός και σιδήρου από τη δυναστεία Αλ Καλίφα με τη στήριξη σαουδαραβικών στρατευμάτων εξοπλισμένων από τη Βρετανία. Εκεί εδρεύει μοίρα του βρετανικού στόλου, μια φρεγάτα της οποίας (η HMS Montrose, βλ. φωτό) ενεπλάκη ενεργά στην κλιμάκωση της έντασης. Η κλιμάκωση, και από τη βρετανική πλευρά πλέον, δεν οφείλεται στην υποτιθέμενη παρενόχληση ενός βρετανικού τάνκερ από ιρανικά σκάφη ενώ έπλεε στο Στενό του Ορμούζ (κάτι που κατηγορηματικά διέψευσε η Τεχεράνη), αν και αυτό ήταν που «διαφημίστηκε» δεόντως από τα δυτικά ΜΜΕ ώστε να υποδαυλίζεται το αντιιρανικό κλίμα. Οι «αποδείξεις» ήταν βέβαια εφάμιλλες των γελοίων ισχυρισμών του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για ιρανική επίθεση σε ένα ιαπωνικό και ένα νορβηγικό τάνκερ τον Ιούνιο, που ξεμπροστιάστηκαν από τους ίδιους τους Ιάπωνες.
Αυτό που αποσιωπούν ή υποβαθμίζουν τα φερέφωνα είναι ότι όλα ξεκίνησαν την προηγούμενη εβδομάδα, όταν Βρετανοί κομάντος πραγματοποίησαν πειρατική επίθεση στο ρωσικών και ιρανικών συμφερόντων τάνκερ Grace 1 ενώ αυτό διέσχιζε το Στενό του Γιβραλτάρ. Παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς νομιμότητας κατ’ εντολή των ΗΠΑ (όπως παραδέχθηκε και ο Ισπανός πρωθυπουργός Σάντσεθ, που έριξε την μπηχτή στα πλαίσια της διεκδίκησης του Γιβραλτάρ από τη Βρετανία), οι Βρετανοί κατέλαβαν το τάνκερ και συνέλαβαν τον πλοίαρχο και τους αξιωματικούς του διότι, λέει, «υπήρχαν υποψίες ότι το εν λόγω τάνκερ παραβιάζει τις κυρώσεις εναντίον της Συρίας»! Κανενός δυτικού το αυτί δεν ίδρωσε βέβαια για την τηλεκατευθυνόμενη από τις ΗΠΑ βρετανική πειρατεία, αλλά όλοι «αγανάκτησαν» πάλι με το Ιράν.
Ευρωατλαντική υποκρισία
Και η Ευρωπαϊκή Ένωση, που υποτίθεται ότι διαφωνούσε με την ανατίναξη της διεθνούς συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν από τον Τραμπ, τι κάνει; Θέλοντας και μη, κάνει πλάτες στον Τραμπ. Σαν να μην ήξερε πού θα οδηγούσε η αθέτηση υποχρεώσεων που ανέλαβε η Δύση έναντι του Ιράν και επικυρώθηκαν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ε.Ε. πέφτει τώρα από τα σύννεφα επειδή η Τεχεράνη δηλώνει το αυτονόητο: ότι δεν είναι δυνατόν δηλαδή να υλοποιεί μονόπλευρα μια συμφωνία τη στιγμή που οι αντισυμβαλλόμενοι όχι μόνο δεν την σέβονται, αλλά και προσπαθούν να πνίξουν την ιρανική οικονομία.
Πράγματι, εξαιτίας των κυρώσεων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ και ντε φάκτο αποδέχεται η Ε.Ε., οι ιρανικές εξαγωγές πετρελαίου έχουν πέσει στο ένα τρίτο αυτών που έχει ανάγκη η ιρανική οικονομία για να λειτουργήσει. Αλλά αντί τουλάχιστον να σιωπούν, οι συνένοχοι εκπρόσωποι της Ευρώπης τολμούν να προειδοποιούν την Τεχεράνη να μην παραβιάσει μια συμφωνία που και οι ίδιοι έκαναν κουρελόχαρτο. Και, ενώ τρίβονται κι αυτοί στην γκλίτσα του τσοπάνη, δεν τολμούν να δουν κατάματα τη λογική συνέπεια της στάσης τους. Δείγμα κι αυτό ενός ευρωατλαντισμού που το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει τον πλανήτη μας ακόμη πιο εύφλεκτο.
Πηγή: e-dromos.gr
Ερρίκος Φινάλης: Σχετικά με τον Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου