Μιχάλης Ιγνατίου
Παρά τις δημόσιες δηλώσεις και τις ανακοινώσεις, για τη συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, δεν μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα -τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές- διότι όταν μιλούν δύο άνθρωποι, έστω και στην παρουσία της κ. Ελίζαμπεθ Σπέχαρ, η πληροφόρηση είναι ελεγχόμενη, τουλάχιστον τις πρώτες μέρες και συνήθως προηγείται πάντα η παραπληροφόρηση.
Αρκετοί δεν έχουν αμφιβολία ότι ο κ. Αναστασιάδης θα δεχθεί τον άτυπο «οδικό χάρτη», που έχει καθοριστεί και λένε ότι δυστυχώς θα πάει στην τριμερή της Νέας Υόρκης, θα ακολουθήσει η πενταμερής και μετά θα τον οδηγήσουν σε κάποια ελβετική πόλη για να του επιβάλουν την απαράδεκτη λύση που προαποφασίστηκε. Το ίδιο έργο το έχουμε ξαναδεί. Και τότε οι αντιστάσεις του αποδείχθηκαν μηδενικές… Τώρα;
Πάντως αυτή η συνάντηση μπορεί να αποδειχθεί η αρχή του τέλους της Κύπρου, όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Θα πάψει να είναι ένα κράτος και θα καταστεί έρμαιο της κατοχικής δύναμης.
Δεν μπορούμε παρά να τονίσουμε ξανά το λάθος που διέπραξε ο κ. Αναστασιάδης.
Να οδηγηθεί υπό εκβιασμό στη συνάντηση με τον Ακιντζί, και ενώ η Τουρκία συνεχίζει την «τρίτη εισβολή», όπως πολύ ορθά χαρακτήρισε ο Κύπριος Πρόεδρος τις προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου. Τι άραγε του είπε ο Λεμεσιανός «φίλος» του για τις τουρκικές παράνομες έρευνες; Ότι δεν είναι παράνομες; Και θα συνεχιστούν; Και επίσης να επιλέξει να πάει σε μία συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη, που αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του. Κατάλαβε ο κ. Αναστασιάδης να αντιπροσωπεύει την ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας;
Ωραία… Ας υποθέσουμε ότι «τα βρίσκει» τον Σεπτέμβρη με τον αγαπητό του φίλο Μουσταφά, που στο Κραν Μοντανά τον «σούταρε» με τον χειρότερο τρόπο με στόχο τον εξευτελισμό του Προέδρου. Δεν πρέπει να συμφωνήσει και η Άγκυρα; Ξαναρωτώ: Πόσο βέβαιος είναι ο κ. Αναστασιάδης ότι ο κατοχικός ηγέτης εκφράζει τους ισλαμιστές του Ταγίπ Ερντογάν;
Η βασική διαφωνία των περισσοτέρων ανθρώπων στην Κύπρο με τον Κύπριο Πρόεδρο, ο οποίος φοβήθηκε το «μπούλινγκ» του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ -και αυτό μας προβληματίζει- είναι ότι συμμετείχε σε αυτή τη συνάντηση υπό εκβιασμό. Δύο μέρες πριν το ραντεβού με τον Ακιντζί, ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας ξεπέρασε κάθε προηγούμενη πρόκληση και μία μέρα πριν, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας πήγε στα Κόκκινα με τον Ακιντζί και τον αρχηγό του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων.
Δεν μπορεί να μην βλέπει όλες αυτές τις άθλιες πράξεις ο κ. Αναστασιάδης και να τις «νομιμοποιεί» επιλέγοντας να συναντήσει -πάντα υπό εκβιασμό- τον κατοχικό ηγέτη. Όλη αυτή η πολιτική, ή ο σχεδιασμός αν θέλετε, είναι λάθος.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα τι μπορεί να κάνει; Μα να μείνει στο σπίτι του στη Λεμεσό να …αναρρώσει. Εκτός εάν έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είμαστε απελπιστικά μόνοι. Αν συμβαίνει αυτό θα πρέπει να βγει έντιμα και ντόμπρα και να μας το πει. Διότι αν είμαστε μόνοι, θα πρέπει να σκεφτεί και ο ίδιος και η πολιτική ηγεσία άλλους τρόπους αντιμετώπισης της κατάστασης.
Ας δούμε τι θα μπορούσε να …σκέφτεται ο κ. Αναστασιάδης ή οποιοσδήποτε βρισκόταν στη θέση του, αυτές τις δύσκολες ώρες:
Οι Ευρωπαίοι εταίροι και φίλοι και σύμμαχοι έκαναν τα μούτρα …κρέας στον Ταγίπ Ερντογάν με τις φοβερές και τρομερές κυρώσεις τους. Άρα δεν μπορούν να μας βοηθήσουν.
Η Ελλάδα θέλει; Σίγουρα και χωρίς καμία αμφιβολία. Αλλά μπορεί; Αυτό είναι το μείζον ερώτημα. Στην κατάσταση που βρίσκεται η οικονομία της πρέπει να περπατά σε τεντωμένο σχοινί. Η αλήθεια είναι ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δοκιμάστηκαν από την κρίση αλλά ακόμα αντέχουν και το επίπεδο τους είναι εξαιρετικά υψηλό. Και είμαι σίγουρος ότι στο πρώτο πραγματικό «θερμό επεισόδιο» η σημερινή Ελλάδα θα αποδείξει ότι δεν είναι μακριά η Κύπρος, όπως τότε, τους μαύρους Ιούλιο και Αύγουστο του 1974.
Η Αμερική δεν θα εμπλακεί στην περίπτωση πραγματικής πολεμικής απειλής της Τουρκίας εναντίον της Κύπρου, αν και με τους Κούρδους της Συρίας απέδειξε, ότι βεβαίως όταν αποφασίσει κάνει θαύματα. Η απόφαση για προστασία των μαχητών του YPG αποδείχθηκε ότι ήταν πραγματική. Άρα αν οι Αμερικανοί είχαν πραγματικά συμφέροντα στο νησί, θα άλλαζαν στάση και θα βοηθούσαν; Είναι ένα καλό ερώτημα.
Και η φίλη μας και ομόθρησκη Ρωσία; Από τη Μόσχα δεν πρέπει να περιμένει κανείς βοήθεια όπως διαμήνυσαν στον κ. Αναστασιάδη. Τα συμφέροντα του Βλαντιμίρ Πούτιν με την Τουρκία είναι γεωπολιτικά και στρατηγικά και δεν πρόκειται να κουνήσει ούτε το μικρό του δακτυλάκι. Ας είμαστε ρεαλιστές… Ο πρόεδρος της Ρωσίας δεν έδειξε ποτέ και κανένα πραγματικό ενδιαφέρον για τους Ελληνοκύπριους.
Εάν, λοιπόν, όλα τα παραπάνω ισχύουν και προσωπικά πιστεύω πως έτσι έχουν τα πράγματα, τι μπορεί να πράξει ο οποιοσδήποτε Πρόεδρος της Κύπρου. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι δυνατόν να εισέρχεται σε διάλογο, όπου αναγκαστικά θα συζητήσει το μείζον θέμα της ενέργειας;
Ποιος είναι ο στόχος της Τουρκίας αυτή τη στιγμή; Να σταματήσει κάθε ερευνητική πράξη στην κυπριακή ΑΟΖ, κάθε δραστηριότητα των ξένων ενεργειακών κολοσσών, αλλά η ίδια να συνεχίσει τις έρευνες της. Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Πως μπορεί ο Πρόεδρος της Κύπρου να αποδεχθεί αυτό τον εκβιασμό; Γι’ αυτό, η άρνηση να συναντήσει τον Ακιντζί και (άθελά του) να παίξει το παιγνίδι της Τουρκίας, θα ήταν η πλέον αρμόζουσα στάση.
Φοβάμαι, ότι έχει εγκλωβιστεί στην παγίδα του ΑΚΕΛ, το οποίο θεωρεί δεδομένα όλες τις αρλούμπες που πηγάζουν από την Άγκυρα, και εγκαλεί τον κ. Αναστασιάδη ότι δήθεν δεν θέλει λύση. Ας μας πουν επιτέλους οι μάγκες του «κομμουνιστικού» κόμματος… Εσείς που συναγελάζεστε με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου έχετε πειστεί ότι η Τουρκία προωθεί λύση που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Πέρασαν τόσες μέρες και ούτε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου, ούτε ο κ. Άντρος Κυπριανού και το ΑΚΕΛ, ούτε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Ρώσοι, επιτέθηκαν στον φιλέλληνα γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ… Τυχαία; Πάντως ΔΕΝ ομιλούμε για τον απόλυτο συντονισμό… Ε ρε βούρδουλα που θέλετε…
Πηγή: hellasjournal
Η Σφήκα: Επιλογές
Παρά τις δημόσιες δηλώσεις και τις ανακοινώσεις, για τη συνάντηση του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί, δεν μπορούμε να πούμε πολλά πράγματα -τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές- διότι όταν μιλούν δύο άνθρωποι, έστω και στην παρουσία της κ. Ελίζαμπεθ Σπέχαρ, η πληροφόρηση είναι ελεγχόμενη, τουλάχιστον τις πρώτες μέρες και συνήθως προηγείται πάντα η παραπληροφόρηση.
Αρκετοί δεν έχουν αμφιβολία ότι ο κ. Αναστασιάδης θα δεχθεί τον άτυπο «οδικό χάρτη», που έχει καθοριστεί και λένε ότι δυστυχώς θα πάει στην τριμερή της Νέας Υόρκης, θα ακολουθήσει η πενταμερής και μετά θα τον οδηγήσουν σε κάποια ελβετική πόλη για να του επιβάλουν την απαράδεκτη λύση που προαποφασίστηκε. Το ίδιο έργο το έχουμε ξαναδεί. Και τότε οι αντιστάσεις του αποδείχθηκαν μηδενικές… Τώρα;
Πάντως αυτή η συνάντηση μπορεί να αποδειχθεί η αρχή του τέλους της Κύπρου, όπως την γνωρίζουμε σήμερα. Θα πάψει να είναι ένα κράτος και θα καταστεί έρμαιο της κατοχικής δύναμης.
Δεν μπορούμε παρά να τονίσουμε ξανά το λάθος που διέπραξε ο κ. Αναστασιάδης.
Να οδηγηθεί υπό εκβιασμό στη συνάντηση με τον Ακιντζί, και ενώ η Τουρκία συνεχίζει την «τρίτη εισβολή», όπως πολύ ορθά χαρακτήρισε ο Κύπριος Πρόεδρος τις προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και την υφαλοκρηπίδα της Κύπρου. Τι άραγε του είπε ο Λεμεσιανός «φίλος» του για τις τουρκικές παράνομες έρευνες; Ότι δεν είναι παράνομες; Και θα συνεχιστούν; Και επίσης να επιλέξει να πάει σε μία συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη, που αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του. Κατάλαβε ο κ. Αναστασιάδης να αντιπροσωπεύει την ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας;
Ωραία… Ας υποθέσουμε ότι «τα βρίσκει» τον Σεπτέμβρη με τον αγαπητό του φίλο Μουσταφά, που στο Κραν Μοντανά τον «σούταρε» με τον χειρότερο τρόπο με στόχο τον εξευτελισμό του Προέδρου. Δεν πρέπει να συμφωνήσει και η Άγκυρα; Ξαναρωτώ: Πόσο βέβαιος είναι ο κ. Αναστασιάδης ότι ο κατοχικός ηγέτης εκφράζει τους ισλαμιστές του Ταγίπ Ερντογάν;
Η βασική διαφωνία των περισσοτέρων ανθρώπων στην Κύπρο με τον Κύπριο Πρόεδρο, ο οποίος φοβήθηκε το «μπούλινγκ» του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ -και αυτό μας προβληματίζει- είναι ότι συμμετείχε σε αυτή τη συνάντηση υπό εκβιασμό. Δύο μέρες πριν το ραντεβού με τον Ακιντζί, ο υπουργός Ενέργειας της Τουρκίας ξεπέρασε κάθε προηγούμενη πρόκληση και μία μέρα πριν, ο Τούρκος υπουργός Άμυνας πήγε στα Κόκκινα με τον Ακιντζί και τον αρχηγό του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων.
Δεν μπορεί να μην βλέπει όλες αυτές τις άθλιες πράξεις ο κ. Αναστασιάδης και να τις «νομιμοποιεί» επιλέγοντας να συναντήσει -πάντα υπό εκβιασμό- τον κατοχικό ηγέτη. Όλη αυτή η πολιτική, ή ο σχεδιασμός αν θέλετε, είναι λάθος.
Και εδώ τίθεται το ερώτημα τι μπορεί να κάνει; Μα να μείνει στο σπίτι του στη Λεμεσό να …αναρρώσει. Εκτός εάν έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είμαστε απελπιστικά μόνοι. Αν συμβαίνει αυτό θα πρέπει να βγει έντιμα και ντόμπρα και να μας το πει. Διότι αν είμαστε μόνοι, θα πρέπει να σκεφτεί και ο ίδιος και η πολιτική ηγεσία άλλους τρόπους αντιμετώπισης της κατάστασης.
Ας δούμε τι θα μπορούσε να …σκέφτεται ο κ. Αναστασιάδης ή οποιοσδήποτε βρισκόταν στη θέση του, αυτές τις δύσκολες ώρες:
Οι Ευρωπαίοι εταίροι και φίλοι και σύμμαχοι έκαναν τα μούτρα …κρέας στον Ταγίπ Ερντογάν με τις φοβερές και τρομερές κυρώσεις τους. Άρα δεν μπορούν να μας βοηθήσουν.
Η Ελλάδα θέλει; Σίγουρα και χωρίς καμία αμφιβολία. Αλλά μπορεί; Αυτό είναι το μείζον ερώτημα. Στην κατάσταση που βρίσκεται η οικονομία της πρέπει να περπατά σε τεντωμένο σχοινί. Η αλήθεια είναι ότι οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δοκιμάστηκαν από την κρίση αλλά ακόμα αντέχουν και το επίπεδο τους είναι εξαιρετικά υψηλό. Και είμαι σίγουρος ότι στο πρώτο πραγματικό «θερμό επεισόδιο» η σημερινή Ελλάδα θα αποδείξει ότι δεν είναι μακριά η Κύπρος, όπως τότε, τους μαύρους Ιούλιο και Αύγουστο του 1974.
Η Αμερική δεν θα εμπλακεί στην περίπτωση πραγματικής πολεμικής απειλής της Τουρκίας εναντίον της Κύπρου, αν και με τους Κούρδους της Συρίας απέδειξε, ότι βεβαίως όταν αποφασίσει κάνει θαύματα. Η απόφαση για προστασία των μαχητών του YPG αποδείχθηκε ότι ήταν πραγματική. Άρα αν οι Αμερικανοί είχαν πραγματικά συμφέροντα στο νησί, θα άλλαζαν στάση και θα βοηθούσαν; Είναι ένα καλό ερώτημα.
Και η φίλη μας και ομόθρησκη Ρωσία; Από τη Μόσχα δεν πρέπει να περιμένει κανείς βοήθεια όπως διαμήνυσαν στον κ. Αναστασιάδη. Τα συμφέροντα του Βλαντιμίρ Πούτιν με την Τουρκία είναι γεωπολιτικά και στρατηγικά και δεν πρόκειται να κουνήσει ούτε το μικρό του δακτυλάκι. Ας είμαστε ρεαλιστές… Ο πρόεδρος της Ρωσίας δεν έδειξε ποτέ και κανένα πραγματικό ενδιαφέρον για τους Ελληνοκύπριους.
Εάν, λοιπόν, όλα τα παραπάνω ισχύουν και προσωπικά πιστεύω πως έτσι έχουν τα πράγματα, τι μπορεί να πράξει ο οποιοσδήποτε Πρόεδρος της Κύπρου. Υπό αυτές τις συνθήκες είναι δυνατόν να εισέρχεται σε διάλογο, όπου αναγκαστικά θα συζητήσει το μείζον θέμα της ενέργειας;
Ποιος είναι ο στόχος της Τουρκίας αυτή τη στιγμή; Να σταματήσει κάθε ερευνητική πράξη στην κυπριακή ΑΟΖ, κάθε δραστηριότητα των ξένων ενεργειακών κολοσσών, αλλά η ίδια να συνεχίσει τις έρευνες της. Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Πως μπορεί ο Πρόεδρος της Κύπρου να αποδεχθεί αυτό τον εκβιασμό; Γι’ αυτό, η άρνηση να συναντήσει τον Ακιντζί και (άθελά του) να παίξει το παιγνίδι της Τουρκίας, θα ήταν η πλέον αρμόζουσα στάση.
Φοβάμαι, ότι έχει εγκλωβιστεί στην παγίδα του ΑΚΕΛ, το οποίο θεωρεί δεδομένα όλες τις αρλούμπες που πηγάζουν από την Άγκυρα, και εγκαλεί τον κ. Αναστασιάδη ότι δήθεν δεν θέλει λύση. Ας μας πουν επιτέλους οι μάγκες του «κομμουνιστικού» κόμματος… Εσείς που συναγελάζεστε με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου έχετε πειστεί ότι η Τουρκία προωθεί λύση που θα εξυπηρετεί τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ Ι: Πέρασαν τόσες μέρες και ούτε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Γιαννάκης Ομήρου, ούτε ο κ. Άντρος Κυπριανού και το ΑΚΕΛ, ούτε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Ρώσοι, επιτέθηκαν στον φιλέλληνα γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ… Τυχαία; Πάντως ΔΕΝ ομιλούμε για τον απόλυτο συντονισμό… Ε ρε βούρδουλα που θέλετε…
Πηγή: hellasjournal
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου