Κώστας Γκιώνης
10 κορίτσια παρελαύνουν στη Ν. Φιλαδέλφεια, με ένα ιδιαίτερο τρόπο, οι μονίμως κραυγάζοντες αντιλαμβάνονται προσβολή, δικαίως διότι βλέπουν απλά και μάλιστα όπως τους έχουν υποδείξει να βλέπουν, όπως τα εσωτερικά τους κουτάκια τους επιτρέπουν, η φωνή αντικαθιστά τις λειτουργίες του εγκεφάλου, η γλώσσα τους κύριο συστατικό της βαθύτερης σκέψης τους.
Οι δημόσιες αρχές σε εγρήγορση, ο δήμαρχος-καλλιτέχνης, Ν.Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας Γιάννης Βούρος, πλειοδοτώντας οργή έτσι όπως ακριβώς ταιριάζει σε ένα νουνεχή δημοτικό άρχοντα, λέει για τις 16χρονες ότι είναι γελοία υποκείμενα και υπόσχεται την ταυτοποίηση των αξιολύπητων νεαρών κοριτσιών, φαντάζομαι ότι ο Βούρος, ως εραστής της τέχνης και της ελευθερίας της έκφρασης θα λατρεύει το υποκριτικό ταλέντο και την αντιμιλιταριστική ματιά των Monty Paythons, αλλά ταυτοχρόνως θα ήθελε να τσακίσει, να ξεφτιλίσει και να διαπομπεύσει τους άξιους μιμητές αυτών, νομίζω χωρίς να είμαι ειδικός ότι κάτι δεν πάει σωστά.
Ακούσαμε και άλλα τραγικά, όπως από τον άλλοτε τσεκουροφόρο αλλά τώρα υπουργό, ότι τα κορίτσια δεν είναι και 4-5 χρονών, είναι 16 μπορείς να συνομιλήσεις, δεν είναι δα κι ανάπηρα, καλά έλεγαν οι παλιοί πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι...
Τα κορίτσια αυτά ξεχειλίζουν υγεία, είναι ότι πιο ενθαρρυντικό μπορεί να υπάρχει, είναι αυτό πού μισούν και εχθρεύονται αυτοί πού μας θέλουν γονατιστούς και ανήμπορους, αυτοί πού θέλουν και επιδιώκουν μιά κοινωνία πού θα ασχολείται με σύγχρονα «φιλοσοφικά» προτάγματα, όπως τα καθορίζει η επιστήμη της τηλεόρασης, μας θέλουν ηλίθιους, οτιδήποτε είναι αντίθετο θα δαιμονοποιείται, θα γελοιοποιείται, θα εξωστρακίζεται, καμιά ανοχή, τα πρότυπα των κοριτσιών θα πρέπει να είναι αυτά πού έχουν καθορίσει, μεγάλα βυζιά, φιλήδονα χείλη όλο υποσχέσεις, τουρλωτούς γοφούς σκαμπουδάκι, με καριέρα μοντέλου και τραγουδίστριας, γι αυτό έχουμε πήξει σε όλους αυτούς τους σκουπιδοτηλεδιαγωνισμούς.
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, αλλά νομίζω ότι η ανακοίνωση των κοριτσιών τα λέει όλα, ας την ξαναδούμε και ας στοχαστούμε:
«Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα; Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους; Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.
Γι' αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
Υ.Γ. Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.
10 "στρατιωτάκια" της υπο-κριτικής τέχνης»
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
10 κορίτσια παρελαύνουν στη Ν. Φιλαδέλφεια, με ένα ιδιαίτερο τρόπο, οι μονίμως κραυγάζοντες αντιλαμβάνονται προσβολή, δικαίως διότι βλέπουν απλά και μάλιστα όπως τους έχουν υποδείξει να βλέπουν, όπως τα εσωτερικά τους κουτάκια τους επιτρέπουν, η φωνή αντικαθιστά τις λειτουργίες του εγκεφάλου, η γλώσσα τους κύριο συστατικό της βαθύτερης σκέψης τους.
Οι δημόσιες αρχές σε εγρήγορση, ο δήμαρχος-καλλιτέχνης, Ν.Φιλαδέλφειας-Χαλκηδόνας Γιάννης Βούρος, πλειοδοτώντας οργή έτσι όπως ακριβώς ταιριάζει σε ένα νουνεχή δημοτικό άρχοντα, λέει για τις 16χρονες ότι είναι γελοία υποκείμενα και υπόσχεται την ταυτοποίηση των αξιολύπητων νεαρών κοριτσιών, φαντάζομαι ότι ο Βούρος, ως εραστής της τέχνης και της ελευθερίας της έκφρασης θα λατρεύει το υποκριτικό ταλέντο και την αντιμιλιταριστική ματιά των Monty Paythons, αλλά ταυτοχρόνως θα ήθελε να τσακίσει, να ξεφτιλίσει και να διαπομπεύσει τους άξιους μιμητές αυτών, νομίζω χωρίς να είμαι ειδικός ότι κάτι δεν πάει σωστά.
Ακούσαμε και άλλα τραγικά, όπως από τον άλλοτε τσεκουροφόρο αλλά τώρα υπουργό, ότι τα κορίτσια δεν είναι και 4-5 χρονών, είναι 16 μπορείς να συνομιλήσεις, δεν είναι δα κι ανάπηρα, καλά έλεγαν οι παλιοί πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι...
Τα κορίτσια αυτά ξεχειλίζουν υγεία, είναι ότι πιο ενθαρρυντικό μπορεί να υπάρχει, είναι αυτό πού μισούν και εχθρεύονται αυτοί πού μας θέλουν γονατιστούς και ανήμπορους, αυτοί πού θέλουν και επιδιώκουν μιά κοινωνία πού θα ασχολείται με σύγχρονα «φιλοσοφικά» προτάγματα, όπως τα καθορίζει η επιστήμη της τηλεόρασης, μας θέλουν ηλίθιους, οτιδήποτε είναι αντίθετο θα δαιμονοποιείται, θα γελοιοποιείται, θα εξωστρακίζεται, καμιά ανοχή, τα πρότυπα των κοριτσιών θα πρέπει να είναι αυτά πού έχουν καθορίσει, μεγάλα βυζιά, φιλήδονα χείλη όλο υποσχέσεις, τουρλωτούς γοφούς σκαμπουδάκι, με καριέρα μοντέλου και τραγουδίστριας, γι αυτό έχουμε πήξει σε όλους αυτούς τους σκουπιδοτηλεδιαγωνισμούς.
Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, αλλά νομίζω ότι η ανακοίνωση των κοριτσιών τα λέει όλα, ας την ξαναδούμε και ας στοχαστούμε:
«Στρατιωτάκια ακούνητα, μέρα ή νύχτα; Στρατιωτάκια ακούρδιστα, μέρα ή νύχτα;
Πώς στα παιδικά παιχνίδια εμπλέκονται οι αρχηγοί, οι στρατοί και τα στρατιωτάκια τους; Στρατοί που κάνουν πολέμους, βομβαρδισμούς, επεμβάσεις.
Και εμείς επέμβαση εκτάκτου ανάγκης κάναμε αλλά χωρίς την παραμικρή άσκηση βίας. Καλλιτεχνική επέμβαση, κάτι σαν παιχνίδι.
Υπήρξαμε για λίγο στρατιωτάκια που αρχίζουν να ξεκουρδίζονται, να βραχυκυκλώνουν απέναντι στις διαταγές, τα παραγγέλματα, τα εμβατήρια. ίσως γιατί πλέον δεν μας πείθουν οι ιδέες που ενσαρκώνονται σε όλα αυτά.
Τι κοινό μπορεί να'χει ο μιλιταρισμός με την ελευθερία; Τι σχέση μπορεί να'χει η υπεράσπιση της ελευθερίας ενός λαού με τον πατριωτισμό που διδασκόμαστε από μικρά παιδιά; Στα σχολεία, στις παρελάσεις, παντού.
Ο πόλεμος του ανθρώπου για την ελευθερία του δεν είναι έπος ούτε τραγωδία. Είναι η ίδια η ζωή εν κινήσει. Κίνηση που δεν μπορεί να ελεγχθεί και να μπει σε καλούπια.
Γι' αυτό και εμείς μπήκαμε στην παρέλαση ακαλούπωτοι... Υπό την πνευματική μπαγκέτα του μεγάλου στρατάρχη της αγγλικής κωμωδίας, John Cleese και όσων μας έχουν διδάξει οι Monty Python. Με το δικό μας silly walk και ρυθμό.
Στα μάτια των επισήμων και πολλών θεατών, είδαμε την περιέργεια, την έκπληξη αλλά και την υποτίμηση. Άλλοι μας γιούχαραν, άλλοι μας πέρασαν για "προβληματικά παιδιά". Αυτά ακριβώς είναι τα όρια του πατριωτισμού τους. Η πατρίδα των κανονικών, των προβλέψιμων, των άριστων.
Εμείς ήρθαμε από άλλες πατρίδες. τις πατρίδες των περιττών, των απρόβλεπτων, των ζωντανών. Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί ελευθερίας, λοιπόν.
Υ.Γ. Επιλέξαμε να πάμε στο δήμο της Ν. Φιλαδέλφειας- Ν. Χαλκηδόνας σε μια γειτονιά χτισμένη από πρόσφυγες, τους κατεξοχήν περιττούς και απόβλητους της ελληνικής κοινωνίας και τότε και τώρα.
10 "στρατιωτάκια" της υπο-κριτικής τέχνης»
Κώστας Γκιώνης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου