Παναγιώτης Οικονομίδης
Βγαίνοντας από το ανθοπωλείο πέτυχα τον κύριο Φώντα.
- Για πού με τα γαρύφαλλα, με ρώτησε.
- Πάω στο Πολυτεχνείο.
- Α! Για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου!
- Ναι! του απάντησα.
Με κοίταξε, κούνησε ελαφρά το κεφάλι του και είπε:
- Εδώ είναι το πρόβλημα τελικά. Αν όλα αυτά τα χρόνια πηγαίναμε για το Πολυτεχνείο και όχι για τους νεκρούς του ίσως να μην είχαμε φτάσει μέχρι εδώ. Άντε, καλό δρόμο.
Με χαιρέτισε και έφυγε. Η τελευταία του φράση ξαναγύριζε στα αυτιά μου. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό δρόμο.
Σαν να άκουγα άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι.
Ένοιωσα έναν ίλιγγο. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι.
Παρακάτω είδα μέσα στην παραζάλη μου ένα ζευγαράκι εφήβων που φιλιόντουσαν στην λιακάδα. Το βλέμμα μου τους πέτυχε την ώρα που ανέμελα γεύονταν την ζωή. Με πρόσεξαν. Έριξαν τα μάτια κάτω χαμογελώντας ένοχα. Τους έδωσα τα γαρύφαλλα, γέμισα τις τσέπες μου με τα χέρια μου και κίνησα για το Πολυτεχνείο.
Παναγιώτης Οικονομίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Βγαίνοντας από το ανθοπωλείο πέτυχα τον κύριο Φώντα.
- Για πού με τα γαρύφαλλα, με ρώτησε.
- Πάω στο Πολυτεχνείο.
- Α! Για τους νεκρούς του Πολυτεχνείου!
- Ναι! του απάντησα.
Με κοίταξε, κούνησε ελαφρά το κεφάλι του και είπε:
- Εδώ είναι το πρόβλημα τελικά. Αν όλα αυτά τα χρόνια πηγαίναμε για το Πολυτεχνείο και όχι για τους νεκρούς του ίσως να μην είχαμε φτάσει μέχρι εδώ. Άντε, καλό δρόμο.
Με χαιρέτισε και έφυγε. Η τελευταία του φράση ξαναγύριζε στα αυτιά μου. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό δρόμο.
Σαν να άκουγα άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι.
Ένοιωσα έναν ίλιγγο. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι. Άντε και καλό δρόμο. Άντε και καλό βόλι.
Παρακάτω είδα μέσα στην παραζάλη μου ένα ζευγαράκι εφήβων που φιλιόντουσαν στην λιακάδα. Το βλέμμα μου τους πέτυχε την ώρα που ανέμελα γεύονταν την ζωή. Με πρόσεξαν. Έριξαν τα μάτια κάτω χαμογελώντας ένοχα. Τους έδωσα τα γαρύφαλλα, γέμισα τις τσέπες μου με τα χέρια μου και κίνησα για το Πολυτεχνείο.
Παναγιώτης Οικονομίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου