Kostas Vostantzoglou
Αλλεπάλληλα και κατά συρροήν λάθη όλων των κυβερνήσεων μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα. Στο τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο κώλος. Τρέχουμε λοιπόν και δε σώνουμε διπλοματικώς. Η ΕΕ κατόπιν της εργώδους προσπάθειάς μας, τιμώντας τον ιδρώτα που χύνουμε και το λαχάνιασμά μας, στέλνει αυστηρή σύσταση στην Τουρκία που λέει πως: δεν είναι σωστά πράγματα αυτά που κάνει και να προσέξει, διότι αν δεν συμμορφωθεί, θα βάλει τον Ερντογάν να γράψει στο τετράδιό του εκατό φορές: δεν θα το ξανακάνω.
Το ΝΑΤΟ μας το είπε ξεκάθαρα: βρείτε τα μεταξύ σας. Εμείς δεν μπλέκουμε. (Εκτός φυσικά κι αν είναι να πάρουμε το μέρος της Τουρκίας και χαλάσουν οι καρδιές μας, οπότε θα μας φύγετε όπως τότε με την Κύπρο και πολύ θα πικραθώμεν διότι είστε καλοί πελάτες).
Στείλαμε και δυο επιστολές στον ΟΗΕ. Λαμπρά.
Ο ΟΗΕ θα επιπλήξει την Τουρκία. Είναι βέβαιο. Το ίδιο κάνει σαράντα τόσα χρόνια με το θέμα της Κύπρου και το θέμα των Παλαιστινίων. Επιπλήττει. Είδατε εσείς να ίδρωσε το αυτί της Τουρκίας ή του Ισραήλ από την αυστηρότητα του ΟΗΕ; Εγώ όσο ζω, όχι. Όσα ψηφίσματα στείλουν, τόσα περισσότερα χαρτιά θα έχουν Τούρκοι και Ισραήλ για να σκουπίζονται όταν κάνουν την ανάγκη τους..
Διπλοματικώς λοιπόν δεν γίνεται δουλίτσα. Έχει αποδειχθεί περίτρανα και δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Για να πιάσει η διπλωματία σου, με γείτονα την Τουρκία, πρέπει να έχεις δύναμη στρατιωτική αδιαμφισβήτητη και κότσια. Όταν ο άλλος είναι ληστής και δεν σέβεται τη νομιμότητα και το δίκαιο, ματαιοπονείς στέλνοντάς του χαρτούρα. Ούτε ο Θεός δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Όπως το είχε εκφράσει γλαφυρά ο Ναπολέων: ο Θεός είναι με εκείνον που έχει τα περισσότερα κανόνια.
Έχουμε περισσότερα κανόνια; Περισσότερα παπόρια, περισσότερα αγερόπλανα; Η απάντηση είναι όχι. Που πάμε ξυπόλητοι στα αγκάθια; Πως θα υπερασπιστούμε τη Σάμο ή τη Μυτιλήνη π.χ. αν πέσει επάνω τους η στρατιά του Αιγαίου της Τουρκίας; Τα νησιά απέχουν μία ώρα μόλις με ψαρόβαρκα από τα παράλια της Τουρκίας. Μέχρι να σημάνει συναγερμός, θα έχουν ισοπεδωθεί. Άρα;
Άρα, να κάνουμε τσαμπουκάδες δεν μας παίρνει. Όσοι χτυπάνε τα τύμπανα του πολέμου και λένε μεγάλα λόγια, αφενός αποπροσανατολίζουν με ψέμματα και αφετέρου αλείφουν βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας που παρακαλάει για αφορμή θερμού επεισοδίου. Σύντομα θα καταπιούν τη γλώσσα τους και θα αρχίσουν τις κυβιστήσεις όπως το κάνανε και με το θέμα της Μακεδονίας.
Ο ρεαλισμός μπορεί να μη μας αρέσει, μπορεί να μας στριμώχνει άσχημα, μπορεί να είναι σκληρός, μπορεί να μη μας συμφέρει -που δεν μας συμφέρει- αλλά καλό είναι να τον έχουμε υπόψη μας.
Σύντομα, πολύ σύντομα η μοιρασιά στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής θα είναι γεγονός και με την βούλα αν πάμε κατά Χάγη μεριά. Δεν πας στο δικαστήριο για να δικαιωθείς αν θα δώσεις ή όχι δωμάτια του σπιτιού σου. Το σπίτι σου σου ανήκει. Ολόκληρο. Άσε που είναι λάθος να πηγαίνεις στο δικαστήριο νομιμοποιώντας τις απαιτήσεις τρίτου που δεν σέβεται την συνθήκη της Λωζάνης (που υπέγραψε), που δεν έχει υπογράψει την χάρτα για το δίκαιο της θάλασσας, που έχει κάνει σουρωτήρι τον εναέριο χώρο σου και συμπεριφέρεται χρόνια ολόκληρα σαν νταβατζής σε πουτάνα και σαν κοινός γκάγκστερ. (Στο δικαστήριο -αυτό κάνουν τα δικαστήρια τέτοιου είδους- θα μας αναγκάσουν να μοιράσουμε τα ιμάτιά μας και θα πάει περίπατο και η συνθήκη που καθόρισε τα σύνορα).
Τι μένει; Μένει να κατεβάσουμε τους τόνους, να σταματήσουμε τα ηρωικά πλην άσχετα με την πραγματικότητα και να παρακαλέσουμε ως ψοφοδεείς προγονόπληκτοι που είμαστε, να μην αφήσουν οι άρχοντες του κόσμου (οι Αμερικάνοι εν προκειμένω) να μετατραπούμε σε γιουσουφάκια της Τουρκίας. Να μας αφήσουν και ολίγη πατρίδα. ...Για δείγμα.
Μετά, σαν καλοί καραγκιόζηδες, θα πούμε ευχαριστώ όπως τότε στα Ίμια και θα υποσχεθούμε με το χέρι στην καρδιά πως θα είμαστε από τούδε και στο εξής τα καλύτερα παιδιά. Οπότε θα ξαναγίνουμε και ότι είμασταν και πρωτύτερα. Ισόβιοι καρπαζοεισπράκτορες... Μέχρι την επόμενη κρίση.
Kostas Vostantzoglou: Σχετικά με τον συντάκτη
Αλλεπάλληλα και κατά συρροήν λάθη όλων των κυβερνήσεων μας έφεραν εδώ που είμαστε σήμερα. Στο τρεχάτε ποδαράκια μου να μη σας χέσει ο κώλος. Τρέχουμε λοιπόν και δε σώνουμε διπλοματικώς. Η ΕΕ κατόπιν της εργώδους προσπάθειάς μας, τιμώντας τον ιδρώτα που χύνουμε και το λαχάνιασμά μας, στέλνει αυστηρή σύσταση στην Τουρκία που λέει πως: δεν είναι σωστά πράγματα αυτά που κάνει και να προσέξει, διότι αν δεν συμμορφωθεί, θα βάλει τον Ερντογάν να γράψει στο τετράδιό του εκατό φορές: δεν θα το ξανακάνω.
Το ΝΑΤΟ μας το είπε ξεκάθαρα: βρείτε τα μεταξύ σας. Εμείς δεν μπλέκουμε. (Εκτός φυσικά κι αν είναι να πάρουμε το μέρος της Τουρκίας και χαλάσουν οι καρδιές μας, οπότε θα μας φύγετε όπως τότε με την Κύπρο και πολύ θα πικραθώμεν διότι είστε καλοί πελάτες).
Στείλαμε και δυο επιστολές στον ΟΗΕ. Λαμπρά.
Ο ΟΗΕ θα επιπλήξει την Τουρκία. Είναι βέβαιο. Το ίδιο κάνει σαράντα τόσα χρόνια με το θέμα της Κύπρου και το θέμα των Παλαιστινίων. Επιπλήττει. Είδατε εσείς να ίδρωσε το αυτί της Τουρκίας ή του Ισραήλ από την αυστηρότητα του ΟΗΕ; Εγώ όσο ζω, όχι. Όσα ψηφίσματα στείλουν, τόσα περισσότερα χαρτιά θα έχουν Τούρκοι και Ισραήλ για να σκουπίζονται όταν κάνουν την ανάγκη τους..
Διπλοματικώς λοιπόν δεν γίνεται δουλίτσα. Έχει αποδειχθεί περίτρανα και δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση. Για να πιάσει η διπλωματία σου, με γείτονα την Τουρκία, πρέπει να έχεις δύναμη στρατιωτική αδιαμφισβήτητη και κότσια. Όταν ο άλλος είναι ληστής και δεν σέβεται τη νομιμότητα και το δίκαιο, ματαιοπονείς στέλνοντάς του χαρτούρα. Ούτε ο Θεός δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Όπως το είχε εκφράσει γλαφυρά ο Ναπολέων: ο Θεός είναι με εκείνον που έχει τα περισσότερα κανόνια.
Έχουμε περισσότερα κανόνια; Περισσότερα παπόρια, περισσότερα αγερόπλανα; Η απάντηση είναι όχι. Που πάμε ξυπόλητοι στα αγκάθια; Πως θα υπερασπιστούμε τη Σάμο ή τη Μυτιλήνη π.χ. αν πέσει επάνω τους η στρατιά του Αιγαίου της Τουρκίας; Τα νησιά απέχουν μία ώρα μόλις με ψαρόβαρκα από τα παράλια της Τουρκίας. Μέχρι να σημάνει συναγερμός, θα έχουν ισοπεδωθεί. Άρα;
Άρα, να κάνουμε τσαμπουκάδες δεν μας παίρνει. Όσοι χτυπάνε τα τύμπανα του πολέμου και λένε μεγάλα λόγια, αφενός αποπροσανατολίζουν με ψέμματα και αφετέρου αλείφουν βούτυρο στο ψωμί της Τουρκίας που παρακαλάει για αφορμή θερμού επεισοδίου. Σύντομα θα καταπιούν τη γλώσσα τους και θα αρχίσουν τις κυβιστήσεις όπως το κάνανε και με το θέμα της Μακεδονίας.
Ο ρεαλισμός μπορεί να μη μας αρέσει, μπορεί να μας στριμώχνει άσχημα, μπορεί να είναι σκληρός, μπορεί να μη μας συμφέρει -που δεν μας συμφέρει- αλλά καλό είναι να τον έχουμε υπόψη μας.
Σύντομα, πολύ σύντομα η μοιρασιά στον ενεργειακό χάρτη της περιοχής θα είναι γεγονός και με την βούλα αν πάμε κατά Χάγη μεριά. Δεν πας στο δικαστήριο για να δικαιωθείς αν θα δώσεις ή όχι δωμάτια του σπιτιού σου. Το σπίτι σου σου ανήκει. Ολόκληρο. Άσε που είναι λάθος να πηγαίνεις στο δικαστήριο νομιμοποιώντας τις απαιτήσεις τρίτου που δεν σέβεται την συνθήκη της Λωζάνης (που υπέγραψε), που δεν έχει υπογράψει την χάρτα για το δίκαιο της θάλασσας, που έχει κάνει σουρωτήρι τον εναέριο χώρο σου και συμπεριφέρεται χρόνια ολόκληρα σαν νταβατζής σε πουτάνα και σαν κοινός γκάγκστερ. (Στο δικαστήριο -αυτό κάνουν τα δικαστήρια τέτοιου είδους- θα μας αναγκάσουν να μοιράσουμε τα ιμάτιά μας και θα πάει περίπατο και η συνθήκη που καθόρισε τα σύνορα).
Τι μένει; Μένει να κατεβάσουμε τους τόνους, να σταματήσουμε τα ηρωικά πλην άσχετα με την πραγματικότητα και να παρακαλέσουμε ως ψοφοδεείς προγονόπληκτοι που είμαστε, να μην αφήσουν οι άρχοντες του κόσμου (οι Αμερικάνοι εν προκειμένω) να μετατραπούμε σε γιουσουφάκια της Τουρκίας. Να μας αφήσουν και ολίγη πατρίδα. ...Για δείγμα.
Μετά, σαν καλοί καραγκιόζηδες, θα πούμε ευχαριστώ όπως τότε στα Ίμια και θα υποσχεθούμε με το χέρι στην καρδιά πως θα είμαστε από τούδε και στο εξής τα καλύτερα παιδιά. Οπότε θα ξαναγίνουμε και ότι είμασταν και πρωτύτερα. Ισόβιοι καρπαζοεισπράκτορες... Μέχρι την επόμενη κρίση.
Kostas Vostantzoglou: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου