Kostas Vostantzoglou
Ή τακτική της Τουρκίας είναι γνωστή. Θέτω δέκα θέματα σε βάρος των γειτόνων μου, ανοίγω δέκα μέτωπα διεκδικώντας τα, πιέζω (στρατιωτικά αν χρειαστεί), δημιουργώ τετελεσμένα κι όταν τα θέματα φτάσουν στο αμήν, κάθομαι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και κάνω δύο υποχωρήσεις σε θέματα μικρότερης σημασίας, για να δείξω την διαλλακτικότητά μου. Αποτέλεσμα: κέρδισα οχτώ.
Αφήνω ένα εύλογο διάστημα να ηρεμήσουν τα πράγματα και να χωνέψει η διεθνής κοινότητα την νέα κατάσταση που δημιούργησα και ξαναρχίζω τα ίδια.
Εφάρμοσαν αυτή την τακτική τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο καταβροχθίζοντας το μισό νησί, στα Ίμια γκριζάροντάς τα και στην Συρία. Η τακτική απέδωσε. Η διεθνής κοινότητα παρακολούθησε απαθής το τι έκανε η Τουρκία ή αντέδρασε αρκούντως άτονα στις καταφανείς παραβιάσεις της νομιμότητας που ίσχυαν από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και δώθε. Έτσι, πριμοδότησε με τον καλύτερο τρόπο την ασυδοσία της.
Τώρα η Τουρκία αποφάσισε πως ήρθε ο καιρός να πατήσει την Ελλάδα και την Κύπρο στον λαιμό μια και καταφανώς είναι υποδεέστερες σε ισχύ. Η Αμερική πιστή στο σχέδιό της περικύκλωσης της Ρωσίας, κλείνει τα μάτια της στον σουλτάνο αρκεί να βοηθάει να κλείσει ο βρόγχος γύρω από την Ρωσία. Το ΝΑΤΟ νίπτει τας αιματοβαμένας χείρας του. Η ΕΕ βγάζει μετά χιλίων κόπων και βασάνων μια ανακοίνωση που απειλεί με κυρώσεις που δεν έχει καμιά όρεξη να εφαρμόσει. Ο ΟΗΕ ξύνει τα τέτοια του υπακούοντας τις θελήσεις του άρχοντος Τραμπ και εμείς βρισκόμαστε ολομόναχοι με ένα κυκεώνα προβλημάτων που οδηγούν αναπόφευκτα και με μαθηματική ακρίβεια σε δύο επιλογές εξίσου τραγικές. Ή δεχόμαστε τον Ερντογάν να κάνει ότι γουστάρει στην επικράτειά μας ή κάνουμε πόλεμο. Διαλέξτε!
Περιττό να αναφέρω πως τις περήφανες διακηρύξεις των κυβερνώντων περί ισχύος μας και φοβερής αποτρεπτικής μας δύναμης τις ακούω βερεσέ. Σε περίπτωση πολέμου κι όταν μπουκάρουν σε πέντε νησιά οι Τούρκοι πως θα τους διώξουμε; Με μπροστάρηδες τους θρυλικούς Mακεδονομάχους που τόσον μαεστρικά χειρίστηκε η ΝΔ στα συλλαλητήρια ή τους θεούσους που πιστεύουν ακράδαντα πως ο Θεός είναι Έλλην;
Τι απομένει; Τι άλλο από το να βάλουμε για ακόμα μια φορά την ουρά στα σκέλια και να γλείψουμε τις πληγές μας.
Προσωπικά δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση εκείνου που θα πάρει την κρίσιμη απόφαση όταν σφίξουν τα γάλατα. Θα χάσει και εξουσίες και πιθανόν και το άριστό του κεφάλι.
Και προβλέπω πως δεν θα αργήσουν τα γάλατα.
Τότε θα δω πόσοι θα μείνουν πίσω και θα πολεμήσουν υπέρ βωμών και εστιών και πόσοι και ποιοι θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια δια Παρισίους και λοιπές λαμπρές πρωτεύουσες ως πικραμένοι εξόριστοι. Εγώ είμαι γέρος (και νιος να ήμουνα... το ίδιο θα 'κανα) για τέτοια ταξιδάκια και θα μείνω στα δικά μας χώματα. Εδώ κοιμούνται οι δικοί μου, εδώ είναι ότι αγαπάω και για ότι πάλεψα. Εδώ θα μείνω. Στον έρημο ξερότοπο τον σπαρμένο βράχια, πεύκα και πίκρα.
Εδώ που μου πρέπει.
Kostas Vostantzoglou: Σχετικά με τον συντάκτη
Ή τακτική της Τουρκίας είναι γνωστή. Θέτω δέκα θέματα σε βάρος των γειτόνων μου, ανοίγω δέκα μέτωπα διεκδικώντας τα, πιέζω (στρατιωτικά αν χρειαστεί), δημιουργώ τετελεσμένα κι όταν τα θέματα φτάσουν στο αμήν, κάθομαι στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και κάνω δύο υποχωρήσεις σε θέματα μικρότερης σημασίας, για να δείξω την διαλλακτικότητά μου. Αποτέλεσμα: κέρδισα οχτώ.
Αφήνω ένα εύλογο διάστημα να ηρεμήσουν τα πράγματα και να χωνέψει η διεθνής κοινότητα την νέα κατάσταση που δημιούργησα και ξαναρχίζω τα ίδια.
Εφάρμοσαν αυτή την τακτική τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο καταβροχθίζοντας το μισό νησί, στα Ίμια γκριζάροντάς τα και στην Συρία. Η τακτική απέδωσε. Η διεθνής κοινότητα παρακολούθησε απαθής το τι έκανε η Τουρκία ή αντέδρασε αρκούντως άτονα στις καταφανείς παραβιάσεις της νομιμότητας που ίσχυαν από τον δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και δώθε. Έτσι, πριμοδότησε με τον καλύτερο τρόπο την ασυδοσία της.
Τώρα η Τουρκία αποφάσισε πως ήρθε ο καιρός να πατήσει την Ελλάδα και την Κύπρο στον λαιμό μια και καταφανώς είναι υποδεέστερες σε ισχύ. Η Αμερική πιστή στο σχέδιό της περικύκλωσης της Ρωσίας, κλείνει τα μάτια της στον σουλτάνο αρκεί να βοηθάει να κλείσει ο βρόγχος γύρω από την Ρωσία. Το ΝΑΤΟ νίπτει τας αιματοβαμένας χείρας του. Η ΕΕ βγάζει μετά χιλίων κόπων και βασάνων μια ανακοίνωση που απειλεί με κυρώσεις που δεν έχει καμιά όρεξη να εφαρμόσει. Ο ΟΗΕ ξύνει τα τέτοια του υπακούοντας τις θελήσεις του άρχοντος Τραμπ και εμείς βρισκόμαστε ολομόναχοι με ένα κυκεώνα προβλημάτων που οδηγούν αναπόφευκτα και με μαθηματική ακρίβεια σε δύο επιλογές εξίσου τραγικές. Ή δεχόμαστε τον Ερντογάν να κάνει ότι γουστάρει στην επικράτειά μας ή κάνουμε πόλεμο. Διαλέξτε!
Περιττό να αναφέρω πως τις περήφανες διακηρύξεις των κυβερνώντων περί ισχύος μας και φοβερής αποτρεπτικής μας δύναμης τις ακούω βερεσέ. Σε περίπτωση πολέμου κι όταν μπουκάρουν σε πέντε νησιά οι Τούρκοι πως θα τους διώξουμε; Με μπροστάρηδες τους θρυλικούς Mακεδονομάχους που τόσον μαεστρικά χειρίστηκε η ΝΔ στα συλλαλητήρια ή τους θεούσους που πιστεύουν ακράδαντα πως ο Θεός είναι Έλλην;
Τι απομένει; Τι άλλο από το να βάλουμε για ακόμα μια φορά την ουρά στα σκέλια και να γλείψουμε τις πληγές μας.
Προσωπικά δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση εκείνου που θα πάρει την κρίσιμη απόφαση όταν σφίξουν τα γάλατα. Θα χάσει και εξουσίες και πιθανόν και το άριστό του κεφάλι.
Και προβλέπω πως δεν θα αργήσουν τα γάλατα.
Τότε θα δω πόσοι θα μείνουν πίσω και θα πολεμήσουν υπέρ βωμών και εστιών και πόσοι και ποιοι θα την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια δια Παρισίους και λοιπές λαμπρές πρωτεύουσες ως πικραμένοι εξόριστοι. Εγώ είμαι γέρος (και νιος να ήμουνα... το ίδιο θα 'κανα) για τέτοια ταξιδάκια και θα μείνω στα δικά μας χώματα. Εδώ κοιμούνται οι δικοί μου, εδώ είναι ότι αγαπάω και για ότι πάλεψα. Εδώ θα μείνω. Στον έρημο ξερότοπο τον σπαρμένο βράχια, πεύκα και πίκρα.
Εδώ που μου πρέπει.
Kostas Vostantzoglou: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου