Δημήτρης Μηλάκας
Το ΝΑΤΟ (Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου) δημιουργήθηκε (1949) από τους νικητές στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Αμερικανούς για να εκπληρώσει τρεις στόχους: Πρώτον, να κρατήσει τη Σοβιετική Ένωση (Ρωσία) «έξω», δεύτερον τη Γερμανία «κάτω» και τρίτον τις ΗΠΑ «μέσα» στην Ευρώπη.
Ένας ακόμη παρεμπίπτων στόχος του ΝΑΤΟ ήταν (και παραμένει) η τροφοδότηση των πολεμικών βιομηχανιών κατά κύριο λόγο αμερικανικών αλλά και αγγλικών, γαλλικών και γερμανικών. Η ύπαρξη των εν λόγω βιομηχανιών εξαρτάται από τον «οβολό» που συνεισφέρουν τα κράτη μέλη αναπτύσσοντας, αγοράζοντας ή εκσυγχρονίζοντας οπλικά συστήματα και πυρομαχικά. Σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν υιοθετηθεί ομόφωνα κάθε κράτος μέλος έχει την υποχρέωση να ξοδεύει τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ του σε αμυντικές δαπάνες εν είδη «συνδρομής» στο «ταμείο» της συμμαχίας. Από την άλλη πλευρά η συμμαχία υποτίθεται ότι παρέχει προστασία και ασφάλεια στα μέλη της.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις από την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ μέχρι και τώρα καταβάλλουν αγόγγυστα και αδιάλειπτα περισσότερο από το 2% του ελληνικού ΑΕΠ τροφοδοτώντας την ακόρεστη δίψα των (αμερικανικών βρετανικών, γερμανικών, γαλλικών κατά κύριο λόγο) πολεμικών βιομηχανιών για παραγγελίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις τις εποχές της ισχυρής Ελλάδας έφτασαν τις αμυντικές δαπάνες έως το 3,5% του ΑΕΠ. Την ίδια προσήλωση στην καταβολή της συνδρομής - χαρατσιού επέδειξαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και στα δύσκολα μνημονιακά χρόνια. Έτσι, η Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία της συμμαχίας πέρυσι ήταν στη δεύτερη θέση μεταξύ των Συμμάχων, καθώς πρόσφερε στις πολεμικές βιομηχανίες του ΝΑΤΟ για προστασία το 2,3% του ΑΕΠ (κάτι παραπάνω από 5, δισ.). Περισσότερα από την Ελλάδα σε ποσοστό του ΑΕΠ ξόδεψαν μόνο οι Αμερικανοί (3,5%) «ιδιοκτήτες» του ΝΑΤΟϊκού μαγαζιού.
Το πόσο ακριβά έχει πληρώσει η Ελλάδα τη συνδρομή της στο σύμπλεγμα των πολεμικών βιομηχανιών είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε όταν, με αφορμή τη χρεοκοπία του 2010, ακούστηκαν κάποιες πληροφορίες εκ των έσω σύμφωνα με τις οποίες (Νίκος Χριστοδουλάκης, υπουργός Οικονομικών του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ) οι εξοπλιστικές δαπάνες συνέβαλαν κατά 25% στη δημιουργία του ελληνικού χρέους.
Παρ’ όλα αυτά τα δισεκατομμύρια (συμπεριλαμβανομένων και των μιζών που συνοδεύουν κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα), η χώρα ουδέποτε προστατεύτηκε από το ΝΑΤΟ. Ούτε κατά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ούτε κατά τις κρίσεις με τα τουρκικά ερευνητικά Χόρα και Σισμίκ στο Αιγαίο, ούτε κατά την κρίση των Ιμίων. Ούτε πρόκειται να προστατευθεί τώρα που η Άγκυρα σβήνει από τον χάρτη την κυπριακή ΑΟΖ και ελληνικά νησιά όπως η Κρήτη, η Κάρπαθος, η Ρόδος, το Καστελόριζο…
Πηγή: topontiki.gr
Δημήτρης Μηλάκας: Σχετικά με το Συντάκτη
Το ΝΑΤΟ (Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου) δημιουργήθηκε (1949) από τους νικητές στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο Αμερικανούς για να εκπληρώσει τρεις στόχους: Πρώτον, να κρατήσει τη Σοβιετική Ένωση (Ρωσία) «έξω», δεύτερον τη Γερμανία «κάτω» και τρίτον τις ΗΠΑ «μέσα» στην Ευρώπη.
Ένας ακόμη παρεμπίπτων στόχος του ΝΑΤΟ ήταν (και παραμένει) η τροφοδότηση των πολεμικών βιομηχανιών κατά κύριο λόγο αμερικανικών αλλά και αγγλικών, γαλλικών και γερμανικών. Η ύπαρξη των εν λόγω βιομηχανιών εξαρτάται από τον «οβολό» που συνεισφέρουν τα κράτη μέλη αναπτύσσοντας, αγοράζοντας ή εκσυγχρονίζοντας οπλικά συστήματα και πυρομαχικά. Σύμφωνα με τους κανόνες που έχουν υιοθετηθεί ομόφωνα κάθε κράτος μέλος έχει την υποχρέωση να ξοδεύει τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ του σε αμυντικές δαπάνες εν είδη «συνδρομής» στο «ταμείο» της συμμαχίας. Από την άλλη πλευρά η συμμαχία υποτίθεται ότι παρέχει προστασία και ασφάλεια στα μέλη της.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις από την ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ μέχρι και τώρα καταβάλλουν αγόγγυστα και αδιάλειπτα περισσότερο από το 2% του ελληνικού ΑΕΠ τροφοδοτώντας την ακόρεστη δίψα των (αμερικανικών βρετανικών, γερμανικών, γαλλικών κατά κύριο λόγο) πολεμικών βιομηχανιών για παραγγελίες. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις τις εποχές της ισχυρής Ελλάδας έφτασαν τις αμυντικές δαπάνες έως το 3,5% του ΑΕΠ. Την ίδια προσήλωση στην καταβολή της συνδρομής - χαρατσιού επέδειξαν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις και στα δύσκολα μνημονιακά χρόνια. Έτσι, η Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία της συμμαχίας πέρυσι ήταν στη δεύτερη θέση μεταξύ των Συμμάχων, καθώς πρόσφερε στις πολεμικές βιομηχανίες του ΝΑΤΟ για προστασία το 2,3% του ΑΕΠ (κάτι παραπάνω από 5, δισ.). Περισσότερα από την Ελλάδα σε ποσοστό του ΑΕΠ ξόδεψαν μόνο οι Αμερικανοί (3,5%) «ιδιοκτήτες» του ΝΑΤΟϊκού μαγαζιού.
Το πόσο ακριβά έχει πληρώσει η Ελλάδα τη συνδρομή της στο σύμπλεγμα των πολεμικών βιομηχανιών είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε όταν, με αφορμή τη χρεοκοπία του 2010, ακούστηκαν κάποιες πληροφορίες εκ των έσω σύμφωνα με τις οποίες (Νίκος Χριστοδουλάκης, υπουργός Οικονομικών του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ) οι εξοπλιστικές δαπάνες συνέβαλαν κατά 25% στη δημιουργία του ελληνικού χρέους.
Παρ’ όλα αυτά τα δισεκατομμύρια (συμπεριλαμβανομένων και των μιζών που συνοδεύουν κάθε εξοπλιστικό πρόγραμμα), η χώρα ουδέποτε προστατεύτηκε από το ΝΑΤΟ. Ούτε κατά την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, ούτε κατά τις κρίσεις με τα τουρκικά ερευνητικά Χόρα και Σισμίκ στο Αιγαίο, ούτε κατά την κρίση των Ιμίων. Ούτε πρόκειται να προστατευθεί τώρα που η Άγκυρα σβήνει από τον χάρτη την κυπριακή ΑΟΖ και ελληνικά νησιά όπως η Κρήτη, η Κάρπαθος, η Ρόδος, το Καστελόριζο…
Πηγή: topontiki.gr
Δημήτρης Μηλάκας: Σχετικά με το Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου