Κόσμος
Ο Σαλβίνι δεν τα κατάφερε στο προπύργιο της αριστεράς την Εμίλια - Ρομάνια. Έχασε το στοίχημα που είχε βάλει και γι' αυτό ευθύνονται μερικές ή μάλλον πολλές χιλιάδες Σαρδέλες.
Στις περιφερειακές εκλογές της Κυριακής, ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος Στέφανο Μπονατσίνι πήρε ποσοστό 51,4% κερδίζοντας την Λουτσία Μποργκοντσόνι, την υποψήφια που στήριξε η Λέγκα του Σαλβίνι και η οποία τελικά συγκέντρωσε το 43,7%.
Ο Σαλβίνι επιθυμούσε διακαώς το κάστρο της Μπολόνια κι έκανε κάθε προσπάθεια ώστε να καταφέρει μια νίκη - σοκ προκειμένου να «χτυπήσει» και την εθνική κυβέρνηση. «Η κυβερνητική πλειοψηφία βγαίνει από τις περιφερειακές εκλογές ισχυρότερη», δήλωσε ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος, Νικόλα Τζινγκαρέτι, προσθέτοντας ότι ο Σαλβίνι απέτυχε στην προσπάθειά του να την «ρίξει».
Χωρίς να σημαίνει ότι η ιταλική κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει σοβαρότατα ζητήματα - ειδικά μετά τις κακές επιδόσεις των Πέντε Αστέρων στις περιφερειακές εκλογές - η ήττα της ακροδεξιάς Λέγκας στην Εμίλια - Ρομάνια, που είχε αριστερές διοικήσεις με διάφορες μορφές από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου έως και σήμερα - είναι μια μεγάλη αποτυχία για τον Σαλβίνι.
Κι αυτό γιατί ο ίδιος είχε επιχειρήσει να μετατρέψει τις εκλογές στην περιοχή αυτή σε δημοψήφισμα για τον εύθραυστο κυβερνητικό συνασπισμό μεταξύ του Δημοκρατικού Κόμματος και του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, υπηρετώντας παράλληλα την δική του επιστροφή στην εξουσία.
Η προσέλευση των ψηφοφόρων στην Εμίλια - Ρομάνια ήταν σχεδόν διπλάσια από εκείνη του 2014 και ενισχύθηκε από τις «Σαρδέλες», το κίνημα ενάντια στην ακροδεξιά που εμφανίστηκε στη Μπολόνια τον Νοέμβριο και από το τότε εξαπλώνεται σταθερά στην Ιταλία.
Ο Σαλβίνι κατέβηκε στις εκλογές με σύνθημα «Να ελευθερώσουμε Εμίλια - Ρομάνια». Αυτό από το οποίο ήθελε να την ελευθερώσει ήταν «η αριστερή νοοτροπία της». Και η αριστερά αποφάσισε να απαντήσει στους δρόμους. Σιγά - σιγά δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι άρχισαν να γεμίζουν τις πλατείες με συνθήματα εναντίον της ακροδεξιάς. Γρήγορα δημιουργήθηκε το «Κίνημα της Σαρδέλας». Ξεκίνησε με μια διαδήλωςη με 6.000 Σαρδέλες στη Μπολόνια. Αυτές έγιναν αμέσως 15.000. Μετά 30.000 συγκεντρώθηκαν στη Φλωρεντία, 25.000 στο Μιλάνο και 40.000 στο Τορίνο. Όλα αυτά μέσα σε ένα μήνα.
Οι Σαρδέλες έδειχναν να έρχονται από το πουθενά και δεν είχαν κανένα συγκεκριμένο κομματικό προσανατολισμό, παρά μόνο την αντίθεσή τους στις ακροδεξιές ιδέες του Σαλβίνι. Μέσα σε ένα μόλις μήνα το κίνημα γιγαντώθηκε. Και κατέστησε σαφές ότι κάποιος, όπως ο Σαλβίνι - με ξενοφοβική και ρατσιστική ρητορική, με σχέσεις με τους νεοφασίστες, τους νεοναζί και τις νεο-εθνικιστικές ομάδες, δεν επιτρέπεται να διοικεί την Μπολόνια. Και ούτε την Ιταλία. Στα μέσα Δεκέμβρη περίπου 100.000 σαρδέλες κατέκλυσαν την πλατεία Σαν Τζιοβάνι της Ρώμης.
Τελικά οι Σαρδέλες κατάφεραν να ανατρέψουν τους σχεδιασμούς του Σαλβίνι. Τώρα στην Ιταλία υπάρχουν νέα πολιτικά δεδομένα. Η κυβέρνηση που έχουν σχηματίσει το Δημοκρατικό Κόμμα και τα Πέντε Αστέρια είναι επισφαλής και συνεχώς κλυδωνιζόμενη. Τα Πέντε Αστέρια δείχνουν να σβήνουν… καθώς αποδυναμώθηκαν ακόμη περισσότερο μετά την παραίτηση του ηγέτη τους Λουίτζι ντι Μάιο. Έχουν οι Σαρδέλες ρόλο να παίξουν στο ταχέως εξελισσόμενο πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας;
Οι επικριτές του Κινήματος των Σαρδελών στέκονται στην σκόπιμη έλλειψη ενός πολιτικού προγράμματος. Αλλά κατά άλλους, η απολιτική στάση τους μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που δυσκολεύει τους υποστηρικτές του Σαλβίνι να τους χτυπήσουν. Επειδή είναι πολύ πιο εύκολο να επιτεθούν σε πολιτικά κόμματα που έχουν κυβερνήσει και έχουν ασκήσει συγκεκριμένες πολιτικές παρά σε ένα κίνημα που διαδηλώνει στη βάση των ιδεών πάνω στις οποίες ιδρύθηκε η ιταλική δημοκρατία.
Δεν είναι ακόμα σαφές εάν οι σαρδέλες θα μετατραπούν σε πολιτικό κόμμα. Αναλυτές εκτιμούν πως αν το κάνουν πιθανότατα δεν θα είναι κάτι διαφορετικό από τα άλλα κόμματα διαμαρτυρίας που δημιουργήθηκαν σε όλη την Ευρώπη. Αν όμως παρακινήσουν τους υποστηρικτές τους να παρέμβουν στην πολιτική και να μεταρρυθμίσουν το υπάρχον πολιτικό σύστημα εκ των έσω αυτό θα ήταν κάτι διαφορετικό. Εξάλλου, όταν κάτι είναι τόσο καινούργιο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα εξελιχθεί. Γι’ αυτό προς το παρόν όλη η Ευρώπη παρακολουθεί τις Σαρδέλες με μεγάλο ενδιαφέρον.
Πηγή: tvxs.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Ο Σαλβίνι δεν τα κατάφερε στο προπύργιο της αριστεράς την Εμίλια - Ρομάνια. Έχασε το στοίχημα που είχε βάλει και γι' αυτό ευθύνονται μερικές ή μάλλον πολλές χιλιάδες Σαρδέλες.
Στις περιφερειακές εκλογές της Κυριακής, ο υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος Στέφανο Μπονατσίνι πήρε ποσοστό 51,4% κερδίζοντας την Λουτσία Μποργκοντσόνι, την υποψήφια που στήριξε η Λέγκα του Σαλβίνι και η οποία τελικά συγκέντρωσε το 43,7%.
Ο Σαλβίνι επιθυμούσε διακαώς το κάστρο της Μπολόνια κι έκανε κάθε προσπάθεια ώστε να καταφέρει μια νίκη - σοκ προκειμένου να «χτυπήσει» και την εθνική κυβέρνηση. «Η κυβερνητική πλειοψηφία βγαίνει από τις περιφερειακές εκλογές ισχυρότερη», δήλωσε ο ηγέτης του Δημοκρατικού Κόμματος, Νικόλα Τζινγκαρέτι, προσθέτοντας ότι ο Σαλβίνι απέτυχε στην προσπάθειά του να την «ρίξει».
Χωρίς να σημαίνει ότι η ιταλική κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει σοβαρότατα ζητήματα - ειδικά μετά τις κακές επιδόσεις των Πέντε Αστέρων στις περιφερειακές εκλογές - η ήττα της ακροδεξιάς Λέγκας στην Εμίλια - Ρομάνια, που είχε αριστερές διοικήσεις με διάφορες μορφές από το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου έως και σήμερα - είναι μια μεγάλη αποτυχία για τον Σαλβίνι.
Κι αυτό γιατί ο ίδιος είχε επιχειρήσει να μετατρέψει τις εκλογές στην περιοχή αυτή σε δημοψήφισμα για τον εύθραυστο κυβερνητικό συνασπισμό μεταξύ του Δημοκρατικού Κόμματος και του Κινήματος των Πέντε Αστέρων, υπηρετώντας παράλληλα την δική του επιστροφή στην εξουσία.
Η προσέλευση των ψηφοφόρων στην Εμίλια - Ρομάνια ήταν σχεδόν διπλάσια από εκείνη του 2014 και ενισχύθηκε από τις «Σαρδέλες», το κίνημα ενάντια στην ακροδεξιά που εμφανίστηκε στη Μπολόνια τον Νοέμβριο και από το τότε εξαπλώνεται σταθερά στην Ιταλία.
Ο Σαλβίνι κατέβηκε στις εκλογές με σύνθημα «Να ελευθερώσουμε Εμίλια - Ρομάνια». Αυτό από το οποίο ήθελε να την ελευθερώσει ήταν «η αριστερή νοοτροπία της». Και η αριστερά αποφάσισε να απαντήσει στους δρόμους. Σιγά - σιγά δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι άρχισαν να γεμίζουν τις πλατείες με συνθήματα εναντίον της ακροδεξιάς. Γρήγορα δημιουργήθηκε το «Κίνημα της Σαρδέλας». Ξεκίνησε με μια διαδήλωςη με 6.000 Σαρδέλες στη Μπολόνια. Αυτές έγιναν αμέσως 15.000. Μετά 30.000 συγκεντρώθηκαν στη Φλωρεντία, 25.000 στο Μιλάνο και 40.000 στο Τορίνο. Όλα αυτά μέσα σε ένα μήνα.
Οι Σαρδέλες έδειχναν να έρχονται από το πουθενά και δεν είχαν κανένα συγκεκριμένο κομματικό προσανατολισμό, παρά μόνο την αντίθεσή τους στις ακροδεξιές ιδέες του Σαλβίνι. Μέσα σε ένα μόλις μήνα το κίνημα γιγαντώθηκε. Και κατέστησε σαφές ότι κάποιος, όπως ο Σαλβίνι - με ξενοφοβική και ρατσιστική ρητορική, με σχέσεις με τους νεοφασίστες, τους νεοναζί και τις νεο-εθνικιστικές ομάδες, δεν επιτρέπεται να διοικεί την Μπολόνια. Και ούτε την Ιταλία. Στα μέσα Δεκέμβρη περίπου 100.000 σαρδέλες κατέκλυσαν την πλατεία Σαν Τζιοβάνι της Ρώμης.
Τελικά οι Σαρδέλες κατάφεραν να ανατρέψουν τους σχεδιασμούς του Σαλβίνι. Τώρα στην Ιταλία υπάρχουν νέα πολιτικά δεδομένα. Η κυβέρνηση που έχουν σχηματίσει το Δημοκρατικό Κόμμα και τα Πέντε Αστέρια είναι επισφαλής και συνεχώς κλυδωνιζόμενη. Τα Πέντε Αστέρια δείχνουν να σβήνουν… καθώς αποδυναμώθηκαν ακόμη περισσότερο μετά την παραίτηση του ηγέτη τους Λουίτζι ντι Μάιο. Έχουν οι Σαρδέλες ρόλο να παίξουν στο ταχέως εξελισσόμενο πολιτικό σκηνικό της Ιταλίας;
Οι επικριτές του Κινήματος των Σαρδελών στέκονται στην σκόπιμη έλλειψη ενός πολιτικού προγράμματος. Αλλά κατά άλλους, η απολιτική στάση τους μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που δυσκολεύει τους υποστηρικτές του Σαλβίνι να τους χτυπήσουν. Επειδή είναι πολύ πιο εύκολο να επιτεθούν σε πολιτικά κόμματα που έχουν κυβερνήσει και έχουν ασκήσει συγκεκριμένες πολιτικές παρά σε ένα κίνημα που διαδηλώνει στη βάση των ιδεών πάνω στις οποίες ιδρύθηκε η ιταλική δημοκρατία.
Δεν είναι ακόμα σαφές εάν οι σαρδέλες θα μετατραπούν σε πολιτικό κόμμα. Αναλυτές εκτιμούν πως αν το κάνουν πιθανότατα δεν θα είναι κάτι διαφορετικό από τα άλλα κόμματα διαμαρτυρίας που δημιουργήθηκαν σε όλη την Ευρώπη. Αν όμως παρακινήσουν τους υποστηρικτές τους να παρέμβουν στην πολιτική και να μεταρρυθμίσουν το υπάρχον πολιτικό σύστημα εκ των έσω αυτό θα ήταν κάτι διαφορετικό. Εξάλλου, όταν κάτι είναι τόσο καινούργιο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα εξελιχθεί. Γι’ αυτό προς το παρόν όλη η Ευρώπη παρακολουθεί τις Σαρδέλες με μεγάλο ενδιαφέρον.
Πηγή: tvxs.gr
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου