Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2020

Γραφείο τελετών… η ανάπτυξη

Λίλα Μήτσουρα


Σεπτέμβριο του 2011 ο Ευάγγελος Βενιζέλος μας παρουσιάζει έναν έκτακτο φόρο, ένα χαράτσι που θα πληρώνεται μέσω ΔΕΗ. Και όπως πάντα συμβαίνει τίποτα μονιμότερο από το προσωρινό, το έκτακτο. Στάσου να δεις τι ωραία που μας το είχε παρουσιάσει τότε… ααα ναι! Μια συλλογική προσπάθεια όλων μας για να πετύχουμε τον στόχο μας.

Ποιος ήταν ο στόχος τότε; ΑΑΑ ναι μωρέ η ανάπτυξη, πάντα ίδιος είναι ο στόχος. Να γεμίσει το πηγάδι δηλαδή που... απλά δεν έχει πάτο, λεπτομέρειες τώρα…

Το 2013 έρχεται ο κύριος Σαμαράς και τον ονομάζει ΕΝΦΙΑ και φυσικά τον διατηρεί, μέσω του κυρίου Στουρνάρα. Και τον στέλνουν στην εφορία.

Μετά έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ με προεκλογικό άσσο στο μανίκι την κατάργησή του.

ΧΑΧΑΧΑΧΑ! Εδώ γελάμε. Είχε δεσμευτεί μάλιστα ότι θα πληρώναμε τις τελευταίες δόσεις του 2014 και το 2015 δεν θα υπήρχε απλά. Θα τον καταργούσε. Θα τον αντικαθιστούσε με φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας.

Ήταν η δέσμευση του στις προγραμματικές δηλώσεις στην βουλή στις 8 Φεβρουαρίου

Και τον πιστέψαμε….

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν αλλά ο ΕΝΦΙΑ μένει και πεθαίνει τον κόσμο.

Και φτάσαμε στο 2020 να λιποθυμά κορίτσι στη μέση του δρόμου γιατί οι άνεργοι γονείς με τα λιγοστά τους χρήματα επέλεξαν στο πόλεμο φόροι vs επιβίωση, επέλεξαν τους φόρους.

Για να μη χάσουν το σπίτι τους, για να μη μείνουν άστεγοι, προτίμησαν να μείνουν νηστικοί.

Δεν είναι το μόνο περιστατικό, δεν θα είναι το τελευταίο δυστυχώς. Και μη βιαστείτε να κρίνετε και να κατακρίνετε δίχως ενσυναίσθηση!!! Το τονίζω.

Όταν θα εκφράσετε την άποψη σας για την ζωή και τις αποφάσεις αυτών των ανθρώπων να φορέσετε τα δικά τους παπούτσια και να κάνετε την δική τους διαδρομή. Μετά κάντε τους δικαστές, αν τα καταφέρετε.

Γιατί μία απόφαση, όπως αυτή, αυτών των ταλαίπωρων ανθρώπων κρίνεται σωστή η λάθος εκείνη την ώρα που παίρνετε και όχι εκ των υστέρων.

Μην το παίξετε λοιπόν δικαστές και μη πάρετε απόφαση θανατικής τους καταδίκης. Θάνατος δια λιθοβολισμού, όπου λίθος και πέτρα η αποψάρα μας για την ξένη ζωή.

Γιατί εμείς αγαπάμε περισσότερο αυτό το παιδί και όλα τα ξένα παιδιά από τους γονείς τους.

Σωστά;

Εμείς ξέρουμε καλύτερα, είτε έχουμε δικά μας παιδιά είτε δεν έχουμε, μπορούμε να ξέρουμε καλύτερα από αυτούς πώς θα έπρεπε να ζουν την ζωή τους. Κακώς δεν μας ακούνε γαμώτο.

Πάμε παρακάτω τώρα.

Και αφού το χαράτσι το έκτακτο έγινε μόνιμος δυσβάσταχτος φόρος τον οποίο δεν σε παίρνει να μη πληρώσεις έρχεται και ο κύριος μπουμπούκος να μας πει ότι είναι ζημία για την οικονομία η προστασία της πρώτης κατοικίας .

Έτσι απλά νεοφιλελευθερικά τσαμπουκαλίδικα. Και έτσι από 1 Μαΐου θα απελευθερωθούν όλοι οι πλειστηριασμοί .

Ήδη οι τέσσερις συστημικές τράπεζες έχουν προγραμματίσει 25.000 πλειστηριασμούς για το 2020!!!

Είπατε τίποτα;

Μας τα πήραν όλα, όλα όμως!!!

Εισοδήματα, σπίτια , αξιοπρέπεια, αυτοσεβασμό. Καταστρέφουν την παιδεία, την υγεία. Μας σκοτώνουν λίγο λίγο με την τεχνική της αφαίμαξης.

Και αφού τα παίρνουν όλα τους έμειναν τα παιδιά.

Και αυτά δεν πρέπει να καταλάβουν δεν πρέπει να αντισταθούν δεν πρέπει να οργανωθούν. Δεν πρέπει να γνωρίζουν. Πρέπει να εξοντωθούν με όποιον τρόπο.

Για την ανάπτυξη ρε γαμώτο! Την ανάπτυξη της ξεφτίλας της φτώχειας, της μιζέριας της σκλαβιάς. Την ανάπτυξη των αστέγων.

Παγκάκια να φτιάξετε πολλά. Και τάφους μεγάλους για να χωρούν πολλούς μαζί.

Και μετά ελεύθερα και απρόσκοπτα, παραδώστε και τυπικά μια χώρα δίχως ζωή.

Παραδώστε μια νεκρή χώρα. Όλα τα πουλήσατε και την μάνα σας την ίδια πουλάτε.

Και ότι δεν πουλάτε το σκοτώνετε. Το ξεφτιλίζετε, το αποδυναμώνετε και μετά στο κάλαθο των αχρήστων, στα παγκάκια.

Όλοι ίδιοι είστε, μαζί τα ψηφίζετε μαζί τα τηρείτε. Και έχετε και την ίδια ατάκα όλοι σας! Για την ανάπτυξη. Μα το μόνο που αναπτύσσεται είναι τα γραφεία τελετών και τα νεκροταφεία.

Ο θάνατος είναι ο μόνος που γνωρίζει ανάπτυξη.

Αυτή την ανάπτυξη εννοείται κύριοι;

Ή μήπως λέγοντας ανάπτυξη δεν εννοείται της χώρας αλλά της τσέπης σας; Μήπως τάχα εννοείται ανάπτυξη της δικής σας ζωής γιατί φοβάστε με όλα αυτά που έχετε υπογράψει;

Ο θάνατος μας η ζωή σας.

Εντάξει λοιπόν, αλλά να θυμάστε. Καθώς οδηγούμαστε με το ζόρι για το τέλος μας, δεν μας αφήσατε τίποτα.

Για αυτό να φοβάστε τον λαό που δεν έχει τίποτα να χάσει πλέον.

Να φοβάστε…

Γιατί εσείς παλεύετε για την δική σας ανάπτυξη που μετριέται με νούμερα και μεις για την αξιοπρέπεια μας και τον σεβασμό μας. Εμείς παλεύουμε ακόμα και για την υστεροφημία μας στα στόματα των παιδιών μας.

Και αυτό δεν υπολογίζεται, δεν έχει μέτρο, δεν έχει ούτε λίγο ούτε πολύ. Είναι αξία.



Λίλα Μήτσουρα: Σχετικά με τον συντάκτη




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου