Του Σταύρου Χριστακόπουλου
«Οι αποφάσεις που έχουμε λάβει μιλάνε για καμία νέα δομή και κλείσιμο των υφισταμένων. Τούτο έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις που έχουμε πάρει. Η κοινωνία θα αντιδράσει. Εμείς σεβόμαστε τη βούληση της τοπικής κοινωνίας και ως μηχανικός έχω διδαχθεί ότι όταν η τοπική κοινωνία δεν θέλει ένα έργο, αυτό δεν γίνεται. Με σωφροσύνη, χωρίς να εξάπτουμε τα πάθη, στο πλαίσιο της νομιμότητας θα κάνουμε αυτό που πρέπει».
Κώστας Μουτζούρης, περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, 10 Φεβρουαρίου 2020.
«Εδώ και περίπου δύο μήνες έγινε εξαντλητικός διάλογος με τους αρμόδιους περιφερειακούς και τοπικούς φορείς για τη χωροθέτηση των κλειστών δομών στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών. Ο διάλογος αυτός δεν μπορεί να διαιωνίζεται, γιατί το πρόβλημα πιέζει για λύσεις και όχι για διαπιστώσεις».
Στέλιος Πέτσας, κυβερνητικός εκπρόσωπος, 11 Φεβρουαρίου 2020.
Με αυτές τις δύο δηλώσεις η κυβέρνηση και η Αυτοδιοίκηση του Βορείου Αιγαίου διέκοψαν κατ’ ουσίαν την επαφή τους και τον μεταξύ τους διάλογο για το εκρηκτικό πλέον θέμα της αντιμετώπισης του μεταναστευτικού/προσφυγικού προβλήματος, το οποίο έχει φέρει τα πιο επιβαρυμένα νησιά στα όρια της κοινωνικής αποσταθεροποίησης.
Την αφορμή αποτέλεσε η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προχωρεί στην επίταξη εκτάσεων σε τρία νησιά (Λέσβο, Χίο, Σάμο) για την κατασκευή νέων δομών υποδοχής και προσωρινής φιλοξενίας αιτούντων άσυλο, ενώ αναμένεται να «αξιοποιηθούν» και δημόσιες εκτάσεις στην Κω και τη Λέρο.
Το «μήνυμα» που έλαβαν οι κάτοικοι και η Αυτοδιοίκηση των νησιών είναι ότι οι νέες δομές όχι μόνο δεν υπηρετούν την αποσυμφόρησή τους, την οποία είχε υποσχεθεί προεκλογικά και μετεκλογικά η κυβέρνηση, αλλά αντιθέτως παγιώνουν την παρουσία δυσανάλογα πολλών προσφύγων και μεταναστών στα νησιά τους και αποτελούν προάγγελο συγκέντρωσης ακόμη μεγαλύτερου αριθμού αιτούντων άσυλο.
Ως εκ τούτου οι νησιώτες καταφεύγουν σε προσφυγές στη Δικαιοσύνη (ΣτΕ), σε διακοπή του διαλόγου με την κυβέρνηση, σε απειλές για παρεμπόδιση της δημιουργίας των νέων δομών και σε κινητοποίηση στην Αθήνα, έξω από το υπουργείο Εσωτερικών, στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας. Δεδομένου ότι ο περιφερειάρχης και οι περισσότεροι δήμαρχοι των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου έχουν εκλεγεί στα αξιώματά τους με τη «γαλάζια φανέλα» της Ν.Δ., η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει –εκτός όλων των άλλων– και έναν ενδονεοδημοκρατικό εμφύλιο.
Το πράγμα χειροτερεύει καθώς δυσαρεστημένη με τους κυβερνητικούς χειρισμούς είναι και η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), η οποία δηλώνει «τη δυσφορία της για την έλλειψη επίσημης ενημέρωσης των δήμων επί του συνολικού σχεδιασμού και των κριτηρίων επιλογής, καθώς και για την έλλειψη επαρκούς συνεργασίας» και ζητάει «το αυτονόητο, η Αυτοδιοίκηση να συμμετέχει και όχι μόνο να καλείται να εφαρμόζει προειλημμένες αποφάσεις. Ναι, “δεν διοικούμε εμείς τη χώρα”, ζούμε όμως, κυκλοφορούμε και έχουμε την ευθύνη των τοπικών μας κοινωνιών, τις οποίες οφείλουμε να ενημερώσουμε και στις οποίες καθημερινά λογοδοτούμε».
Η κυβέρνηση, εντελώς απροετοίμαστη, με πολλές... αυταπάτες και ακόμη περισσότερες ψεύτικες υποσχέσεις όσον αφορά τα μέσα και τις δυνατότητες αντιμετώπισης του μεταναστευτικού/προσφυγικού, αφού πέταξε στα σκουπίδια επτά ολόκληρους μήνες, προσπαθεί σε κατάσταση πανικού να πάρει δραστικά μέτρα, τα οποία όμως τη φέρνουν σε ρήξη με τους πληθυσμούς και τις τοπικές αρχές στο βορειοανατολικό Αιγαίο και προκαλούν αδιέξοδο στη διαχείριση του προβλήματος.
Άλλωστε τα προβλήματα που σχετίζονται με την ΠΝΠ είναι πολλά και τα ερωτήματα ακόμη περισσότερα:
1. Πόσο γρήγορα θα μπορούν να εκδικαστούν οι προσφυγές των νησιωτών και των τοπικών αρχών κατά των επιτάξεων ώστε να είναι βέβαιο ότι μπορούν να κατασκευαστούν οι νέες δομές; Είναι δυνατόν η κυβέρνηση να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα και να προλάβει την αύξηση των ροών που αναπόφευκτα θα σημειωθεί όταν φτιάξει ο καιρός;
2. Πώς θα ξεπεραστεί η διακήρυξη των κατοίκων και των τοπικών αρχών της Λέσβου ότι θα παρεμποδίσουν την κατασκευή των νέων κέντρων; Θα επιλέξουν την αστυνομική καταστολή; Ή θα αποδειχθεί ότι έχει δίκιο ο περιφερειάρχης όταν λέει πως «όταν η τοπική κοινωνία δεν θέλει ένα έργο, αυτό δεν γίνεται»;
3. Πώς θα καταφέρει η κυβέρνηση να ανακτήσει την επαφή και να «αναστήσει» τον διάλογο με τοπικές αρχές και κοινωνίες χωρίς να προβεί σε σημαντικές υποχωρήσεις;
4. Αν αποτύχει τώρα και υποχρεωθεί σε υποχώρηση, πώς θα καταφέρει αύριο να πείσει δημότες και αρχές άλλων περιοχών της χώρας να «παραλάβουν» ένα πρόβλημα που έχει ήδη κακοφορμίσει στα νησιά;
5. Αν υποθέσουμε ότι προχωρεί η κατασκευή των «ελεγχόμενων» κέντρων, πώς θα διασφαλιστεί η ομαλή συνύπαρξη των νεοαφικνούμενων (μεταξύ των οποίων και ευάλωτα άτομα) που πρέπει να περάσουν από διαδικασία ταυτοποίησης και ασύλου, όσων έχουν παραβατική συμπεριφορά και όσων δεν δικαιούνται άσυλο και μπαίνουν στη διαδικασία επιστροφής; Αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ότι επιχειρεί να δημιουργήσει πολλές κλειστές... Μόριες, με όλες τις παθογένειες και τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται;
6. Καθώς η χωρητικότητα των νέων κέντρων θα ανέρχεται σε πολλές χιλιάδες άτομα, με ποιον τρόπο θα τηρηθεί πρακτικά η τάξη και ποιος θα την αναλάβει; Η αστυνομία, ο στρατός ή εταιρείες σεκιούριτι; Πόσοι θα πρέπει να είναι οι εμπλεκόμενοι με το εγχείρημα διατήρησης της τάξης και της ασφάλειας; Ποια είναι επ’ αυτού η άποψη του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (αν έχει ζητηθεί);
7. Είναι έτοιμη η κυβέρνηση –σε περίπτωση που δεν καταφέρει να διαχειριστεί το σημερινό αδιέξοδο– να συγκρουστεί με την Ευρώπη, καταπώς υποδεικνύει ο Άδωνις Γεωργιάδης, υιοθετώντας κλειστά κέντρα κράτησης ή ενδεχομένως λαμβάνοντας ακόμη σκληρότερα μέτρα σε περίπτωση που το σημερινό της σχέδιο ναυαγήσει;
Καθώς τα ερωτήματα αυτά θα περιμένουν την απάντησή τους, το προφανές είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει πέσει ήδη στον λάκκο των λεόντων. Το πώς (και αν) θα βγει παραμένει άγνωστο...
Πηγή: topontiki.gr
Σταύρος Χριστακόπουλος: Σχετικά με το Συντάκτη
Σε αδιέξοδο η κυβέρνηση εξαιτίας των αντιδράσεων για το σχέδιό της στο μεταναστευτικό
«Οι αποφάσεις που έχουμε λάβει μιλάνε για καμία νέα δομή και κλείσιμο των υφισταμένων. Τούτο έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις που έχουμε πάρει. Η κοινωνία θα αντιδράσει. Εμείς σεβόμαστε τη βούληση της τοπικής κοινωνίας και ως μηχανικός έχω διδαχθεί ότι όταν η τοπική κοινωνία δεν θέλει ένα έργο, αυτό δεν γίνεται. Με σωφροσύνη, χωρίς να εξάπτουμε τα πάθη, στο πλαίσιο της νομιμότητας θα κάνουμε αυτό που πρέπει».
Κώστας Μουτζούρης, περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, 10 Φεβρουαρίου 2020.
«Εδώ και περίπου δύο μήνες έγινε εξαντλητικός διάλογος με τους αρμόδιους περιφερειακούς και τοπικούς φορείς για τη χωροθέτηση των κλειστών δομών στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, που σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών. Ο διάλογος αυτός δεν μπορεί να διαιωνίζεται, γιατί το πρόβλημα πιέζει για λύσεις και όχι για διαπιστώσεις».
Στέλιος Πέτσας, κυβερνητικός εκπρόσωπος, 11 Φεβρουαρίου 2020.
Με αυτές τις δύο δηλώσεις η κυβέρνηση και η Αυτοδιοίκηση του Βορείου Αιγαίου διέκοψαν κατ’ ουσίαν την επαφή τους και τον μεταξύ τους διάλογο για το εκρηκτικό πλέον θέμα της αντιμετώπισης του μεταναστευτικού/προσφυγικού προβλήματος, το οποίο έχει φέρει τα πιο επιβαρυμένα νησιά στα όρια της κοινωνικής αποσταθεροποίησης.
Την αφορμή αποτέλεσε η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, με την οποία η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι προχωρεί στην επίταξη εκτάσεων σε τρία νησιά (Λέσβο, Χίο, Σάμο) για την κατασκευή νέων δομών υποδοχής και προσωρινής φιλοξενίας αιτούντων άσυλο, ενώ αναμένεται να «αξιοποιηθούν» και δημόσιες εκτάσεις στην Κω και τη Λέρο.
«Μήνυμα» υπερσυγκέντρωσης
Το «μήνυμα» που έλαβαν οι κάτοικοι και η Αυτοδιοίκηση των νησιών είναι ότι οι νέες δομές όχι μόνο δεν υπηρετούν την αποσυμφόρησή τους, την οποία είχε υποσχεθεί προεκλογικά και μετεκλογικά η κυβέρνηση, αλλά αντιθέτως παγιώνουν την παρουσία δυσανάλογα πολλών προσφύγων και μεταναστών στα νησιά τους και αποτελούν προάγγελο συγκέντρωσης ακόμη μεγαλύτερου αριθμού αιτούντων άσυλο.
Ως εκ τούτου οι νησιώτες καταφεύγουν σε προσφυγές στη Δικαιοσύνη (ΣτΕ), σε διακοπή του διαλόγου με την κυβέρνηση, σε απειλές για παρεμπόδιση της δημιουργίας των νέων δομών και σε κινητοποίηση στην Αθήνα, έξω από το υπουργείο Εσωτερικών, στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας. Δεδομένου ότι ο περιφερειάρχης και οι περισσότεροι δήμαρχοι των νησιών του βορειοανατολικού Αιγαίου έχουν εκλεγεί στα αξιώματά τους με τη «γαλάζια φανέλα» της Ν.Δ., η κυβέρνηση έχει να αντιμετωπίσει –εκτός όλων των άλλων– και έναν ενδονεοδημοκρατικό εμφύλιο.
Το πράγμα χειροτερεύει καθώς δυσαρεστημένη με τους κυβερνητικούς χειρισμούς είναι και η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ), η οποία δηλώνει «τη δυσφορία της για την έλλειψη επίσημης ενημέρωσης των δήμων επί του συνολικού σχεδιασμού και των κριτηρίων επιλογής, καθώς και για την έλλειψη επαρκούς συνεργασίας» και ζητάει «το αυτονόητο, η Αυτοδιοίκηση να συμμετέχει και όχι μόνο να καλείται να εφαρμόζει προειλημμένες αποφάσεις. Ναι, “δεν διοικούμε εμείς τη χώρα”, ζούμε όμως, κυκλοφορούμε και έχουμε την ευθύνη των τοπικών μας κοινωνιών, τις οποίες οφείλουμε να ενημερώσουμε και στις οποίες καθημερινά λογοδοτούμε».
Τα καυτά ερωτήματα
Η κυβέρνηση, εντελώς απροετοίμαστη, με πολλές... αυταπάτες και ακόμη περισσότερες ψεύτικες υποσχέσεις όσον αφορά τα μέσα και τις δυνατότητες αντιμετώπισης του μεταναστευτικού/προσφυγικού, αφού πέταξε στα σκουπίδια επτά ολόκληρους μήνες, προσπαθεί σε κατάσταση πανικού να πάρει δραστικά μέτρα, τα οποία όμως τη φέρνουν σε ρήξη με τους πληθυσμούς και τις τοπικές αρχές στο βορειοανατολικό Αιγαίο και προκαλούν αδιέξοδο στη διαχείριση του προβλήματος.
Άλλωστε τα προβλήματα που σχετίζονται με την ΠΝΠ είναι πολλά και τα ερωτήματα ακόμη περισσότερα:
1. Πόσο γρήγορα θα μπορούν να εκδικαστούν οι προσφυγές των νησιωτών και των τοπικών αρχών κατά των επιτάξεων ώστε να είναι βέβαιο ότι μπορούν να κατασκευαστούν οι νέες δομές; Είναι δυνατόν η κυβέρνηση να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα και να προλάβει την αύξηση των ροών που αναπόφευκτα θα σημειωθεί όταν φτιάξει ο καιρός;
2. Πώς θα ξεπεραστεί η διακήρυξη των κατοίκων και των τοπικών αρχών της Λέσβου ότι θα παρεμποδίσουν την κατασκευή των νέων κέντρων; Θα επιλέξουν την αστυνομική καταστολή; Ή θα αποδειχθεί ότι έχει δίκιο ο περιφερειάρχης όταν λέει πως «όταν η τοπική κοινωνία δεν θέλει ένα έργο, αυτό δεν γίνεται»;
3. Πώς θα καταφέρει η κυβέρνηση να ανακτήσει την επαφή και να «αναστήσει» τον διάλογο με τοπικές αρχές και κοινωνίες χωρίς να προβεί σε σημαντικές υποχωρήσεις;
4. Αν αποτύχει τώρα και υποχρεωθεί σε υποχώρηση, πώς θα καταφέρει αύριο να πείσει δημότες και αρχές άλλων περιοχών της χώρας να «παραλάβουν» ένα πρόβλημα που έχει ήδη κακοφορμίσει στα νησιά;
5. Αν υποθέσουμε ότι προχωρεί η κατασκευή των «ελεγχόμενων» κέντρων, πώς θα διασφαλιστεί η ομαλή συνύπαρξη των νεοαφικνούμενων (μεταξύ των οποίων και ευάλωτα άτομα) που πρέπει να περάσουν από διαδικασία ταυτοποίησης και ασύλου, όσων έχουν παραβατική συμπεριφορά και όσων δεν δικαιούνται άσυλο και μπαίνουν στη διαδικασία επιστροφής; Αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ότι επιχειρεί να δημιουργήσει πολλές κλειστές... Μόριες, με όλες τις παθογένειες και τους κινδύνους που αυτό συνεπάγεται;
6. Καθώς η χωρητικότητα των νέων κέντρων θα ανέρχεται σε πολλές χιλιάδες άτομα, με ποιον τρόπο θα τηρηθεί πρακτικά η τάξη και ποιος θα την αναλάβει; Η αστυνομία, ο στρατός ή εταιρείες σεκιούριτι; Πόσοι θα πρέπει να είναι οι εμπλεκόμενοι με το εγχείρημα διατήρησης της τάξης και της ασφάλειας; Ποια είναι επ’ αυτού η άποψη του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη (αν έχει ζητηθεί);
7. Είναι έτοιμη η κυβέρνηση –σε περίπτωση που δεν καταφέρει να διαχειριστεί το σημερινό αδιέξοδο– να συγκρουστεί με την Ευρώπη, καταπώς υποδεικνύει ο Άδωνις Γεωργιάδης, υιοθετώντας κλειστά κέντρα κράτησης ή ενδεχομένως λαμβάνοντας ακόμη σκληρότερα μέτρα σε περίπτωση που το σημερινό της σχέδιο ναυαγήσει;
Καθώς τα ερωτήματα αυτά θα περιμένουν την απάντησή τους, το προφανές είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει πέσει ήδη στον λάκκο των λεόντων. Το πώς (και αν) θα βγει παραμένει άγνωστο...
Πηγή: topontiki.gr
Σταύρος Χριστακόπουλος: Σχετικά με το Συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου