Μαρίνα Μπρέστα
Όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες, δεν αφήνουν εύκολα χώρο να σκεφτείς κάτι άλλο, να θυμηθείς κάτι άλλο…
Όμως, υπάρχει ένα ζήτημα που ταλαιπωρεί το φεμινιστικό κίνημα, ειδικά τα τελευταία χρόνια και σχετίζεται με έναν αντιπαραγωγικό και στείρο τρόπο σκέψης και οπτικής μέσα από δίπολα και απολυτότητες, όπως αυτές που εκφράζονται στο ζήτημα του προσφυγικού. Σεξισμός-αντισεξισμός όπως ρατσισμός-αντιρατσισμός, φασισμός-αντιφασισμός και πάει λέγοντας.
Σε αυτή την άσπρη ή μαύρη λογική, δεν χωρά ούτε το μωβ, γκριζάρει επικίνδυνα…
Υπάρχει η ανάγκη για μία σύγχρονη φεμινιστική θεωρία, που θα περάσει τις συμπληγάδες: από την μία, ένας μεταφεμινισμός, αλλοτριωμένος από τη μεταμοντέρνα συνθήκη που εκφράζεται κυρίως μέσω του πολιτίκαλι κορέκτ αντισεξισμού και από την άλλη, μια πραγματικότητα για τις γυναίκες, σκληρή και πολύ μακριά από το όραμα της χειραφέτησής τους.
Θετικό στοιχείο και μια ανάσα, αποτελούν οι μαζικές διαδηλώσεις γυναικών σε πολλές χώρες του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρω, τις μαζικότατες διαδηλώσεις στη Λατινική Αμερική (Χιλή, Μεξικό κ.α.) για τις γυναικοκτονίες, την απεργία στην Πολωνία για το δικαίωμα στην άμβλωση, στην Ισπανία για την ατιμωρησία των βιασμών, στην Ινδία ενάντια στους βιασμούς και το δικαίωμά τους να περπατούν άφοβα στον δρόμο.
Τα στοιχεία που ακολουθούν καταρρίπτουν τα εύκολα επιχειρήματα περί ισότητας και ξεπερασμένων αιτημάτων.
Καταρρίπτουν ταυτόχρονα και όσους/ες θέλουν να ξεχνούν πως το φύλο, η φυλή/εθνικότητα και η τάξη διαπλέκονται και καθορίζουν από κοινού σχέσεις και συσχετισμούς. Ο φεμινισμός παραμένει επίκαιρος, μόνο που πρέπει να γίνει και σύγχρονος, υπερβαίνοντας το μεταμοντέρνο και θέτοντας ξανά αυτό που ξεχνιέται: η πανανθρώπινη χειραφέτηση δεν υπάρχει χωρίς αυτή των γυναικών και είναι συλλογική υπόθεση.
Υ.Γ: Αυτές τις μέρες συνεχίζεται η δίκη για τον φόνο της Ελένης Τοπαλούδη.
Πηγή: e-dromos.gr
Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές
Όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες, δεν αφήνουν εύκολα χώρο να σκεφτείς κάτι άλλο, να θυμηθείς κάτι άλλο…
Όμως, υπάρχει ένα ζήτημα που ταλαιπωρεί το φεμινιστικό κίνημα, ειδικά τα τελευταία χρόνια και σχετίζεται με έναν αντιπαραγωγικό και στείρο τρόπο σκέψης και οπτικής μέσα από δίπολα και απολυτότητες, όπως αυτές που εκφράζονται στο ζήτημα του προσφυγικού. Σεξισμός-αντισεξισμός όπως ρατσισμός-αντιρατσισμός, φασισμός-αντιφασισμός και πάει λέγοντας.
Σε αυτή την άσπρη ή μαύρη λογική, δεν χωρά ούτε το μωβ, γκριζάρει επικίνδυνα…
Υπάρχει η ανάγκη για μία σύγχρονη φεμινιστική θεωρία, που θα περάσει τις συμπληγάδες: από την μία, ένας μεταφεμινισμός, αλλοτριωμένος από τη μεταμοντέρνα συνθήκη που εκφράζεται κυρίως μέσω του πολιτίκαλι κορέκτ αντισεξισμού και από την άλλη, μια πραγματικότητα για τις γυναίκες, σκληρή και πολύ μακριά από το όραμα της χειραφέτησής τους.
Θετικό στοιχείο και μια ανάσα, αποτελούν οι μαζικές διαδηλώσεις γυναικών σε πολλές χώρες του κόσμου. Ενδεικτικά αναφέρω, τις μαζικότατες διαδηλώσεις στη Λατινική Αμερική (Χιλή, Μεξικό κ.α.) για τις γυναικοκτονίες, την απεργία στην Πολωνία για το δικαίωμα στην άμβλωση, στην Ισπανία για την ατιμωρησία των βιασμών, στην Ινδία ενάντια στους βιασμούς και το δικαίωμά τους να περπατούν άφοβα στον δρόμο.
Τα στοιχεία που ακολουθούν καταρρίπτουν τα εύκολα επιχειρήματα περί ισότητας και ξεπερασμένων αιτημάτων.
Καταρρίπτουν ταυτόχρονα και όσους/ες θέλουν να ξεχνούν πως το φύλο, η φυλή/εθνικότητα και η τάξη διαπλέκονται και καθορίζουν από κοινού σχέσεις και συσχετισμούς. Ο φεμινισμός παραμένει επίκαιρος, μόνο που πρέπει να γίνει και σύγχρονος, υπερβαίνοντας το μεταμοντέρνο και θέτοντας ξανά αυτό που ξεχνιέται: η πανανθρώπινη χειραφέτηση δεν υπάρχει χωρίς αυτή των γυναικών και είναι συλλογική υπόθεση.
- Οι γυναίκες αποτελούν το 24% των εκλεγμένων σε κοινοβούλια και το 5% στην τοπική αυτοδιοίκηση.
- Στην Ελλάδα, στις τελευταίες ευρωεκλογές, από το σύνολο των 21 εδρών, εκλέχτηκαν μόνο 5 γυναίκες. Στις αυτοδιοικητικές, εξελέγη 1 γυναίκα σε Περιφέρεια και από τους 332 δήμους, μόνο 19. Στην ελληνική βουλή, στις τελευταίες εκλογές εκλέχτηκαν 62 γυναίκες.
- Κατά μέσο όρο, οι γυναίκες αμείβονται κατά 24% λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια ή παρόμοια εργασία, σε όλους τους τομείς.
- Σχεδόν τα 2/3 από τα 781 εκατομμύρια αναλφάβητων ενηλίκων παγκοσμίως είναι γυναίκες, αναλογία που έχει παραμείνει σταθερή εδώ και δύο δεκαετίες.
- 153 χώρες έχουν νομοθεσία με οικονομικές διακρίσεις εις βάρος των γυναικών, συμπεριλαμβανομένων 18 χωρών όπου οι σύζυγοι μπορούν νόμιμα να απαγορεύουν στις συζύγους τους να εργαστούν.
- 1 στις 3 γυναίκες και κορίτσια παγκοσμίως θα βιώσουν μια μορφή βίας ή κακοποίησης στη ζωή τους.
- Κάθε μέρα, 1.000 γυναίκες πεθαίνουν λόγω επιπλοκών στην εγκυμοσύνη τους ή κατά τον τοκετό.
- Η βία κατά των γυναικών είναι τόσο σοβαρή ως αιτία θανάτου και αναπηρίας για τις γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία όσο ο καρκίνος και σημαντικότερη αιτία ασθένειας από τα τροχαία ατυχήματα και την ελονοσία μαζί.
- Τα στοιχεία είναι από την OXFAM, τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τα Ηνωμένα Έθνη και το ΚΕΘΙ (Κέντρο Ερευνών για Θέματα Ισότητας).
Υ.Γ: Αυτές τις μέρες συνεχίζεται η δίκη για τον φόνο της Ελένης Τοπαλούδη.
Πηγή: e-dromos.gr
Δρόμος της Αριστεράς: Επιλογές
