Θάνος Αθανασιάδης
Μεγάλη Τετάρτη του Σωτηρίου Έτους 2020, έτσι θα ξεκινούσε το τυπικό ενός άρθρου, όχι πολύ παλαιότερα.
Αλλά αυτή η Μεγάλη Τετάρτη δε μοιάζει με καμία άλλη από αυτές που έχουμε ζήσει, εκτός από τους υπεραιωνόβιους.
Μιλώντας για τα περασμένα, έχετε ακούσει για τις δρίμες; Αυτές είναι οι επικίνδυνες για τον άνθρωπο πρώτες ημέρες του Μαρτίου, όπως θέλει η παράδοση.
Αντλώντας κι άλλες γνώσεις από το παρελθόν, θα γνωρίζετε ότι Πάσχα μήνα Μάρτη δεν έχει πέσει στην Ελλάδα, τουλάχιστον από τη στιγμή που το Ιουλιανό Ημερολόγιο αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, αρχής γενομένης στις 16 Φεβρουαρίου 1923, η οποία μετονομάστηκε σε 1η Μαρτίου.
Όμως εμείς φέτος πέσαμε στα πολύ βαθιά. Δεν έφτασαν οι δρίμες της αρχής, δεν έφτασε το ότι δεν έγινε η παρέλαση της 25ης.
Φέτος δοκιμάζουμε τις αντοχές μας.
Είμαστε δοτική κοινωνία, ανοιχτή, φιλική και εκτεταμένου οικογενειακού τύπου: ο παππούς κι η γιαγιά έχουν ρόλο σε αυτή.
Είμαστε και λίγοι, δέκα εκατομμύρια ψυχές όλοι κι όλοι. Δεν έχουμε κόσμο να χάσουμε. Οι επαρχίες μας δεν σφύζουν από ζωή, αλλά είναι αυτές που δίνουν ζωή στις δυο τρεις μεγαλουπόλεις της επικράτειας.
Εάν οι αριθμοί των θυμάτων της πανδημίας στις άλλες χώρες, φτάνανε να κινούνται ανοδικά παράλληλα με τους δικούς μας, δε θα είχε μείνει κανείς μας.
Και τώρα έχουμε το νέο της ημέρας: Εκείνες οι χώρες ανοίγουν τις εργασίες και τα σχολεία τους.
Για μας όμως είναι Μεγάλη Τετάρτη: Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στην μετάνοια και την προδοσία. Είναι η ημέρα που ο Φαρισαίος Σίμων μιλώντας στον Ιησού, του απηύθυνε το λόγο με την έκφραση: «Μίλα μου, Δάσκαλε».
Για μας, που αγαπούμε τους γεννήτορές μας, που έχουμε τους γεροντότερους δίπλα μας, που δεν είμαστε ψυχροί απέναντι στον πόνο του άλλου, που δεν αδιαφορούμε για το κακό που κάνουμε στους γύρω μας, που νοιαζόμαστε, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Αν σας έδωσα την εικόνα του βαθιά θρησκευόμενου, θα αποκριθώ το εξής: Δε μπορώ να φανταστώ ότι δεν υπάρχει Θεός, όπως δεν έχω διαβάσει διδαχές πιο βαθιές και αξίες πιο πανανθρώπινες από αυτές που αποδίδονται στον Υιό του Θεού, το Μονογενή. Και με κάθε ειλικρίνεια σας λέω ότι στη δική μου θεωρητική θεώρηση ο καθολικισμός έναντι της Ορθοδοξίας πάσχει, πολλώ μάλλον τα παρακλάδια του, ή τα υπόλοιπα δόγματα, στα οποία οι άνθρωποι εναποθέτουν τις ελπίδες τους για τη μετά Θάνατον Ζωή.
Είμαστε όμως λίγοι. Δε μπορώ να φανταστώ ότι θα χαθούμε από αυτό το παγκόσμιο κακό, μόνο και μόνο επειδή θα έχουμε ξεχάσει τη θεμελιώδη σημασία της ατομικής προσευχής και κατάνυξης ή επειδή θα έχουμε αδιαφορήσει –ειδικά αυτές τις μέρες– για το συνάνθρωπο και το κακό που δυνητικά μπορούμε να προξενήσουμε.
Είναι αυτές οι ημέρες η αρχή του τέλους των δεινών μας; Το αμφισβητώ. Νομίζω ότι πολλά θα δουν τα μάτια μας στο άμεσο μέλλον, πολύ περισσότερα μέχρι όλο τούτο να τελειώσει. Και βέβαια, μέχρι να έρθει το επόμενο, όποιο κι αν είναι αυτό.
Όμως είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να αποδείξουμε στους εαυτούς μας ότι μπορούμε να αποδειχθούμε ανώτεροι των περιστάσεων.
Πηγή: prevezanews.gr
Θάνος Αθανασιάδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Μεγάλη Τετάρτη του Σωτηρίου Έτους 2020, έτσι θα ξεκινούσε το τυπικό ενός άρθρου, όχι πολύ παλαιότερα.
Αλλά αυτή η Μεγάλη Τετάρτη δε μοιάζει με καμία άλλη από αυτές που έχουμε ζήσει, εκτός από τους υπεραιωνόβιους.
Μιλώντας για τα περασμένα, έχετε ακούσει για τις δρίμες; Αυτές είναι οι επικίνδυνες για τον άνθρωπο πρώτες ημέρες του Μαρτίου, όπως θέλει η παράδοση.
Αντλώντας κι άλλες γνώσεις από το παρελθόν, θα γνωρίζετε ότι Πάσχα μήνα Μάρτη δεν έχει πέσει στην Ελλάδα, τουλάχιστον από τη στιγμή που το Ιουλιανό Ημερολόγιο αντικαταστάθηκε από το Γρηγοριανό, αρχής γενομένης στις 16 Φεβρουαρίου 1923, η οποία μετονομάστηκε σε 1η Μαρτίου.
Όμως εμείς φέτος πέσαμε στα πολύ βαθιά. Δεν έφτασαν οι δρίμες της αρχής, δεν έφτασε το ότι δεν έγινε η παρέλαση της 25ης.
Φέτος δοκιμάζουμε τις αντοχές μας.
Είμαστε δοτική κοινωνία, ανοιχτή, φιλική και εκτεταμένου οικογενειακού τύπου: ο παππούς κι η γιαγιά έχουν ρόλο σε αυτή.
Είμαστε και λίγοι, δέκα εκατομμύρια ψυχές όλοι κι όλοι. Δεν έχουμε κόσμο να χάσουμε. Οι επαρχίες μας δεν σφύζουν από ζωή, αλλά είναι αυτές που δίνουν ζωή στις δυο τρεις μεγαλουπόλεις της επικράτειας.
Εάν οι αριθμοί των θυμάτων της πανδημίας στις άλλες χώρες, φτάνανε να κινούνται ανοδικά παράλληλα με τους δικούς μας, δε θα είχε μείνει κανείς μας.
Και τώρα έχουμε το νέο της ημέρας: Εκείνες οι χώρες ανοίγουν τις εργασίες και τα σχολεία τους.
Για μας όμως είναι Μεγάλη Τετάρτη: Η ημέρα αυτή είναι αφιερωμένη στην μετάνοια και την προδοσία. Είναι η ημέρα που ο Φαρισαίος Σίμων μιλώντας στον Ιησού, του απηύθυνε το λόγο με την έκφραση: «Μίλα μου, Δάσκαλε».
Για μας, που αγαπούμε τους γεννήτορές μας, που έχουμε τους γεροντότερους δίπλα μας, που δεν είμαστε ψυχροί απέναντι στον πόνο του άλλου, που δεν αδιαφορούμε για το κακό που κάνουμε στους γύρω μας, που νοιαζόμαστε, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Αν σας έδωσα την εικόνα του βαθιά θρησκευόμενου, θα αποκριθώ το εξής: Δε μπορώ να φανταστώ ότι δεν υπάρχει Θεός, όπως δεν έχω διαβάσει διδαχές πιο βαθιές και αξίες πιο πανανθρώπινες από αυτές που αποδίδονται στον Υιό του Θεού, το Μονογενή. Και με κάθε ειλικρίνεια σας λέω ότι στη δική μου θεωρητική θεώρηση ο καθολικισμός έναντι της Ορθοδοξίας πάσχει, πολλώ μάλλον τα παρακλάδια του, ή τα υπόλοιπα δόγματα, στα οποία οι άνθρωποι εναποθέτουν τις ελπίδες τους για τη μετά Θάνατον Ζωή.
Είμαστε όμως λίγοι. Δε μπορώ να φανταστώ ότι θα χαθούμε από αυτό το παγκόσμιο κακό, μόνο και μόνο επειδή θα έχουμε ξεχάσει τη θεμελιώδη σημασία της ατομικής προσευχής και κατάνυξης ή επειδή θα έχουμε αδιαφορήσει –ειδικά αυτές τις μέρες– για το συνάνθρωπο και το κακό που δυνητικά μπορούμε να προξενήσουμε.
Είναι αυτές οι ημέρες η αρχή του τέλους των δεινών μας; Το αμφισβητώ. Νομίζω ότι πολλά θα δουν τα μάτια μας στο άμεσο μέλλον, πολύ περισσότερα μέχρι όλο τούτο να τελειώσει. Και βέβαια, μέχρι να έρθει το επόμενο, όποιο κι αν είναι αυτό.
Όμως είναι μια εξαιρετική ευκαιρία να αποδείξουμε στους εαυτούς μας ότι μπορούμε να αποδειχθούμε ανώτεροι των περιστάσεων.
Πηγή: prevezanews.gr
Θάνος Αθανασιάδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου