Κώστας Γρίβας
Δυστυχώς, αυτό που είχε επισημάνει ο γράφων σε προηγούμενο άρθρο του αλλά και άλλοι, φαίνεται πως όντως συμβαίνει. Δηλαδή, η Τουρκία προετοιμάζεται να εξαπολύσει ανθρώπινα κύματα "μεταναστών", που σε μεγάλο ποσοστό θα είναι φορείς του κορονοϊού, εναντίον των ελληνικών νησιών και πιθανώς και του Έβρου. Βρισκόμαστε, λοιπόν, ενώπιον του ενδεχόμενου τουρκικής επίθεσης με ένα ιδιόρρυθμο, πλην όμως άκρως επικίνδυνο όπλο μαζικής καταστροφής.
Από τα γεγονότα του Έβρου και μετά έχουμε μπει σε μια νέα περίοδο στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση. Πλέον η απειλή για τη σταθερότητα του συστήματος δεν είναι κάποια πολεμική σύγκρουση που θα στοχεύει στην επίτευξη περιορισμένων σκοπών. Αντιθέτως, φαίνεται πως επιλογή της Τουρκίας είναι να καταστρέψει την Ελλάδα ως χώρα και να μετατρέψει το Αιγαίο και τη Θράκη σε μια περιοχή ασαφούς εθνικής κυριαρχίας στην οποία εν συνεχεία θα επιβάλει την κυριαρχία της.
Δηλαδή, υπό μία έννοια, η υβριδική ολοκληρωτική επίθεση που δεχόμαστε σήμερα είναι ο οδοστρωτήρας που αποσκοπεί να κάνει το εξής: να ισιώσει το έδαφος έτσι ώστε μετά να προχωρήσει η Τουρκία στη γεωπολιτική επιχωμάτωση της "Γαλάζιας Πατρίδας", προεκτείνοντας τον εαυτό της προς το Αιγαίο αλλά και τη Θράκη. Με άλλα λόγια, η Τουρκία έχει εξαπολύσει εναντίον μας ολοκληρωτικό πόλεμο. Και θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτό το δεδομένο. Και η αντίδρασή μας στην επίθεση στα νησιά δεν μπορεί να είναι ίδια με αυτήν που είχαμε στον Έβρο.
Πρώτον, γιατί δύσκολα μπορούμε να ανασχέσουμε τα κύματα των "μεταναστών" με τον ίδιο τρόπο που κάναμε στον Έβρο, τη στιγμή μάλιστα που θα έχουμε απέναντί μας όχι μόνο την Τουρκία, αλλά και τους συμμάχους της στην Ευρώπη. Δηλαδή τους μηχανισμούς της ΕΕ αλλά και τη Γερμανία ως χώρα, που έσπευσαν να καταδικάσουν την Ελλάδα για το ότι υπεράσπισε την ύπαρξή της.
Επιπροσθέτως, η Ελλάδα δεν μπορεί απλώς να αντιδρά μηχανικά στις τουρκικές επιθέσεις. Σε αυτήν την περίπτωση, η Τουρκία, ακόμη και να αποτυγχάνει, όπως απέτυχε στον Έβρο, θα προχωρά κάθε φορά στην επόμενη κίνησή της. Μάλιστα θα το κάνει έχοντας αντλήσει πολύτιμα διδάγματα και κάποια στιγμή θα επιβάλει τη θέλησή της. Με άλλα λόγια, πρέπει να αναλάβουμε την πρωτοβουλία και να αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού.
Άποψη του υπογράφοντος είναι ότι η υβριδική επίθεση που ασκεί η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με απειλή από ελληνικής πλευράς μιας πολεμικής αντιπαράθεσης συμβατικού τύπου. Η μέχρι τώρα κυρίαρχη ανησυχία στην Ελλάδα ήταν αν οι προκλήσεις της Τουρκίας θα οδηγούσαν σε θερμό επεισόδιο. Όμως, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι μια συμβατική πολεμική αντιπαράθεση.
Συνακόλουθα, θα πρέπει εμείς να προχωρήσουμε σε αυτήν την επιλογή, έτσι ώστε να φρενάρουμε την Τουρκία. Δηλαδή, να αντιστρέψουμε την πορεία και να απειλήσουμε εμείς την Τουρκία με πολεμική δράση, αντί να εμφανιζόμαστε ότι φοβόμαστε ότι θα ολισθήσουμε σε πολεμικό επεισόδιο. Με άλλα λόγια, να καταστήσουμε ξεκάθαρο στην Άγκυρα ότι σε περίπτωση που προχωρήσει σε υβριδική επίθεση με στοιχεία βιολογικού πολέμου, αξιοποιώντας κύματα "μεταναστών", τότε αυτό θα θεωρηθεί μείζονα πολεμική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας και αυτή θα απαντήσει δια των όπλων. Όχι με "συγκρατημένο" τρόπο στο πλαίσιο κάποιου θερμού ή "υπόθερμου" επεισοδίου, αλλά "ανοίγοντας την πύλη του φρενοκομείου" για να θυμηθούμε τα ιστορικά λόγια του Γεωργίου Παπανδρέου.
Όσον αφορά τις αιτιάσεις του τύπου "μόνον ένας πόλεμος μάς έλειπε τώρα", θα πρέπει να πούμε ότι, κατά έναν ιδιόρρυθμο τρόπο, η κρίση του κορονοϊού προσφέρει ένα παράθυρο ευκαιρίας στην Ελλάδα. Μια ευκαιρία για να ασκήσει στρατιωτική προβολή ισχύος εναντίον της Τουρκίας, ελαχιστοποιώντας τις συνέπειες που θα είχε υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Καταρχάς, ο "μεγάλος όμηρος" της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, ο ελληνικός τουρισμός, βρίσκεται αυτήν τη στιγμή σε κωματώδη κατάσταση. Δύσκολα θα πάθει κάτι παραπάνω από ό,τι ήδη έχει πάθει σε περίπτωση πολεμικής αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο κρατών. Σε μικρότερο βαθμό αυτό ισχύει για την ελληνική κοινωνία εν συνόλω. Το αντίθετο, όμως, δεν ισχύει για την Τουρκία. Η οικονομία της βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και μια πολεμική αντιπαράθεση μπορεί να της επιφέρει φονικό πλήγμα.
Εν παραλλήλω, η εσωτερική της σταθερότητα βρίσκεται εν κινδύνω, ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις της αντιμετωπίζουν πάρα πολλά προβλήματα. Με άλλα λόγια, η Τουρκία είναι μια πιο εύθραυστη γεωπολιτική οντότητα από ό,τι η Ελλάδα και για αυτό έχει περισσότερους λόγους να φοβάται μια πολεμική αντιπαράθεση. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής δεν θα υπάρξουν απώλειες. Τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και γενικότερα. Ωστόσο, οι απώλειες θα είναι μικρότερες, τόσο άμεσα όσο κυρίως σε βάθος χρόνου, από αυτές που θα υπάρξουν αν η Τουρκία επιτύχει στην υβριδική της εισβολή στα νησιά του Αιγαίου.
Επιπροσθέτως, όπως αναφέραμε πιο πάνω, είναι πλέον εμφανές ότι δεν βρισκόμαστε απλώς σε κάποια αντιπαράθεση περιορισμένων στοχοθετήσεων με την Τουρκία, η οποία ναι μεν μπορούσε να προκαλέσει κάποια πολεμική σύγκρουση, αλλά αυτή θα ήταν μικρών διαστάσεων. Αντιθέτως, φαίνεται πως η Τουρκία έχει επιλέξει να προκαλέσει μεγάλης κλίμακας ακρωτηριασμό στην Ελλάδα και αυτό εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική της να επεκτείνει τον εαυτό της με βάση το δόγμα της "Γαλάζιας Παρτίδας".
Άρα, είναι πιθανόν ότι η επιλογή του πολέμου έχει ήδη ληφθεί από την Τουρκία. Συνακόλουθα, αυτό που εμείς οφείλουμε να κάνουμε είναι να μην την αφήσουμε να κάνει τον πόλεμο αυτόν στον τόπο, χρόνο και με τον τρόπο που αυτή θέλει. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια "ενεργητική αποτροπή" που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να αναλάβει την πρωτοβουλία σε αυτόν τον καινοφανή πόλεμο με την Τουρκία και να υπερασπίσει τον εαυτό της.
Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, ακριβώς και για να περιοριστούν οι πιθανότητες πολεμικής αντιπαράθεσης, θα μπορούσε και θα έπρεπε να υλοποιηθεί η άμεση ανακήρυξη ΑΟΖ και κυρίως η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όπως της δίνει το δικαίωμα το Δίκαιο της Θάλασσας. Και αυτό ακριβώς γιατί η Τουρκία έχει θέσει casus belli σε αυτό το ζήτημα. Δηλαδή, με μια παρόμοια ενέργεια θα φέρναμε την Τουρκία ενώπιον μιας πολύ δύσκολης επιλογής. Ή να αποδεχθεί την ελληνική ενέργεια ή να εμπλακεί σε μια πολεμική αντιπαράθεση σε μια εποχή που η Ελλάδα δεν έχει να χάσει τόσα πολλά όσα αυτή.
Πηγή: slpress.gr
Κώστας Γρίβας: Σχετικά με τον συντάκτη
Δυστυχώς, αυτό που είχε επισημάνει ο γράφων σε προηγούμενο άρθρο του αλλά και άλλοι, φαίνεται πως όντως συμβαίνει. Δηλαδή, η Τουρκία προετοιμάζεται να εξαπολύσει ανθρώπινα κύματα "μεταναστών", που σε μεγάλο ποσοστό θα είναι φορείς του κορονοϊού, εναντίον των ελληνικών νησιών και πιθανώς και του Έβρου. Βρισκόμαστε, λοιπόν, ενώπιον του ενδεχόμενου τουρκικής επίθεσης με ένα ιδιόρρυθμο, πλην όμως άκρως επικίνδυνο όπλο μαζικής καταστροφής.
Από τα γεγονότα του Έβρου και μετά έχουμε μπει σε μια νέα περίοδο στην ελληνοτουρκική αντιπαράθεση. Πλέον η απειλή για τη σταθερότητα του συστήματος δεν είναι κάποια πολεμική σύγκρουση που θα στοχεύει στην επίτευξη περιορισμένων σκοπών. Αντιθέτως, φαίνεται πως επιλογή της Τουρκίας είναι να καταστρέψει την Ελλάδα ως χώρα και να μετατρέψει το Αιγαίο και τη Θράκη σε μια περιοχή ασαφούς εθνικής κυριαρχίας στην οποία εν συνεχεία θα επιβάλει την κυριαρχία της.
Δηλαδή, υπό μία έννοια, η υβριδική ολοκληρωτική επίθεση που δεχόμαστε σήμερα είναι ο οδοστρωτήρας που αποσκοπεί να κάνει το εξής: να ισιώσει το έδαφος έτσι ώστε μετά να προχωρήσει η Τουρκία στη γεωπολιτική επιχωμάτωση της "Γαλάζιας Πατρίδας", προεκτείνοντας τον εαυτό της προς το Αιγαίο αλλά και τη Θράκη. Με άλλα λόγια, η Τουρκία έχει εξαπολύσει εναντίον μας ολοκληρωτικό πόλεμο. Και θα πρέπει να προσαρμοστούμε σε αυτό το δεδομένο. Και η αντίδρασή μας στην επίθεση στα νησιά δεν μπορεί να είναι ίδια με αυτήν που είχαμε στον Έβρο.
Πρώτον, γιατί δύσκολα μπορούμε να ανασχέσουμε τα κύματα των "μεταναστών" με τον ίδιο τρόπο που κάναμε στον Έβρο, τη στιγμή μάλιστα που θα έχουμε απέναντί μας όχι μόνο την Τουρκία, αλλά και τους συμμάχους της στην Ευρώπη. Δηλαδή τους μηχανισμούς της ΕΕ αλλά και τη Γερμανία ως χώρα, που έσπευσαν να καταδικάσουν την Ελλάδα για το ότι υπεράσπισε την ύπαρξή της.
Να αλλάξουμε τους κανόνες
Επιπροσθέτως, η Ελλάδα δεν μπορεί απλώς να αντιδρά μηχανικά στις τουρκικές επιθέσεις. Σε αυτήν την περίπτωση, η Τουρκία, ακόμη και να αποτυγχάνει, όπως απέτυχε στον Έβρο, θα προχωρά κάθε φορά στην επόμενη κίνησή της. Μάλιστα θα το κάνει έχοντας αντλήσει πολύτιμα διδάγματα και κάποια στιγμή θα επιβάλει τη θέλησή της. Με άλλα λόγια, πρέπει να αναλάβουμε την πρωτοβουλία και να αλλάξουμε τους κανόνες του παιχνιδιού.
Άποψη του υπογράφοντος είναι ότι η υβριδική επίθεση που ασκεί η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με απειλή από ελληνικής πλευράς μιας πολεμικής αντιπαράθεσης συμβατικού τύπου. Η μέχρι τώρα κυρίαρχη ανησυχία στην Ελλάδα ήταν αν οι προκλήσεις της Τουρκίας θα οδηγούσαν σε θερμό επεισόδιο. Όμως, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτό που αντιμετωπίζουμε σήμερα είναι πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι μια συμβατική πολεμική αντιπαράθεση.
Συνακόλουθα, θα πρέπει εμείς να προχωρήσουμε σε αυτήν την επιλογή, έτσι ώστε να φρενάρουμε την Τουρκία. Δηλαδή, να αντιστρέψουμε την πορεία και να απειλήσουμε εμείς την Τουρκία με πολεμική δράση, αντί να εμφανιζόμαστε ότι φοβόμαστε ότι θα ολισθήσουμε σε πολεμικό επεισόδιο. Με άλλα λόγια, να καταστήσουμε ξεκάθαρο στην Άγκυρα ότι σε περίπτωση που προχωρήσει σε υβριδική επίθεση με στοιχεία βιολογικού πολέμου, αξιοποιώντας κύματα "μεταναστών", τότε αυτό θα θεωρηθεί μείζονα πολεμική ενέργεια εναντίον της Ελλάδας και αυτή θα απαντήσει δια των όπλων. Όχι με "συγκρατημένο" τρόπο στο πλαίσιο κάποιου θερμού ή "υπόθερμου" επεισοδίου, αλλά "ανοίγοντας την πύλη του φρενοκομείου" για να θυμηθούμε τα ιστορικά λόγια του Γεωργίου Παπανδρέου.
Παράθυρο ευκαιρίας
Όσον αφορά τις αιτιάσεις του τύπου "μόνον ένας πόλεμος μάς έλειπε τώρα", θα πρέπει να πούμε ότι, κατά έναν ιδιόρρυθμο τρόπο, η κρίση του κορονοϊού προσφέρει ένα παράθυρο ευκαιρίας στην Ελλάδα. Μια ευκαιρία για να ασκήσει στρατιωτική προβολή ισχύος εναντίον της Τουρκίας, ελαχιστοποιώντας τις συνέπειες που θα είχε υπό φυσιολογικές συνθήκες.
Καταρχάς, ο "μεγάλος όμηρος" της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, ο ελληνικός τουρισμός, βρίσκεται αυτήν τη στιγμή σε κωματώδη κατάσταση. Δύσκολα θα πάθει κάτι παραπάνω από ό,τι ήδη έχει πάθει σε περίπτωση πολεμικής αντιπαράθεσης μεταξύ των δύο κρατών. Σε μικρότερο βαθμό αυτό ισχύει για την ελληνική κοινωνία εν συνόλω. Το αντίθετο, όμως, δεν ισχύει για την Τουρκία. Η οικονομία της βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού και μια πολεμική αντιπαράθεση μπορεί να της επιφέρει φονικό πλήγμα.
Εν παραλλήλω, η εσωτερική της σταθερότητα βρίσκεται εν κινδύνω, ενώ οι Ένοπλες Δυνάμεις της αντιμετωπίζουν πάρα πολλά προβλήματα. Με άλλα λόγια, η Τουρκία είναι μια πιο εύθραυστη γεωπολιτική οντότητα από ό,τι η Ελλάδα και για αυτό έχει περισσότερους λόγους να φοβάται μια πολεμική αντιπαράθεση. Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής δεν θα υπάρξουν απώλειες. Τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και γενικότερα. Ωστόσο, οι απώλειες θα είναι μικρότερες, τόσο άμεσα όσο κυρίως σε βάθος χρόνου, από αυτές που θα υπάρξουν αν η Τουρκία επιτύχει στην υβριδική της εισβολή στα νησιά του Αιγαίου.
Υβριδικού χαρακτήρα ολοκληρωτικό πόλεμο
Επιπροσθέτως, όπως αναφέραμε πιο πάνω, είναι πλέον εμφανές ότι δεν βρισκόμαστε απλώς σε κάποια αντιπαράθεση περιορισμένων στοχοθετήσεων με την Τουρκία, η οποία ναι μεν μπορούσε να προκαλέσει κάποια πολεμική σύγκρουση, αλλά αυτή θα ήταν μικρών διαστάσεων. Αντιθέτως, φαίνεται πως η Τουρκία έχει επιλέξει να προκαλέσει μεγάλης κλίμακας ακρωτηριασμό στην Ελλάδα και αυτό εντάσσεται στην ευρύτερη στρατηγική της να επεκτείνει τον εαυτό της με βάση το δόγμα της "Γαλάζιας Παρτίδας".
Άρα, είναι πιθανόν ότι η επιλογή του πολέμου έχει ήδη ληφθεί από την Τουρκία. Συνακόλουθα, αυτό που εμείς οφείλουμε να κάνουμε είναι να μην την αφήσουμε να κάνει τον πόλεμο αυτόν στον τόπο, χρόνο και με τον τρόπο που αυτή θέλει. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια "ενεργητική αποτροπή" που θα επιτρέψει στην Ελλάδα να αναλάβει την πρωτοβουλία σε αυτόν τον καινοφανή πόλεμο με την Τουρκία και να υπερασπίσει τον εαυτό της.
Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, ακριβώς και για να περιοριστούν οι πιθανότητες πολεμικής αντιπαράθεσης, θα μπορούσε και θα έπρεπε να υλοποιηθεί η άμεση ανακήρυξη ΑΟΖ και κυρίως η επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, όπως της δίνει το δικαίωμα το Δίκαιο της Θάλασσας. Και αυτό ακριβώς γιατί η Τουρκία έχει θέσει casus belli σε αυτό το ζήτημα. Δηλαδή, με μια παρόμοια ενέργεια θα φέρναμε την Τουρκία ενώπιον μιας πολύ δύσκολης επιλογής. Ή να αποδεχθεί την ελληνική ενέργεια ή να εμπλακεί σε μια πολεμική αντιπαράθεση σε μια εποχή που η Ελλάδα δεν έχει να χάσει τόσα πολλά όσα αυτή.
Πηγή: slpress.gr
Κώστας Γρίβας: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου