Βασίλης Μακρίδης
- Τον Βασίλη Δημάκη τον γνώρισα τυχαία ένα βράδυ στη στάση των λεωφορείων του Περάματος στη Μενάνδρου, επιστρέφοντας από την Ομόνοια στο σπίτι μου μετά από τη δουλειά (τότε που ακόμη εργαζόμουν στην Iskra). Θα 'χει περάσει από τότε ένας χρόνος, ίσως και λίγο παραπάνω. Μου έκανε εντύπωση η συγκρότησή του ως σκεπτόμενου ανθρώπου και ως πολιτικού όντος, που η φυλακή όχι απλώς δεν τον είχε μετατρέψει σε κτήνος ή σκιά του εαυτού του, αλλά έμοιαζε να έχει απελευθερώσει όλες τις θετικές δυνάμεις από μέσα του, προκειμένου να διατηρηθεί σωματικά αλώβητος και ηθικά ακμαίος...
- Με συνειδητή θέση κατά της βίας, αλλά και πιστός στις αναρχικές ιδέες του, κουβαλώντας έναν ολόκληρο μηχανισμό αναγνώρισης στο πόδι του (και όχι το περίφημο «βραχιολάκι»), ο Βασίλης ήταν τύπος και υπογραμμός στις άδειές του, αφού έβγαινε από τις φυλακές Κορυδαλλού μόνο για να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής του (Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο ΕΚΠ) και επέστρεφε πάντα κανονικά και χωρίς καθυστερήσεις.
- Η συμμετοχή του στην ειρηνική διαμαρτυρία των κρατουμένων των φυλακών στις 14/4, με την ελάχιστη απαίτηση της τήρησης των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής εν μέσω κορωνοϊού οδήγησε κάποιους αχαρακτήριστους «ανευθυνοϋπεύθυνους» να αποφασίσουν στις 16/4 αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία αιτιολογία τη μεταγωγή του στις φυλακές Γρεβενών, μετά από βίαιη εισβολή ανδρών των ΕΚΑΜ στο κελί του. Ήταν μια πράξη απολύτως εκδικητικού χαρακτήρα, από αυτές που οι αρχές της δήθεν «τήρησης της τάξης» στη χώρα μας γνωρίζουν πολύ καλά να εφαρμόζουν...
- Από τη Δευτέρα 27/4 ο Βασίλης Δημάκης ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας, με αίτημα την επαναφορά στο κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού. Η ζωή του βρίσκεται από την πρώτη στιγμή σε άμεσο κίνδυνο και είναι χρέος όλων των σκεπτόμενων πολιτών αλλά και των πολιτικών και κοινωνικών φορέων της Αριστεράς και της αναρχίας (και όχι μόνο), να σταθούν αλληλέγγυοι προς τον Βασίλη Δημάκη και να διεκδικήσουν την άμεση ικανοποίηση του αιτήματός του για επιστροφή στις φυλακές Κορυδαλλού.
Ας μην έχει και ο Βασίλης την «τύχη» των δύο μουσικών του τουρκικού συγκροτήματος Grup Yorum, που πέθαναν ηρωικά μέσα στα μπουντρούμια του καθεστώτος Ερντογάν στη γειτονική μας χώρα. Εκτός εάν η κυβέρνηση του «μειλίχιου» Τσιόδρα και του «ηρωικού» Χαρδαλιά (αλλά και του «τσεκουράτου» Βορίδη και του αχαρακτήριστου Αδώνιδος) ζήλεψε τη «δόξα» των γειτόνων και θέλει να επιδείξει στον υπόλοιπο κόσμο πού ακριβώς γράφει, στην πραγματικότητα, τις ανθρωπιστικές αξίες...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
- Τον Βασίλη Δημάκη τον γνώρισα τυχαία ένα βράδυ στη στάση των λεωφορείων του Περάματος στη Μενάνδρου, επιστρέφοντας από την Ομόνοια στο σπίτι μου μετά από τη δουλειά (τότε που ακόμη εργαζόμουν στην Iskra). Θα 'χει περάσει από τότε ένας χρόνος, ίσως και λίγο παραπάνω. Μου έκανε εντύπωση η συγκρότησή του ως σκεπτόμενου ανθρώπου και ως πολιτικού όντος, που η φυλακή όχι απλώς δεν τον είχε μετατρέψει σε κτήνος ή σκιά του εαυτού του, αλλά έμοιαζε να έχει απελευθερώσει όλες τις θετικές δυνάμεις από μέσα του, προκειμένου να διατηρηθεί σωματικά αλώβητος και ηθικά ακμαίος...
- Με συνειδητή θέση κατά της βίας, αλλά και πιστός στις αναρχικές ιδέες του, κουβαλώντας έναν ολόκληρο μηχανισμό αναγνώρισης στο πόδι του (και όχι το περίφημο «βραχιολάκι»), ο Βασίλης ήταν τύπος και υπογραμμός στις άδειές του, αφού έβγαινε από τις φυλακές Κορυδαλλού μόνο για να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής του (Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο ΕΚΠ) και επέστρεφε πάντα κανονικά και χωρίς καθυστερήσεις.
- Η συμμετοχή του στην ειρηνική διαμαρτυρία των κρατουμένων των φυλακών στις 14/4, με την ελάχιστη απαίτηση της τήρησης των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής εν μέσω κορωνοϊού οδήγησε κάποιους αχαρακτήριστους «ανευθυνοϋπεύθυνους» να αποφασίσουν στις 16/4 αιφνιδιαστικά και χωρίς καμία αιτιολογία τη μεταγωγή του στις φυλακές Γρεβενών, μετά από βίαιη εισβολή ανδρών των ΕΚΑΜ στο κελί του. Ήταν μια πράξη απολύτως εκδικητικού χαρακτήρα, από αυτές που οι αρχές της δήθεν «τήρησης της τάξης» στη χώρα μας γνωρίζουν πολύ καλά να εφαρμόζουν...
- Από τη Δευτέρα 27/4 ο Βασίλης Δημάκης ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας, με αίτημα την επαναφορά στο κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού. Η ζωή του βρίσκεται από την πρώτη στιγμή σε άμεσο κίνδυνο και είναι χρέος όλων των σκεπτόμενων πολιτών αλλά και των πολιτικών και κοινωνικών φορέων της Αριστεράς και της αναρχίας (και όχι μόνο), να σταθούν αλληλέγγυοι προς τον Βασίλη Δημάκη και να διεκδικήσουν την άμεση ικανοποίηση του αιτήματός του για επιστροφή στις φυλακές Κορυδαλλού.
Ας μην έχει και ο Βασίλης την «τύχη» των δύο μουσικών του τουρκικού συγκροτήματος Grup Yorum, που πέθαναν ηρωικά μέσα στα μπουντρούμια του καθεστώτος Ερντογάν στη γειτονική μας χώρα. Εκτός εάν η κυβέρνηση του «μειλίχιου» Τσιόδρα και του «ηρωικού» Χαρδαλιά (αλλά και του «τσεκουράτου» Βορίδη και του αχαρακτήριστου Αδώνιδος) ζήλεψε τη «δόξα» των γειτόνων και θέλει να επιδείξει στον υπόλοιπο κόσμο πού ακριβώς γράφει, στην πραγματικότητα, τις ανθρωπιστικές αξίες...
Βασίλης Μακρίδης: Σχετικά με τον συντάκτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου