Νίκος Μπογιόπουλος
Είναι ο κορωνοϊός πρόσχημα όσων προκαλούν τις κρίσεις για να ρίξουν νέα ασήκωτα βάρη στις πλάτες εκείνων που πληρώνουν τις κρίσεις;
Εδώ προσοχή: Μακριά από τον γράφοντα κάθε παρερμηνεία ότι τάχα η πανδημία είναι ένα «ψέμα», ένα «κατασκεύασμα» ή μια «συνωμοσία» που «προσχεδιάστηκε» κι άλλα τέτοια γελοία και ανάξια λόγου. H συμφορά της πανδημίας είναι ανείπωτη και τόσο πραγματική όσο το 1,3 εκατομμύριο νεκροί και τα σχεδόν 50 εκατομμύρια καταγεγραμμένα κρούσματα - μέχρι που γράφονταν αυτές οι γραμμές.
Είναι ο κορωνοϊός πρόσχημα όσων προκαλούν τις κρίσεις για να ρίξουν νέα ασήκωτα βάρη στις πλάτες εκείνων που πληρώνουν τις κρίσεις;
Εδώ προσοχή: Μακριά από τον γράφοντα κάθε παρερμηνεία ότι τάχα η πανδημία είναι ένα «ψέμα», ένα «κατασκεύασμα» ή μια «συνωμοσία» που «προσχεδιάστηκε» κι άλλα τέτοια γελοία και ανάξια λόγου. H συμφορά της πανδημίας είναι ανείπωτη και τόσο πραγματική όσο το 1,3 εκατομμύριο νεκροί και τα σχεδόν 50 εκατομμύρια καταγεγραμμένα κρούσματα - μέχρι που γράφονταν αυτές οι γραμμές.
Για τις συνέπειες και της πανδημίας, την εγκληματική ευθύνη φέρει ακέραια το σύστημα που εμπορευματοποιεί την αρρώστια, διαλύει τα Συστήματα Υγείας, η «ελεύθερη αγορά», που παρέχει στον ΠΟΥ ένα πολλοστημόριο σε σχέση με τα τρισεκατομμύρια που διαθέτει για στρατιωτικούς εξοπλισμούς.
Ευθύνεται το σφαγείο του κέρδους που τώρα εκδηλώνεται και ως ανταγωνισμός αντί της συνεργασίας για την ανεύρεση εμβολίου και φαρμάκου.
Αυτή η αδιανόητη φρίκη, λοιπόν, έρχεται να επιδεινώσει τη σφοδρότητα μιας κρίσης που -σύμφωνα με όλα τα οικονομικά δεδομένα- βρισκόταν προ των πυλών.
Ταυτόχρονα, και εδώ βρίσκεται ο σχεδιασμός, η πανδημία αξιοποιείται σαν «δικαιολογία» και πρόσχημα για να εξαπολύσουν μια γιγάντια εκστρατεία επιβολής μέτρων, με αντίστοιχο κανονιοβολισμό ιδεολογικής καταστολής, ώστε να ισοπεδώσουν ό,τι απέμεινε από τον προηγούμενο οδοστρωτήρα, φροντίζοντας να «αθωώνουν» τον καπιταλισμό και να «ενοχοποιούν» για τη νέα λιτότητα και τη νέα φτωχοποίηση τον ιό.
Η πανδημία επιχειρείται, ήδη, να εμφανιστεί από τους εμπρηστές (και της δημόσιας υγείας) ως ο παράγοντας στο όνομα του οποίου κουρδίζουν όλους τους μηχανισμούς αποχαύνωσης και τρομοκρατίας, ώστε να καταπνίξουν αντιστάσεις, να διαμορφώσουν κοινωνικές συμμαχίες και να περάσουν σαν «αναπόφευκτα», «αναγκαστικά» και «μοιραία» τα νέα εγκλήματα εις βάρος των λαών. Κανείς εφησυχασμός, επομένως.
Ούτε όσον αφορά το θανατικό της πανδημίας, ούτε όσον αφορά την αξιοποίησή της από τα βαμπίρ του «η κρίση είναι ευκαιρία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου