Παναγιώτης Οικονομίδης
Την περίοδο της πρώτης καραντίνας πέθανε ένας άνθρωπος που λίγοι τον γνώριζαν. Δεν έχει σημασία αν είχε κορονοϊό ή υποκείμενο νόσημα. Δεν θα μιλήσω γι΄ αυτό. Θα μιλήσω για τον άνθρωπο. Κούκος Κουκούδης λεγόταν. Δεν σας λέει κάτι. Ήμουνα σίγουρος. Αυτό ήταν το όνομα με το οποίο είχε πολιτογραφηθεί το 1969 όταν μπήκε λαθραία στην Ελλάδα αφού περπάτησε από την Τασκένδη μέχρι τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Την περίοδο της πρώτης καραντίνας πέθανε ένας άνθρωπος που λίγοι τον γνώριζαν. Δεν έχει σημασία αν είχε κορονοϊό ή υποκείμενο νόσημα. Δεν θα μιλήσω γι΄ αυτό. Θα μιλήσω για τον άνθρωπο. Κούκος Κουκούδης λεγόταν. Δεν σας λέει κάτι. Ήμουνα σίγουρος. Αυτό ήταν το όνομα με το οποίο είχε πολιτογραφηθεί το 1969 όταν μπήκε λαθραία στην Ελλάδα αφού περπάτησε από την Τασκένδη μέχρι τα παράλια της Μικράς Ασίας.
Ναι. Έκανε όλα αυτά τα χιλιόμετρα με τα πόδια εκείνη την εποχή και κατάφερε και πέρασε στην Σάμο. Κολυμπώντας. Τότε ήταν 35 χρονών. Μετά την ήττα του εμφυλίου βρέθηκε στην Τασκένδη μόνος. Κατάμονος. Χωρίς κανέναν συγγενή. Τον περιέθαλψε ένας Μικρασιάτης αντάρτης. Αυτός του έμαθε τα Τούρκικά και του μίλησε για ένα μέρος που γίνεται κοντραμπάντο ανάμεσα Τουρκία και Σάμο.
Ο Κούκος στην Τασκένδη έμαθε την τέχνη της φωτογραφίας και του οπερατέρ. Να μην τα πολυλογώ κάποια στιγμή έφυγε για τσιγάρα και δεν γύρισε. Άφησε πίσω του όλα τα χαρτιά του για να μην μπορέσουν να τον βρουν. Περπάτησε μέχρι το σημείο που του είχε πει ο Μικρασιάτης. Πέντε μήνες περπατούσε μόνο νύχτα και έτρωγε χόρτα ωμά και ρίζες.
Όταν έφτασε στο σημείο αναγνώρισε τα σημάδια και κρύφτηκε.Σε λίγες ημέρες φάνηκαν οι κοντραμπατζήδες. Κατέβηκε και τους βρήκε. Τους έδωσε τα σημάδια που του είχε πει ο Μικρασιάτης και εκείνοι τον δέχτηκαν. Μια φορά τον χρόνο έκαναν ένα γερό κοντραμπάντο και τώρα μετά τον πόλεμο καμιά φορά και δεύτερο. Περνούσαν απέναντι χρυσάφι με βάρκες χωρίς κουπιά. Περνούσαν πρώτα ένα σχοινί και μετά τις τραβούσαν σαν σε πέραμα. Κάτι βάρκες χαμηλές σαν μαούνες. Να μην τις πιάνει το μάτι.
Η δουλειά του Κούκου θα ήταν να περάσει το σχοινί απέναντι. Θα είχε μαζί του ένα λεπτό σχοινί διπλό και μετά θα έδεναν το χοντρό και θα έφερναν πίσω. Ο δίαυλος είναι ένα μίλι περίπου, με ρεύματα. Πορεία θα έπαιρνε από δύο φώτα πίσω του. Τους είπε αφήστε με να δω την θάλασσα πως κινείτε. Αυτοί έστησαν σκηνές και είχαν μαζί τους για κάλυψη ένα μεγάλο κοπάδι πρόβατα και γίδια. Αφού μελέτησε τα ρεύματά δύο μέρες τους είπε το ΟΚ. Κανονίστηκε για την ημέρα που το φεγγάρι ήταν στην χάση του. Ο Κούκος ξεκίνησε να κολυμπάει κάθε μέρα μέχρι που έφτασε τα δύο μίλια κολύμπι συνεχόμενο, με βάρος δύο κιλών στην μέση του.
Δυο ημέρες πιο πριν πήγε και βρήκε τον αρχηγό της συμμορίας και του ζήτησε να συζητήσουν την αμοιβή του. Ο αρχηγός του πρότεινε να τον κάνουν συνέταιρο στην συμμορία. Ο Κούκος τότε του είπε ότι ήθελε 30 χρυσές λίρες. Τα βρήκαν στις 25. Η δουλειά έγινε με μεγάλη επιτυχία. Ο Κούκος βγήκε στην Αθήνα μετά από δέκα ημέρες. Βρήκε μια δουλειά χαμάλη στο λιμάνι και σε έξι μήνες είχε αγοράσει μια Χάζελμπλαντ και ότι χρειαζόταν για να βγάλει τις πρώτες φωτογραφίες του. Και έξι μήνες μετά ήταν βοηθός σε κεντρικό φωτογραφείο του Πειραιά και σε άλλους έξι μήνες συνέταιρος με κεφάλαιο την Χάζελμπλαντ.
Όταν τον γνώρισα εγώ είχε ένα μικρό και άσημο φωτογραφείο στον Κολωνό. Η ιστορία έχει ως εξής. Εγώ τον πέτυχα σε μια περιπλάνησή μου στη περιοχή ψάχνοντας να βρω κάποιους πρωτοετείς φοιτητές που τους είχαμε πιάσει κουβέντα στην σχολή. Έψαχνα μια οδό και μπήκα να ρωτήσω. Αφού πήρα την απάντηση ρώτησα αν αυτή είναι Χάζελμπλαντ. Ο Κούκος με κοίταξε καλά καλά. Ναι, μου λέει. Μετά από δύο μέρες ξαναπήγα και έτσι γνωριστήκαμε.
Δυο ημέρες πιο πριν πήγε και βρήκε τον αρχηγό της συμμορίας και του ζήτησε να συζητήσουν την αμοιβή του. Ο αρχηγός του πρότεινε να τον κάνουν συνέταιρο στην συμμορία. Ο Κούκος τότε του είπε ότι ήθελε 30 χρυσές λίρες. Τα βρήκαν στις 25. Η δουλειά έγινε με μεγάλη επιτυχία. Ο Κούκος βγήκε στην Αθήνα μετά από δέκα ημέρες. Βρήκε μια δουλειά χαμάλη στο λιμάνι και σε έξι μήνες είχε αγοράσει μια Χάζελμπλαντ και ότι χρειαζόταν για να βγάλει τις πρώτες φωτογραφίες του. Και έξι μήνες μετά ήταν βοηθός σε κεντρικό φωτογραφείο του Πειραιά και σε άλλους έξι μήνες συνέταιρος με κεφάλαιο την Χάζελμπλαντ.
Όταν τον γνώρισα εγώ είχε ένα μικρό και άσημο φωτογραφείο στον Κολωνό. Η ιστορία έχει ως εξής. Εγώ τον πέτυχα σε μια περιπλάνησή μου στη περιοχή ψάχνοντας να βρω κάποιους πρωτοετείς φοιτητές που τους είχαμε πιάσει κουβέντα στην σχολή. Έψαχνα μια οδό και μπήκα να ρωτήσω. Αφού πήρα την απάντηση ρώτησα αν αυτή είναι Χάζελμπλαντ. Ο Κούκος με κοίταξε καλά καλά. Ναι, μου λέει. Μετά από δύο μέρες ξαναπήγα και έτσι γνωριστήκαμε.
Περνούσα αραιά και πού και λέγαμε διάφορα. Μια μέρα μάλιστα είδα να βγαίνει ο Φλωράκης από το μαγαζί του. Κοντοστάθηκα στην γωνία και μπήκα αφού έφυγε το αυτοκίνητο του Χαρίλαου. Μπήκα με περιπαιχτική διάθεση. Ο Κούκος με έκοψε πριν αρχίσω. Άκου μικρέ, δεν είναι αυτό που νομίζεις. Τον κοίταξα έτοιμος να σκάσω στα γέλια. Με δυσκολία κρατιόμουν. Με κοίταξε για ένα δευτερόλεπτο βλοσυρός και μετά ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια.
Αυτά γύρω στο 1987. Έλεγα όμως ότι η ιστορία είναι άλλη και πέρασαν πολλά χρόνια για να την μάθω. Την έμαθα γύρω στο 2008. Υπήρχαν μόλις τρεις άνθρωποι που την ήξεραν Ο ένας ήταν ο Χαρίλαος, ο δεύτερος ήταν ο Φαράκος και ο τρίτος εγώ. Οι δύο πρώτοι την ήξεραν από πρώτο χέρι διότι είχαν εμπλακεί προσωπικά.
Μετά την πτώση της χούντας ο Κούκος πάει στον Ριζοσπάστη και ζητάει να δει τον διευθυντή. Τον στέλνουν στον Φαράκο. Του δείχνει μια φωτογραφία που είχε τραβήξει στο Πολυτεχνείο. Όχι αυτή την γνωστή που γράφει στις στήλες της εισόδου ‘’Έξω αι ΗΠΑ’’ και ‘’Έξω το ΝΑΤΟ’’ αλλά μια παρόμοια. Τραβηγμένη κάποιο ξημέρωμα με έντονη έκθεση και είναι σαν μέρα. Ο Φαράκος καλεί τον Χαρίλαο ο οποίος κατεβαίνει και του δείχνουν την φωτογραφία. Ο Χαρίλαος ζητάει το αρνητικό. Ο Κούκος του λέει ότι δεν το έχει μαζί του και φεύγει. Έκτοτε δεν κάνει καμιά άλλη κίνηση. Το κόμμα του δίνει κάποιες καλές δουλειές και ο Κούκος συνέρχεται οικονομικά.
Ο Κούκος μου εξήγησε ότι η Χάζελμπλαντ είχε ένα φορμά που το ζηλεύουν ακόμα οι καλές φωτογραφικές μηχανές. Άρα η ανάλυση του είναι πολύ υψηλή. Άρα είναι δύσκολο να παραποιηθεί με μηχανικό τρόπο το αρνητικό. Μόνο στην εκτύπωση και πάλι θέλει μαστοριά για να το ξανακάνεις αρνητικό. Θα χάσει πολύ σε ανάλυση. Ο Κούκος είχε μάθει στην Τασκένδη ένα κόλπο που μπορούσε να επέμβει στο αρνητικό και να μη φαίνεται. Έφτιαξε ένα τέτοιο λοιπόν και το έβαλε στο αρχείο του. Το άλλο το έκρυψε. Την κρυψώνα την ήξερα μόνο εγώ.
Το 1989 μπήκαν στο μαγαζί και το έκαναν άνω κάτω. Δεν πείραξαν τίποτα εκτός του ότι πήραν το πειραγμένο αρνητικό. Το κρυμμένο δεν το βρήκαν.
Λίγο πριν πεθάνει με πήρε τηλέφωνο. Πήγα και τον βρήκα στο νοσοκομείο. Μου έδωσε τα κλειδιά να του φέρω από το μαγαζί το αρνητικό. Όταν γύρισα μου το έδωσε και μου είπε, κάνε το ότι νομίζεις. Μετά από δύο μέρες πέθανε.
Πριν από λίγες μέρες έκλεισε και ο κύκλος του μαγαζιού. Πουλήθηκαν τα πάντα και το ίδιο το μαγαζί. Τα χρήματα τα πήρε ένας τύπος που ο Κούκος τον είχε υπό την προστασία του.
Με τα ελάχιστα ψηφιακά μέσα σύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτω και προσπαθώντας να μη καταστρέψω το αρνητικό έκανα μια γρήγορη ‘’εμφάνιση’’ και την καταθέτω για την αποκατάσταση της ιστορίας του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και της ΚΝΕ. Το κανονικό αρνητικό έχει κατατεθεί σε θυρίδα σε τράπεζα του εξωτερικού.
Μετά την πτώση της χούντας ο Κούκος πάει στον Ριζοσπάστη και ζητάει να δει τον διευθυντή. Τον στέλνουν στον Φαράκο. Του δείχνει μια φωτογραφία που είχε τραβήξει στο Πολυτεχνείο. Όχι αυτή την γνωστή που γράφει στις στήλες της εισόδου ‘’Έξω αι ΗΠΑ’’ και ‘’Έξω το ΝΑΤΟ’’ αλλά μια παρόμοια. Τραβηγμένη κάποιο ξημέρωμα με έντονη έκθεση και είναι σαν μέρα. Ο Φαράκος καλεί τον Χαρίλαο ο οποίος κατεβαίνει και του δείχνουν την φωτογραφία. Ο Χαρίλαος ζητάει το αρνητικό. Ο Κούκος του λέει ότι δεν το έχει μαζί του και φεύγει. Έκτοτε δεν κάνει καμιά άλλη κίνηση. Το κόμμα του δίνει κάποιες καλές δουλειές και ο Κούκος συνέρχεται οικονομικά.
Ο Κούκος μου εξήγησε ότι η Χάζελμπλαντ είχε ένα φορμά που το ζηλεύουν ακόμα οι καλές φωτογραφικές μηχανές. Άρα η ανάλυση του είναι πολύ υψηλή. Άρα είναι δύσκολο να παραποιηθεί με μηχανικό τρόπο το αρνητικό. Μόνο στην εκτύπωση και πάλι θέλει μαστοριά για να το ξανακάνεις αρνητικό. Θα χάσει πολύ σε ανάλυση. Ο Κούκος είχε μάθει στην Τασκένδη ένα κόλπο που μπορούσε να επέμβει στο αρνητικό και να μη φαίνεται. Έφτιαξε ένα τέτοιο λοιπόν και το έβαλε στο αρχείο του. Το άλλο το έκρυψε. Την κρυψώνα την ήξερα μόνο εγώ.
Το 1989 μπήκαν στο μαγαζί και το έκαναν άνω κάτω. Δεν πείραξαν τίποτα εκτός του ότι πήραν το πειραγμένο αρνητικό. Το κρυμμένο δεν το βρήκαν.
Λίγο πριν πεθάνει με πήρε τηλέφωνο. Πήγα και τον βρήκα στο νοσοκομείο. Μου έδωσε τα κλειδιά να του φέρω από το μαγαζί το αρνητικό. Όταν γύρισα μου το έδωσε και μου είπε, κάνε το ότι νομίζεις. Μετά από δύο μέρες πέθανε.
Πριν από λίγες μέρες έκλεισε και ο κύκλος του μαγαζιού. Πουλήθηκαν τα πάντα και το ίδιο το μαγαζί. Τα χρήματα τα πήρε ένας τύπος που ο Κούκος τον είχε υπό την προστασία του.
Με τα ελάχιστα ψηφιακά μέσα σύγχρονης τεχνολογίας που διαθέτω και προσπαθώντας να μη καταστρέψω το αρνητικό έκανα μια γρήγορη ‘’εμφάνιση’’ και την καταθέτω για την αποκατάσταση της ιστορίας του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και της ΚΝΕ. Το κανονικό αρνητικό έχει κατατεθεί σε θυρίδα σε τράπεζα του εξωτερικού.
πότε τραβηχτηκε αυτη η φωτογραφια, κυριε;;;στις "άλλες" βλεπω οτι λειπουνε τα..."υστερογραφα"...και ποιοί μπηκαν στο μαγαζι το '89;;; ευχαριστω, Σ.Γ.
ΑπάντησηΔιαγραφή