Στέφανος Ξενάκης
ΕIMAI ΠΟΛΥ «ΦΟΡΤΩΜΕΝΟΣ».
Όπου γυρίζω, ακούω γκρίνια, κουτσομπολιό, νιώθω ανημπόρια, δεν παίρνω αλήθεια. Ακούω μόνιμα για τους άλλους, τους κακούς, αυτούς που δεν σέβονται, γι' αυτούς που φοράνε μάσκα, γι' αυτούς που δεν φοράνε, για τους ψεκασμένους, για τους συριζαίους, για τους νεοδημοκράτες, γι' αυτούς που λουφάρουν, γι' αυτούς που δημιουργούν προβλήματα. Σύντομα θα ακούω και γι' αυτούς που πιστεύουν ή δεν πιστεύουν στο εμβόλιο.
Ένας μόνιμος διχασμός. Μια μόνιμη γκρίνια. Μόνιμα ο άλλος είναι ο κακός, ο μαλάκας, εννοείται ποτέ εμείς. Δεν έχω συναντήσει ποτέ αυτούς τους κακούς. Μόνο σε καλούς πέφτω. Ο κακός πάντα λείπει. Ο κακός, βλέπεις, είναι ο άλλος. Ποτέ εγώ. Αλήθεια, εσύ τι σκατά κάνεις για να φτιάξει όλο αυτό ή, τουλάχιστον, για να μη χειροτερέψει; Κάνεις κάτι για να σώσεις τον πλανήτη; Καταναλώνεις λιγότερο; Ανακυκλώνεις περισσότερο; Κλείνεις τη βρύση; Ή μόνο θα γκρινιάζεις το καλοκαίρι με τα σαραντάρια;
Κάνεις κάτι για να ζεις, και να ζούμε, σε έναν πιο θετικό κόσμο; Έκλεισες, επιτέλους, τα δελτία; Έχω κουραστεί να ακούω αυτούς που βλέπουν κάθε μέρα δελτία να ισχυρίζονται ότι τα βλέπουν με κριτική ματιά. Λέγε-λέγε, τα πιστεύεις όλα αυτά που ακούς κάθε μέρα, είτε το θες είτε όχι.
Η ερώτηση είναι τι στην ευχή βάζεις μέσα σου κάθε μέρα, γιατί ό,τι βάζεις, αυτό θα γίνεις. Αν βάζεις γνώση, θα γίνεις γνωστικός, αν βάζεις αγάπη, θα γίνεις καλός, αν βάζεις γκρίνια, θα γίνεις γκρινιάρης. Κιμαδομηχανή είμαστε όλοι. Ό,τι του βάλεις, αυτό θα σου βγάλει. Η ερώτηση είναι τι βάζεις.
Σταμάτα να γκρινιάζεις και βάλε το σωστό, ό,τι κι αν σημαίνει για σένα «σωστό». Κάνεις κάτι για να σταματήσεις την ασημαντότητα των αναρτήσεων; Ξέρουμε όλοι για όλους τι έφαγαν χθες, πού κολύμπησαν ή δεν κολύμπησαν, πώς είναι η τελευταία γλάστρα στο μπαλκόνι τους. Μόνο τι έχεσαν δεν ξέρουμε (ακόμη). Ο καθένας μας ανεβάζει ό,τι πιο ασήμαντο για να πάρει κανένα like και μετά θα φταίει ο κακός ο Ζάκερμπεργκ και ο αλγόριθμος του Facebook και ο Big Brother που όλος ο κόσμος ξέρει και τι χρώμα βρακί φοράμε. Για προσωπική ευθύνη, φυσικά, ούτε κουβέντα.
Κάνεις κάτι ως ψηφοφόρος στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο για να ψηφίσεις κάτι καλύτερο ή λιγότερο λάθος; Κάνεις κάτι για να ξεκουμπιστούν οι Τραμπ και οι λαοπλάνοι όλου του κόσμου, ασχέτως χρώματος και ιδεολογίας; Μισό εκατομμύριο από εμάς ψηφίσαμε Χ.Α. προ ετών. Δεν γίνεται κανείς να μην την ψήφισε (για όποιον «δημοκράτη» έχει απορία αν την ψήφισα, εννοείται ότι δεν την ψήφισα, γιατί ρωτήθηκα πρόσφατα, και όχι με τον πιο όμορφο τρόπο).
Κάνεις κάτι για να συνδεθείς με τον διπλανό και τον παραδιπλανό σου ή είσαι της λογικής «εγώ και τα παιδάκια μου και χέστηκα για όλους τους άλλους»; Είπες «καλημέρα» στον άγνωστο; Ανέβασες κανένα post μπας και σώσεις τον άστεγο που κοιμάται στα παγκάκι; Βοήθησες κανένα αδέσποτο; Ή μόνο γκρινιάζεις; Αλήθεια, τι σκέφτεσαι να δώσεις στη μελλοντική σου σχέση; Σταμάτα να γκρινιάζεις ότι δεν υπάρχουν αξιόλογοι άντρες ή γυναίκες εκεί έξω. Γενικά, σταμάτα να γκρινιάζεις.
Θες, επιτέλους, να δώσεις κάτι στον άλλον ή μόνο θες να πάρεις; Όλοι ξέρουμε τι θέλουμε από τον άλλον. Θέλω να βρω επιτέλους έναν μάγκα που θα πει πρώτος τι θα δώσει σε μια σχέση και όχι τι θα πάρει. Αλήθεια, γιατί ο άλλος ή η άλλη να θέλει να είναι μαζί σου; Μόνο δικαιώματα θέλουμε. Πού πήγαν οι υποχρεώσεις; Αρπακτικά έχουμε γίνει, όπως σωστά λέει ο Καλογήρου. Ξέρουμε πολύ καλά τι θέλουμε να πάρουμε. Στο δόσιμο πέφτει τηλεφωνητής.
Κάτι ακόμη. Διάβασες κανένα βιβλίο τον τελευταίο μήνα ή μόνο γκρινιάζεις στα παιδιά σου που δεν διαβάζουν; Φροντίζεις με κάποιον τρόπο να γίνεις καλύτερος; Έκανες κάτι για να βοηθήσεις τον εαυτό σου να βρίσκεται εκεί που θες σε πέντε χρόνια; Αλήθεια, πού θες να βρίσκεσαι σε πέντε χρόνια; Έχεις πλάνο στη ζωή σου ή πας στα κουτουρού; Να είσαι σίγουρος ότι τις τελευταίες σου μέρες δεν θα μετανιώσεις για την τηλεόραση που δεν είδες και γι' αυτά που δεν πόσταρες, αλλά για την εξέλιξη και την αγάπη που δεν έζησες. Δεν έχεις 100 χρόνια να ζήσεις. Αύριο μπορεί εσύ ή εγώ να μην είμαστε εδώ. Θα τη ζήσεις, επιτέλους, τη σημερινή μέρα σαν να είναι η τελευταία ή θα την πετάξεις κι αυτή στο καλάθι με τα άπλυτα;
Αλήθεια, τι θα αφήσεις στα παιδιά σου, πέρα από ντουβάρια, κριτική και την αίσθηση ότι σου ανήκουν; Τους έμαθες να ζουν τι δική τους ζωή; Τους έμαθες να τιμούν το δικό τους όνειρο; Τους έμαθες να τα δίνουν όλα για να τα πάρουν όλα; Τους έμαθες να έχουν πρώτα προσδοκίες από τον εαυτό τους και μετά από τους άλλους; Τους έμαθες να αγαπάνε τον εαυτό τους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις;
Πες μου και κάτι τελευταίο: τι κάνεις για να αφήσεις τον κόσμο αυτό καλύτερο απ' ό,τι τον βρήκες; Σε μερικά χρόνια ή, στην καλύτερη, σε μερικές δεκαετίες θα είσαι σκόνη κι εσύ κι εγώ και όλοι μας. Και η σκόνη σου θα κάτσει πάνω στη σκόνη του ή της πρώην σου, του ψεκασμένου, αυτού που φοράει ή δεν φοράει μάσκα κι αυτού που έχεις χρόνια να του μιλήσεις και μπορεί να είναι κι ο πατέρας σου. Πόσο σημαντικές θα είναι οι διαφορές σας τότε;
Ας το χωνέψουμε ότι το πρόβλημα εκεί έξω δεν είναι ούτε οι άλλοι, ούτε οι κυβερνώντες, ούτε οι αντιπολιτευόμενοι. Όλο αυτό που βλέπεις είσαι εσύ. Μόνο όταν αλλάξεις εσύ, η συνειδητότητά σου και, πάνω απ' όλα, η δράση σου θα το αλλάξει και όλο αυτό. Το πρόβλημα είναι ο καθένας μας ξεχωριστά κι ας το βάλουμε, επιτέλους, καλά στο μυαλουδάκι μας. Κι εγώ κι εσύ κι όλοι μας. Μόνο όταν ο καθένας μας λύσει το δικό του πρόβλημα και αναλάβει προσωπικά την ευθύνη για τη ζωή του θα πάει μπροστά ο κόσμος αυτός.
Οι μάγκες είναι αυτοί που ξεκινάνε πρώτοι. Σίγουρα όχι αυτοί που περιμένουν τους άλλους να ξεκινήσουν. Ξεκίνα εσύ πρώτος. Πάρε δύο λεπτά και ξανασκέψου τα όλα αυτά. Κι αν δεν τα κάνεις όλα αυτά ή, όποια, τέλος πάντων, θες εσύ για να την πας επιτέλους τη ζωή σου μπροστά, όπως λέει και μια φίλη, τι σκατά ζεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου