Είναι, άραγε, αποδεκτό ένα "φάρμακο για υγιείς", όπως ένα εμβόλιο, να προκαλεί συμπτώματα βαριά στο 3% του πληθυσμού; Τι είδους συμπτώματα; Ας δούμε τι λέει το CDC: Αδυναμία εκτέλεσης καθημερινών δραστηριοτήτων, αδυναμία εργασίας, ανάγκη περίθαλψης από ιατρό ή από νοσηλευτικό προσωπικό.
Θα δεχόσουν αγόγγυστα να πέσεις στο κρεβάτι μερικές μέρες ή να χρειαστείς βοήθεια γιατρού και νοσηλεία; Έλα, μωρέ, τι ψυχή έχει ένα 3%, θα πει κανείς.
Εδώ όμως φαίνεται και η δυσκολία μας να σκεφτούμε σε κλίμακα. Αν, θεωρητικά, εμβολιαστούν όλοι οι Έλληνες και 3% αυτών παρουσιάσει αυτά τα συμπτώματα, μιλάμε για 300.000 ανθρώπους. Μπαίνεις στη βουλή με τόσους. Αν μόλις το ένα πέμπτο από αυτούς (20%) χρειαστούν γιατρό ή νοσοκομείο, είναι 60.000 άτομα. Καταρρέει το ΕΣΥ αυτόματα. Φυσικά, δεν θα συμβεί αυτό, γιατί δεν θα εμβολιαστούν όλοι μαζί στην Ελλάδα. Δεκτόν.
60.000 άτομα, μέσα σε κάποιους μήνες, θα μπουν στα νοσοκομεία, θα κολλήσουν εκεί τον ιό, και θα τον διασπείρουν περαιτέρω στην κοινότητα. Μα... αφού θα έχουν εμβολιασθεί. Σωστά, όμως κανείς δεν έχει μέχρι στιγμής εγγυηθεί ότι σταματάει ο εμβολιασμός τη μετάδοση του ιού. Αφού μας είπανε πως πάλι θα φοράμε μάσκα. Ακούγεται σαν φαύλος κύκλος όλο αυτό. Η επιδημία θα ανατροφοδοτηθεί, δεν θα αντιμετωπισθεί με αυτόν τον τρόπο. Ας "ελπίσουμε" ότι αυτοί θα είναι λιγότεροι από αυτόν τον υπολογισμό, και οι πολλοί θα το περάσουν κρεβατωμένοι στο σπίτι, ειδαλλιώς την κάτσαμε τη βάρκα.
Επιδημιολογικά, λοιπόν, αυτή δεν είναι μια ελκυστική έκβαση ούτε αποτελεί λύση. Κάθε θεραπεία κρίνεται από τους κινδύνους που ενέχει, σε σχέση με την επικινδυνότητα της ασθένειας που θέλει να αντιμετωπίσει. Γι' αυτό, ας πούμε, δίνουν χημειοθεραπείες στον καρκίνο, με τρομερές παρενέργειες, αλλά αν το έκαναν σε υγιείς αυτό, θα πήγαιναν φυλακή. Χοντροειδές παράδειγμα, ως απλούστευση.
Στην περίπτωσή μας έχουμε φτάσει στο σημείο τα δύο να είναι συγκρίσιμα, η πιθανότητα να νοσήσεις από τον ιό προς την πιθανότητα να πέσεις στο κρεβάτι δυο τρεις μέρες από το εμβόλιο. Και τι θα γίνει που τα εμβόλια δεν φτάνουν για την ελλαδική πλέμπα και θα κάνουμε μήνες μέχρι να έρθουν αρκετά, αν ποτέ έρθουν; Και πόσον καιρό κρατάει η ανοσία; ΠΟΥ θες να ξέρουμε, εμείς απλώς εγκρίνουμε ό,τι μας φέρουνε. Τι θα γίνει αν μέχρι να εμβολιασθούν οι τελευταίοι, οι πρώτοι θα χρειάζονται νέο εμβολιασμό; Μια στιγμή, να μυρίσω τα νύχια μου. Και τι θα γίνει παρακάτω, ανάλογα με τις μεταλλάξεις που θα παρουσιάσει στο μεταξύ ο ιός; Θα κουρέψω μερικά αβγά που φύτρωσαν στην αυλή μου και θα σας πω. Τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας, που έλεγαν κι οι Μόντι Πάιθον...
Ειλικρινά, δεν κατανοώ γιατί το περιβόητο εμβόλιο έχει γίνει ευαγγέλιο, να εφαρμοσθεί με τέτοια βιασύνη, ενώ όλα φωνάζουν ότι χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο για να διερευνηθεί, όπως επιτάσσει η λογική και η Επιστήμη. Δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τον Ευαγγελισμό ούτε και με τα λοιπά θρησκευτικά δόγματα, γι' αυτό αγάπησα την Επιστήμη. Και σήμερα παρακολουθώ με πόνο ψυχής τον θάνατό της...
Θα δεχόσουν αγόγγυστα να πέσεις στο κρεβάτι μερικές μέρες ή να χρειαστείς βοήθεια γιατρού και νοσηλεία; Έλα, μωρέ, τι ψυχή έχει ένα 3%, θα πει κανείς.
Εδώ όμως φαίνεται και η δυσκολία μας να σκεφτούμε σε κλίμακα. Αν, θεωρητικά, εμβολιαστούν όλοι οι Έλληνες και 3% αυτών παρουσιάσει αυτά τα συμπτώματα, μιλάμε για 300.000 ανθρώπους. Μπαίνεις στη βουλή με τόσους. Αν μόλις το ένα πέμπτο από αυτούς (20%) χρειαστούν γιατρό ή νοσοκομείο, είναι 60.000 άτομα. Καταρρέει το ΕΣΥ αυτόματα. Φυσικά, δεν θα συμβεί αυτό, γιατί δεν θα εμβολιαστούν όλοι μαζί στην Ελλάδα. Δεκτόν.
60.000 άτομα, μέσα σε κάποιους μήνες, θα μπουν στα νοσοκομεία, θα κολλήσουν εκεί τον ιό, και θα τον διασπείρουν περαιτέρω στην κοινότητα. Μα... αφού θα έχουν εμβολιασθεί. Σωστά, όμως κανείς δεν έχει μέχρι στιγμής εγγυηθεί ότι σταματάει ο εμβολιασμός τη μετάδοση του ιού. Αφού μας είπανε πως πάλι θα φοράμε μάσκα. Ακούγεται σαν φαύλος κύκλος όλο αυτό. Η επιδημία θα ανατροφοδοτηθεί, δεν θα αντιμετωπισθεί με αυτόν τον τρόπο. Ας "ελπίσουμε" ότι αυτοί θα είναι λιγότεροι από αυτόν τον υπολογισμό, και οι πολλοί θα το περάσουν κρεβατωμένοι στο σπίτι, ειδαλλιώς την κάτσαμε τη βάρκα.
Επιδημιολογικά, λοιπόν, αυτή δεν είναι μια ελκυστική έκβαση ούτε αποτελεί λύση. Κάθε θεραπεία κρίνεται από τους κινδύνους που ενέχει, σε σχέση με την επικινδυνότητα της ασθένειας που θέλει να αντιμετωπίσει. Γι' αυτό, ας πούμε, δίνουν χημειοθεραπείες στον καρκίνο, με τρομερές παρενέργειες, αλλά αν το έκαναν σε υγιείς αυτό, θα πήγαιναν φυλακή. Χοντροειδές παράδειγμα, ως απλούστευση.
Στην περίπτωσή μας έχουμε φτάσει στο σημείο τα δύο να είναι συγκρίσιμα, η πιθανότητα να νοσήσεις από τον ιό προς την πιθανότητα να πέσεις στο κρεβάτι δυο τρεις μέρες από το εμβόλιο. Και τι θα γίνει που τα εμβόλια δεν φτάνουν για την ελλαδική πλέμπα και θα κάνουμε μήνες μέχρι να έρθουν αρκετά, αν ποτέ έρθουν; Και πόσον καιρό κρατάει η ανοσία; ΠΟΥ θες να ξέρουμε, εμείς απλώς εγκρίνουμε ό,τι μας φέρουνε. Τι θα γίνει αν μέχρι να εμβολιασθούν οι τελευταίοι, οι πρώτοι θα χρειάζονται νέο εμβολιασμό; Μια στιγμή, να μυρίσω τα νύχια μου. Και τι θα γίνει παρακάτω, ανάλογα με τις μεταλλάξεις που θα παρουσιάσει στο μεταξύ ο ιός; Θα κουρέψω μερικά αβγά που φύτρωσαν στην αυλή μου και θα σας πω. Τα Κουλουβάχατα της Ιστορίας, που έλεγαν κι οι Μόντι Πάιθον...
Ειλικρινά, δεν κατανοώ γιατί το περιβόητο εμβόλιο έχει γίνει ευαγγέλιο, να εφαρμοσθεί με τέτοια βιασύνη, ενώ όλα φωνάζουν ότι χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο για να διερευνηθεί, όπως επιτάσσει η λογική και η Επιστήμη. Δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τον Ευαγγελισμό ούτε και με τα λοιπά θρησκευτικά δόγματα, γι' αυτό αγάπησα την Επιστήμη. Και σήμερα παρακολουθώ με πόνο ψυχής τον θάνατό της...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου