Άνθρωπος απέναντι σε όσους αμφισβητούν τον άνθρωπο. Αυτή είναι η επιλογή όσων εδώ και καιρό έχουν πάψει να πέφτουν από τα σύννεφα. Αυτών που δεν εντυπωσιάζονται από την απανθρωπιά του κόσμου. Αυτών που δεν υποτιμούν, δεν υποβιβάζουν, δεν ρίχνουν στον Καιάδα, τους αδύναμους και τους κατατρεγμένους. Που δεν λοιδορούν όσους δεν λάμπουν εφήμερα.
Άνθρωποι που στη ζωή έμαθαν να μην υποτάσσονται στις φωνές που τους προστάζουν να «σωπάσουν».
Μάχονται να σπάσουν και των άλλων τη σιωπή. Να βοηθήσουν αυτούς που έχουν ανάγκη. Όχι όλους. Ο καθένας προσπαθεί να κάνει όσα μπορεί.
Ο,τι κάνει, το νιώθει ως στήριξη στον άνθρωπο, οχι ως «φιλανθρωπική» υποχρέωση.
Εκείνοι οι άνθρωποι που δεν συμβιβάζονται με την υποταγή στο «καθώς πρέπει». Στα ωραία ρούχα των άσχημων ψυχών. Εκείνοι που παλεύουν, μάχονται και στηρίζουν τον διπλανό τους.
Δεν θεωρούν ότι ανήκουν σε μια πορφυρογέννητη κάστα που τους ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Δεν θεωρούν κατώτερους τους υπόλοιπους, επειδή οι ίδιοι μπορεί να ξεχωρίζουν. Δεν αντιλαμβάνονται τη μετριότητα ως στίγμα. Δεν καθορίζουν την ουσία τους με ανούσιους διαχωρισμούς.
Θεοποιήσαμε την ησυχία. Την τακτοποιημένη ζωή. Θεοποιήσαμε αυτούς που δήθεν ως σπουδαίοι υποτιμούσαν (και υποτιμούν) τους πραγματικά σπουδαίους. Αυτούς που ξεχωρίζουν, χωρίς όμως να έχουν έπαρση. Μάθαμε να χειροκροτούμε το περιτύλιγμα, αδιαφορώντας για το περιεχόμενο.
Και ξαφνικά, σα να έσπασε η βιτρίνα.
Όπως εκείνη που ο Ζακ έσπαγε με τα γυμνά του χέρια για να απελευθερωθεί.
Όπως τότε έτσι και τώρα. Ένας «καθώς πρέπει» είναι απ έξω από τη βιτρίνα και μας κλοτσάει το κεφάλι για να μη βγούμε. Όπως και τότε έτσι και τώρα. Όσοι δεν είναι «καθως πρέπει» θα πρέπει να είναι 15χρονοι που «τι γύρευαν στα Εξάρχεια;».
«Μέτριοι». Λες και μιλούν για αρρώστια. Οι “άριστοι” τολμούν να μιλούν για «μέτριους». Κουνάνε το δάχτυλο σε όσους τόλμησαν να αμφισβητήσουν την αυθεντία τους. Σε όσους σήκωσαν την κουρτίνα και αποκάλυψαν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Και τι θέλουν;
Θέλουν να ξανακολλήσουν τα κομμάτια της βιτρίνας. Να τοποθετήσουν και πάλι τα είδωλα στις θέσεις τους. Να επαναφέρουν την ισορροπία τους. Να διασώσουν τη σιωπή που είχαν επιβάλει και τώρα κινδυνεύει να σπάσει. Ό,τι σπάει αυτή τη σιωπή το κατηγορούν. Ό,τι δεν τους θαυμάζει το λοιδορούν. Ο,τι δεν είναι μαζί τους είναι επικίνδυνο.
Νοικοκυρεμένα, καλυμμένα, σκεπασμένα, ήσυχα. Έτσι τα θέλουν τα πράγματα και γι αυτό παλεύουν.
Όχι δεν έχασαν επειδή έσπασε μια βιτρίνα. Οι βιτρίνες τους είναι πολλές. Θα πολεμήσουν για να τις αποκαταστήσουν. Θα κάνουν τα πάντα για να αποδείξουν ότι το δικό τους είναι το σωστό. Αυτό που περπατάει σκυφτά, μιλά ψιθυριστά, φοβάται Θεούς και προσκυνά ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου