Η Κάλπικη «Αύξηση»της Απασχόλησης του «Ταμείου Ανάκαμψης». Ελλάδα του 2.0 ή του 19; (Μέρος III)

Γιάννης Περάκης

Η πρώτη «ανακάλυψη» που κάνει ένας πολίτης διαβάζοντας αυτό το κρεσέντο της γκαιμπελικής παραπληροφόρησης των ΜΜΕ για το ταμείο «ανάκαμψης»,είναι ένα τεράστιο ψεύδος, απλά...με μια διαίρεση.

Μιλάνε για δημιουργία έως και 200.000 μόνιμων θέσεων απασχόλησης έως το 2026. Εάν διαιρέσουμε τις 200.000 νέες θέσεις εργασίας δια 6 έτη το αποτέλεσμα που εξάγεται είναι 33.333 ανά έτος. Μπροστά 1,1 εκατ. άνεργους που έχουμε σήμερα, για τον μηδενισμό της ανεργίας θα χρειαστούν 34 χρόνια δηλαδή κοντά στο 2060. Το 2060 λήγει το χρέος του «αριστερού» μνημονίου. Δεν μπορεί σύμπτωση θα είναι....

Εκτός από αυτό,υπάρχει και η ανικανότητα τους να μαγειρέψουν τα νούμερα, οι άχρηστοι-«άριστοι».

Πυλώνας-3- Απασχόληση, Δεξιότητες, Κοινωνική Συνοχή
	Προυπολογισμός Ταμείου	Συνολικοί Επενδυτικοί
Ανάκαμψης Πόροι που Κινητοποιούνται
3.1 Αύξηση των θέσεων εργασίας &
προώθηση συμ/χής στην αγορά εργασίας	760	760
3.2 Ενίσχυση των ψηφιακών δυνατοτήτων &
εκσυγχρ/σμός της επαγ/κής εκπαίδευσης & κατ/σης 2.311	2.412
3.3 Ενίσχυση της προσβασιμότητας, της αποτ/κότητας
και της ποιότητας του συστήματος υγείας	1.536	1.536
3.4 Αύξηση της πρόσβασης σε αποτελεσματικές
και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνικές πολιτικές	601	601
3. Απασχόληση, Δεξιότητες, Κοινωνική Συνοχή 5.208	5.310

Ως προς τον πυλώνα απασχόλησης, δεξιοτήτων και κοινωνικής συνοχής, οι επενδύσεις και οι «μεταρρυθμίσεις» του Σχεδίου περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων:

· «Μεταρρύθμιση» της αγοράς εργασίας, που «ενισχύει» τη δημιουργία θέσεων εργασίας...

· Προώθηση σύγχρονων Ενεργητικών και μη Ενεργητικών Πολιτικών για την Αγορά Εργασίας αποσκοπώντας στην ενεργοποίηση της αγοράς εργασίας....

· Νέα στρατηγική για την κατάρτιση και επανακατάρτιση που προβλέπει συστηματική και διαρκή αξιολόγηση των παρόχων, συνδέει την αμοιβή τους και την αμοιβή των καταρτιζομένων με πιστοποιημένη από τρίτους απόκτηση δεξιοτήτων

· Μεταρρύθμιση στα συστήματα επαγγελματικής εκπαίδευσης και μαθητείας. Μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις που ενισχύουν την καινοτομία των ελληνικών πανεπιστημίων, τις επιδόσεις τους στην έρευνα και την προώθηση ερευνητικών προγραμμάτων συγχρηματοδοτούμενων από τον ιδιωτικό τομέα και την ποιότητα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, περιλαμβανομένης και της σύνδεσής της με την αγορά εργασίας.

· Ψηφιακό μετασχηματισμό της εκπαίδευσης με ψηφιοποίηση του εκπαιδευτικού υλικού και περιεχομένου, ψηφιακές υποδομές σε όλες τις τάξεις για διαδραστικό ψηφιακό μάθημα και αντίστοιχα αναβαθμισμένο εξοπλισμό στα εργαστήρια και Voucher για απόκτηση τεχνολογικών εργαλείων για τους μαθητές που ανήκουν σε ευάλωτα νοικοκυριά.

1) Το κονδύλι 3.1 «Αύξηση των θέσεων εργασίας & προώθηση συμ/χής στην αγορά εργασίας», ανέρχεται στα 760 εκατ. ευρώ. Τα χρήματα αυτά θα διοχετευθούν στις επιχειρήσεις. Εξαρτάται με τι όρους, όπως:

α) εάν θα είναι υποχρεωτική η παραμονή τους και για πόσο διάστημα μετά την λήξη της επιδότησης και

β) Ποια θα είναι η αμοιβή του απασχολούμενου, έχουμε το παράδειγμα των 200.00 ευρώ.

Σε όλη την Ευρώπη, τα προγράμματα αυτά διακρίνονται από ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που απευθύνονται σε όλες τις ηλικίες:

· βασίζονται σε νομικό πλαίσιο,

· οδηγούν στην απόκτηση τυπικών επαγγελματικών προσόντων,

· βασίζονται σε μια οργανωμένη εναλλαγή μεταξύ μάθησης στον χώρο εργασίας και σχολικής μάθησης,

· προϋποθέτουν την ανάληψη δέσμευσης για δύο έως τέσσερα έτη, (Πηγή:www.cedefop.europa.eu)

2) Το κονδύλι 3.2 «Ενίσχυση των ψηφιακών δυνατοτήτων & εκσυγχρ/σμός της επαγ/κής εκπαίδευσης & κατ/σης» ανέρχεται στα 2.412 εκατ. ευρώ. Εδώ θα γίνει «το πάρτυ της αρκούδας»....Τα χρήματα αυτά θα τα τσεπώσουν τα ιδιωτικά ΙΕΚ.

Ένα εναλλακτικό σχέδιο για το κονδύλι 3.2: Ας υποθέσουμε ότι την εποπτεία και την υλοποίηση του προγράμματος αναλαμβάνεται από το υπουργείο παιδείας και το εργασίας. Ας υποθέσουμε ότι από τα 2.412 εκατ. ευρώ τα 412 εκατ. αφορούν διάφορα έξοδα παρουσίασης (έντυπο υλικό κλπ). Έστω ότι προσλαμβάνει καθηγητές με μηνιαίο μισθό 1.000,00 (κόστος 1.220,00). Τότε το ετήσιο κόστος μισθού ανέρχεται σε (1.220,00Χ14 μισθούς)=17.080,00 ευρώ. Προσλαμβάνει 58 χιλιάδες καθηγητές πληροφορικής για να διδάξουν για δύο έτη.

3) Τα κονδύλια 3.3«Ενίσχυση της προσβασιμότητας, της αποτελεσματικότητας και της ποιότητας του συστήματος υγείας»&3.4 «Αύξηση της πρόσβασης σε αποτελεσματικές και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνικές πολιτικές» ανέρχονται σε (1.536+601)=2.301 εκατ. ευρώ. Τι περιλαμβάνει:

· Μεταρρυθμίσεις και επενδύσεις προς ενίσχυση της αποτελεσματικότητας και της ανθεκτικότητας του συστήματος υγείας, προκειμένου να παρέχει υπηρεσίες υγείας υψηλής ποιότητας, όπως: Η ανακαίνιση των υποδομών, ο εκσυγχρονισμός του εξοπλισμού και η ψηφιοποίηση των νοσοκομείων και των κέντρων υγείας.

· Το ολοκληρωμένο σύστημα πρόληψης «Σ. Δοξιάδης» (εθνικά προγράμματα για την σωματική άσκηση και τη διατροφή, τους εμβολιασμούς....κ.α.).

· Η αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Η εισαγωγή θεραπευτικών πρωτοκόλλων στο σύστημα ηλεκτρονικής συνταγογράφησης, καθώς και η δημιουργία ατομικού ηλεκτρονικού φακέλου υγείας για κάθε ασθενή....

Επειδή η πανδημία καλά κρατεί και βλέπουμε τα αποτελέσματα της πολιτικής τους στο χώρο της υγείας. Είναι ένοχοι για την κατάσταση που έχουν δημιουργηθεί στα νοσοκομεία που έχουν γεμίσει, συμπολίτες μας πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ λόγω πληρότητας. Προσλήψεις ιατρών στο ΕΣΥ, δεν προβλέπονται στο ταμείο ανάκαμψης. Τότε προς τι αυτά τα ποσά;;;;;;;;;

Απλά θα ανακαινίσουν τα κτίρια, θα αγοράσουν νέο εξοπλισμό για να ξεπουλήσουν τις υποδομές της υγείας στους ιδιώτες. Άλλωστε το κονδύλι του προυπολογισμού για την υγεία είναι μειωμένο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Η ενίσχυση και αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας περνά μέσα από την πρόσληψη ιατρών & νοσηλευτικού προσωπικού & τον πλήρη υλικοτεχνικό εξοπλισμό στα:

· Κέντρα Υγείας αστικού& αγροτικού τύπου & περιφερειακά κέντρα υγείας & ιατρεία,

· Εξωτερικά ιατρεία νοκοκομείων,

· Πολυιατρεία ασφαλιστικών οργανισμών (π.χ. ΕΦΚΑ),

· Δημοτικά ιατρεία,

· ΚΑΠΗ και κέντρα ιατρικής πρόληψης και πρόνοιας.

Όροι και Προυποθέσεις Επανεκκίνησης της Ελληνικής Οικονομίας

Η διανομή των κονδυλίων του λεγόμενου ταμείου «ανάπτυξης» είναι συνειδητά λάθος. Το κονδύλι των 57,4 δισ. δεν θα χρηματοδοτήσουν την ανάπτυξη, για την έξοδο από την κρίση. Το ταμείο «ανάκαμψης» με την διανομή των κονδυλίων που ευαγγελίζονται στοχεύει:

α) Στη δημόσια χρηματοδότηση των υποδομών για τις ανεμογεννήτριες (αποθήκευσης ενέργειας κλπ) υποκαθιστώντας τις ιδιωτικές επενδύσεις,

β) Την αλλαγή της εργατικής νομοθεσίας με την κατάργηση του εργατικού δικαίου

γ) Την «αποκρατικοποίηση» των υποδομών υγείας κλπ

Τα (α), (β) και (γ) αποδεικνύουν την μετατροπή της χώρας σε τριτοκοσμική χώρα και αποικία με τα δικά μας χρήματα.

Πως θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί η Ελληνική Oικονομία

Το παρελθόν σε παγκόσμιο επίπεδο μας έχει δείξει τρόπους διεξόδου της κρίσης που μαστίζει την πατρίδα μας εδώ και δέκα χρόνια.

Η διαγραφή των ασφαλιστικών και φορολογικών υποχρεώσεων (που δημιούργησε η πανδημία)των επιχειρήσεων που επλήγησαν είναι ο απαραίτητος όρος για την επανεκκίνηση της.

Καταγραφή των προτάσεων για την ανασυγκρότηση της βιομηχανίας

Ο κύριος στόχος της ανασυγκρότησης θα επικεντρωθεί στη διαμόρφωση των έξι παραγωγικών διακλαδωμένων οικονομικών υποσυνόλων ενός συνόλου, που θα αποτελούν και την αιχμή της αναπτυξιακής πολιτικής, σε συνδυασμό με μια σαφή και σύγχρονη κλαδική πολτική.Τα 6 αυτά παραγωγικά υποσύνολα είναι:

· Το αγροτοδιατροφικό.

· Η αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου.

· Το κατασκευαστικό.

· Τα νέα διακλαδωμένα υποσύνολα, της έντασης γνώσης και έρευνας όπως των περιβαλλοντικών τεχνολογιών, της πληροφορικής και μικροηλεκτρονικής, της βιοτεχνολογίας κλπ.

· Το ενεργειακό.

· Το τουριστικό

Τα ανωτέρω υποσύνολα είναι και μεταξύ τους αλληλοεξαρτώμενα (πχ.το ενεργειακό επηρεάζει άμεσα τη βιομηχανία και το κατασκευαστικό). Η έρευνα η τεχνολογία, η πληροφορική και η καινοτομία αφορά όλα τα διακλαδωμένα υποσύνολα. Επίσης, η ανάπτυξη ορισμένων απ’ αυτών όπως π.χ. το τουριστικό, μπορεί να λειτουργήσει πολλαπλασιαστικά και σε άλλα όπως π.χ.στις κατασκευές και το αγροτοδιατροφικό κλπ.

Τα δεδομένα

1. Η ύπαρξη πρώτων υλών και πλουτοπαραγωγικών πηγών

Η Ελλάδα διαθέτει πρώτες ύλες και πλουτοπαραγωγικές πηγές. Ο αγροτικός τομέας και ο ορυκτός πλούτος μπορούν να δώσουν πρώτες ύλες στη βιομηχανία-μεταποίηση και ώθηση στην ανάπτυξη. Η Ελλάδα διαθέτει τα μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα:

· ενός πλούσιου σε χλωρίδα και πανίδα, διαφοροποιημένου γεωμορφολογικά χώρου και

· ενός ήπιου κλίματος που ευνοεί την παραγωγή μιας μεγάλης ποικιλίας και υψηλής ποιότητας αγροτικών προϊόντων. Μεδεδομένο ότι η μορφολογία της χώρας μας δεν ευνοεί γενικά μεγάλες εκτατικές μονοκαλλιέργειες, θα πρέπει να αξιοποιηθούν τα παραπάνω συγκριτικά πλεονεκτήματα για την εφαρμογή ορθών καλλιεργητικών πρακτικών και την ανάπτυξη σύγχρονης ποιοτικής βιολογικής πολυκαλλιέργειας.

2. Η Ελλάδα διαθέτει πλούσιο επιστημονικό δυναμικό σχετικά νεαρής ηλικίας. Τα Ελληνικά πανεπιστήμια και τα τεχνολογικά ιδρύματα παράγουν εξειδικευμένους τεχνολόγους και επιστήμονες που καλύπτουν όλους σχεδόν τους παραγωγικούς κλάδους που υπάρχουν στην Ελλάδα αλλά και αυτούς που μπορούν να αναπτυχθούν. Εκπαιδεύουν χιλιάδες νέων επιστημόνων το χρόνο, με ένα σημαντικό κόστος για την ελληνική οικονομία αλλά και τις οικογένειες τους. Το δυναμικό αυτό, όμως αναγκάζεται να αναζητήσει δουλειά και προκοπή σε άλλες χώρες.

3. Ανθρώπινο δυναμικό με εμπειρία στην επιχειρηματικότητα. Ο αριθμός των επιχειρήσεων στη μεταποίηση ανέρχεται γύρω στις 100.000, οι οποίες σε ποσοστό μεγαλύτερο από 96,5% είναι πολύ μικρές με 1-9 απασχολούμενους. Πρόκειται για ένα πολύτιμο δυναμικό επιχειρηματικής δραστηριότητας όπου κυριαρχούν οι μικροϊδιοκτήτες, παρά την συρίκνωση της εποχής των μνημονίων. Αυτή η επιχειρηματική εμπειρία σε συνδυασμό με την εκτεταμένη ακόμη «μαστορική» τέχνη και λοιπή τεχνογνωσία θα πρέπει να αξιοποιηθούν για να αναπτυχθούν στη χώρα μικρού μεγέθους αλλά ευέλικτες και ποιοτικές παραγωγικές μονάδες.

4. Βιομηχανική κληρονομιά-παράδοση

Το συνολικό ποσοστό της βιομηχανίας στο εγχώριο ΑΕΠ μειώθηκε πολύ σημαντικά σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Ολόκληροι βιομηχανικοί κλάδοι συρρικνώθηκαν ήεξα-φανίστηκαν και βιομηχανικές εγκαταστάσεις εγκαταλείπονται και σαπίζουν. Εξακολουθεί όμως, να υπάρχει ζωντανή η βιομηχανική κληρονομιά σε ανθρώπους και κτιριακή υποδομή η οποία δεν έχει απαξιωθεί και μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί για βιομηχανική παραγωγή αλλά και άλλες σχετικές με τις ανάγκες της βιομηχανίας λειτουργίες.Αυτή η πολύτιμη παράδοση αποτελεί ζωτικό υλικό για τη σύσταση σύγχρονων εναλλακτικών παραγωγικών μοντέλων, αποτελεί δηλαδή κρίσιμο συγκριτικό πλεονέκτημα του τόπου που είναι εφικτό να μετατραπεί σε ανταγωνιστικό πλεονέκτημαγια την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας.

5. Η ταυτότητα της Ελληνικής βιομηχανίας

· Οι συνθήκες στη χώρα μας δεν ταυτίζονται με τις συνθήκες στην βιομηχανική Δύση. Η χώρα μας, λόγω της απουσίας μιας βιομηχανικής ολοκλήρωσης, έχει μεγαλύτερες πρακτικές δυνα-τότητες,από τις αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες, να αναπτύξει βιομηχανία τεχνολογικής αιχμής με μικρές και ευέλικτες παραγωγικές μονάδες που θα εκμεταλλευτούν τα κενά και τις αδυναμίες του μαζικού μοντέλου παραγωγής.Το σημαντικότερο χαρακτηριστικό της ελληνικής βιομηχανίας είναι το πολύ μικρό μέγεθος της συντριπτικής πλειοψηφίας των επιχειρήσεων. Το μικρό έχει άμεση σχέση με τον τρόπο οργάνωσης και διοίκησης των επιχειρήσεων αυτών. Ο ιδιοκτήτης είναι και ο managerτης επιχείρησης, η διοίκηση είναι συχνά οικογενειακή υπόθεση. Εκτός από τις πολύ μεγάλες βιομηχανίες εντάσεως εργασίας (π.χ. κλωστοϋφαντουργία, χημική βιομηχανία κλπ) το είδος«βιομηχανικός εργάτης» σπανίζει και οι εργαζόμενοι δεν είναι βιομηχανικοί εργάτες με τη «φορντική έννοια» του όρου αλλά μάστοροι και τεχνίτες με σημαντική εμπειρία και πολύτιμη τεχνογνωσία.

· Η ιδιωτική δαπάνη για Ερευνα και Ανάπτυξη στην Ελλάδα αποτελεί πολύ μικρό ποσοστό της οπωσδήποτε ανεπαρκούς δημόσιας δαπάνης.

· Η κουλτούρα της συνεργασίας μεταξύ των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι πολύ χαμηλή. Οι παραγωγικές μονάδες χαρακτηρίζονται από έλλειψη καθετοποίησης με αποτέλεσμα πολύ χαμηλό ποσοστό εγχώριας Προστιθέμενης Αξίας (λειτουργία μόνο στα αρχικά ή μόνο στα τελικά στάδια της παραγωγής του τελικού προϊόντος). Οι μικρές βιομηχανικές επιχειρήσεις απευθύνονταν σχεδόν αποκλειστικά στην εσωτερική αγορά με στόχο την υποκατάσταση εισαγωγών που βέβαια, υπήρξε κεντρική πολιτική για μια μεγάλη περίοδο. Ο προσανατολισμός όμως αυτός δεν βοήθησε στην ανάπτυξη της εξωστρέφειας των επιχειρήσεων και στηρίχθηκε στα συγκριτικά πλεονεκτήματα των διαφόρων κλάδων που δεν προσπάθησαν να αναπτύξουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα.

Ας φανταστούμε τα 57,4 δις. ευρώ να κατευθυνθούν στην ανάπτυξη των παραπάνω κλάδων και οικονομικών πολιτικών.

Το θεωρητικό υπόβαθρο της παραπάνω πολιτικής είναι η Κεϋνσιανή οικονομική πολιτική.Στο έργο του ο Keynes εστιάζει, σε αντίθεση με την έως τότε (1936) κρατούσα άποψη των κλασικών, στη συνολική ζήτηση, ως βασικό μοχλό για τη ρύθμιση της οικονομίας. Δεν ορίζει κατ’ αυτόν η προσφορά τη ζήτηση, αλλά η ζήτηση την προσφορά. Όταν παρουσιάζεται πτώση της ζήτησης αγαθών, τότε μειώνεται η παραγωγή, κάτι που οδηγεί αυτόματα και σε ανεργία. Επειδή δε η οικονομία από μόνη της δεν επανέρχεται στο επίπεδο πλήρους απασχόλησης, το κράτος επιβάλλεται να παρέμβει για να καλύψει το όποιο κενό ζήτησης υπάρχει. Σε περίπτωση μάλιστα που μια ύφεση είναι πολύ βαθιά και εξελίσσεται σε κρίση, τότε η κρατική παρέμβαση γίνεται ακόμη επιτακτικότερη. Το βασικό εργαλείο που διαθέτει το κράτος, είναι ο προϋπολογισμός.Η βασική του θέση, που ήταν αντίθετη με την «κλασσική οικονομική σχολή» που επικρατεί, που είναι πως σε περιόδους κρίσης χρειάζεται να παρέμβει το κράτος προκειμένου να τονώσει την ζήτηση για να μπορέσει η οικονομία να ανακάμψει. Άλλωστε η εμπειρία αποδεικνύει το αληθές των προηγούμενων. Ας θυμηθούμε τα βασικά μέτρα του New Deal.

1) Προχώρησε σε ένα σύνολο παρεμβάσεων για την καταπολέμηση της ανεργίας, με την δημιουργία νέων δημόσιων έργων, και την στήριξη των αγροτών («Πράξη Αγροτικής Προσαρμογής»-Agricultural Adjustment Act, 12 Μαΐου 1933), την εκστρατεία «NRA Blue Eagle» («Πράξη για την Εθνική Βιομηχανική Ανάκαμψη»-National Industrial Recovery Act), με σκοπό την αύξηση των τιμών μέσω της στήριξης της Βιομηχανίας ύστερα από μια μεγάλη περίοδο αποπληθωρισμού.

2) Η δεύτερη σειρά μέτρων («Δεύτερο New Deal») πραγματοποιήθηκε μεταξύ του 1935 και του 1938. Στις 14/08/1935 υπογράφηκε η «Πράξη Κοινωνικής Ασφάλειας» (Social Security Act) με την οποία θεσπίστηκε οικονομικές παροχές για διάφορες ευπαθείς ομάδες πληθυσμού όπως οι ηλικιωμένοι, οι οικογένειες με παιδιά και οι άνεργοι.

Στις 06/071935 υπογράφηκε η «Πράξη για τις Εθνικές Εργασιακές Σχέσεις» (National Labor Relations Act) με την οποία διασφαλίζονταν δικαιώματα των εργαζομένων και η συμμετοχή τους σε συνδικάτα, ενώ με την υπογραφή της «Πράξης των Δίκαιων Προτύπων Εργασίας του 1938» (Fair Labor Standards Act of 1938) ορίζονταν οι μέγιστες ώρες εργασίας (στις 44 ανά εβδομάδα) και οι κατώτεροι μισθοί (στα 25 σεντς ανά ώρα) για τις περισσότερες κατηγορίες εργατών, ενώ έθετε απαγορεύσεις σχετικά με την παιδική εργασία. Νέα μεγάλα δημόσια έργα πραγματοποιήθηκαν για την καταπολέμηση της ανεργίας, όπως νοσοκομεία, σχολεία και μεγάλες οδικές αρτηρίες, στα οποία απασχολήθηκαν πάνω από 8,5 εκατομμύρια εργάτες, υπό τη εποπτεία μια νέας μεγάλης κεντρικής υπηρεσίας, της Works Progress Administration.

Τέλος ψηφίστηκαν νομοθετικές παρεμβάσεις που είχαν σκοπό να αμβλύνουν την πραγματική εκείνη την εποχή στις Η.Π.Α. ανθρωπιστική κρίση και τα δικαιώματα στην εργασία:

Δεν είναι αριστερό άραγε η καλυτέρευση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων;;;

Το ζητούμενο είναι με ποιούς και για ποιούς θα υλοποιηθεί ένα τέτοιο κυβερνητικό πρόγραμμα.



Γιάννης Περάκης
Οικονομολόγος

---

Γιάννης Περάκης: Σχετικά με το Συντάκτη