Δευτέρα 26 Απριλίου 2021

«Στο μυαλό είναι ο στόχος»



Όταν αρχίσαμε κάπως να καταλαβαίνουμε από πολιτική, μάθαμε για τη λογοκρισία και τους χαφιέδες που ακμασαν συστηματικά στη δικτατορία του Μεταξά, στον Εμφύλιο, στη Χούντα. Πανηγυρίσαμε το 1989 που εκατομμύρια φάκελοι κοινωνικών φρονημάτων κάηκαν στις καμινάδες της Χαλυβουργικής. Και πανηγυρίσαμε γιατί νιώσαμε ελεύθεροι, ενώ στην πραγματικότητα ήταν από την αδυναμία να διαχειριστούμε το τραυματικό μας παρελθόν.
 
Κι ύστερα ήρθαν οι κάμερες. Με τη μορφή ενός "αθώου" ριάλιτι παρακολουθούσαμε τις ζωές των άλλων. Και οι κάμερες όλο και πολλαπλασιάζονταν και ουδόλως μας ενοχλούσαν. Κι ύστερα ήρθαν τα σόσιαλ και ενθουσιαστήκαμε ξανά. Σαν μια Εκκλησία του Δήμου που ο καθένας έχει δικαίωμα να αγορεύει, να εκθέτει τα του μέσα βίου έξω. Τι φάγαμε, πού πήγαμε, ποιους είδαμε. Μας κολάκευαν τα σχόλια για τις σέλφι, ξεδίναμε με τα αστεία ποστ, μαθαίναμε ειδήσεις που δεν ακούγονταν στα επίσημα ΜΜΕ. Κάπως έτσι εκχωρήσαμε εθελουσίως την ιδιωτική μας ζωή στον Μεγάλο Αδελφό. Ούτε τότε μας ένοιαξε που αλεσμένες διηγήσεις μικρών ιστοριών άρχισαν να προβάλλονται σε παγκόσμια ακρόαση και θέαση.
 
Αρχικά το σύστημα εντόπιζε αυτομάτως το γυμνό, μετά τις σκηνές βίας, τα παιδιά κλπ, με το πρόσχημα μιας πλασματικής πολιτικής ορθότητας. Και κάπως έτσι άρχισε να επιβεβαιώνεται και ο Οργουελ. «Φυσικά δεν υπήρχε κανένας τρόπος να διαπιστώσεις αν σε παρακολουθούσαν κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Ούτε καν να μαντέψεις δεν μπορούσες σχετικά με το πόσο συχνά ή με ποιο σύστημα η Αστυνομία Σκέψης ενεργοποιούσε τη συσκευή παρακολούθησης ενός συγκεκριμένου ατόμου.(…) Όταν τελικά παραδοθείς σε εμάς, αυτό θα πρέπει να γίνει με τη δική σου ελεύθερη βούληση».

Ολο και πιο συχνά λοιπόν κατεβαίνουν προφίλ, χρήστες τιμωρούνται ή αποκλείονται, η ελευθερία έκφρασης φιμώνεται. Ο Μεγάλος αδελφός δεν είναι πια αόρατος. Δεν ευθύνονται πλέον οι αλγόριθμοι που έστελναν το αλάρμ στις οθόνες. Πώς εξηγείται αλλιώς ότι η εκπομπή της δημοσιογράφου Μάχης Νικολάρα για τη λογοκρισία στο φβ δεν προβλήθηκε ποτέ στην κρατική ΕΡΤ; 

Ο λόγος είναι απλός. Το κράτος και η όποια εξουσία (ειδικά αυτή την περίοδο) φοβούνται τους πολίτες γιατί με το ίδιο όπλο των απειλών, του φόβου και των απαγορεύσεων θέλει να τους χειραγωγεί. Σε λίγο θα μας επιτρέπουν να γράφουμε μόνο «τι ωραία μέρα! Ο ήλιος λάμπει, τα αρνάκια βελάζουν». Η δημοκρατία δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Αντιθετα , το κράτος φοβάται εν τέλει την ίδια τη δημοκρατία. Ολα αυτά συνοψίζονται στη φράση της Γώγου: «Στο μυαλό είναι ο στόχος».

Πηγή:Από το facebook της Χρύσας Κακατσάκη



Η Σφήκα: Επιλογές




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου