Η Νέα Τραπεζική Χρηματοδότηση είναι η Γκιλοτίνα των Ελληνικών Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων

Γιάννης Περάκης

Η υπάρχουσα δομή της απασχόλησης της Ελληνικής οικονομίας είναι αυτή που αποτυπώνεται στον Πίνακα-1 (ΕΛΣΤΑΤ-Δ-Τρίμηνο-2020, 24/03/2021):

Πίνακας 1. Απασχολούμενοι κατά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας
(Σε χιλιάδες)
Γεωργία, δασοκομία και αλιεία	394,6
Ορυχεία και λατομεία	10,3
Μεταποίηση	361,2
Παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου,
ατμού και κλιματισμού	33,5
Παροχή νερού, επεξεργασία λυμάτων, διαχείριση
αποβλήτων και δραστηριότητες εξυγίανσης	21,6
Κατασκευές	144,2
Χονδρικό και λιανικό εμπόριο, επισκευή μηχανοκίνητων
οχημάτων και μοτοσυκλετών	722,6
Μεταφορά και αποθήκευση	196,4
Δραστηριότητες υπηρεσιών παροχής καταλύματος
και εστίασης	328,5
Ενημέρωση και επικοινωνία	102,8
Χρηματοπιστωτικές και ασφαλιστικές δραστηριότητες 86,7
Διαχείριση ακίνητης περιουσίας	4,8
Επαγγελματικές, επιστημονικές	248,4
Διοικητικές και υποστηρικτικές δραστηριότητες και
τεχνικές δραστηριότητες	82,7
Δημόσια διοίκηση και άμυνα. Υποχρεωτική
κοινωνική ασφάλιση	375,1
Εκπαίδευση	324,5
Δραστηριότητες ανθρώπινης υγείας και
κοινωνικής μέριμνας	273,5
Τέχνες, διασκέδαση και ψυχαγωγία	60,0
Άλλες δραστηριότητες παροχής υπηρεσιών	84,3
Δραστηριότητες νοικοκυριών ως εργοδοτών	20,4
Δραστηριότητες ετερόδικων οργανισμών και φορέων 2,4
ΣΥΝΟΛΟ	3.878,5

Η βίαιη καταστροφή και «αλλαγή» της υπάρχουσας δομής της Ελληνικής οικονομίας αποδεικνύεται αφ’ ενός μεν με το σχέδιο Ελλάδα 2.0 και αφ’ ετέρου με τον τρόπο τραπεζικής χρηματατοδότησης του σχεδίου αυτού.

Ο Θάνατος των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων

Το σχέδιο Ελλάδα 2.0 σε συνδυασμό με το τραπεζικό σχέδιο χρηματοδότησης: Στις βασικές γραμμές του σχεδίου αποτυπώνονται οι «μεταρρυθμίσεις». Σύμφωνα με την παρουσίαση, οι κομβικές «μεταρρυθμίσεις» του Σχεδίου αφορούν σε:

1) Κίνητρα για επενδύσεις ενεργειακής αποδοτικότητας (κατοικίες, επιχειρήσεις και Δημόσιος Τομέας),

2) Ηλεκτρικές διασυνδέσεις των ελληνικών νησιών και επενδύσεις ενεργειακής αποθήκευσης,

3) Εθνικό σχέδιο αναδάσωσης και επενδύσεις στη βιοποικιλότητα,

4) Υποδομές 5G, υποδομή οπτικών ινών σε κτίρια, ψηφιακή διασύνδεση των ελληνικών νησιών,

5) Ψηφιακός μετασχηματισμός του Δημόσιου Τομέα (Υγεία, Παιδεία, Δικαιοσύνη κ.λπ.),

6) Πλήρης ψηφιοποίηση των φορολογικών αρχών, νέες έξυπνες μέθοδοι καταπολέμησης της φοροδιαφυγής,

7) Μεταρρυθμίσεις για την απλοποίηση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, διευκόλυνση του επιχειρείν και υποστήριξη των επενδύσεων,

8) Ισχυρά κίνητρα για ιδιωτικές επενδύσεις (πράσινος, ψηφιακός μετασχηματισμός ΜμΕ, «έξυπνες» βιομηχανικές επενδύσεις, εξωστρέφεια, καινοτομία/έρευνα και ανάπτυξη),

9) Συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού Τομέα σε νέα, μεγάλα έργα υποδομών (αρδευτικά έργα, εκσυγχρονισμός του σιδηροδρομικού δικτύου κ.λπ.),

10) Επενδύσεις στους τομείς του πολιτισμού, του τουρισμού και της αγροτοδιατροφής ως κινητήριους μοχλούς ανάπτυξης,

11) Μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας (εκσυγχρονισμός και απλοποίηση), μεταρρύθμιση, μεγάλες επενδύσεις στην κατάρτιση και επανακατάρτιση του εργατικού δυναμικού (έμφαση στις ψηφιακές δεξιότητες),

12) «Μεταρρύθμιση» του συστήματος πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, εκσυγχρονισμός νοσοκομείων και κέντρων Υγείας και εφαρμογή του Εθνικού Προγράμματος Δημόσιας Υγείας και Πρόληψης Ασθενειών.

Τα 57 δις. που θα χρηματοδοτήσουν το παραπάνω σχέδιο είναι πασιφανές ότι δεν πρόκειται για την χρηματοδότηση των κλάδων της εγχώριας οικονομίας ή της λεγόμενης πραγματικής οικονομίας.

Το προαναφερθέν σχέδιο δίνει και το στίγμα της επόμενης ημέρας της Ελληνικής οικονομίας. Θα μπορούσε να είναι: Η Ελλάδα μετατρέπεται στην «μπαταρία» της Ευρώπης. Με την ανεξέλεγκτη και καταστροφική «εμφύτευση» των ανεμογεννητριών. Το κόστος θα είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος και του Ελληνικού τοπίου. Με την βούλα της Ε.Ε. η Ελλάδα μετατρέπεται σε τριτοκοσμική χώρα και οι πολίτες της σε μόνιμη φτώχεια και πενία. Ακριβώς όπως γίνεται με τις χώρες που το μοναδικό τους εξαγώγιμο προϊόν είναι αυτό των πρώτων υλών.

Το «Νέο» τραπεζικό σχέδιο χρηματοδότησης: Βασικές αρχές της χρηματοδότησης:

1) Αποκλειστικά για ιδιωτικές επενδύσεις με κριτήρια αγοράς,

2) Μέγιστη χρηματοδότηση 50%, συμμετοχή τραπεζών τουλάχιστον 30% και επενδυτών το 20%,

3) Χρηματοδότηση μόνο επιλέξιμων έργων βάσει των στρατηγικών πυλώνων (από το 1 έως 12).

Η στρατηγική της χρηματοδότησης αυτής περιλαμβάνει ένα πλέγμα μεταρρυθμίσεων και εργαλείων προκειμένου να αλλάξει ριζικά το πλαίσιο χρηματοδότησης της πραγματικής οικονομίας, με τρόπο που να εξυπηρετεί το νέο αναπτυξιακό μοντέλο της κυβέρνησης και της Ε.Ε. Οι βασικές αρχές του θα είναι:

α) Ειδικά κίνητρα για δάνεια, συμμετοχές ιδιωτών και μεγέθυνση μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με στόχο την αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας,

β) Κίνητρα για συμμετοχές, συγχωνεύσεις, συμμαχίες, συνέργειες. Πρόκειται για μία νέα δέσμη κινήτρων και εργαλείων που εξετάζονται τη στιγμή αυτή ώστε να επιτρέπεται η ενίσχυση των κεφαλαίων, της ρευστότητας και της μεγέθυνσης των εταιρειών όχι μόνο μέσω δανείων, αλλά και μέσω συμμετοχών. Οι συμμετοχές αυτές, για παράδειγμα, θα μπορεί να είναι η συμμετοχή μιας τράπεζας στο μετοχικό κεφάλαιο μιας επιχείρησης ή ενός επενδυτικού σχήματος, αντί για δανεισμό. Επίσης, θα μπορούσε να είναι η συμμετοχή ενός άλλου ιδιώτη ή ιδιωτικού κεφαλαίου στο επιχειρηματικό σχήμα. Επιπλέον, στις συμμετοχές και τις συνέργειες δεν θα αποκλείεται και η χρηματοδότηση μέσω τραπεζικού δανεισμού (πχ απευθείας την εταιρεία ή στο επενδυτικό σχήμα που θα συμμετέχει στην εταιρεία), αλλά και η άντληση κεφαλαίων μέσω της κεφαλαιαγοράς.

γ) Αποκλεισμός ή δυσκολία στη χρηματοδότηση ή ακριβά δάνεια σε όσους δεν πληρούν τα κριτήρια τα οποία οδηγούν σε ενίσχυση του νέου αναπτυξιακού μοντέλου.

δ) Αποκλεισμός από τη χρηματοδότηση μη βιώσιμων επιχειρήσεων προκειμένου να απελευθερωθούν κεφάλαια από λεγόμενες επιχειρήσεις «ζόμπι» και να κατευθυνθούν σε υγιείς και ανταγωνιστικές. Όλες οι μη βιώσιμες επιχειρήσεις («ζόμπι») θα έχουν δύο δρόμους: Είτε επιστροφή στη βιωσιμότητα με ίδιες πρωτοβουλίες και αποπληρωμή των κόκκινων δανείων τους και αλλαγή του μοντέλου τους (εάν αυτά είναι δυνατά) ή ένταξη στον νέο πτωχευτικό νόμο.

Για την πληρέστερη ανάλυση το τι σημαίνουν τα παραπάνω και ειδικά το (δ) από την οπτική των τραπεζών παραθέτονται ορισμένοι βασικοί τραπεζικοί δείκτες ως αναγκαίοι όροι για την χορήγηση δανείων.

1) Δείκτης γενικής ρευστότητας: σύνολο κυκλοφορούντος ενεργητικού / σύνολο βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων. Π.χ. 15.306 / 31.209 = 0,49 φορές

Ο αριθμοδείκτης αυτός δείχνει το μέτρο ρευστότητας μιας επιχείρησης και το περιθώριο ασφαλείας, ώστε αυτή να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στην πληρωμή των καθημερινών απαιτητών υποχρεώσεων. Όσο πιο προβλέψιμες είναι οι εισροές χρημάτων μιας επιχείρησης τόσο είναι γενικότερα αποδεκτός ένας πιο χαμηλός δείκτης, αν και αυτό είναι συνάρτηση κυρίως του κλάδου στον οποίο ανήκει η επιχείρηση.

Μετά την πανδημία, ο παρανομαστής δηλαδή το σύνολο των βραχυπροθέσμων υποχρεώσεων (ασφαλιστικά ταμεία, φορολογικές υποχρεώσεις και υποχρεώσεις προς προμηθευτές) θα είναι υψηλές και κατά συνέπεια θα αποκλείονται από την τραπεζική χρηματοδότηση.

2) Δείκτης ταχύτητας κυκλοφορίας αποθεμάτων: κόστος πωλήσεων / αποθέματα, π.χ. 84.347/10.523 = 8,365/8 = 46 ημέρες. Ο αριθμοδείκτης αυτός επιτρέπει να δούμε πόσες φορές ανανεώθηκαν τα αποθέματα της επιχείρησης σε σχέση με τις πωλήσεις της μέσα στη χρήση (ένα έτος). Χρησιμοποιείται δηλαδή για να διαπιστωθεί η ταχύτητα με την οποία τα αποθέματα διατέθηκαν και αντικαταστάθηκαν κατά τη διάρκεια της χρήσης. Αν διαιρέσουμε το 365 (συνολικές ημέρες του έτους) με τον αριθμό αυτόν διαπιστώνουμε τον αριθμό των ημερών που παρέμειναν τα αποθέματα στην επιχείρηση ώσπου να πωληθούν.

Η διάρκεια της πανδημίας είναι άνω του έτους. Ο τζίρος μειωμένος έως μηδενικός. Κατά συνέπεια αποκλείονται οι πληγείσες επιχειρήσεις.

3) Δείκτης κάλυψης τόκων: κέρδη προ τόκων και φόρων / σύνολο χρεωστικών τόκων.
2.470 / 338 = 7,3 φορές. Ο αριθμοδείκτης αυτός φανερώνει τη σχέση μεταξύ των καθαρών κερδών μιας επιχείρησης και των τόκων με τους οποίους αυτή επιβαρύνεται μέσα στη χρήση για τα ξένα κεφάλαια. Αποτελεί δηλαδή ένα μέτρο της δανειακής κατάστασής της σε σχέση με τη δυναμικότητά της να επιτυγχάνει κέρδη, καθώς εμφανίζει την ικανότητά της να εξοφλεί τους τόκους των ξένων κεφαλαίων από τα κέρδη της.

Όπως γίνεται φανερό οι επιχειρήσεις που επλήγησαν από την πανδημία (είτε έκλεισαν με κρατική εντολή είτε ο τζίρος μειώθηκε δραματικά), αποκλείονται με τον παραπάνω τρόπο χρηματοδότησης.

Ας δούμε πως με το νέο μοντέλο χρηματοδότησης ένας ξένος ιδιώτης «επενδυτής» αποκτά μια επιχείρηση που η αξία της αποτιμάται π.χ. σε 100 εκατ. ευρώ με..... 20 εκατ. ευρώ (εάν «βάλει το χέρι στην τσέπη»…). Από τα 100 εκατ. τα 50 εκατ. συμμετέχει η κρατική χρηματοδότηση (το 50%), τραπεζικά δάνεια το 30% και τα υπόλοιπα 20 εκατ. η συμμετοχή του. Μπορεί να λάβει και 20 εκατ. δάνειο κατά συνέπεια δεν βάζει τίποτα από την τσέπη του.......
Η εξαγορασθείσα επιχείρηση όλη δικιά του με τα δικά μας χρήματα.....
Το στήσιμο του είδους αυτής της τραπεζικής χρηματοδότησης αποδεικνύει την υπόδουλη και ξενόδουλη οικονομική πολιτική, της κυβερνώσας πολιτικής συμμορίας. Επίσης είναι η απόδειξη της λεηλασίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με τα δικά μας χρήματα τα οποία θα βαφτίζονται ως «ιδιωτικές επενδύσεις».......

Υπάρχει όμως και ο άλλος δρόμος.....

Η Ανάσταση των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων

Υπάρχει και ο άλλος δρόμος. Αυτός της στήριξης των μικρομεσαίων ελληνικών επιχειρήσεων. Τα άμεσα μέτρα με την λήξη της πανδημίας:

1) Διαγραφή των ασφαλιστικών και φορολογικών οφειλών που δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που επλήγησαν,

2) Οι προηγούμενες οφειλές σε ΔΟΥ και ΕΦΚΑ ρυθμιστούν σε μακροχρόνιες δόσεις άνω των πέντε ετών άτοκα,

3) Άνοιγμα της τραπεζικής χρηματοδότησης σε ευαίσθητους κλάδους όπως μεταποίηση, τουριστικά καταλύματα κλπ,

4) Μέτρα στήριξης της αγροτικής παραγωγής με την δημιουργία αγροτικών συνεταιρισμών νέου τύπου. Γενναίος αναδασμός γης για την αύξηση της αγροτικής παραγωγής και ταυτόχρονα δημιουργία εμποδίων π.χ. αύξηση φορολογικών συντελεστών της συμβολαιο-γραφικής γεωργίας,

5) Ισχυροποίηση του δημόσιου τομέα στους τομείς του εξαγωγικού τομέα, του εκσυγχρονισμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ψηφιοποίησης τους,

6) Εκσυγχρονισμός της φορολογικής νομοθεσίας με τρείς διαφορετικούς φορολογικούς συντελεστές:

α) Χαμηλός συντελεστής στην αγροτική παραγωγή, την μεταποίηση, όπως επίσης σε οικονομικούς κλάδους που υποκαθιστούν τις εισαγωγές και στις εξαγωγικές επιχειρήσεις (εκτός των πρώτων υλών),

β) Μεσαίος συντελεστής σε εμπόριο,

γ) Υψηλός συντελεστής σε εισαγωγικές επιχειρήσεις ειδικά σε αγροτικά προιόντα και τα παράγωγα τους, αλλά και σε αυτές που υπάρχει αντίστοιχη ελληνική παραγωγή.

7) .......

Εξυπακούεται ότι τα παραπάνω απαιτούν μια κυβέρνηση ανασυγκρότησης που το κυρίαρχο θα είναι ότι συμφέρει και ανακουφίζει τον πολίτη ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της Ελληνικής οικονομίας. Πολλοί ομιλούν περί ανασυγκρότησης στον χώρο μας. Ας αρχίσει μια έντιμη συζήτηση και θα βρούμε τα κοινά που μας ενώνουν.....


Γιάννης Περάκης
Οικονομολόγος

---

Γιάννης Περάκης: Σχετικά με το Συντάκτη