Ξαναζεσταίνουν Αθήνα και Ουάσιγκτον τη συζήτηση για εκ νέου εγκατάσταση πυρηνικών στην Ελλάδα, πάνω στη σχετική «προϋπηρεσία» που έχουν να επιδείξουν οι ελληνικές κυβερνήσεις στον αμερικανοΝΑΤΟικό καταμερισμό και στις δυνατότητες που τους ανοίγει η νέα Συμφωνία για τις βάσεις, κείμενο που οι δύο κυβερνήσεις έχουν στα σκαριά για υπογραφή μέχρι τέλη του χρόνου.
Σημειώνεται χαρακτηριστικά σε άρθρο στην «Καθημερινή» το οποίο συνυπογράφεται από στέλεχος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης και από στέλεχος του Centre for Security and Intelligence Studies του Πανεπιστημίου του Μπάκιγχαμ στη Βρετανία: «Η εντεινόμενη φημολογία σχετικά με την απόσυρση των ΗΠΑ από την τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ, όπου αποθηκεύονται αμερικανικά πυρηνικά όπλα, επανέφερε, μάλλον αναπάντεχα, το κεφάλαιο της πυρηνικής αποτροπής στην Ευρώπη».
Προσθέτουν: «Η χώρα μας δύναται να διαδραματίσει έναν εποικοδομητικό, αν όχι πρωταγωνιστικό ρόλο καθώς η Δύση θα προσεγγίζει το ευαίσθητο αυτό θέμα τα επόμενα χρόνια. Το ζητούμενο για την Αθήνα είναι εάν - και κυρίως υπό ποιους όρους - θα μπορούσε να αποτελέσει έναν από τους πυλώνες της ευρωπαϊκής πυρηνικής αποτροπής».
Δίνουν και ...δικλίδες ασφαλείας τάχα: «Σαφώς και υφίστανται κίνδυνοι από την "επαναπυρηνικοποίηση" της Ελλάδας. Οι στρατιωτικές βάσεις της χώρας μας, ωστόσο, οι οποίες βρίσκονται στρατηγικά τοποθετημένες στην είσοδο της Μαύρης Θάλασσας, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής, προστατεύονται από μια πυκνή και πολυεπίπεδη αντιαεροπορική ομπρέλα, η οποία δεν έχει εισέτι τεθεί σε αμφισβήτηση, παρά την ανάπτυξη ρωσικών πυραυλικών συστημάτων στη Συρία. Αυτό συνεπάγεται πως το αυξημένο ρίσκο από την ύπαρξη πυρηνικών όπλων επί ελληνικού εδάφους θα είναι διαχειρίσιμο, ενώ οι σύμμαχοί μας θα έχουν κάθε λόγο να ενισχύσουν περαιτέρω την ελληνική αεράμυνα».
Θυμίζουν επίσης ότι «η βάση του Αραξου, στην οποία είχαν "φιλοξενηθεί" αμερικανικά πυρηνικά όπλα στο πλαίσιο του ΝΑΤΟικού καταμερισμού βαρών (burden sharing) κατά την περίοδο 1978-2001, διαθέτει ήδη την απαιτούμενη υποδομή για την αποθήκευση πυρηνικών όπλων», θέμα που έχει αναδείξει ήδη με σειρά αποκαλυπτικών δημοσιευμάτων ο «Ριζοσπάστης» εδώ και καιρό και το έχει καταγγείλει το ΚΚΕ, παίρνοντας ως απάντηση «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» από τη σημερινή και την προηγούμενη κυβέρνηση. Σημειώνουν επίσης ότι «παράλληλα οι εγκαταστάσεις στη Σούδα, όπου οι ΗΠΑ διατηρούν ισχυρότατη παρουσία, έχουν τη δυνατότητα να φιλοξενήσουν στρατηγικά βομβαρδιστικά (τύπου B2 Spirit), όπως και πυρηνικά υποβρύχια».
Αναδεικνύουν εξάλλου και την κοινή στρατηγική βάση όπου κινούνται όλα τα αστικά κόμματα για τα συμφέροντα γεωστρατηγικής αναβάθμισης των ντόπιων επιχειρηματικών ομίλων, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «τα πυρηνικά όπλα και η διαχείρισή τους ήταν, είναι και θα παραμείνουν ένα εξαιρετικά ευαίσθητο πολιτικό ζήτημα για την πολιτική σκηνή του τόπου. Μολαταύτα, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις από τα αριστερά έως τα δεξιά του πολιτικού φάσματος έχουν καταδείξει πως είναι ικανές να υπερβαίνουν ιστορικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις».
Ετοιμάζουν το έδαφος
Δεν περνά απαρατήρητο ότι τέτοια άρθρα εμφανίζονται με σχετική πυκνότητα τους τελευταίους μήνες, φτιάχνοντας κλίμα. Π.χ. άρθρο με τον ανατριχιαστικό τίτλο «Γιατί πρέπει να επιστρέψουν τα πυρηνικά όπλα στην Ελλάδα» δημοσιεύτηκε στην ελληνική έκδοση της επιθεώρησης «Foreign Affairs» στο τεύχος Δεκέμβρη 2020 - Γενάρη 2021, ενώ τέλη Μάρτη αναρτήθηκε και στον ιστότοπό της.
Το κείμενο θύμιζε ότι η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ, είναι μία από τις συνολικά 7 χώρες που έχουν φιλοξενήσει αμερικανικές πυρηνικές κεφαλές στο έδαφός τους. Η βάση στον Αραξο, γράφει, φιλοξενούσε 20 βόμβες βαρύτητας (B61). Σημειώνει επίσης ότι οι βόμβες αποσύρθηκαν το 2001 «προς άγνωστη κατεύθυνση».
Εδινε δε και το δίκτυο πιθανών τέτοιων βάσεων στη χώρα, ξεχωρίζοντας την Αλεξανδρούπολη, την οποία έχουν βάλει εδώ και καιρό στο μάτι οι Αμερικανοί για να αναπτύξουν εκεί στρατιωτικές υποδομές: «Αν και οι βάσεις στον Αραξο και στη Σούδα μπορούν να φιλοξενήσουν βόμβες βαρύτητας άμεσα, μπορούν να εξεταστούν οι στρατηγικές προεκτάσεις μιας πιθανής εγκατάστασης στην Αλεξανδρούπολη. Συγκεκριμένα, η Αλεξανδρούπολη επιλέγεται λόγω εγγύτητας που κανένα άλλο κράτος δεν μπορεί να προσφέρει καθώς απέχει 1.021 μίλια από το πρώτο (σ.σ. ρωσικό) σιλό» με πυρηνικά στο Κοζέλσκ», σημειώνεται χαρακτηριστικά στο άρθρο.
Επιμένοντας στο εφιαλτικό σενάριο χρησιμοποίησης της χώρας ως βάσης επίθεσης με πυρηνικά κατά της Ρωσίας, έβαζε και τα «πλεονεκτήματά» της στο ισοζύγιο του τρόμου με την Τουρκία: «Σε σύγκριση με τη βάση του Ιντσιρλίκ, η οποία απέχει περίπου 150 μίλια περισσότερα, η Αλεξανδρούπολη μπορεί να δώσει άμεση πρόσβαση στην ανατολική πτέρυγα της ρωσικής επικράτειας, όπου και βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία των σιλό». «Συνεπώς», κρίνει, «μετά την Τουρκία η Ελλάδα είναι η αμέσως επόμενη στρατηγικά ασφαλέστερη χώρα για μετεγκατάσταση ή φιλοξενία μη στρατηγικών πυρηνικών κεφαλών».
Το ...καλύτερο, ωστόσο, έρχεται μετά: «Στο σημείο αυτό, μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι κατ' αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα γίνεται στόχος πυρηνικής επίθεσης από τη Ρωσία. Αυτή η υπόθεση είναι μη ουσιώδης, διότι παραβλέπει το πραγματικό γεγονός ότι η Ελλάδα είναι σε κάθε περίπτωση άμεσος στόχος στην ακραία περίπτωση ενός πυρηνικού πολέμου. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους:
-- Πρώτον, η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, άρα και φυσικός στόχος στην ακραία περίπτωση μιας θερμοπυρηνικής ανταλλαγής μεταξύ ΝΑΤΟ - Ρωσίας.
-- Δεύτερον, η ναυτική βάση της Σούδας μπορεί να φιλοξενήσει οποιαδήποτε στιγμή πυρηνικά αεροσκάφη τύπου B-2 Spirit, αεροπλανοφόρα που φέρουν πυρηνικά όπλα, καθώς και πυρηνικά υποβρύχια. Συνεπώς, ακόμα κι αν η Ελλάδα δεν φιλοξενεί πυρηνικά όπλα, είναι στόχος επίθεσης (counterforce attack)».
Πηγή:rizospastis
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν περνά απαρατήρητο ότι τέτοια άρθρα εμφανίζονται με σχετική πυκνότητα τους τελευταίους μήνες, φτιάχνοντας κλίμα. Π.χ. άρθρο με τον ανατριχιαστικό τίτλο «Γιατί πρέπει να επιστρέψουν τα πυρηνικά όπλα στην Ελλάδα» δημοσιεύτηκε στην ελληνική έκδοση της επιθεώρησης «Foreign Affairs» στο τεύχος Δεκέμβρη 2020 - Γενάρη 2021, ενώ τέλη Μάρτη αναρτήθηκε και στον ιστότοπό της.
Το κείμενο θύμιζε ότι η Ελλάδα, ως μέλος του ΝΑΤΟ, είναι μία από τις συνολικά 7 χώρες που έχουν φιλοξενήσει αμερικανικές πυρηνικές κεφαλές στο έδαφός τους. Η βάση στον Αραξο, γράφει, φιλοξενούσε 20 βόμβες βαρύτητας (B61). Σημειώνει επίσης ότι οι βόμβες αποσύρθηκαν το 2001 «προς άγνωστη κατεύθυνση».
Εδινε δε και το δίκτυο πιθανών τέτοιων βάσεων στη χώρα, ξεχωρίζοντας την Αλεξανδρούπολη, την οποία έχουν βάλει εδώ και καιρό στο μάτι οι Αμερικανοί για να αναπτύξουν εκεί στρατιωτικές υποδομές: «Αν και οι βάσεις στον Αραξο και στη Σούδα μπορούν να φιλοξενήσουν βόμβες βαρύτητας άμεσα, μπορούν να εξεταστούν οι στρατηγικές προεκτάσεις μιας πιθανής εγκατάστασης στην Αλεξανδρούπολη. Συγκεκριμένα, η Αλεξανδρούπολη επιλέγεται λόγω εγγύτητας που κανένα άλλο κράτος δεν μπορεί να προσφέρει καθώς απέχει 1.021 μίλια από το πρώτο (σ.σ. ρωσικό) σιλό» με πυρηνικά στο Κοζέλσκ», σημειώνεται χαρακτηριστικά στο άρθρο.
Επιμένοντας στο εφιαλτικό σενάριο χρησιμοποίησης της χώρας ως βάσης επίθεσης με πυρηνικά κατά της Ρωσίας, έβαζε και τα «πλεονεκτήματά» της στο ισοζύγιο του τρόμου με την Τουρκία: «Σε σύγκριση με τη βάση του Ιντσιρλίκ, η οποία απέχει περίπου 150 μίλια περισσότερα, η Αλεξανδρούπολη μπορεί να δώσει άμεση πρόσβαση στην ανατολική πτέρυγα της ρωσικής επικράτειας, όπου και βρίσκεται η συντριπτική πλειοψηφία των σιλό». «Συνεπώς», κρίνει, «μετά την Τουρκία η Ελλάδα είναι η αμέσως επόμενη στρατηγικά ασφαλέστερη χώρα για μετεγκατάσταση ή φιλοξενία μη στρατηγικών πυρηνικών κεφαλών».
Το ...καλύτερο, ωστόσο, έρχεται μετά: «Στο σημείο αυτό, μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι κατ' αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα γίνεται στόχος πυρηνικής επίθεσης από τη Ρωσία. Αυτή η υπόθεση είναι μη ουσιώδης, διότι παραβλέπει το πραγματικό γεγονός ότι η Ελλάδα είναι σε κάθε περίπτωση άμεσος στόχος στην ακραία περίπτωση ενός πυρηνικού πολέμου. Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους:
-- Πρώτον, η Ελλάδα είναι μέλος του ΝΑΤΟ, άρα και φυσικός στόχος στην ακραία περίπτωση μιας θερμοπυρηνικής ανταλλαγής μεταξύ ΝΑΤΟ - Ρωσίας.
-- Δεύτερον, η ναυτική βάση της Σούδας μπορεί να φιλοξενήσει οποιαδήποτε στιγμή πυρηνικά αεροσκάφη τύπου B-2 Spirit, αεροπλανοφόρα που φέρουν πυρηνικά όπλα, καθώς και πυρηνικά υποβρύχια. Συνεπώς, ακόμα κι αν η Ελλάδα δεν φιλοξενεί πυρηνικά όπλα, είναι στόχος επίθεσης (counterforce attack)».
Πηγή:rizospastis
Η Σφήκα: Επιλογές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου