Οι πυρκαγιές που ξέσπασαν αλυσιδωτά σε τόσο πολλά και διαφορετικά (ου μην και άμεσα εκμεταλλεύσιμα για επενδύσεις) μέρη, εκτός από τις αποκρουστικές εικόνες των καμένων εκτάσεων και των νεκρών ζώων και την ανάδειξη της -πράγματι ηρωικής- αυτοθυσίας των πυροσβεστών, που προσπαθούν με όσα πενιχρά μέσα διαθέτουν να κατευνάσουν την φωτιά, έχουν προκαλέσει και την αντίδραση του λαού που βλέπει τους κόπους του να καταστρέφονται «εν ριπή οφθαλμού». Και είναι αλήθεια ότι αυτές οι αντιδράσεις δεν χαρίζονται και δεν διαπραγματεύονται, δείχνουν την πραγματική φύση του λαού ο οποίος, τώρα πια, βλέπει ξεκάθαρα μπροστά του πού έγκειται το πρόβλημα, ενός λαού που δεν θαμπώνεται πια από τις ψεύτικες και παραπλανητικές παροχές της αστικής εξουσίας.
Και προφανώς, εννοείται πως τρέφει απεριόριστο σεβασμό απέναντι στους ήρωες πυροσβέστες, αλλά έχει καταλάβει ότι δεν μπορεί να βασίζεται μονάχα σε ήρωες, οι οποίοι για να κάνουν το καθήκον τους πρέπει να σταθούν βορά στον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό. Άλλωστε βρεθήκαμε μάρτυρες και ενός κωμικοτραγικού συμβάντος όπου ένας πυροσβέστης προσπαθούσε να εξηγήσει το αυτονόητο, ότι δηλαδή οι αστυνομικοί που του έστειλαν δεν μπορούν να βοηθήσουν με κάποιο τρόπο στο σβήσιμο της φωτιάς (!)
Η κυβέρνηση, εντελώς απροετοίμαστη για κάτι τέτοιο, δεν πείθει με τα κροκοδείλια δάκρυά της κανέναν και το ‘’επιτελικό κράτος δικαίου’’ είναι δεδομένο ότι θα χρησιμοποιήσει πρωτοφανή μέσα για να διαχειριστεί την κατάσταση, αφού κατασβεστούν οι πυρκαγιές, ενώ η απόδοση των ευθυνών θα είναι μάλλον φαιδρή διαδικασία (αν όχι εξοργιστική).
Ο λαός τώρα πρέπει να δείξει την δύναμή του, η περίοδος της ανοχής φτάνει στο τέλος της. Είναι γεγονός ότι η δαιμονοποίηση ενός προσώπου δεν είναι σωστή τακτική, είναι αναγκαίο να γίνει κατανοητό ο ρόλος του προσώπου αυτού, να γίνει κατανοητό ότι το άτομο αυτό είναι ένας υποτακτικός του συστήματος της εκμετάλλευσης που δεν ενδιαφέρεται ούτε για ανθρώπινες ζωές, ούτε για δασικές εκτάσεις παρά μόνο για τη μεγιστοποίηση του κέρδους με οποιοδήποτε κόστος. Οι συντεταγμένες στόχευσης πρέπει να αλλάξουν, η οργή πρέπει να διοχετευτεί αλλού. Ο λαός με την αλληλεγγύη και μέσα από τον οργανωμένο αγώνα πρέπει να σώσει τον εαυτό του.
Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Το ποτήρι είχε ξεχειλίσει από τα γεγονότα στη νέα Σμύρνη, από την κατάληψη του ΑΠΘ, από το εργασιακό νομοσχέδιο που έθιξε δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αίμα. Το ποτήρι έχει ξεχειλίσει και ένα είναι σίγουρο: ότι οι μέρες που έρχονται προβλέπονται δύσκολες. Ο λαός τώρα πρέπει να γίνει μια γροθιά, τώρα πρέπει να αντιμετωπίσει το σύστημα που στάθηκε απέναντί του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου