Το 1988, 33 χρόνια πριν, κάηκαν στην Ελλάδα 1,522 εκατομμύρια στρέμματα δασικής και γεωργικής γης. Ηταν η δεύτερη χειρότερη καταστροφή για την περίοδο 1983 - 2008, κατά την οποία οι καμένες εκτάσεις αντιστοιχούν στο 10,3% της συνολικής έκτασης της χώρας!
Το 1999, 22 χρόνια πριν, καταγράφηκαν οι περισσότερες πυρκαγιές των τελευταίων 25 ετών. Το 2000, 21 χρόνια πριν, ήταν η χρονιά με τη μεγαλύτερη καταστροφή δασικών και γεωργικών εκτάσεων, καθώς κάηκαν συνολικά 1,6 εκατομμύρια στρέμματα (φέτος έχουν καεί μέχρι στιγμής περίπου 1,1 εκατομμύρια στρέμματα).
Μία από τις μεγαλύτερες καταγεγραμμένες ιστορικά καταστροφές από πλημμύρες στη χώρα μας έγινε στις 23 Μάρτη 1987, 34 χρόνια πριν, με 10 νεκρούς, σε νομούς της κεντρικής και βόρειας Ελλάδας.
Τον Αύγουστο του 1990, μια άλλη μεγάλη πλημμύρα έπνιξε πέντε ανθρώπους στην κεντρική Ελλάδα και τον Νοέμβρη του 1992, μια ισχυρή βροχή ισοπέδωσε την Καβάλα, καταστρέφοντας το 70% του οδικού της δικτύου και σκοτώνοντας 4 ανθρώπους. Τότε βέβαια τα αστικά επιτελεία δεν είχαν υιοθετήσει ακόμα την κλιματική αλλαγή ως το «τέλειο άλλοθι» για όλες τις καταστροφές, που όπως και τώρα αναδείκνυαν τη γύμνια του κράτους.
Αλλά ακόμα κι αν κάποιος ισχυριστεί ότι εκείνες οι καταστροφές ήταν τα «πρόδρομα» σημάδια όσων συμβαίνουν σήμερα εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, τότε τι εμπόδισε το κράτος και όλες τις κυβερνήσεις επί 30 και πλέον χρόνια να πάρουν μέτρα, να προσαρμόσουν σχέδια και υποδομές, ώστε να περιορίζονται οι ζημιές και να προστατεύεται ο λαός;
Η απάντηση είναι μία: Η πολιτική στήριξης των καπιταλιστικών κερδών σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Που δεν είναι «έκτακτο καιρικό φαινόμενο», αλλά φαινόμενο «παντός καιρού».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου