Παναγιώτης Κολέλης
Με τις κυρίες Φώφη Γεννηματά και Ντόρα Μπακογιάννη μας χωρίζει άβυσσος. Από την ιδεολογία και την αντίληψη που έχουμε για το τι σημαίνει ανάπτυξη και ευημερία του κοινωνικού συνόλου, μέχρι τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε έναν αγώνα, μια απεργία και μια μάχη.
Αυτό όμως δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση όλους εκείνους τους αλήτες που βρήκαν την ευκαιρία να καπηλευτούν τον πόνο και την αρρώστια τους για να χύσουν το δηλητήριό τους, βγάζοντας όλα τα κόμπλεξ τους προς τα έξω.
Ο θάνατος και η αρρώστια δεν μπαίνουν στο ζύγι της πολιτικής αντιπαράθεσης. Είναι άλλο πράγμα η κριτική για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι συγκεκριμένες κυρίες το δημόσιο σύστημα υγείας και άλλο να μετατρέπεται η πολιτική διαφωνία σε εμπάθεια.
Γιατί όταν κάποιος ανακοινώνει πως νοσεί, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να του στρίψουμε το μαχαίρι στην καρδιά, να του κουνήσουμε το δάχτυλο για όλες εκείνες τις πολιτικές που έχει επικροτήσει και ψηφίσει κατά καιρούς για τη συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος υγείας.
«Για να ‘ναι δίκαιος ο θάνατος πρέπει να είναι δίκαιη και η ζωή», έγραφε ο Ναζίμ Χικμέτ. Ωστόσο τις αδικίες της ζωής, εμείς τις αντιπαλεύουμε με περισσότερο ζωή και όχι με θάνατο και αρρώστιες.
Από τη ζωή αντλούμε έμπνευση και αυτήν παλεύουμε να ανυψώσουμε. «Για τον σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας», που θα έλεγε και ο Νίκος Μπελογιάννης.
Με τις κυρίες Φώφη Γεννηματά και Ντόρα Μπακογιάννη μας χωρίζει άβυσσος. Από την ιδεολογία και την αντίληψη που έχουμε για το τι σημαίνει ανάπτυξη και ευημερία του κοινωνικού συνόλου, μέχρι τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε έναν αγώνα, μια απεργία και μια μάχη.
Αυτό όμως δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση όλους εκείνους τους αλήτες που βρήκαν την ευκαιρία να καπηλευτούν τον πόνο και την αρρώστια τους για να χύσουν το δηλητήριό τους, βγάζοντας όλα τα κόμπλεξ τους προς τα έξω.
Ο θάνατος και η αρρώστια δεν μπαίνουν στο ζύγι της πολιτικής αντιπαράθεσης. Είναι άλλο πράγμα η κριτική για τον τρόπο που αντιλαμβάνονται οι συγκεκριμένες κυρίες το δημόσιο σύστημα υγείας και άλλο να μετατρέπεται η πολιτική διαφωνία σε εμπάθεια.
Γιατί όταν κάποιος ανακοινώνει πως νοσεί, δεν είναι η κατάλληλη στιγμή να του στρίψουμε το μαχαίρι στην καρδιά, να του κουνήσουμε το δάχτυλο για όλες εκείνες τις πολιτικές που έχει επικροτήσει και ψηφίσει κατά καιρούς για τη συρρίκνωση του δημόσιου συστήματος υγείας.
«Για να ‘ναι δίκαιος ο θάνατος πρέπει να είναι δίκαιη και η ζωή», έγραφε ο Ναζίμ Χικμέτ. Ωστόσο τις αδικίες της ζωής, εμείς τις αντιπαλεύουμε με περισσότερο ζωή και όχι με θάνατο και αρρώστιες.
Από τη ζωή αντλούμε έμπνευση και αυτήν παλεύουμε να ανυψώσουμε. «Για τον σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας», που θα έλεγε και ο Νίκος Μπελογιάννης.
Πηγή:katiousa.gr
Παναγιώτης Κολέλης είμαστε με τις κυρίες. Ναι. Οταν βγάζεις στην φόρα τον ''πονο'' σου για να ασχοληθουν μαζί σου τότε δεν είσαι κυρία. Σίγουρα ο κανιβάλισμος ξεκινάει απο την ''κεφαλή''.
ΑπάντησηΔιαγραφή